نگاه کلی
سرطان واژن نوعی بیماری نادر است که در سلول های موجود در سطح واژن یا مهبل رخ می دهد. سرطان مهبل زمانی است که لبه های واژن درگیر می شود و در صورتی که قسمت داخلی واژن یا لوله واژن درگیر شود سرطان واژن نامیده می شود.
در حالی که انواع مختلفی از سرطان از جاهای دیگر بدن به واژن فرد سرایت می کند ، سرطانی که از خوده واژن شروع شود نادر است.
تشخیص سرطان واژن در مراحل اولیه بیشترین شانس را برای درمان دارد. درمان سرطان واژن که به خارج از این قسمت گسترش یابد بسیار دشوارتر است.
علائم
نشانه های این سرطان با توجه به سیستم ایمنی افراد مختلف متفاوت است و امکان دارد در مراحل اولیه هیچ علامتی نداشته باشد بلکه با پیشرفت آن علائم ظاهر شوند. علائم سرطان واژن به طور کلی عبارتند از:
- خونریزی غیرطبیعی واژن پس از مقاربت، بین پریودها و یائسگی
- ترشحات آبکی واژن
- وجود توده در اطراف واژن
- ادرار دردناک
- تکرر ادرار
- یبوست
- درد لگن
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت مشاهده علائم و نشانه های مربوط به سرطان واژن ، مانند خونریزی غیرطبیعی از واژن ، به پزشک مراجعه کنید. از آنجا که سرطان واژن قادر است بدون علائم باشد ، به توصیه های پزشک در مورد زمان معاینات معمول لگن اهمیت دهید.
علل بیماری
مشخص نیست که چه عواملی باعث سرطان واژن می شوند. به طور کلی ، سرطان زمانی شروع می شود که سلول های سالم جهش ژنتیکی پیدا کنند که باعث تولید سلول های غیرطبیعی شود.
سلول های سالم با سرعت رشد و تکثیر می شوند و در نهایت در یک زمان مشخص می میرند. سلول های سرطانی خارج از کنترل رشد و تکثیر می شوند و نمی میرند. سلولهای غیر طبیعی تجمع یافته ، تومور را تشکیل می دهند.
سلولهای سرطانی به بافتهای مجاور حمله کرده و می توانند از تومور اولیه جدا شده و در جاهای دیگر بدن پخش شوند (متاستاز بدهند).
انواع سرطان واژن
سرطان واژن بر اساس نوع سلول شروع سرطان به انواع مختلف تقسیم می شود. انواع سرطان واژن عبارتند از:
کارسینوم سلول سنگفرشی. این بیماری در دیواره واژن شروع می شود و به آرامی رشد می کند ، این نوع ازانواع شایع این بیماری است.
آدنوکارسینوم واژن. این بیماری در بافت غدد واژینال آغاز می شود.
ملانوما واژن. این بیماری در سول هایی که رنگدانه واژن را تولید می کنند، رخ می دهد.
ساکومای واژن. این بیماری در سلول های بافت همبند و یا در سلول های ماهیچه ای دیواره های واژن شروع می شود.
عوامل خطرساز( ریسک فاکتورها)
عواملی که خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش می دهند عبارتند از:
- افزایش سن. خطر ابتلا به سرطان واژن با افزایش سن بالا میرود. بیشتر افرادی که مبتلا به سرطان واژن تشخیص داده می شوند ، بالای 60 سال هستند.
- نئوپلازی اپیتلیال واژن. با تشخیص نئوپلازی داخل اپیتلیال واژن (VAIN) خطر ابتلا به سرطان واژن افزایش می یابد.
با استفاده از VAIN ، سلولهای واژن متفاوت از سلولهای طبیعی به نظر می رسند ، اما به اندازه ای که سرطان نامیده شوند متفاوت نیستند.
تعداد کمی از مبتلایان به VAIN سرانجام به سرطان واژن مبتلا می شوند ، اگرچه پزشکان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث سرطان می شود و برخی دیگر خوش خیم باقی می مانند.
