تومورهای کارسینوئید ریه Lung Carcinoid Tumors

نگاه کلی

اگر شخصی را می شناسید که مبتلا به تومورهای کارسینوئید در ریه شده است، درک ماهیت این بیماری و تفاوت آن با سایر انواع سرطان ریه سوالی در ذهن شخص است

تومورهای کارسینوئید نوع نادری از سرطان ریه هستند. تنها 1 تا 2 درصد از سرطان های ریه تومورهای سرطان زا دارند که معمولاً به آرامی رشد می کنند. آنها نوعی تومور عصبی –غدد درون ریز هستند، به این معنی که از سلولهای خاصی به نام سلولهای عصبی –غددی که در ریه ها و در سراسر بدن یافت می شوند شروع می شوند.

انواع تومورهای کارسینوئید

اهمیت درک نوع تومور کارسینوئیدی بسیار زیاد است تا بهترین درمان انجام شود. تومورهای کارسینوئید به دو نوع معمولی و غیرطبیعی تقسیم می شوند.

تومورهای معمولی کارسینوئید شایع ترین نوع آن هستند. حدود 9 مورد از 10 تومور کارسینوئید معمولی نامیده می شود. آنها به آرامی رشد می کنند و معمولاً در خارج از ریه ها گسترش نمی یابند.

تومورهای غیرطبیعی کارسینوئید سریعتر رشد می کنند و احتمال انتشار یا متاستاز آنها در خارج از ریه ها بیشتر است.

پزشکان همچنین بر اساس محل تومورهای سرطان ریه نوع سرطان را مشخص می کنند. اگر تومورها در دیواره های مجاری تنفسی بزرگ ریه ها قرار دارند، کارسینوئیدهای مرکزی هستند و اگر آنها در مجاری هوایی کوچکتر نزدیک به گوشه های ریه دیده شوند، آنها کارسینوئیدهای محیطی هستند.

آینده درمانی اغلب خوب است. در بین افرادی که تومورهای معمولی کارسینوئید ریه دارند، حدود 85 تا 90 درصد 5 سال یا بیشتر زندگی می کنند، همانطور که 50 تا 70 درصد از افرادی که دارای کارسینوئیدهای غیرطبیعی هستند، زندگی می کنند.

علائم

امکان دارد حتی هیچ علائمی دیده نشود. حدود 25 درصد از افراد مبتلا به این تومورها علائمی ندارند و هنگامی تست ها و آزمایش هایی که به دلایل دیگر انجام می شوند، تشخیص داده می شوند.

تومورهای کارسینوئید در ریه می توانند باعث موارد زیر شود:

• سرفه، گاهی همراه با خون
• خس خس سینه
• درد قفسه سینه
• تنگی نفس

گاهی اوقات تومورهای کارسینوئید باعث ایجاد بیماری به نام سندرم کارسینوئید می شوند. که به دلیل هورمون های آزاد شده توسط سلول های توموری است. علائم بیماری شامل برافروختگی صورت و گردن، اسهال، ضربان قلب سریع و افزایش وزن باشد.

علل بیماری

محققان علل دقیق تومورهای سرطانی در ریه را نمی دانند. آنها دریافتند که به نظر نمی رسد که کارسینوئیدهای معمولی با سیگار کشیدن ارتباط داشته باشند، اما تومورهای غیرطبیعی کارسینوئید بیشتر در افرادی که سیگاری یافت می شود.

افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این تومورهای نادر هستند شامل:

• سن. شخص در هر سنی می تواند دچار تومورهای کارسینوئید شود، اما بیشتر در افراد 45 تا 55 سال اتفاق می افتد.
• جنسیت. تومورهای کارسینوئید در زنان بیشتر از مردان شایع است.
• نژاد/قومیت این تومورها در سفیدپوستان بیشتر از سایر گروه های نژادی و قومی شایع هستند.
• سابقه خانوادگی. در صورت داشتن اعضای خانواده با تومورهای کارسینوئید، خطر ابتلا بیشتر است.
• نئوپلازی غدد درون ریز نوع 1. این سندرم ارثی شانس ابتلا به تومورهای کارسینوئید ریه و همچنین تومورهای لوزالمعده و غده هیپوفیز و پاراتیروئید را افزایش می دهد.

