نگاه کلی
سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) چیست؟
اکثر افرادی که سرطان ریه دارند به این بیماری نیز دچار هستند. اگرچه این بیماری جدی و خطرناک می باشد، اما گاهی اوقات درمان می تواند از وخامت آن جلوگیری کند. کارهایی وجود دارد که فرد بیمار می تواند انجام دهد تا کمک کند، احساس بهتری داشته باشد.
افرادی که سیگار می کشند یا دود زیادی استنشاق می کنند، به احتمال زیاد به NSCLC مبتلا می شوند. بسیاری از این افراد بالای 65 سال سن دارند.
چهار نوع تومور NSCLC وجود دارد:
آدنوکارسینوما در سلول‌های کیسه‌های هوایی که مخاط و سایر مواد را می‌سازند، اغلب در قسمت‌های بیرونی ریه‌ها شروع می‌شود. این بیماری شایع ترین نوع سرطان ریه در بین افراد سیگاری و غیرسیگاری و افراد زیر 45 سال است. این سرطان، اغلب کندتر از سایر سرطان های ریه رشد می کند.
کارسینوم سلول سنگفرشی (اپیدرموئید) در سلول هایی که راه های هوایی داخلی ریه ها را پوشانده اند، شروع می شود. حدود یک چهارم سرطان های ریه از این نوع هستند.
سرطان سلول بزرگ (تمایز نیافته) که رشد کرده و سریعتر گسترش می یابد. که می تواند درمان را سخت تر کند. این نوع تومور، حدود 10 درصد از سرطان های ریه را شامل می شود.
کارسینوم آدنواسکواموس، که نسبتاً نادر می باشد و عموماً در قسمت بیرونی ریه ایجاد می شود. سیگار کشیدن می تواند خطر توسعه این بیماری را افزایش دهد.
درمان‌هایی که پزشک پیشنهاد می‌کند به میزان گسترش سرطان ریه بستگی دارد.
علائم
این بیماری در مراحل اولیه، تشخیص سختی دارد و آن را با بیماری دیگری مانند ذات الریه اشتباه می گیرند.
مانند سایر انواع سرطان ریه، علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- سرفه هایی که طولانی شده یا بدتر می شوند
- درد قفسه سینه که اغلب هنگام سرفه، خنده یا نفس عمیق تشدید می شود
- گرفتگی صدا یا تغییر صدا
- صداهای بم حین نفس کشیدن
- خس خس سینه
- کاهش وزن، اشتهای کم
- سرفه خونی یا مخاطی
- تنگی نفس
- احساس ضعف یا خستگی
- مشکلات دائم ریوی، مانند برونشیت یا ذات الریه
اگر سرطان به سایر قسمت های بدن گسترش یابد، شامل موارد زیر نیز می شود:
- استخوان درد
- سردرد
- سرگیجه یا مشکلات تعادلی
- بی حسی یا ضعف در بازو یا پا
- زردی پوست یا چشم
علل بیماری
پزشکان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث بروز این بیماری می شود. بسیاری از افرادی که به آن مبتلا می شوند سیگاری بوده اند یا در اطرافیانشان سیگاری وجود داشته است. موارد دیگری که احتمال ابتلا به سرطان ریه را افزایش می دهند عبارتند از:
- رادون، یک گاز رادیواکتیو که به طور طبیعی در خاک و سنگ ها یافت می شود
- آزبست
- گرد و غبار معدنی و فلزی
- بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
- فیبروز ریوی
- آلودگی هوا
- پرتودرمانی به قفسه سینه
- HIV/AIDS
این بیماری، همچنین می تواند به صورت ارثی منتقل شود.
تشخیص
ابتدا پزشک با بیمار صحبت می کند و سوالاتی می پرسد مانند:
- اولین بار چه زمانی متوجه مشکلات شده اید؟
- چه احساسی داشته اید؟
- آیا سرفه یا خس خس می کنید؟
- آیا چیزی علائم شخص را بهتر یا بدتر می کند؟
- برای امرار معاش چه کار می کنید؟
- آیا سیگار می کشید یا در گذشته می کشیدید؟
- آیا کسی در خانواده سرطان ریه داشته است؟
آنها همچنین معاینه فیزیکی انجام می دهند و همچنین آزمایش هایی تجویز می کنند.
آزمایش های تصویربرداری به پزشک کمک می کند تا تومورهای داخل ریه ها را پیدا کند. آنها همچنین می توانند نشان دهند که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر.
- اسکن ساده از دوزهای کم تابش برای ایجاد تصاویری از ساختارهای داخل بدن استفاده می کند.
- ام آر آی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، جریان خون، اندام ها و ساختارها را نشان می دهد.
