نگاه کلی
سرطان کولون، سرطانی است که از روده بزرگ (کولون) شروع می شود. کولون آخرین قسمت دستگاه گوارشی می باشد.
اگرچه در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد، اما سرطان کولون معمولاً در افراد مسن شایع تر است. این بیماری در ابتدا با ایجاد توده های سلولی غیر سرطانی به نام پولیپ در داخل کولون شروع می شود و در طول زمان، بعضی از این پولیپ ها سرطانی می شوند.
ممکن اس پولیپ ها کوچک بوده و علائم خفیفی را ایجاد کنند، به همین منظور برای پیشگیری از بروز سرطان، پزشک توصیه می کند که برای تشخیص و از بین بردن پولیپ ها پیش از سرطانی شدن، تست های غربالگری به طور منظم انجام شود.
در صورت بروز سرطان کولون، درمان های زیادی برای کنترل آن وجود دارند که عبارتند از: جراحی، پرتو درمانی (رادیوتراپی) و دارو درمانی مانند شیمی درمانی، درمان هدفمند و ایمنی درمانی.
در صورت بروز سرطان کولون و سرطان راست روده (که از راست روده شروع می شود) از عبارت سرطان کولورکتال استفاده می شود.
علائم
علائم و نشانه های سرطان کولون عبارتند از:
تغییرات دائمی در عادات دفع، مانند اسهال یا یبوست یا تغییرغلظت مدفوع
خون ریزی از راست روده (رکتوم) یا وجود خون در مدفوع
ناراحتی های مداوم دستگاه گوارش مانند گرفتگی عضله، نفخ یا درد شکم
احساس عدم تخلیه کامل مدفوع
ضعف و خستگی
کاهش وزن بدون دلیل
تعداد زیادی از مبتلایان به سرطان کولون، در مراحل اولیه بیماری دچار هیچ گونه علامتی نمی شوند. نوع علائم، به شدت، اندازه و گسترش تومور و موقعیت آن در روده بزرگ بستگی دارد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت بروز هر گونه علائم مزمن و نگران کننده ای، باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.
با پزشک خود درباره زمان مناسب شروع غربالگری های سرطان کولون مشورت کنید. بنا بر دستورالعمل های کلی، این غربالگری ها باید در حدود ۵۰ سالگی آغاز شود. معمولاً در صورت وجود عوامل خطرسازی مانند سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان کولون، پزشک زمان شروع غربالگری را در سنین پایین تر و با دفعات بیشتری توصیه می کند.
علل بیماری
پزشکان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث ایجاد سرطان کولون می شود .
به طور کلی سرطان کولون زمانی آغاز می شود که دی ان ای (DNA) سلول های سالم کولون تغییر کند(جهش).
برای ادامه فعالیت عادی بدن، سلول های سالم به طور منظم رشد کرده و تقسیم می شوند؛ اما زمانی که دی ان ای یک سلول آسیب دیده یا سرطانی شود، حتی اگر نیازی به تولید سلول های جدید نباشد، سلول ها به تقسیم شدن ادامه می دهند. تجمع این سلول ها باعث ایجاد تومور می شود.
با گذر زمان، سلول های سرطانی رشد کرده و بافت های سالم اطراف خود را تخریب می کنند. گاهی سلول های سرطانی به سایر قسمت های بدن نیز منتقل شده و باعث ایجاد سرطان در آن نواحی می شوند (متاستاز).
عوامل خطرساز(ریسک فاکتورها)
عوامل خطرسازی که خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهند عبارتند از:
سن بالا. سرطان کولون در هر سنی تشخیص داده می شود اما تعداد زیادی از افراد پس از ۵۰ سالگی به این بیماری مبتلا می شوند. نرخ ابتلا افراد کمتر از ۵۰ سال به این بیماری در حال افزایش است ولی پزشکان دلیل قطعی آن را نمی دانند.
نژاد آفریقایی-آمریکایی. افرادی با نژاد آفریقایی-آمریکایی بیش تر از افراد سایر نژادها، در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون قرار دارند.
سابقه ابتلا به سرطان یا پولیپ روده بزرگ. ابتلا به سرطان یا پولیپ های غیرسرطانی کولون در گذشته، خطر ابتلا به سرطان کولون در آینده را افزایش خواهد داد.
