نگاه کلی
سرطان استخوان می تواند از هر استخوانی در بدن شروع شود ، اما معمولاً لگن یا استخوان های بلند دست و پاها را درگیر می کند. سرطان استخوان نادر است و کمتر از 1 درصد از کل سرطان ها را تشکیل می دهد. در حقیقت ، تومورهای غیرسرطانی استخوان بسیار شایع تر از تومورهای سرطانی هستند.
اصطلاح "سرطان استخوان" شامل سرطان هایی نمی باشد که از جاهای دیگر بدن شروع می شوند و به استخوان گسترش می یابند (متاستاز می کنند). در عوض ، آن نوع سرطان ها از آنجا كه شروع شده اند ، مانند سرطان پستان كه در استخوان متاستاز شده اند ، نامگذاری شده اند.
برخی از انواع سرطان استخوان در وهله اول در کودکان اتفاق می افتد ، در حالی که برخی دیگر بیشتر در بزرگسالان دیده می شوند. حذف بافت سرطانی با جراحی رایج ترین روش درمانی می باشد ، اما همچنین ممکن است از شیمی درمانی و پرتودرمانی استفاده شود. تصمیم برای جراحی ، شیمی درمانی یا پرتودرمانی براساس نوع سرطان استخوان تحت درمان گرفته می شود.
علائم
علائم و نشانه های سرطان استخوان عبارتند از:
- درد استخوان
- تورم و حساسیت به لمس در نزدیکی ناحیه آسیب دیده
- ضعف استخوان که منجر به شکستگی می شود
- خستگی
- کاهش بی دلیل وزن
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت ابتلا به درد استخوان هایی با شرایط موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
گذرا
شب بدتر می شود
مسکن های بدون نسخه کمک کننده نمی باشند
علل بیماری
علت بیشتر سرطان های استخوان ناشناخته می باشد. تعداد کمی از سرطان های استخوان با عوامل وراثتی مرتبط هستند ، در حالی که موارد دیگر مربوط به قرار گرفتن در معرض پرتوهای قبلی می باشد.
انواع سرطان استخوان
سرطان های استخوان بر اساس نوع سلول شروع کننده سرطان به انواع جداگانه تقسیم می شوند. متداول ترین انواع سرطان استخوان عبارتند از:
- استئو سارکوما. استئو سارکوما شایع ترین شکل سرطان استخوان است. در این تومور سلولهای سرطانی ، استخوان تولید می کنند. این نوع سرطان استخوان اغلب در کودکان و بزرگسالان ، در استخوان های پا یا بازو رخ می دهد. در شرایط نادر ، استئوسارکوما می تواند در خارج از استخوان ایجاد شود (استئوسارکوم خارج اسکلتی).
- کندروسارکوما. کندروسارکوما دومین نوع شایع سرطان استخوان می باشد. در این تومور سلولهای سرطانی غضروف تولید می کنند. کندروسارکوما معمولاً در لگن ، پاها یا بازوها در بزرگسالان میانسال و مسن رخ می دهد.
- سارکوم یوئینگ. تومورهای سارکوم یوئینگ معمولاً در لگن ، پاها یا بازوهای کودکان و بزرگسالان ظاهر می شوند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
مشخص نیست که چه عواملی باعث سرطان استخوان می شود ، اما پزشکان متوجه شده اند که عواملی می توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند، ازجمله :
- سندرم های ژنتیکی ارثی. سندرم های ژنتیکی نادر خاصی که از طریق خانواده ها منتقل می شوند ، خطر سرطان استخوان را افزایش می دهند ، از جمله سندرم Li-Fraumeni و رتینوبلاستوما ارثی.
- بیماری پاژه استخوان. بیماری پاژه استخوان که معمولاً در بزرگسالان مسن رخ می دهد ، می تواند خطر ابتلا به سرطان استخوان را در مراحل بعدی افزایش دهد.
- پرتودرمانی برای سرطان. قرار گرفتن در معرض مقادیر زیاد تابش ، مانند مواردی که در طی پرتودرمانی برای سرطان انجام می شود ، خطر ابتلا به سرطان استخوان را در آینده افزایش می دهد.
تشخیص
آزمایشات تصویربرداری می تواند به تعیین محل و اندازه تومورهای استخوانی و گسترش تومورها به سایر قسمت های بدن کمک کند. انواع آزمایشات تصویربرداری توصیه شده ، به علائم و نشانه های فرد بستگی دارد. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسکن استخوان
- توموگرافی رایانه ای (CT)
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
- توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)
- اشعه ایکس
نمونه برداری با سوزن یا جراحی
پزشک ممکن است روشی را برای برداشتن نمونه ای از بافت (بیوپسی) تومور برای آزمایشگاه توصیه کند. آزمایش می تواند به پزشک بگوید که آیا بافت سرطانی است یا خیر ، در این صورت ، چه نوع سرطانی می باشد. همچنین می تواند نشان دهد که سلولهای تومور به سرعت رشد می کنند یا به آرامی.