- اولتراسوند با پرتاب امواج صوتی از بافت های درونی تصویری ایجاد می کند.
- اسکن PET از یک ترکیب رادیواکتیو یا ردیاب استفاده می کند که در جایی که سلول های بدن بسیار فعال هستند جمع می شود.
- سی تی اسکن، اشعه ایکس قدرتمندی است که تصاویر دقیقی از بافت و رگ های خونی ریه می سازد.
سیتولوژی خلط، یک تست آزمایشگاهی است که مخاطی که سرفه می کنید را از نظر سلول های سرطانی بررسی می کند.
بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف، سلول‌ها را از محل با رشد غیرطبیعی یا مایع موجود در ریه‌ها می‌گیرد.
پزشک می تواند داخل ریه ها و قفسه سینه را با استفاده از یک لوله نازک و انعطاف پذیر با یک دوربین سبک و کوچک بررسی کند. آنها همچنین برای بررسی سلول‌های سرطانی، نمونه‌هایی از بافت، از جمله از غدد لنفاوی مجاورمی گیرند. آنها می توانند این کار را به چند روش مختلف انجام دهند:
برونکوسکوپی، که در آن لوله ای از طریق بینی یا دهان وارد ریه ها می شود.
در سونوگرافی اندوبرونکیال از برونکوسکوپی همراه با اولتراسوند، که در نوک لوله برای بررسی غدد لنفاوی و سایر ساختارها قرار دارد، استفاده می شود.
سونوگرافی آندوسکوپی مانند سونوگرافی اندوبرونکیال می باشد، اما پزشک آندوسکوپ را در گلو و داخل مری قرار می دهد.
در توراکوسکوپی چند برش کوچک در امتداد پهلو ایجاد می شود تا بیرون ریه و بافت اطراف آن بررسی شود.
در مدیاستینوسکوپی یک برش کوچک درست بالای استخوان سینه، در فضای بین ریه‌ها ایجاد می شود.
بر اساس آنچه پزشک شما پیدا می کند، آنها مرحله ای را تعیین می کنند که محل سرطان را توضیح می دهد. این به تیم پزشکی کمک می کند تا بهترین درمان را برای شخص پیدا کند. معنای مراحل مختلف این سرطان به این گونه است:
- مرحله غیبت: «غیبت» به معنای «پنهان» است. سلول های سرطانی در مایع ریه یا خلط هستند، اما پزشک نمی تواند محل سرطان ریه را پیدا کند.
- مرحله 0: سلول های سرطانی در پوشش مجاری هوایی قرار دارند.
- مرحله I: یک تومور کوچک تنها در یک ریه می باشد. سرطان به غدد لنفاوی گسترش نیافته است.
- مرحله دوم: تومور بزرگتر در یک ریه است، یا سرطان به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته است.
- مرحله III: سرطان یک ریه به غدد لنفاوی دورتر یا ساختارهای مجاور گسترش یافته است.
- مرحله IV: سرطان به هر دو ریه، به مایع اطراف ریه ها یا سایر قسمت های بدن مانند مغز و کبد گسترش یافته است.
سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید
درک تشخیص سرطان بسیار دشوار است. در همین حین سوالات زیر ایجاد می شود:
- سرطان ریه من چقدر جدی است؟
- آیا گسترش یافته است، به کجا می رود، و این به چه معناست؟
- گزینه های درمان سرطان من چیست؟ این گزینه ها چقدر خوب کار می کنند؟
- عوارض جانبی درمان من چیست؟
- چه درمان های دیگری نیاز خواهم داشت تا احساس خوبی داشته باشم؟
- آیا در حین درمان باید کار را متوقف کنم؟
- اگر سرطان به گسترش خود ادامه دهد چه اتفاقی می افتد؟
- آیا فرد دیگری را با این نوع سرطان ریه درمان کرده اید؟
- آیا می توانم در آزمایش های بالینی شرکت کنم؟ چگونه می توانم از آنها مطلع شوم؟
- آیا مرکز پزشکی وجود دارد که به طور مرتب از نوع سرطان من مراقبت کند و بتوانم به آن مراجعه کنم؟
از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که برای حمایت عاطفی و کمک به درک آنچه که پزشک به شما می‌گوید، در قرار ملاقات‌هایتان همراه شما باشد.
پیش از تصمیم درباره روند درمانی به آرامش زیادی نیاز خواهید داشت.
درمان
پزشکان این نوع سرطان ریه را به دو صورت درمان می کنند: آنها خود سرطان را هدف قرار می دهند و سعی می کنند احساس بهتری در شخص ایجاد کنند. هدف آنها این است که جلوتر از علائم بمانند و احساس راحتی به شخص بدهند.