VAIN اغلب توسط ویروس مقاربتی پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود که می تواند باعث سرطان های دهانه رحم ، واژن و ولوا شود. واکسن هایی که از برخی انواع عفونت HPV جلوگیری می کنند در دسترس هستند.
- قرار گرفتن در معرض داروی پیشگیری از سقط جنین. اگر مادر در دوران بارداری در دهه 1950 دارویی به نام دی اتیل استیل بسترول (DES) مصرف کند ، خطر ابتلا به نوع خاصی از سرطان واژن به نام آدنوکارسینوم سلول شفاف وجود دارد.
عوامل خطر دیگری که با افزایش خطر ابتلا به سرطان واژن در ارتباط هستند عبارتند از:
- شریک های جنسی متعدد
- سن پایین در اولین رابطه
- سیگار کشیدن
- عفونت HIV
عوارض بیماری
سرطان واژن امکان دارد به مناطق دیگر بدن مانند ریه ها ، کبد و استخوان ها گسترش یابد (متاستاز بدهد).
پیشگیری از بروز بیماری
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از سرطان واژن وجود ندارد. با این حال چند راهکار وجود دارد:
- معاینات منظم لگن و آزمایش های مرتبط. با انجام معاینات معمول لگن و آزمایش می توانید احتمال کشف زودهنگام سرطان واژن را افزایش دهید. هنگامی که سرطان در مراحل اولیه کشف شود ، سرطان واژن بهبود می یابد. با پزشک خود در مورد زمان شروع این آزمایش ها و تعداد دفعات تکرار آنها صحبت کنید.
- واکسن HPV. دریافت واکسن برای جلوگیری از عفونت HPV خطر ابتلا به سرطان واژن و سایر سرطان های مرتبط با HPV را کاهش می دهد. از پزشک خود درباره لزوم استفاده از این واکسن مشورت کنید.
- ترک سیگار. اگر سیگار می کشید ، آن را ترک کنید. اگر سیگار نمی کشید مصرف آن را شروع نکنید. سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش می دهد.
تشخیص
غربالگری سرطان واژن
سرطان واژن گاهی اوقات قبل از آشکار شدن علائم و نشانه ها در معاینه معمول لگن مشاهده می شود.
در طی معاینه لگن ، پزشک با دقت دستگاه تناسلی خارجی را بررسی می کند ، و سپس دو انگشت یک دست را وارد واژن می کند و همزمان دست دیگر را روی شکم فشار می دهد تا رحم و تخمدان را لمس کند. وی همچنین وسیله ای به نام اسپکولوم را وارد واژن می کند. اسپکولوم کانال واژن را باز کرده تا پزشک بتواند واژن و دهانه رحم را از نظر وجود ناهنجاری بررسی کند.
پزشک همچنین تست پاپ را انجام می دهد. از آزمایش پاپ معمولاً برای غربالگری سرطان دهانه رحم استفاده می شود ، اما گاهی اوقات می توان سلول های سرطانی واژن را با آزمایش پاپ تشخیص داد.
تعداد دفعات غربالگری ، به عوامل خطر ابتلا به سرطان و اینکه آیا در گذشته آزمایش انجام داده اید ، بستگی دارد. با پزشک خود درمورد انجام این آزمایش ها مشورت کنید.
آزمایش هایی برای تشخیص سرطان واژن
پزشک معاینه لگن و تست پاپ را برای بررسی ناهنجاری هایی که نشان دهنده سرطان واژن باشد انجام خواهد داد. بر اساس این یافته ها ، پزشک اقدامات دیگری را برای تشخیص سرطان ، انجام می دهد ، مانند:
- کولپوسکوپی واژن. کولپوسکوپی معاینه واژن به وسیله دستگاه بزرگنمایی به نام کولپوسکوپ است. کولپوسکوپی به پزشک کمک می کند تا سطح واژن را بزرگتر کند تا وجود سلولهای غیر طبیعی را برسی کند.
- نمونه برداری از بافت. بیوپسی روشی برای برداشتن نمونه ای از بافت مشکوک برای آزمایش سلول های سرطانی است. پزشک در طول معاینه کولپوسکوپی از بافت نمونه برداری می کند. پزشک نمونه بافت را به آزمایشگاه می فرستد.
