نگاه کلی
سارکوم سینوویال نوعی سرطان نادر است که معمولا در نزدیکی مفاصل بزرگ، به ویژه زانو، در جوانان ایجاد شود. علیرغم نام آن، به طور معمول بر قسمت های داخلی مفاصل، جایی که بافت سینوویال و مایع در آن قرار دارد، تأثیری ندارد.
اولین علامت عارضه ای که معمولاً یک توده درونی است، که می تواند حساس یا دردناک شود. سارکوم سینوویال معمولاً به آرامی رشد می کند. این تومورها می توانند در کودکان خردسال نیز بروز کنند، اما به طور کلی در افراد بین 15 تا 40 سال ایجاد می شوند.
در حالی که سارکوم سینوویال می تواند تقریباً در هر نقطه از بدن ایجاد شود، اما شایع ترین مکان ها در پاها، بازوها و گلو است.
تشخیص
سارکوم سینوویال معمولاً سرعت رشد پایینی دارد، بنابراین ممکن است سالها طول بکشد تا تشخیص قطعی داده شود. در برخی موارد، سارکوم سینوویال در ابتدا به اشتباه به عنوان آرتروز یا بورسیت تشخیص داده می شود.
روش های تصویربرداری که ممکن است موثر باشند شامل موارد زیر است:
اسکن ساده. در برخی موارد، مناطق وسیعی از تومور توسط کلسیفیکاسیون مشخص شده یا حتی علامت گذاری می شوند. با این حال، بسیاری از سارکوم های سینوویال در اسکن ساده دیده نمی شوند.
سی تی اسکن. سی تی اسکن اغلب در تعیین اندازه تومور موثر است.
ام آر آی (MRI). MRI می تواند میزان تأثیر تومور بر روی بافت نرم مجاور، مانند رگ های خونی و اعصاب را نشان دهد.
نمونه برداری (بیوپسی). نمونه ای از تومور را می توان با سوزن برداشته و سپس زیر میکروسکوپ بررسی کرد تا به تعیین بهترین روش درمانی کمک کند. سارکوم سینوویال می تواند با انواع دیگر سارکوم اشتباه گرفته شود، بنابراین تشخیص صحیح بستگی به آسیب شناسان با تجربه دارد.
درمان
جراحی، اصلی ترین پایه درمان سارکوم سینوویال است. هدف از انجام جراحی از بین بردن سرطان و حاشیه بافت سالم اطراف آن است. این کار می تواند گاهی به معنای برداشتن کل عضله یا گروه عضلانی یا حتی قطع عضو باشد.
برای کاهش احتمال عود، پزشک ممکن است علاوه بر جراحی، انجام پرتودرمانی یا شیمی درمانی را نیز توصیه کند.