نگاه کلی
سارکوم کاپوسی نوعی سرطان در غشای مخاطی رگ ها و خون می باشد. تومورها (ضایعات) سارکوم کاپوسی به طور معمول به صورت لکه های رنگی بدون درد در پاها یا صورت ظاهر می شوند. ضایعات همچنین می توانند در ناحیه تناسلی ، دهان یا غدد لنفاوی ظاهر شوند. در صورت تشدید بیماری ، ضایعات ممکن است در دستگاه گوارش و ریه ها ایجاد شوند.
علل بیماری
اصلی سارکوم کاپوسی ابتلا به عفونت با منشاء ویروسی به نام ویروس هرپس انسانی 8 (HHV-8) می باشد. عفونت HHV-8 معمولاً علائمی در افراد سالم ، ایجاد نمی کند زیرا سیستم ایمنی بدن آن را تحت کنترل نگه می دارد. با این حال ، در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ، HHV-8 توانایی تحریک سارکوم کاپوسی را دارد.
افراد آلوده به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) - ویروسی که باعث ایدز می شود - بیشترین خطر ابتلا به سارکوم کاپوسی را دارند. آسیب ناشی از HIV به سیستم ایمنی بدن باعث تکثیر سلول های پناهنده HHV-8 می شود.این ضایعات از طریق مکانیسم های ناشناخته، ایجاد می شوند.
همچنین گیرندگان پیوند اعضا که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن برای جلوگیری از رد پیوند استفاده می کنند ، در معرض خطر ابتلا به سارکوم کاپوسی می باشند. اگرچه ابتلا به این بیماری در این جمعیت ، نسبت به افراد مبتلا به ایدز خفیف تر و کنترل آن آسان تر می باشد.
نوع دیگری از سارکوم کاپوسی در مردان مسن از نژاد اروپای شرقی ، مدیترانه ای و خاورمیانه ای دیده شده است. این سرطان که به عنوان سارکوم کلاسیک کاپوسی شناخته می شود ، به آرامی پیشرفت می کند و به طور معمول مشکلات جدی کمی ایجاد می کند.
نوع چهارم سارکوم کاپوسی در آفریقای استوایی وجود دارد و در همه سنین مشاهده می شود.
تشخیص
برای تشخیص سارکوم کاپوسی در یک ضایعه پوستی مشکوک ، پزشک باید بیوپسی که شامل برداشتن یک تکه کوچک از بافت برای بررسی در آزمایشگاه می باشد، انجام دهد.
آزمایش های تشخیص سارکوم کاپوسی داخلی عبارتند از:
- آزمایش ، خون مخفی در مدفوع. این آزمایش، خون مخفی در مدفوع را که می تواند نشانه ای از سارکوم کاپوسی در دستگاه گوارش باشد ، تشخیص می دهد.
- اشعه X قفسه سینه. اشعه X قفسه سینه می تواند ناهنجاری هایی که سارکوم کاپوسی در ریه ایجاد می کند را نشان دهد.
- برونکوسکوپی. در این آزمایش ، یک لوله نازک (برونکوسکوپ) از بینی یا دهان به داخل ریه ها وارد می شود تا پوشش آنها را بررسی کند و از مناطق غیر طبیعی نمونه برداری کند.
- آندوسکوپی فوقانی. در این آزمایش یک لوله نازک (آندوسکوپ) وارد دهان می شود تا مری ، معده و قسمت اول روده کوچک را بررسی کند. اگر پزشک به وجود سارکوم کاپوسی در داخل هر یک از این اندام ها مشکوک شود ، برای تأیید بیماری از بافت آسیب دیده نمونه برداری می کند.
- کولونوسکوپی. در این آزمایش ، یک لوله نازک (کولونوسکوپ) از رکتوم عبور داده شده و به روده بزرگ منتقل می شود تا دیواره های این اندام را بررسی کند.همچنین در طی کولونوسکوپی می توان از ناهنجاری های حاکی از سارکوم کاپوسی در راست روده یا روده بزرگ نمونه برداری کرد.