مرحله بندی سرطان
به محض تشخیص سرطان واژن توسط پزشک ، اقدامات لازم برای تعیین میزان سرطان(مرحله بندی بیماری) انجام می شود
مرحله سرطان به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد که چه روشهای درمانی برای بیمار مناسب است. به منظور تعیین مرحله سرطان ، پزشک از موارد زیر استفاده می کند:
- تست های تصویربرداری. پزشک آزمایش های تصویربرداری را برای تعیین گسترش سرطان تعیین می کند. آزمایش های تصویربرداری شامل اشعه ایکس ، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) می باشد.
- مشاهده داخل بدن. روش هایی که از دوربین های کوچک برای برسی داخل بدن استفاده می کنند ، به پزشک کمک کرده تا تشخیص دهد آیا سرطان به مناطق خاصی سرایت کرده است یا خیر. دوربین ها به پزشک کمک می کنند تا داخل مثانه (سیستوسکوپی) و راست روده (پروکتوسکوپی) را مشاهده نماید.
درمان
گزینه های درمانی شخص برای سرطان واژن به عوامل مختلفی از جمله نوع سرطان واژن و مرحله آن بستگی دارد. فرد و پزشک با توجه به اهداف درمان و عوارض جانبی ، روش مناسب درمان را شناسایی خواهند کرد.
درمان سرطان واژن به طور معمول شامل جراحی و پرتودرمانی است.
عمل جراحي
انواع جراحی که برای درمان سرطان واژن استفاده شود عبارتند از:
- برداشتن تومورها یا ضایعات کوچک. سرطان محدود به سطح واژن همراه با کمی از حاشیه بافت سالم اطراف جداسازی می شود تا اطمینان حاصل شود که همه سلولهای سرطانی برداشته شده اند.
- برداشتن واژن (واژینکتومی). برداشتن بخشی از واژن (واژینکتومی جزئی) یا کل واژن (واژینکتومی رادیکال) امکان دارد برای از بین بردن همه سرطان لازم باشد. بسته به میزان سرطان ، جراح همزمان با واژینکتومی ، جراحی برداشتن رحم و تخمدان (هیسترکتومی) و غدد لنفاوی مجاور (لنفادنکتومی) را توصیه می کند.
- برداشتن اندام های لگنی. اگر سرطان در سراسر ناحیه لگن گسترش یافته باشد یا سرطان واژن دوباره عود کرده باشد ، این جراحی گسترده می تواند یک گزینه باشد.
در طول عمل لگن ، جراح بسیاری از اندام های منطقه لگن را از جمله مثانه ، تخمدان ها ، رحم ، واژن ، راست روده و قسمت تحتانی روده بزرگ را خارج می کند. روزنه هایی در شکم ایجاد می شود تا ادرار (اوروستومی) و مواد زائد (کولوستومی) از بدن خارج شده و در کیسه های استومی جمع شوند.
اگر واژن به طور کامل برداشته شود ، می توانید برای ساخت واژن جدید تحت عمل جراحی قرار بگیرید. جراحان برای تشکیل واژن جدید از تکه های پوست ، بخشهایی از روده یا عضله سایر نواحی بدن استفاده می کنند.
با برخی تغییرات ، واژن بازسازی شده به شخص امکان می دهد مقاربت واژینال داشته باشد. با این حال ، واژن بازسازی شده مشابه حالت اولیه نیست. به عنوان مثال ، واژن بازسازی شده فاقد روان کنندگی طبیعی است و هنگام لمس به دلیل تغییر در اعصاب اطراف ، احساس متفاوتی ایجاد می شود.
رادیوتراپی (پرتو درمانی)
در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. تابش را می توان به دو طریق انجام داد:
- تشعشع خارجی. تابش پرتوی خارجی بسته به میزان سرطان ، به سمت کل شکم یا فقط لگن هدایت می شود. در طول تابش پرتوی خارجی ، شخص روی یک میز قرار گرفته و یک ماشین تابش بزرگ در اطراف حرکت میکند تا منطقه درمان را تحت هدف قرار دهد. اکثر زنان مبتلا به سرطان واژن تحت پرتودرمانی خارجی قرار می گیرند.