انواع روش های بیوپسی که برای تشخیص سرطان استخوان استفاده می شود:
- قرار دادن سوزن از طریق پوست به داخل تومور. در طی نمونه برداری با سوزن ، پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست وارد می کند و آن را به داخل تومور هدایت می کند. پزشک با استفاده از سوزن قطعات کوچک بافت را از تومور خارج می کند.
- جراحی برای برداشتن نمونه بافت برای آزمایش. در طی جراحی بیوپسی ، پزشک در پوست برشی ایجاد می کند و یا کل تومور یا بخشی از آن را خارج می کند.
تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز و جزئیات نحوه انجام آن نیاز به برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی دارد. پزشکان باید بیوپسی را به روشی انجام دهند که با جراحی آینده برای از بین بردن سرطان استخوان تداخل نداشته باشد. به همین دلیل ، قبل از بیوپسی ، از پزشک خود در رابطه با مراجعه به تیمی از پزشکان که تجربه زیادی در درمان تومورهای استخوان دارند ، مشورت کنید.
مراحل سرطان استخوان
اگر پزشک تشخیص سرطان استخوان را تأیید کند ، سعی می کند میزان (مرحله) سرطان را تعیین کند زیرا این کار به انتخاب گزینه های درمانی کمک می کند. عواملی که باید در نظر گرفته شود عبارتند از:
- اندازه تومور
- سرعت رشد سرطان
- تعداد استخوان های آسیب دیده ، مانند مهره های مجاور ستون فقرات
- اینکه آیا سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است یا خیر
مراحل سرطان استخوان با اعداد رومی از 0 تا IV نشان داده می شود ، پایین ترین مرحله نشان می دهد که تومور کوچکتر و از همه مراحل کمتر تهاجمی است. در مرحله چهارم ، سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است.
درمان
گزینه های درمانی برای سرطان استخوان براساس نوع سرطان ، مرحله سرطان ، سلامت کلی و اولویت های فرد می باشند. سرطان های مختلف استخوان به درمان های مختلف پاسخ می دهند و پزشکان می توانند به پیدا کردن بهترین راه برای درمان سرطان کمک کنند. به عنوان مثال ، برخی از سرطان های استخوان فقط با جراحی درمان می شوند. برخی با جراحی و شیمی درمانی و برخی با جراحی ، شیمی درمانی و پرتودرمانی.
جراحی
هدف از جراحی برداشتن کل تومور سرطانی می باشد. در بیشتر موارد ، این شامل تکنیک های خاصی برای از بین بردن تومور در یک قطعه ، همراه با بخش کوچکی از بافت سالم که آن را احاطه کرده است، می باشد. جراح ، استخوان از دست رفته را با مقداری استخوان از ناحیه دیگر بدن ، مواد موجود در بانک استخوان یا جایگزینی از فلز و پلاستیک سخت جایگزین می کند.
در سرطان های استخوان بسیار بزرگ یا در نقطه پیچیده ای از استخوان ، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از اندام (قطع عضو) باشد. با به وجود آمدن سایر درمان ها ، قطع عضو کمتر شایع می باشد. در صورت نیاز به قطع عضو ، به احتمال زیاد فرد دارای اندام مصنوعی خواهد بود و برای انجام کارهای روزمره با استفاده از اندام جدید خود آموزش می بیند.
شیمی درمانی
در شیمی درمانی از داروهای ضد سرطان قوی استفاده می شود که معمولاً به صورت تزریقی ( داخل وریدی) برای از بین بردن سلول های سرطانی دریافت می شود. با این حال ، این نوع درمان برای برخی از انواع سرطان استخوان بهتر از برخی دیگر است. به عنوان مثال ، شیمی درمانی به طور کلی برای کندروسارکوما خیلی موثر نمی باشد ، اما این یک اقدام درمانی مهم در درمان استئوسارکوم و سارکوم یوئینگ می باشد.
پرتو درمانی
در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی ، دستگاهی به دور فرد مبتلا که روی میز دراز می کشد ، حرکت می کند و اشعه به نقاط دقیق بدن هدایت می شود.
پرتودرمانی اغلب قبل از جراحی انجام می شود زیرا می تواند تومور را کوچک کرده و خارج کردن آن را آسان تر کند. این روش به نوبه خود می تواند به کاهش احتمال لزوم قطع عضو کمک کند.
