تومور مهره ها Vertebral tumor

نگاه کلی

تومور مهره ای نوعی تومور نخاعی است که بر استخوان ها یا مهره های ستون فقرات تأثیر می گذارد. تومورهایی که در داخل نخاع یا پوشش نخاعی (دورا) آغاز می شوند، تومورهای نخاعی نامیده می شوند.

تومورهایی که مهره ها را تحت تأثیر قرار می دهند اغلب از سرطانی که در سایر قسمت های بدن گسترش یافته (متاستاز میدهند)دیده می شود. اما برخی از انواع تومورها در استخوان های ستون فقرات شروع می شوند، مانند کوردوما، کندروسارکوم، استئوسارکوم، پلاسماسیتوما و سارکوم یووینگ.

تومور مهره ای می تواند با فشار آوردن به نخاع یا ریشه های عصبی مجاور بر عملکرد عصبی تأثیر بگذارد. با رشد این تومورها در داخل استخوان، امکان بروز درد، شکستگی مهره ها یا بی ثباتی ستون فقرات نیز وجود دارد.

تومور مهره ای چه سرطانی باشد چه نباشد، می تواند تهدید کننده زندگی باشد و باعث ناتوانی دائمی شود.

گزینه های درمانی زیادی برای تومورهای مهره ای وجود دارد، از جمله جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی، داروها یا گاهی اوقات فقط نظارت بر تومور.

انواع تومورهای مهره ای

ستون فقرات از استخوان های کوچک (مهره ها) روی هم قرار گرفته است که نخاع و ریشه های عصبی آن را در بر گرفته و از آن محافظت می کند.

تومورهای مهره ای با توجه به محل قرارگیری آنها در ستون فقرات یا ستون مهره ها طبقه بندی می شوند. تومورهای مهره ای به عنوان تومورهای خارج رحمی نیز شناخته می شوند زیرا در خارج از خود نخاع ایجاد می شوند.

بیشتر تومورهایی که مهره ها را تحت تأثیر قرار می دهند از نقطه دیگری در بدن - اغلب پروستات، سینه، ریه یا کلیه - به ستون فقرات گسترش یافته (متاستاز داده می شوند). میلوم مولتیپل نوعی سرطان است که اغلب به ستون فقرات متاستاز می دهد. اگرچه سرطان اولیه معمولاً قبل از بروز مشکلات کمر تشخیص داده می شود، کمردرد نیز اولین علامت بیماری در افرادی است که دارای تومورهای متاستاتیک مهره هستند.

تومورهایی که در استخوان های ستون فقرات شروع می شوند (تومورهای اولیه) بسیار کمتر شایع هستند. پلاسماسیتوما یکی از انواع تومورهای اولیه مهره ای است.

تومورهای دیگر مانند استئوم استئوئید، استئوبلاستوما و همانژیوم نیز می توانند در استخوان های ستون فقرات ایجاد شوند.

علائم

تومورهای مهره ای می توانند علائم و نشانه های متفاوتی را ایجاد کنند، به ویژه با رشد تومورها، نخاع یا ریشه های عصبی، عروق خونی یا استخوان های ستون فقرات فرد را تحت تاثیر قرار می دهند. علائم و نشانه های تومور مهره ای شامل موارد زیر است:

• درد در محل تومور به دلیل رشد تومور
• کمردرد، اغلب به سایر قسمت های بدن سرایت می کند
• کمردرد که در شب بدتر شود
• از دست دادن حس یا ضعف عضلانی، به ویژه در بازوها یا پاها
• مشکل در راه رفتن، گاهی منجر به زمین خوردن می شود
• حساسیت کمتری نسبت به سرما، گرما و درد دارد
• از دست دادن عملکرد روده یا مثانه
• فلج شدن، که می تواند خفیف یا شدید باشد، و می تواند در مناطق مختلف بدن رخ دهد

بسته به نوع تومور، تومورهای نخاعی با سرعت های مختلف پیشرفت می کنند.