پزشک بسته به نوع سرطانی که دارید و محل آن، ترکیبی از درمان‌ها را پیشنهاد کند.
عمل جراحي. اگر در مراحل اولیه هستید، پزشک احتمالاً جراحی را برای از بین بردن سرطان توصیه می کند. پزشک می تواند بخشی یا تمام ریه را بردارد. سایر انواع جراحی، سلول های سرطانی را با انجماد یا استفاده از پروب یا سوزن گرم شده از بین می برند.
پرتو درمانی. این روش می تواند سلول های سرطانی باقی مانده پس از جراحی را از بین ببرد. همچنین سرطان های خاصی را که پزشک نمی تواند با جراحی حذفشان کنند را درمان می کند. این تشعشع از یک پرتوی پرانرژی با استفاده از یک دستگاه مخصوص به سمت سرطان، از خارج از بدن نشانه می رود، یا از یک ماده رادیواکتیو که در داخل بدن شما در داخل یا نزدیک سرطان قرار می گیرد، می آید.
شیمی درمانی. دارو ها به صورت خوراکی و وریدی یا عضلانی به رگ یا ماهیچه وارد می شوند و در سراسر بدن حرکت می کنند تا سرطان را از بین ببرند. پزشک آن را در مایع نخاعی، اندام خاصی یا فضایی در داخل بدن وارد کرده تا سلول های سرطانی را در آن ناحیه هدف قرار دهد. می توانید قبل از جراحی برای کوچکتر کردن تومور، بعد از جراحی یا هر دو، یا حتی اگر عمل جراحی نداشته باشید، شیمی درمانی کنید.
درمان دارویی هدفمند. این داروها و آنتی بادی ها از رشد و گسترش سلول های سرطانی به روش های بسیار خاص جلوگیری می کنند. به دلیل نحوه عملکرد آنها،در این روش، معمولاً کمتر از اشعه ایکس و شیمی درمانی به سلول های طبیعی آسیب می رسد.
لیزر و فتودینامیک درمانی (PDT). در این تکنیک از نور لیزر ویژه ای برای «فعال سازی» داروهای خاصی که سلول های سرطانی جذب کرده اند استفاده می شود. این کار آنها را می کشد و به جلوگیری از آسیب به بافت سالم کمک می کند.
آزمایش های بالینی. دانشمندان در حال مطالعه راه های جدیدی برای درمان سرطان هستند. وب سایت موسسه ملی سرطان را بررسی کنید و از پزشک خود بپرسید که آیا یک کارآزمایی بالینی برای شما مناسب است یا خیر، چه مواردی را باید در نظر بگیرید و چگونه ثبت نام کنید.
در صورت داشتن هر گونه درد یا تنگی نفس به پزشک خود اطلاع دهید. درمان هایی برای این عوارض وجود دارد تا بتوانید احساس بهتری داشته باشید.
خودمراقبتی
همانطور که برنامه درمانی خود را دنبال می کنید، به تغییراتی که احساس می کنید توجه کنید. به پزشک خود بگویید چه از نظر جسمی و چه از نظر عاطفی چگونه هستید.
بعضی روزها اشتهایتان زیاد نیست. اما برای حفظ قدرت و انرژی خود باید خوب غذا بخورید. سعی کنید به جای چند وعده غذایی بزرگ، چندین وعده غذایی در مقدار کم و در طول روز مصرف کنید.
اگر مشکل تنفس دارید، دستگاه اکسیژن می تواند کمک کننده باشد. تمرین تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن، گوش دادن به موسیقی یا تصویر کردن خود در یک مکان آرام نیز همین‌طور است. درمان های تکمیلی، از جمله ماساژ ملایم و رایحه درمانی، می تواند کمک کننده باشد. با پزشک خود در مورد کارهایی که می توانید در زمان خستگی، درد یا تنگی نفس انجام دهید، صحبت کنید.
درک ابتلا به سرطان بسیار سخت است و ترس، عصبانیت یا احساس غم زندگی شخص مبتلا را مختل می کند. احساسات شدید، طبیعی است. یک گروه حمایتی یا مشاوری که با افراد مبتلا به سرطان کار می کند، می تواند به شخص کمک کند تا احساسات خود را برطرف کند. صحبت کردن با مددکاران اجتماعی، پرستاران، روحانیون یا سایر پزشکان می تواند کمک کننده باشد.
انتظار از درمان
اگر بیماری، به اندازه کافی زود تشخیص داده شود، سرطان می تواند قابل درمان باشد. حتی اگر اینطور نباشد، درمان باید به شخص کمک کند عمر طولانی تری و احساس بهتری داشته باشد. در طول درمان، می‌توانید انتخاب کنید که چه روشی برایتان بهترین درمان است.