تشخیص

پزشک در مورد سابقه پزشکی (که شامل سابقه ارثی بیماری ها می شود) سوالاتی از شخص پرسیده می شود و با گوش دادن به ریه های شخص را معاینه می کنند.

این آزمایشات می تواند به تشخیص تومورهای کارسینوئید کمک کند:

• تصویربرداری قفسه سینه می تواند نشان دهد که آیا توموری در ریه وجود دارد یا خیر. برخی از آنها بسیار کوچک یا در مکان هایی باشند که با اشعه ایکس استاندارد دیده نمی شوند.
• از سی تی اسکن از اشعه ایکس برای نمایش سطح مقطع ریه ها استفاده می شود و همچنین می تواند نشان دهد که آیا تومورهایی به اندام های دیگر مانند کبد گسترش یافته است یا خیر.
• آزمایش خون و ادرار قادر است موادی را پیدا کند که گاهی تومورهای کارسینوئید آزاد می کنند. سروتونین یا کروموگرانین A در خون می تواند نشانه ای از یک تومور معمولی کارسینوئید باشد. سطح 5-HIAA، محصول جانبی سروتونین، می تواند در دفع ادرار ظاهر شود.
• بیوپسی نمونه ای از بافتی است که از تومور گرفته شده و در زیر میکروسکوپ بررسی می شود. می توان آن را به دو صورت انجام داد. اگر بیوپسی نوع غیر جراحی باشد نیازی به بیهوشی ندارد. پزشک از طریق برونکوسکوپ، نوعی دوربین نازک و انعطاف پذیر را در ریه های شما قرار دهد تا بافت را بررسی کند. اگر بیوپسی جراحی دارید، بیهوشی خواهید داشت و باید در بیمارستان بمانید. بهبودی نیز بیشتر طول می کشد. پزشک مجبور است برش های کوچک جراحی را در قفسه سینه انجام دهد تا نمونه بافت را دریافت کند.

مراحل بیماری

مرحله سرطان بر اساس اندازه تومور و میزان گسترش آن در غدد لنفاوی مجاور یا سایر قسمت های بدن است. درک مرحله بیماری به شخص و پزشک کمک می کند تا گزینه های درمانی را بسنجند.

مراحل از 0 اولین، تا IV، پیشرفته ترین تقسیم بندی شده است. گاهی پزشکان از حروف به همراه شماره مرحله برای تجزیه بیشتر آن استفاده می کنند.

درمان

پزشک شما می تواند به شخص کمک کند تا مزایا و معایب همه گزینه های درمانی خود را بفهمید و اینکه چه چیزی برای او بهترین است.

جراحی معمولاً بسته به میزان بیماری، نوع تومورهای ریه ها، معمولی یا غیرطبیعی بودن و مرحله سرطان است، انتخاب می شود.

گاهی اوقات بعد از جراحی امکان نیاز به شیمی درمانی یا پرتودرمانی وجود دارد. اگر تومورها با عمل جراحی برداشته نشوند یا گسترش یافته یا بازگردند، پزشک درمان دارویی هدفمند، نوع خاصی از شیمی درمانی را توصیه می کند. سازمان غذا و دارو، اورولیموس (افینیتور) را برای این منظور در سال 2016 تأیید کرد. برخی از داروها می توانند علائم ناشی از هورمون هایی که تومورها آزاد می کنند را کاهش داده و رشد آنها را کند کنند.

اگر سایر درمانها برای شخص مناسب نباشد، یک آزمایش بالینی جزو گزینه ها می باشد. در آزمایشات بالینی، محققان ایمنی و اثربخشی درمان های جدید را مطالعه می کنند. پزشک در جستجوی کارآزمایی بالینی که شخص واجد شرایط آن باشد کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که قبل از ثبت نام می دانید که شامل چه مواردی است، از جمله خطرات، مزایا و اینکه برای درمان کجا خواهید رفت.