زمان مراجعه به پزشک

دلایل زیادی برای کمردرد وجود دارد و بیشتر کمردردها ناشی از تومور نیستند. اما از آنجا که تشخیص و درمان زودهنگام برای تومورهای مهره ای اهمیت زیادی دارد، در موارد زیر و کمردرد خود به پزشک مراجعه کنید اگر:

• مداوم است و دائماً تشدید می شود
• به فعالیت مربوط نمی شود
• شب ها بدتر می شود
• سابقه سرطان دارید و کمردرد جدیدی ایجاد شده باشد
• علائم و نشانه های سیستمیک دیگری از سرطان مانند تهوع، استفراغ یا سرگیجه دارید

در صورت مشاهده موارد زیر فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• ضعف پیش رونده یا بی حسی در پاها یا بازوها
• تغییر در عملکرد روده یا مثانه

علل بیماری

تومورهای مهره ای که از ستون فقرات شروع می شوند بسیار نادر هستند و علت ایجاد آنها مشخص نیست. کارشناسان گمان می کنند که ژن های معیوب در ایجاد این تومور ها نقش دارند. اما معمولاً معلوم نیست که چنین نقص های ژنتیکی ارثی هستند یا به سادگی در طول زمان ایجاد می شوند. یا از عوامل محیطی منشا می گیرند، مانند قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص.

اکثر تومورهای مهره ای متاستاتیک هستند، به این معنی که از تومورها در اندام های دیگر بدن منتشر شده اند. هر نوع سرطانی می تواند به ستون فقرات منتقل شود، اما تومورهای رایج که از سینه، ریه و پروستات پخش می شوند بیشتر از بقیه به ستون فقرات منتقل می شوند. سرطان های سلول های استخوانی مانند مولتیپل میلوما نیز میتواند به ستون فقرات گسترش یابد.

تومورهای مهره ای در افرادی که سابقه سرطان دارند نیز شایع تر است.

عوارض بیماری

تومورهای مهره ای غیر سرطانی و سرطانی می توانند اعصاب نخاعی را فشرده کرده و منجر به از دست دادن حرکت یا احساس در زیر محل تومور شوند. این امر گاهی اوقات می تواند باعث تغییر در عملکرد روده و مثانه شود. آسیب عصبی امکان دارد دائمی باشد.

تومور مهره ای همچنین میتواند به استخوان های ستون فقرات آسیب برساند و آن را ناپایدار کند، که خطر شکستگی ناگهانی یا له شدن ستون فقرات را افزایش می دهد که می تواند به نخاع آسیب برساند.

با این حال، اگر زود تشخیص داده شود و به صورت تهاجمی تحت درمان قرار گیرد، ممکن است بتوان باعث جلوگیری از نقض بیشتر عملکرد شود و عملکرد عصبی را بازیابی کرد. بسته به محل قرارگیری آن، توموری که به نخاع فشار می آورد میتواند تهدید کننده زندگی باشد.

تشخیص

تومورهای مهره ای گاهی اوقات نادیده گرفته می شوند زیرا علائم آنها شبیه علائم بیماری های شایع تر است. به همین دلیل، بسیار مهم است که پزشک سابقه کامل پزشکی فرد را بداند و معاینات عمومی فیزیکی و عصبی را انجام دهد.

اگر پزشک مشکوک به تومور مهره ای است، یک یا چند آزمایش زیر می تواند به تأیید تشخیص و تعیین محل تومور کمک کند:

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی نخاع :MRI از آهنربای قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از ستون فقرات، نخاع و اعصاب استفاده می کند. MRI معمولاً آزمایش ترجیحی برای تشخیص تومورهای مهره ای است. یک ماده حاجب که به برجسته سازی بافت ها و ساختارهای خاص کمک می کند، ممکن است در طول آزمایش به رگ دست یا ساعد شخص تزریق شود.

برخی از افراد در داخل اسکنر MRI احساس کلاستروفوبیک کنند یا صدای تپش بلند را که باعث آزاردهنده می شود، پیدا کنند. برای کاهش نویز می توانید از گوشگیر، تلویزیون یا هدفون استفاده کنید. از داروهای آرامبخش ملایم اغلب برای تسکین اضطراب ناشی از کلاستروفوبیا استفاده می شود.

• سی تی اسکن (CT). در این آزمایش از یک پرتو باریک تابش برای تولید تصاویر دقیق از ستون فقرات استفاده می شود. گاهی اوقات میتواند با رنگ کنتراست تزریقی ترکیب شود تا تغییرات غیرطبیعی در کانال نخاعی یا نخاع راحت تر دیده شود. سی تی اسکن در ترکیب با MRI استفاده می شود.
• بیوپسی. اغلب، تنها راه برای تعیین نوع تومور، بررسی نمونه بافتی کوچک (بیوپسی) زیر میکروسکوپ است. نتایج بیوپسی به تعیین گزینه های درمانی کمک می کند.

