سوالات متداول درباره سرطان پروستات Frequently Asked Questions about Prostate Cancer

سرطان پروستات چیست؟

سرطان پروستات بدخیم عارضه ای است که در آن سلول های بدخیم (سرطانی) در بافت های غده پروستات تشکیل می شوند. در بیشتر افراد، سرطان پروستات رشد بسیار کندی دارد. بیشتر افراد مبتلا به سرطان پروستات با درجه پایین و اولیه (محدود به غده) مدت زیادی پس از تشخیص سرطان، به زندگی خود ادامه می دهند. با این حال، سرطان پروستات یک بیماری بسیار جدی است که ممکن است به سایر نقاط بدن نیز منتشر شده و اصطلاحا سرطان پروستات با متاستاز استخوان می نامند و عوارض جدیدی ایجاد کند، بنابراین باید تحت معاینه و درمان قرار بگیرید.

مقالات مرتبط

سرطان پروستات با متاستاز استخوان یا انتشار و گسترش سرطان به بافت سالم به چه معناست؟

سرطان پروستات چقدر شایع است؟

سرطان پروستات شایع ترین سرطان غیر پوستی در آمریکا است که از هر 6 نفر 1 نفر به آن مبتلا است. یک فرد غیرسیگاری بیشتر از آنکه به سرطان ریه، روده بزرگ، راست روده، مثانه، ملانوم، لنفوم و کلیه مبتلا شود، به سرطان پروستات مبتلا می شود. در حقیقت، احتمال ابتلای مردان به سرطان پروستات 35 درصد بیشتر از زنانی است که به سرطان پستان مبتلا می شوند.

چگونه سرطان پروستات تشخیص داده می شود؟

تشخیص سرطان پروستات با دو آزمایش در مطب پزشک انجام می شود: آزمایش خون PSA (آنتی ژن اختصاصی پروستات) و معاینه انگشتی مقعد (DRE). انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند که هر دو آزمایش PSA و DRE به طور سالانه از سن 50 سالگی انجام شود. در افرادی که احتمال ابتلا به این عارضه برای آنها زیاد است، مانند مردان آمریکایی آفریقایی تبار و افرادی که سابقه خانوادگی زیادی برای این عارضه دارند، باید انجام این آزمایش ها را از سن 45 سالگی شروع کنند. همچنین این احتمال در افرادی که برخی از بستگان درجه یک آنها در سنین پایین به این عارضه مبتلا شده اند بیشتر است، در نتیجه می توانند آزمایش را از سن 40 سالگی آغاز کنند.

نحوه تشخیص سرطان پروستات

تشخیص سرطان پروستات تنها با نتایج بیوپسی قطعی می شود. در طی بیوپسی، از یک سوزن توخالی برای برداشتن نمونه های کوچک از بافت پروستات استفاده می شود. این کار معمولاً در مطب و با بی حسی موضعی انجام می شود. سپس پاتولوژیست نمونه های خارج شده بافت را زیر میکروسکوپ بررسی و سلول های سرطانی را شناسایی می کند.

آیا سرطان پروستات قابل درمان است؟

همانند دیگر سرطان ها، میزان "درمان" سرطان پروستات نیز بر اساس مدت زمان مشخصی که بیماران، بدون عارضه زندگی می کنند تعیین می شود. به طور کلی، هرچه سرطان زودتر تشخیص داده شود، احتمال اینکه بیمار، بهبود یابد نیز بیشتر است.

از آنجا که تقریباً 90 درصد از تمام سرطان های پروستات در مراحل موضعی و منطقه ای تشخیص داده می شوند، میزان درمان سرطان پروستات بسیار زیاد است، تقریباً 100 درصد از افرادی که عارضه آنها در این مرحله تشخیص داده می شود، پس از پنج سال بهبود خواهند یافت. در مقابل، در دهه 1970، تنها 67 درصد از افراد مبتلا به سرطان پروستات موضعی یا منطقه ای پس از پنج سال بهبود یافتند.

عوامل خطرساز سرطان پروستات چیست؟

سن

با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان پروستات نیز افزایش می یابد. فقط حدود 1 از 10000 فرد زیر 40 سال به این عارضه مبتلا می شوند. با این حال، این میزان در سنین 40 تا 59 سال به 1 در هر 38 نفر افزایش می یابد و در سنین 60 تا 69 سال به 1 نفر در هر 14 نفر می رسد. بیش از 65 درصد از انواع سرطان های پروستات در افراد بالای 65 سال ایجاد می شود.

