نگاه کلی
سارکوم بافت نرم نوعی سرطان می باشد که از بافتهایی که ساختارهای دیگر بدن را به هم متصل ، پشتیبانی و احاطه می کنند، مانند عضلات ، چربی ، رگهای خونی ، اعصاب ، تاندون ها و پوشش مفاصل شروع می شود.
بیش از 50 زیرگروه سارکوم بافت نرم وجود دارد. بعضی از انواع این سارکوم به احتمال زیاد کودکان را تحت تأثیر قرار می دهند ، در حالی که برخی دیگر بیشتر در بزرگسالان دیده می شود. تشخیص این تومورها دشوار می باشد زیرا ممکن است با بسیاری از انواع دیگر رشد اشتباه گرفته شود.
سارکومای بافت نرم می تواند در هر نقطه از بدن وجود داشته باشد ، اما بیشتر انواع آن در بازوها ، پاها و شکم دیده می شود. برداشتن بافت با جراحی رایج ترین روش درمانی می باشد ، اگرچه ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز توصیه شود – بر اساس اندازه ، نوع ، محل و تهاجم تومور تعیین می شود.
علائم
سارکوم بافت نرم می تواند در مراحل اولیه خود علائم و نشانه ای ایجاد نکند. رشد تومور ، می تواند منجر به بروز موارد زیر شود:
- یک توده یا تورم مشخص
- درد ، در صورت فشار تومور به اعصاب یا عضلات
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت مشاهده موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:
- توده ی در حال رشد یا دردناک
- توده ای با هر اندازه در اعماق عضله
- عود توده ای که برداشته شده است
علل بیماری
در بیشتر موارد ، عوامل باعث ایجاد سارکوم بافت نرم مشخص نمی باشد.
به طور کلی ، سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول ها دچار جهش در DNA خود شوند. این خطاها باعث رشد و تقسیم سلولها بدون کنترل می شوند. سلولهای غیر طبیعی تجمع یافته توموری را تشکیل می دهند که می تواند رشد کند و به ساختارهای مجاور حمله کند و سلولهای غیرطبیعی به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.
نوع سلولی که جهش ژنتیکی ایجاد می کند ، نوع سارکوم بافت نرم را تعیین می کند. به عنوان مثال ، آنژیوسارکوم ناشی از پوشش رگ های خونی و لیپوسارکوم ناشی از سلول های چربی می شود. برخی از انواع سارکوم بافت نرم عبارتند از:
- آنژیوسارکوم
- تورم درماتوفیبروسارکوم
- سارکوم اپی تلیوئید
- تومور استرومایی دستگاه گوارش (GIST)
- سارکوم کاپوسی
- لیومیوسارکوم
- لیپوسارکوم
- تومور غلاف عصب محیطی بدخیم
- میکسوفیبروسارکوم
- رابدومیوسارکوم
- فیبر منفرد پرده جنب
- سارکوم سینوویال
- تمایز نیافته (سارکوم پلومورفیک)
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سارکوم را افزایش دهند عبارتند از:
- سندرم های ارثی. سارکوم بافت نرم می تواند از والدین به ارث برسد. سندرم های ژنتیکی که این خطر را افزایش می دهند شامل رتینوبلاستوما ارثی ، سندرم Li-Fraumeni ، پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی ، نوروفیبروماتوز ، اسکلروز توبروس و سندرم ورنر می باشد.
- قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند علف کش ها ، آرسنیک و دیوکسین ممکن است خطر ابتلا به سارکومای بافت نرم را افزایش دهد.
- قرارگیری در معرض تشعشع. پرتودرمانی قبلی برای سایر سرطان ها می تواند خطر ایجاد سارکومای بافت نرم را افزایش دهد.
تشخیص
از آنجا که انواع مختلفی از سارکوم بافت نرم وجود دارد ، تعیین نوع دقیق هر تومور برای انتخاب بهترین روش های درمانی حائز اهمیت می باشد.
آزمایش های تصویربرداری
پزشک ممکن است برای ارزیابی ، از موارد زیر استفاده کند:
- اشعه ایکس
- اسکن توموگرافی رایانه ای
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی
- توموگرافی گسیل پوزیترون
نمونه برداری
در صورت احتمال وجود یک سارکوم بافت نرم ، بهتر است به مراکز درمانی افراد مبتلا به این نوع سرطان ، مراجعه کنید. پزشکان باتجربه بهترین روش بیوپسی را برای اطمینان از درمان و برنامه ریزی مناسب جراحی انتخاب می کنند. گزینه ها عبارتند از:
- بیوپسی سوزنی. با این روش می توان از تومور نمونه برداری کرد. پزشکان معمولاً سعی می کنند از بخشهای مختلف تومور نمونه برداری کنند.
- بیوپسی جراحی. در برخی موارد ، پزشک ممکن است برای به دست آوردن نمونه بزرگتر از بافت یا برداشتن یک تومور کوچک ، جراحی را توصیه کند.
در آزمایشگاه ، پزشکی آموزش دیده در تجزیه و تحلیل بافت های بدن (آسیب شناس) نمونه بافت را از نظر علائم سرطان بررسی می کند. پاتولوژیست همچنین نمونه را تجزیه و تحلیل می کند تا نوع سرطان را و تهاجمی بودن سرطان را تشخیص دهد.
درمان
گزینه های درمانی برای سارکوم بافت نرم به اندازه ، نوع و محل تومور بستگی دارد.