روشی که برای بدست آوردن نمونه بیوپسی استفاده می شود می تواند برای موفقیت برنامه کلی درمان بسیار مهم باشد. شخص باید انجام بیوپسی را به طور کامل با پزشک خود و همچنین تیم جراحی خود در میان بگذارید تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود. در بیشتر موارد، متخصص رادیولوژی یک بیوپسی با سوزن ریز برای استخراج مقدار کمی از بافت، معمولاً تحت هدایت تصویربرداری اشعه ایکس یا سی تی انجام می دهد.

درمان

در حالت ایده آل، هدف از درمان تومور مهره ای خلاص شدن کامل از تومور است. اما، با خطر آسیب دائمی به نخاع یا اعصاب اطراف پیچیده می شود. پزشکان همچنین باید سن، سلامت کلی، نوع تومور و اینکه آیا اولیه است یا از سایر نقاط بدن به ستون فقرات گسترش یافته یا متاستاز داده شده است را در نظر بگیرند.

گزینه های درمانی اکثر تومورهای مهره ای عبارتند از:

• نظارت مستیم. برخی از تومورها قبل از ایجاد علائم کشف می شوند - اغلب هنگامی که شخص برای بیماری دیگری مورد ارزیابی قرار می گیرید. اگر تومورهای کوچک غیر سرطانی هستند و رشد نمی کنند یا به بافت های اطراف فشار نمی آورند، مشاهده دقیق آنها تنها اقدام لازم است

این امر به ویژه در مورد افراد مسن که جراحی یا پرتودرمانی خطرات خاصی برای آنها دارد صادق است. در طول مشاهده، پزشک به احتمال زیاد اسکن های دوره ای سی تی یا ام آر آی را در فاصله مناسب برای نظارت بر تومور توصیه می کند.

• عمل جراحي. این اغلب درمان انتخابی برای تومورهایی است که می توانند با خطر قابل قبول نخاع یا آسیب عصبی برداشته شوند.

تکنیک ها و ابزارهای جدیدتر به جراحان مغز و اعصاب اجازه می دهد به تومورهایی برسند که قبلاً غیرقابل دسترس تلقی می شدند. گاهی اوقات، جراحان می توانند از میکروسکوپ با قدرت بالا در جراحی میکروسکوپی استفاده کنند تا تشخیص تومور از بافت سالم آسان تر شود.

پزشکان همچنین می توانند عملکرد نخاع و سایر اعصاب مهم را در حین عمل جراحی تحت نظر داشته باشند و بدین ترتیب احتمال آسیب دیدگی آنها را به حداقل برسانند. در برخی موارد، از سونوگرافی در حین جراحی برای تجزیه تومورها و برداشتن قطعات استفاده می شود.

اما حتی با پیشرفت در تکنیک ها و فناوری جراحی، همه تومورها به طور کامل حذف نمی شوند. گاهی اوقات، جراحی با پرتودرمانی، شیمی درمانی یا هر دو انجام می شود.

بهبودی از جراحی ستون فقرات بسته به روش یا عوارضی مانند خونریزی و آسیب به بافت عصبی میتواند هفته ها یا بیشتر طول بکشد.

• پرتو درمانی. این روش در پی عمل برای از بین بردن بقایای تومورهایی که به طور کامل حذف نمی شوند، درمان تومورهای غیرقابل عمل یا درمان تومورهایی که جراحی در آنها بسیار خطرناک است، استفاده می شود.

همچنین اولین خط درمانی برای برخی از تومورهای مهره ای می باشد. پرتودرمانی همچنین می تواند برای تسکین درد در مواردی که جراحی بسیار خطرناک است استفاده شود.

داروها قادرند به کاهش برخی از عوارض جانبی اشعه مانند تهوع و استفراغ کمک کنند.

گاهی اوقات، دوز پرتودرمانی به گونه ای تنظیم می شود که از آسیب به بافت های اطراف ناشی از اشعه جلوگیری کرده و اثربخشی درمان را بهبود بخشد. این تغییرات از تغییر دوز تابش گرفته تا استفاده از تکنیک های پیچیده مانند پرتودرمانی سه بعدی مطلوب متغیر باشد.