بیماری های التهابی روده. بیماری های التهابی مزمن روده بزرگ مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون، خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش خواهد داد.
بیماری های ارثی که خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهند. برخی از جهش های ژنی که به صورت ژنتیکی به ارث می رسند به میزان قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش خواهند داد.البته درصد اندکی از سرطان های کولون به عوامل ژنتیکی مرتبط هستند.رایج ترین بیماری های ارثی که خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهد عبارتند از:پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP)، و سندرم لینچ که به نام سرطان غیرپولیپوز ارثی کولورکتال نیز شناخته می شود.
سابقه خانوادگی سرطان کولون.در صورت ابتلا یکی از اعضا خانواده یا خویشاوندانتان به سرطان کولون، شما نیز به شدت در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار خواهید گرفت.اگر بیش از یک شخص از خانواده تان درگیر این بیماری باشد، خطر ابتلا شما نیز افزایش خواهد یافت.
رژیم غذایی با فیبر کم و چربی زیاد.سرطان کولون و سرطان راست روده، می تواند در نتیجه رژیم غذایی با فیبر کم و چربی زیاد و کلسترول بالا، ایجاد شوند.همچنین مصرف زیاد گوشت قرمز و گوشت فرآوری شده نیز خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش خواهند داد.
کم تحرکی.افرادی که تحرک کمی دارند بیش تر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون قرار می گیرند.داشتن فعالیت فیزیکی منظم، خطر ابتلا به سرطان کولون را کاهش خواهد داد.
دیابت.افرادی که مبتلا به دیابت هستند و یا بدن شان نسبت به انسولین مقاوم است، بیش تر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون قرار می گیرند.
چاقی.افراد چاق بیش تر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون قرار می گیرند. همچنین مرگ ناشی از سرطان کولون در افراد چاق بیشتر از افراد با وزن مناسب است.
سیگار کشیدن.افراد سیگاری بیش تر از سایر افراد، در معرض خطر ابتلا سرطان کولون قرار می گیرند.
الکل.استفاده زیاد از الکل خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش خواهد داد.
پرتودرمانی برای سرطان.پرتوهایی که مستقیماً بر روی ناحیه شکم تابانده می شوند تا سرطان های قبلی را از بین ببرند، باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان کولون خواهند شد.
پیشگیری از بروز بیماری
غربالگری های سرطان کولون
پزشکان به عموم افراد توصیه می کنند که در حدود ۵۰ سالگی غربالگری های سرطان کولون را شروع کنند اما افرادی که در معرض خطر بیش تری قرار دارند مانند اشخاصی که اعضای خانواده شان مبتلا به این بیماری بوده اند، باید زود تر غربالگری را شروع کنند.
غربالگری های متعددی وجود دارند که هر کدام فواید و ضررهای خاص خودشان را دارند.درباره این آزمایش های غربالگری با پزشکتان صحبت کنید و سپس با کمک یک دیگر، بهترین روش را انتخاب کنید.
تغییر سبک زندگی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان کولون
با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی روزمره تان، می توانید خطر ابتلا به سرطان کولون را کاهش دهید.این تغییرات عبارتند از:
خوردن مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل. میوه ها و سبزیجات و غلات کامل، حاوی ویتامین، مواد معدنی، فیبر و آنتی اکسیدان ها هستند که نقش مهمی را در پیشگیری از سرطان دارند.خوردن میوه ها و سبزیجات گوناگون، باعث می شود تا همه ویتامین ها و مواد مغذی را دریافت کنید.
نوشیدن مقدار متعادل از نوشیدنی های الکلی.در صورت نوشیدن نوشیدنی های الکلی، مقدار آن را محدود کنید.در زنان بیش تر از یک بار و در مردان بیش از دو بار استفاده از این نوشیدنی ها در روز، ممنوع است.
ترک سیگار.با پزشک تان درباره روش های ترک سیگار، مشورت کنید.
ورزش کردن در اغلب روزهای هفته.سعی کنید که حداقل به مدت ۳۰ دقیقه یا بیش تر در روز، ورزش کنید.اگر تا به حال فعالیتی نداشته اید به آهستگی شروع به ورزش کردن کنید و به تدریج مدت زمان آن را به ۳۰ دقیقه برسانید.همچنین قبل از شروع هر گونه برنامه ورزشی، با پزشک خود مشورت کنید.