عمل جراحی
جراحی یک درمان رایج برای سارکوم بافت نرم می باشد جراحی معمولاً شامل از بین بردن بافت سرطان و برخی از بافتهای سالم اطراف آن می باشد.
هنگامی که سارکومای بافت نرم بر بازوها و پاها تأثیر می گذارد ، ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی باعث کوچک شدن تومور شود تا از قطع عضو جلوگیری شود.
پرتو درمانی
پرتودرمانی شامل درمان سرطان با پرتوهای پرانرژی می باشد. گزینه ها عبارتند از:
- قبل از جراحی. تابش قبل از جراحی می تواند به کوچک شدن تومور کمک کند تا برداشتن آن آسان تر باشد.
- در حین جراحی. پرتو درمانی در حین جراحی باعث می شود که دوز بالاتری از اشعه مستقیماً به ناحیه مورد نظر برسد .
- بعد از جراحی. پرتو درمانی بعد از جراحی می تواند سلول های سرطانی باقی مانده را از بین ببرد.
شیمی درمانی
شیمی درمانی نوعی درمان دارویی می باشد که در آن از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی می تواند به صورت خوراکی(قرص) یا به صورت تزریقی (داخل وریدی) انجام شود. برخی از اشکال سارکوم بافت نرم بهتر از سایر روش های درمانی به شیمی درمانی پاسخ می دهند. به عنوان مثال ، شیمی درمانی اغلب برای درمان رابدومیوسارکوم استفاده می شود.
درمان دارویی هدفمند
برخی از انواع سارکوم بافت نرم دارای ویژگیهای خاصی در سلولهای خود هستند که می توانند از طریق درمانهای دارویی هدفمند مورد حمله قرار گیرند. این داروها بهتر از شیمی درمانی عمل می کنند و به اندازه آن سمی نیستند. درمان های هدفمند به خصوص در تومورهای استرومال دستگاه گوارش (GIST) مفید واقع می شوند.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
پذیرش ابتلا به سرطان می تواند بسیار دشوار باشد. با گذشت زمان راه های مقابله با پریشانی را پیدا خواهید کرد. تا آن زمان ، می توانید از موارد زیر کمک بگیرید:
- به اندازه کافی در رابطه با سارکوما مطالعه کنید تا بتوانید در رابطه با درمان خود تصمیم بگیرید. در رابطه با سارکومای بافت نرم ، گزینه های درمانی و در صورت تمایل ، پیش آگهی با پزشک خود مشورت کنید. با کسب اطلاعات بیشتر می توانید در تصمیم گیری در رابطه با درمان اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.
- با دوستان و خانواده خود در ارتباط باشید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به کنار آمدن با بیماری کمک می کند. دوستان و خانواده می توانند به فرد بیمار در کارهایی مانند مراقبت از خانه در صورت بستری بودن در بیمارستان کمک کنند و در هنگام احساس غرق شدن در ناراحتی می توان بر حمایت عاطفی آنها حساب کرد.
- کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل به گوش دادن صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان باشد. این فرد می تواند یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. یک مشاور ، مددکار اجتماعی پزشکی ، روحانی یا گروه پشتیبانی سرطان نیز می تواند مفید باشد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر پزشک خانواده به وجود سارکومای بافت نرم مشکوک شده باشد ، احتمالاً فرد را به یک پزشک سرطان (آنکولوژیست) متخصص در سارکوم ارجاع می دهد. سارکومای بافت نرم تقریباً نادر می باشد و بهتر است توسط یک پزشک با تجربه و در یک مرکز دانشگاهی یا تخصصی سرطان درمان شود.
آنچه می توانید انجام دهید
- علائم را یادداشت کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با دلیل قرار ملاقات با پزشک ندارند.
- لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی تهیه کنید.
- از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید که شما را همراهی کند. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در طی قرار ملاقات به شما ارائه می شود دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید را به یاد داشته باشد.
- سوالات خود را یادداشت کنید.
تهیه لیستی از سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند که از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین بپرسید. ، برخی از سوالات اساسی در رابطه با سرطان که باید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر می باشد:
- آیا من سرطان دارم؟
- آیا علل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
- برای تأیید تشخیص به چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟ آیا این آزمایش ها به آمادگی خاصی نیاز دارد؟
- مبتلا به چه نوع سارکومی می باشم؟
- بیماری در چه مرحله ای می باشد؟
- چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را توصیه می کنید؟
- آیا می توان سرطان را از بین برد؟
- چه نوع عوارض جانبی را می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
- آیا درمان دیگری غیر از درمانی که اکنون پیشنهاد کرده اید وجود دارد؟
- من مبتلا به عارضه پزشکی دیگری هم می باشم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه مدیریت کنم؟
- آیا محدودیتی در رژیم غذایی یا فعالیت وجود دارد که لازم باشد از آنها پیروی کنم؟
- پیش آگهی من چه می باشد؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- آیا قبل یا بعد از جراحی به درمان های اضافی مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی نیاز دارم؟
- آیا جراحی که توصیه می کنید در این نوع خاص از جراحی سرطان باتجربه می باشد؟
از پزشک چه انتظاری می رود
آمادگی برای سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، زمان را پرداختن به موارد دلخواه شما حفظ می کند. پزشک ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:
- چه زمانی برای اولین بار علائم و نشانه های بیماری را تجربه کرده اید؟
- آیا دردی را تجربه می کنید؟
- آیا چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
- آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
- آیا سابقه خانوادگی سرطان دارید؟ اگر چنین است ، آیا می دانید چه نوع سرطانی ؟