نوع خاصی از پرتودرمانی به نام پروتون تراپی برای درمان برخی از تومورهای مهره ای مانند کوردوما، کندروسارکوم و برخی از سرطان های دوران کودکی در صورت نیاز به تابش ستون فقرات استفاده می شود. این نوع درمان می تواند پروتونهای رادیواکتیو را در محل تومور بدون آسیب رساندن به بافت اطراف مانند روش پرتودرمانی سنتی بهتر هدف قرار دهد.

• رادیو سرجری استریوتاکتیک (SRS). این درمان، که در واقع جراحی نیست، دوز بالایی از تشعشعات دقیق را ارائه می دهد. در SRS، پزشکان از رایانه برای تمرکز پرتوهای تابشی بر تومورها با دقت دقیق و از زوایای مختلف استفاده می کنند.

انواع مختلفی از فناوری در رادیوسرجری برای درمان تومورهای مهره ای استفاده می شود.

SRS محدودیت های خاصی در اندازه و نوع خاصی از تومورهای قابل درمان دارد. اما در صورت لزوم، کاملاً ثابت شده است. تحقیقات فزاینده از استفاده از آن برای درمان تومورهای نخاعی پشتیبانی می کند.

با این حال، خطراتی نیز مانند افزایش خطر شکستگی مهره ها وجود دارد. برای تعیین بهترین تکنیک، دوز تابش و برنامه SRS در درمان تومورهای مهره ای، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

• شیمی درمانی. شیمی درمانی که برای بسیاری از انواع سرطان درمان استاندارد است، از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کند. پزشک می تواند تعیین کند که آیا شیمی درمانی چه به تنهایی و چه در ترکیب با سایر روش های درمانی برای بیمار مفید واقع می شود یا خیر،

عوارض جانبی این روش شامل خستگی، تهوع، استفراغ، افزایش خطر عفونت و ریزش مو باشد.

• داروهای دیگر. از آنجا که جراحی و پرتودرمانی و همچنین تومورها می توانند باعث التهاب در داخل نخاع شوند، پزشکان گاهی اوقات چه پس از عمل جراحی و چه در طول درمان با اشعه ،برای کاهش تورم، کورتیکواستروئیدها را تجویز می کنند ،.

اگرچه کورتیکواستروئیدها التهاب را کاهش می دهند، اما معمولاً فقط برای دوره های کوتاه مدت برای جلوگیری از عوارض جانبی جدی مانند ضعف عضلانی، پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و افزایش حساسیت به عفونت استفاده می شوند.

درمان های جایگزین

اگرچه هیچ داروی جایگزینی برای درمان سرطان وجود ندارد، اما برخی از درمان های جایگزین یا مکمل ها به تسکین برخی از علائم فرد کمک می کنند.

یکی از این درمان ها طب سوزنی است. در طول درمان با طب سوزنی، پزشک سوزن های ریزی را در نقاط دقیق به پوست وارد می کند. تحقیقات نشان می دهد که طب سوزنی برای تسکین تهوع و استفراغ مفید است. طب سوزنی همچنین به تسکین انواع خاصی از درد در افراد مبتلا به سرطان کمک می کند.

در مورد خطرات و مزایای درمان مکمل یا جایگزین مفید با پزشک خود صحبت کنید. برخی از درمان ها، مانند داروهای گیاهی، امکان دارد با داروهایی که مصرف می کنید تداخل داشته باشد.

حمایت از بیمار

آگاهی از وجود تومور مهره ای می تواند بسیار طاقت فرسا باشد. اما بعد از تشخیص می توانید اقدامات لازم را انجام دهید. سعی کنید:

• هرچه می توانید در مورد تومور خاص مهره خود پیدا کنید. سوالات خود را بنویسید و آنها را در قرارهای خود قرار دهید. همانطور که پزشک به سوالات شخص پاسخ می دهد، یادداشت بردارید یا از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده بخواهید تا برای یادداشت برداری همراه فرد بیاید.

هرچه شخص و خانواده اش مراقبت های خود را بیشتر بشناسد و بداند، هنگام تصمیم گیری در مورد درمان، اعتماد به نفس بیشتری خواهد داشت.