همچنین ممکن است از پرتودرمانی در افراد مبتلا به سرطان استخوانی که با جراحی درمان نمی شوند، استفاده شود. پرتودرمانی پس از جراحی می تواند ، به از بین بردن سلولهای سرطانی که ممکن است به جا مانده باشند ، کمک کند. پرتودرمانی ممکن است به کنترل علائم و نشانه ها مانند درد در افراد مبتلا به سرطان پیشرفته استخوان ، کمک کند.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
پذیرش ابتلا به سرطان می تواند بسیار دشوار باشد. با گذشت زمان راه های مقابله با پریشانی را پیدا خواهید کرد. تا آن زمان ، می توانید از موارد زیر کمک بگیرید:
- به اندازه کافی در رابطه با سارکوما مطالعه کنید تا بتوانید در رابطه با درمان خود تصمیم بگیرید. در رابطه با سارکومای بافت نرم ، گزینه های درمانی و در صورت تمایل ، پیش آگهی با پزشک خود مشورت کنید. با کسب اطلاعات بیشتر می توانید در تصمیم گیری در رابطه با درمان اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.
- با دوستان و خانواده خود در ارتباط باشید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به کنار آمدن با بیماری کمک می کند. دوستان و خانواده می توانند به فرد بیمار در کارهایی مانند مراقبت از خانه در صورت بستری بودن در بیمارستان کمک کنند و در هنگام احساس غرق شدن در ناراحتی می توان بر حمایت عاطفی آنها حساب کرد.
- کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل به گوش دادن صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان باشد. این فرد می تواند یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. یک مشاور ، مددکار اجتماعی پزشکی ، روحانی یا گروه پشتیبانی سرطان نیز می تواند مفید باشد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر پزشک خانواده به وجود سرطان استخوان مشکوک شده باشد ، احتمالاً فرد را به یک پزشک متخصص ارجاع می دهد. سرطان استخوان اغلب توسط تیمی از متخصصان درمان می شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جراحان ارتوپدی متخصص در کار بر روی سرطان هایی که بر استخوان ها تأثیر می گذارند (متخصصان ارتوپدی)
- پزشکان متخصص در درمان سرطان با شیمی درمانی یا سایر داروهای سیستمیک (متخصصان آنکولوژی)
- پزشکانی که از پرتودرمانی برای درمان سرطان استفاده می کنند (انکولوژیست های پرتوی)
- پزشکانی که بافت را برای تشخیص نوع خاص سرطان تجزیه و تحلیل می کنند (آسیب شناسان)
- متخصصان توانبخشی که می توانند به شما در بهبودی بعد از جراحی کمک کنند
آنچه می توانید انجام دهید
از آنجا که زمان ملاقات با پزشک می تواند مختصر باشند ، و اغلب موارد زیادی برای گفتگو وجود دارد ، بهتر است برای ملاقات با پزشک آماده باشید. برای آمادگی برای ملاقات با پزشک ، سعی کنید:
- از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت ، حتماً در رابطه با محدودیت های قبل از قرار ملاقات مانند محدود کردن رژیم غذایی ، سوال کنید.
- علائم را یادداشت کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با دلیل قرار ملاقات با پزشک ندارند.
- اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
- لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی تهیه کنید
- سوابق پزشکی خود را جمع آوری کنید. در صورت انجام اسکن ها یا تصویربرداری با اشعه ایکس توسط پزشک دیگر، سعی کنید آنها را (تصاویر و گزارش ها) ضمیمه پرونده خود کنید.
- سوالات خود را یادداشت کنید.
تهیه لیستی از سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند که از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان ، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین بپرسید. ، برخی از سوالات اساسی در رابطه با سرطان که باید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر می باشد:
- مبتلا به چه نوع سرطان استخوان هستم؟
- بیماری در چه مرحله ای می باشد؟
- سرطان استخوان من در چه درجه ای است؟
- آیا به آزمایش های بیشتری احتیاج دارم؟
- چه روش های درمانی موجود است ؟
- احتمال اینکه سرطان استخوان من درمان شود چقدر است؟
- عوارض و خطرات هر روش درمانی چه می باشد؟
- آیا درمان باعث عدم بارداری در آینده خواهد شد ؟
- من مبتلا به عارضه پزشکی دیگری هم می باشم. درمان سرطان چه تاثیری بر این عارضه دارد؟
- آیا درمانی وجود دارد که به نظر شما برای من بهترین باشد؟
- به یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در شرایط من چه توصیه ای می کنید؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
- آیا می توانید یک متخصص را برای تشخیص دوم توصیه کنید؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید ، در هنگام قرار ملاقات خود در پرسیدن هر سوالی که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
آمادگی برای سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، زمان را پرداختن به موارد دلخواه شما حفظ می کند. پزشک ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:
- چه زمانی برای اولین بار علائم را تجربه کردید؟
- آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه بوده است؟
- شدت علائم شما چقدر است؟
- آیا چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
- آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