سابقه خانوادگی

همانطور که در مورد سرطان پستان و روده بزرگ نیز صدق می کند، افرادی که سابقه خانوادگی سرطان پروستات دارند، بیشتر در معرض ابتلا به آن قرار دارند. نتایج چندین مطالعه نشان می دهند که سابقه خانوادگی عامل خطر اصلی در ایجاد سرطان پروستات است. افرادی که دارای یکی از اقوام درجه یک-پدر، برادر یا پسر-با سابقه سرطان پروستات هستند، دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند، در حالی که این احتمال در افرادی که دو یا چند نفر از اعضای خانوده آنها مبتلا به این عارضه بوده اند، تقریباً چهار برابر بیشتر می شود. همچنین اگر اعضای خانواده این فرد در سنین پایین مبتلا به این عارضه شده باشند، بیشتر در معرض بروز این عارضه قرار دارند. بیشترین احتمال ابتلا به این عارضه نیز در افرادی است که اعضای خانواده آنها پیش از 65 سالگی مبتلا شده اند.

نژاد

افراد آمریکایی آفریقایی تبار در مقایسه با افراد قفقازی 61 درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات هستند و تقریباً 2.5 برابر بیشتر در اثر ابتلا به این بیماری فوت می کنند. در مقابل، مهاجران آسیایی در ایالات متحده، بسیار کمتر به سرطان پروستات مبتلا می شوند.

رژیم غذایی

مطالعات نشان داده است که مصرف زیاد گوشت قرمز و محصولات لبنی چرب می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را به مقدار اندکی افزایش دهد.

محققان به طور گسترده ای در حال بررسی اثرات ترکیبی عوامل هورمونی، ارثی، رژیم غذایی، محیطی و سبک زندگی در ارتباط با سرطان پروستات هستند. به عنوان مثال، در کشورهایی مانند چین و ژاپن که رژیم های کم چرب دارند، تعداد افراد مبتلا به سرطان پروستات کم است. با این حال، شیوع سرطان پروستات در بین افرادی که از این کشورها به ایالات متحده نقل مکان می کنند به میزان قابل توجهی بیشتر است و شیوع بیشتری در نسل جوان آنها وجود دارد.

برای پیشگیری از ابتلا به سرطان پروستات چه اقداماتی می توان انجام داد؟

برخی از تحقیقات نشان می دهند که تغییر سبک زندگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد.

• رژیم کم چرب و حاوی مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه داشته باشید. مصرف گوشت و کلسترول را کاهش دهید.
• ترک سیگار! برخی مطالعات رشد سریع تومورهای پروستات را با سیگار کشیدن مرتبط می دانند.
• به طور کلی از بدن خود مراقبت کنید. به طور منظم ورزش کنید، استراحت کافی داشته باشید و استرس را کاهش دهید.

غده پروستات چیست، کجا قرار دارد و چه کاربردی دارد؟

پروستات غده ای است به اندازه گردو که مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را از مثانه تخلیه می کند) در ناحیه ای نزدیک راست روده، آن را احاطه کرده است. به عنوان بخشی از دستگاه تولید مثل مردان، پروستات یکی از اجزای سازنده ی مایع منی است که آن را ذخیره می کند. به دلیل موقعیت آن، اگر پروستات بیش از حد بزرگ شود، می تواند سرعت جریان ادرار را کاهش داده و یا متوقف کند.

علائم سرطان پروستات چیست؟

سرطان پروستات اغلب تا سال ها بدون علامت باقی می ماند. با بروز علائم، ممکن است بیماری به خارج از پروستات نیز گسترش یابد.

اگرچه این علائم می توانند نشان دهنده ابتلا به سرطان پروستات باشند، اما اغلب در نتیجه عوارض غیر سرطانی مانند هیپرپلازی خوش خیم پروستات ایجاد می شوند. در صورت بروز این علائم یا احتمال زیاد بروز این عارضه، باید برای معاینه به پزشک مراجعه کنید.