- تابش پرتو داخلی. در طی براکی تراپی، دستگاه های رادیواکتیو در واژن یا بافت اطراف قرار می گیرند. پس از مدت زمان تعیین شده ، دستگاه ها برداشته می شوند. کسانی که سرطان واژن در مراحل اولیه دارند ممکن است فقط تابش داخلی دریافت کنند. اما در برخی دیگر پس از تابش داخلی تحت تابش خارجی نیز قرار میگیرند.
پرتودرمانی سلولهای سرطانی را که به سرعت در حال رشد هستند از بین می برد ، اما امکان دارد به سلولهای سالم اطراف نیز آسیب برساند و عوارض جانبی ایجاد کند. عوارض جانبی تابش به شدت تابش و محل آن بستگی دارد.
گزینه های درمانی دیگر
اگر جراحی و پرتو درمانی قادر نباشد سرطان را درمان نماید ، سایر روش های درمانی به شخص پیشنهاد می شود ، از جمله:
- شیمی درمانی. در شیمی درمانی از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. مشخص نیست که شیمی درمانی برای درمان سرطان واژن مفید است یا خیر. به همین دلیل ، شیمی درمانی به طور کلی به تنهایی برای درمان سرطان واژن استفاده نمی شود. شیمی درمانی در طول پرتودرمانی برای افزایش اثر بخشی پرتودرمانی استفاده می شود.
- آزمایش های بالینی. برای انتخاب روش های جدید درمانی در دسترس می باشد. آزمایش بالینی به شما فرصتی می دهد تا جدیدترین پیشرفت های درمانی را امتحان کنید ، اما درمان تضمین نشده است.
برای برسی گزینه های درمانی موجود، آزمایش های بالینی را با پزشک خود در میان بگذارید یا با موسسه ملی سرطان یا انجمن سرطان آمریکا در تماس باشید تا آزمایش های بالینی در دسترس به اطلاع شما برسد.
مراقبت های حمایتی (تسکینی)
مراقبت تسکینی نوعی مراقبت پزشکی ویژه است که بر روی تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی متمرکز است. متخصصان مراقبت تسکینی با بیمار ، خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا پشتیبانی هایی را ارائه دهند که مکمل مراقبتهای پزشکی باشد.
وقتی از مراقبت تسکینی همراه با سایر روشهای درمانی مناسب استفاده می شود ، افراد مبتلا به سرطان احساس بهتری داشته و عمر طولانی تری خواهند داشت.
مراقبت های تسکینی توسط تیمی از پزشکان ، پرستاران و سایر افراد متخصص آموزش دیده ارائه می شود. تیم های مراقبت تسکینی با هدف بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده های آنها انجام می شود. این نوع مراقبت در کنار درمان های دیگری که دریافت می کنید ارائه می شود.
مراقبت و پشتیبانی
نحوه پاسخ هر فرد به تشخیص سرطان متفاوت است. امکان دارد بخواهید با دوستان و خانواده خود وقت بگذرانید ، یا به تنهایی وقت بگذارید تا احساسات خود را سرو سامان بدهید. شوک و سردرگمی در تشخیص باعث می شود احساس عدم اطمینان از خود داشته باشید. برای کمک جهت کنار آمدن با بیماری ، سعی کنید:
- در رابطه با سرطان خود به حد کافی اطلاعات کسب کنید. در مورد شرایط خود، گزینه های درمانی و در صورت تمایل چشم انداز بیماری اطلاعات بگیرید، هرچه بیشتر در این باره بدانید، با اطمینان بیشتری می توانید در مورد روش درمان تصمیم بگیرید در مورد منابع معتبر برای اطلاعات بیشتر نیز سوال کنید. اگر در این زمینه تحقیق می کنید، بهترین مکان برای شروع تحقیقات، مراکز و موسسات بین المللی سرطان هستند.