• دریافت پشتیبانی. کسی را بیابید که بتوانید احساسات و نگرانی های خود را با او در میان بگذارید. یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده داشته باشید که شنونده خوبی است. یا با یک روحانی یا مشاور صحبت کنید.
• خود مراقبتی. در صورت امکان رژیم غذایی سالم و سرشار از میوه، سبزیجات و غلات کامل انتخاب کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید چه زمانی می توانید دوباره ورزش را شروع کنید. به اندازه کافی بخوابید تا احساس استراحت کنید.

با اختصاص دادن زمان برای فعالیتهای آرامش بخش، مانند گوش دادن به موسیقی یا نوشتن در یک مجله، استرس را در زندگی خود کاهش دهید.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر علائمی دارید که در تومورهای مهره ای مشترک است مانند درد مداوم و بدون علت کمر، ضعف یا بی حسی در پاها، یا تغییر در عملکرد روده یا مثانه، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

پس از معاینه پزشک شخص را به پزشک مختصص و درمان سرطان (انکولوژیست)، بیماری های مغز و نخاع (متخصص مغز و اعصاب، جراح مغز و اعصاب یا جراح ستون فقرات) یا اختلالات استخوان ها (جراح ارتوپد) آموزش دیده است، ارجاع می دهد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شخص برای ملاقات با پزشک و انتظارات از پزشک کمک کننده است

آن چه می توانید انجام دهید

• هرگونه علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان طولانی است بنویسید.
• اطلاعات پزشکی کلیدی خود را، از جمله تمام شرایطی که دارید و نام داروهای تجویزی و داروهای بدون نسخه ای که مصرف می کنید، فهرست کنید.
• به هرگونه سابقه خانوادگی تومورهای مغزی یا نخاعی، به ویژه در بستگان درجه اول، مانند والدین یا خواهر و برادر توجه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن همه اطلاعاتی که در حین ملاقات به شما ارائه می شود، دشوار است. کسی که شخص را همراهی می کند در به یاد آوردن سخنان پزشک یاری کننده است
• سوالاتی که از پزشک دارید یادداشت نمایید

سوالاتی که باید در قرار اولیه از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است:

• چه چیزی میتواند باعث علائم من شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟
• برای مراحل بعدی در تعیین تشخیص و درمان من چه توصیه می کنید؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

سوالاتی که از یک متخصص مغز و اعصاب یا متخصص مغز و اعصاب می پرسید عبارتند از:

• آیا من تومور مهره ای دارم؟
• چه نوع توموری دارم؟
• چگونه تومور در طول زمان رشد می کند؟
• عواقب آن چه می تواند باشد؟
• اهداف درمان من چیست؟
• آیا من میتوانم تحت جراحی قرار بگیرم؟ خطرات آن چیست؟
• آیا من میتوانم تحت پرتو درمانی قرار بگیرم؟ خطرات آن چیست؟
• آیا شیمی درمانی نقشی دارد؟
• چه رویکرد درمانی را توصیه می کنید؟
• اگر اولین درمان موفقیت آمیز نباشد، بعد چه چیزی را امتحان می کنیم؟
• چشم انداز وضعیت من چگونه است؟
• آیا به نظر پزشک دیگری نیاز دارم؟

علاوه بر این از پرسیدن تمام سوالاتی که از پزشک دارید دریغ نکنید

از پزشک چه انتظاری می رود

پزشک تعدادی سوال از شخص می پرسد. آمادگی برای پاسخ گویی به این سوالات شخص را در استفاده صحیح از زمان ملاقات یاری خواهد کرد،سوالاتی که از شخص پرسیده می شود شامل:

• علائم بیماری چیست؟
• اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شدید؟
• آیا علائم با گذشت زمان بدتر شده است؟
• اگر درد دارید، به نظر می رسد که درد از کجا شروع می شود؟
• آیا درد به سایر قسمت های بدن سرایت می کند؟
• آیا در فعالیتهایی شرکت کرده اید که باعث درد شده است، مانند ورزش شدید یا باغبانی طولانی مدت؟
• آیا ضعف یا بی حسی در پاهای خود را تجربه کرده اید؟
• آیا برای راه رفتن مشکلی داشته اید؟
• آیا در عملکرد مثانه یا روده خود مشکلی داشته اید؟
• آیا بیماری دیگری دارید ؟
• آیا در حال حاضر از داروهای بدون نسخه یا نسخه ای استفاده می کنید؟
• آیا سابقه خانوادگی تومورهای غیر سرطانی یا سرطانی دارید؟