برونكوسكوپي براي تشخيص ساركوم كاپوسي ضروري نمی باشد مگر در صورت بروز مشكلات تنفسي بی دلیل يا نتیجه غير طبيعي تست اشعه X قفسه سينه. با مشاهده خون در مدفوع در طی آزمایش خون مخفی مدفوع ، ممکن است بتوان از آندوسکوپی فوقانی یا کولونوسکوپی جلوگیری کرد.
درمان
درمان سارکوم کاپوسی بسته به این عوامل متفاوت است:
- نوع بیماری. با توجه به سوابق گذشته ، سارکوم کاپوسی ناشی از ایدز جدی تر از بیماری کلاسیک یا ناشی از پیوند بوده است. با اثرگذاری ترکیبات دارویی ضد ویروسی که به شدت در پیشگیری از سایر عفونت های مرتبط با ایدز ، موثر واقع شده اند، سارکوم کاپوسی در افراد مبتلا به ایدز شیوع و شدت کمتری پیدا کرده است.
- تعداد و محل ضایعات. ضایعات پوستی و ضایعات داخلی گسترده نیاز به درمان متفاوت از ضایعات جدا دارند.
- اثرات ضایعات. ضایعات در دهان و گلو غذا خوردن را دشوار می کنند ، در حالی که ضایعات در ریه باعث تنگی نفس می شوند. ضایعات بزرگ ، به ویژه در قسمت فوقانی پاها ، می توانند منجر به تورم دردناک و اختلال در حرکت شوند.
- سلامت عمومی. نقص سیستم ایمنی بدن و ابتلا به نوع دیگری از سرطان ، دیابت کنترل نشده یا هر بیماری جدی و مزمن، فرد را در معرض سارکوم کاپوسی قرار می دهد و باعث می شود برخی از روش های درمانی مانند داروهای شیمی درمانی قدرتمند بسیار خطرناک باشند.
اولین قدم در درمان سارکوم کاپوسی ناشی از ایدز ، شروع یا تغییر روش ترکیب داروهای ضد ویروسی می باشد که میزان ویروسی که باعث HIV / AIDS می شود را کاهش می دهد و تعداد سلولهای ایمنی بدن را افزایش می دهد. گاهی اوقات ، این تنها درمان مورد نیاز می باشد.
در صورت امکان ،بهتر است افراد مبتلا به سارکوم کاپوسی ناشی از پیوند ، مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن را متوقف کنند. این کار به سیستم ایمنی بدن امکان می دهد تا سرطان را در برخی موارد از بین ببرد. همچنین روی آوردن به نوع دیگر داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی می تواند منجر به بهبودی شود.
روش های درمانی ضایعات پوستی کوچک شامل موارد زیر می باشد:
- جراحی جزئی (برداشتن ضایعه)
- سوزاندن (الکترودسیسیک) یا منجمد کردن (سرما درمانی)
- اشعه با دوز کم ، که برای ضایعات موجود در دهان نیز مفید می باشد
- تزریق مستقیم داروی شیمی درمانی وینبلاستین به ضایعات
- مصرف داروی شبه ویتامین A (رتینوئید)
ضایعاتی که به هر یک از این روشها درمان می شوند احتمالاً طی دو سال دوباره برمی گردند. در این صورت ، اغلب درمان می تواند تکرار شود.
پرتودرمانی روشی معمول برای درمان ضایعات پوستی متعدد می باشد. نوع پرتوی مورد استفاده و محل ضایعات تحت درمان در افراد مختلف متفاوت می باشد. شیمی درمانی با داروهای ضد سرطان استاندارد می تواند در صورت وجود بیش از 25 ضایعه ، مفید باشد. همچنین از شیمی درمانی برای درمان سارکوم کاپوسی در غدد لنفاوی و دستگاه گوارش نیز استفاده می شود.