- صمیمیت خود را با شریک زندگی خود حفظ کنید. درمان های سرطان واژن احتمالاً عوارض جانبی ایجاد می کند که صمیمیت جنسی را برای شخص و همسرش دشوارتر می کند. در صورت دردناک یا ناممکن بودن رابطه جنسی ، سعی کنید راه های جدیدی برای حفظ صمیمیت پیدا کنید.
راه های زیادی برای ایجاد صمیمیت عاطفی وجود دارد، مانند گذراندن با کیفیت زمان در کنار هم و داشتن مکالمات عاطفی.
در صورت آسیب رساندن عوارض جانبی جنسی درمان سرطان به رابطه با شریک زندگی ، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک روش هایی برای کنار آمدن با عوارض جانبی جنسی ارائه میدهد و شاید فرد را به یک متخصص ارجاع دهد.
- با دوستان و اعضای خانواده خود نزدیک باشید حفظ روابط قوی و نزدیک، می تواند به شما در مقابله با این تومورها کمک کند دوستان و خانواده در صورت نیاز می توانند حمایت عملی که به آن نیاز دارید مانند مراقبت از خانه زمانی که در بیمارستان بستری هستید یا حمایت عاطفی وقتی تحت فشار بیماری هستید را برایتان فراهم کنند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر علائم یا نشانه ای موجب نگرانیتان شد، به یک پزشک متخصص زنان مراجعه کنید. همچنین ممکن است پزشک برای بررسی علائم بیشتر، آزمایش هایی را تجویز نماید.
از آنجا که زمان ملاقات با پزشک محدود است و سوال های زیادی وجود دارد، آمادگی برای ملاقات با پزشک اهمیت زیادی دارد،در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شخص برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود آورده شده است.
آن چه می توانید انجام دهید
علائمی که تجربه می کنید را یادداشت کنید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با بیماری فعلی ندارد.
- اگر پیش از ملاقات با پزشک پرهیز خاصی مثل پرهیز غذایی لازم است، از آن مطلع شده و آن را رعایت کنید.
- اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس یا تغییر عمده که به تازگی در زندگی تان رخ داده است.
- فهرستی از داروهایتان تهیه کنید، همچنین ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید.
- یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را به همراه خود ببرید تا تمامی گفته های پزشک را به خاطر داشته باشید.
- سوال هایی که می خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
در مورد سرطان واژن ، برخی از سوالات اساسی که بهتر است از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
- علت علائم من چیست؟
- آیا علل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
- به چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟
- چه نوع روش های درمانی موجود است؟ چه نوع عوارض جانبی می توانم از هر درمان انتظار داشته باشم؟ این روش های درمانی چه تاثیری بر زندگی جنسی من دارند؟
- به نظر بهترین اقدام درمانی برای من کدام است؟
- گزینه های درمانی جایگزین ، روش پیشنهادی شما چیست؟
- دچار بیماری های دیگری نیز می باشم، چگونه می توانم به بهترین صورت این وضعیت را کنترل کنم؟
- آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را دنبال کنم؟
- آیا سرطان من گسترش یافته است؟ در چه مرحله ای است؟
- پیش آگهی بیماری من چیست؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
- چه مجله ها و بروشورهایی در دسترس هستند؟ چه سایت هایی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد می دهید؟
علاوه بر سوالاتی که از قبل آماده کرده اید ، از پرسیدن سوالاتی که در هنگام قرار ملاقات برای شما پیش آمده است تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک معالج احتمالاً در روند معاینه و تشخیص تعدادی سؤال از شخص خواهد پرسید، از جمله:
- چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
- آیا علائم مداوم یا گاه به گاه بوده است؟
- شدت علائم چقدر است؟
- چه مواردی ، علائم را بهبود می بخشد؟
- چه مواردی ، علائم را بدتر می کند؟
- آیا مادر شما هنگام بارداری از DES مصرف کرده است؟
- آیا سابقه شخصی سرطان داشته اید؟
- آیا تا به حال به HPV دچار شده اید ؟
- آیا تاکنون آزمایش پاپ انجام داده اید؟