علائم ایجاد شده می توانند شامل موارد زیر باشند:

• تکرر ادرار به ویژه در شب
• ادرار کم، مکرر یا منقطع
• ناراحتی، درد یا احساس سوزش در هنگام دفع ادرار
• اختلال در شروع یا جلوگیری از دفع ادرار
• وجود خون در ادرار یا مایع منی
• اختلال در نعوظ
• انزال دردناک
• درد یا گرفتگی مکرر در قسمت تحتانی کمر، باسن یا بالای ران

چه عوارض وبیماری های غیر از سرطان بر روی پروستات تأثیر می گذارند؟

بزرگ شدن پروستات (هایپرپلازی پروستات)

با افزایش سن، پروستات نیز ممکن است بزرگ شده و مجرای ادرار یا مثانه را مسدود کند و باعث ایجاد اختلال در دفع ادرار و اختلال در عملکرد جنسی شود. این وضعیت را هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) می نامند و اگرچه این عارضه نوعی سرطان نیست، اما ممکن است برای درمان آن به جراحی نیاز باشد. علائم هیپرپلازی خوش خیم یا سایر مشکلات پروستات می تواند شبیه علائم سرطان پروستات باشد.

پروستاتیت

پروستاتیت همچنین می تواند باعث بزرگ شدن پروستات شود، زیرا در این عارضه، در اثر ایجاد عفونت، التهاب غده پروستات رخ می دهد. پروستاتیت می تواند در هر سنی ایجاد شود و ممکن است فقط یک بار (پروستاتیت حاد) یا چند بار (پروستاتیت مزمن) رخ دهد. اگرچه این عارضه می تواند به خودی خود برطرف شود، اما باید تحت معاینه پزشک قرار گیرد و احتمالاً پزشک برای درمان عفونت زمینه ای آنتی بیوتیک تجویز می کند.

چه روش های درمانی برای درمان سرطان پروستات وجود دارند؟

گزینه های درمانی بسیاری برای درمان سرطان پروستات وجود دارد، از جمله جراحی، پرتودرمانی، هورمون درمانی و شیمی درمانی، که هر یک از آنها یا همه آنها می توانند در زمان های مختلف با توجه به مرحله بیماری و نیاز به درمان مورد استفاده قرار گیرند.

پروستاتکتومی چیست؟

پروستاتکتومی برداشتن تمام غده پروستات یا قسمتی از آن است.

تفاوت پروستاتکتومی جزئی، پروستاتکتومی باز و پروستاتکتومی رادیکال چیست؟

پروستاتکتومی جزئی

جراحی باز برای برداشتن قسمتی از غده پروستات و باقی ماندن بخش سالم پشتی پروستات انجام می شود. پروستاتکتومی جزئی معمولاً از طریق برش در قسمت پایینی شکم (پروستاتکتومی رتروپوبیک) انجام می شود.

پروستاتکتومی باز

جراحی برای برداشتن تمام پروستات یا قسمتی از آن با ایجاد برشی در ناحیه زیر شکم یا فاصله بین مقعد تا آلت تناسلی انجام می شود. پروستاتکتومی باز می تواند یک عمل جزئی یا ریشه ای باشد.

پروستاتکتومی ریشه ای

جراحی باز برای برداشتن کل غده پروستات به همراه بافت های مجاور مانند وزیکول سمینال انجام می شود. پروستاتکتومی ریشه ای را می توان از طریق برشی در قسمت پایین شکم (پروستاتکتومی رتروپوبیک) یا در فضای بین کیسه بیضه و مقعد (پروستاتکتومی پرینه) انجام داد.

عوارض جانبی احتمالی پس از جراحی پروستات چیست؟

بی اختیاری

پس از جراحی پروستات، برخی از افراد دچار بی اختیاری ادرار می شوند. در صورت آسیب به راست روده، ممکن است فرد دچار بی اختیاری مدفوع شود.

ناتوانی جنسی و اختلال نعوظ

برخی از افراد ممکن است دچار ناتوانی جنسی شوند. جراحی محافظت از اعصاب، تلاشی برای جلوگیری از اختلال ناتوانی جنسی است. تا زمانی که پزشک می تواند از جراحی محافظت از اعصاب استفاده کند و این عمل موفقیت آمیز باشد، ناتوانی جنسی عارضه ای موقتی محسوب می شود. با این حال، در برخی موارد، حتی در افرادی که این جراحی را انجام می دهند، این اختلال به طور دائم باقی می ماند. بیماران می توانند با پزشک خود در مورد دارو و راه های دیگر برای کمک به کنترل عوارض جنسی این روش درمانی سرطان صحبت کنند.

عدم تولید اسپرم

در بدن افرادی که پروستاتکتومی انجام می دهند دیگر مایع منی تولید نمی شود، بنابراین دچار ارگاسم خشک می شوند. در صورتی که تصمیم برای داشتن فرزند دارید، می توانید از بانک اسپرم یا روش های بازیابی اسپرم استفاده کنید.