داشتن وزن متعادل.اگر وزن مناسبی دارید، سعی کنید با برنامه غذایی مناسب و ورزش روزانه، این وزن را حفظ کنید.در صورت نیاز به کم کردن وزن، از پزشک خود بخواهید که توصیه های لازم را به شما بکند.با افزایش مقدار ورزش روزانه و کاهش دادن کالری مصرفی تان، به آرامی وزن تان را کم خواهید کرد.
پیشگیری از ابتلا به سرطان کولون در افرادی که در معرض خطر قرار دارند.
بعضی از داروها خطر ابتلا به پولیپ های پیش سرطانی و سرطان کولون را کاهش می دهند.برای مثال شواهدی وجود دارد که نشان می دهد استفاده منظم از آسپیرین یا داروهای شبه آسپیرین ، خطر ابتلا به سرطان کولون و پولیپ را کاهش خواهد داد. اما این مسئله که باید چه دوزی از دارو و به چه مدت استفاده شود تا خطر ابتلا به سرطان کولون را کاهش دهد، نا واضح است. استفاده روزانه از آسپیرین خطراتی مانند خون ریزی و زخم دستگاه گوارش را نیز به دنبال دارد.
این گزینه های درمانی معمولاً برای افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان کولون قرار دارند، توصیه می شود.شواهد کافی برای توصیه کردن این دارو به افرادی که در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون نیستند، وجود ندارد.
اگر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون قرار دارید، عواملی که برای شما خطرساز هستند را با پزشکتان در میان بگذارید تا مشخص شود که آیا مصرف داروهای پیشگیرانه برای شما بی خطر هستند یا خیر.
تشخیص
غربالگری سرطان کولون
پزشک‌ها آزمایش های غربالگری مشخصی را برای افرادی که هیچ گونه علائم و نشانه ای ندارند، به منظور جست و جو علائم سرطان کولون یا پولیپ های غیرسرطانی کولون، توصیه می کنند.شناسایی سرطان کولون در مراحل ابتدایی اش باعث درمان این بیماری خواهد شد.غربالگری خطر مرگ در اثر سرطان کولون را کاهش می دهد.
پزشکان به افراد عادی توصیه می کنند که آزمایش های غربالگری را در حدود ۵۰ سالگی، شروع کنند.اما افرادی که در معرض خطر بیش تری قرار دارند مانند آن هایی که سابقه ابتلا به سرطان در خانواده شان وجود دارد یا دارای نژاد آفریقایی-آمریکایی هستند، باید زود تر تحت غربالگری قرار بگیرند.
انواع مختلفی از آزمایش های غربالگری وجود دارد که هر کدام فواید و ضررهای خاص خودشان را دارند.درباره همه این گزینه ها با پزشکتان مشورت کنید و با کمک یکدیگر بهترین گزینه را انتخاب کنید.درطی استفاده از استفاده از روش کولونواسکوپی برای غربالگری، پولیپ ها از بین خواهند رفت و تبدیل به سرطان کولون نخواهند شد.
تشخیص سرطان کولون
اگر علائم و نشانه ها حاکی از این باشد که ممکن است که مبتلا به سرطان کولون شده باشید، پزشک یک یا تعدادی بیش تر از آزمایش های زیر را توصیه خواهد کرد:
استفاده از کولونوسکوپی برای معاینه فضای داخلی کولون.در کولونوسکوپی یک لوله بلند، انعطاف پذیر و باریک که با یک دوربین فیلم برداری و مانیتور همراه است، وارد کولون و مقعد می شود.در صورت پیدا شدن هر گونه نواحی مشکوک، پزشک ابزار جراحی را برای برداشتن نمونه(نمونه برداری) و آنالیز و از بین بردن پولیپ های آن ناحیه، از طریق لوله به آن قسمت می فرستد.
آزمایش خون.هیچ آزمایش خونی وجود ندارد که بتواند سرطان کولون را تشخیص بدهد اما ممکن است که پزشک این آزمایش ها را برای بررسی سلامت کلی بدن توصیه کند.این آزمایش ها عبارتند از تست عملکرد کلیه و کبد.
گاهی اوقات نیز در اثر سرطان کولون یک سری مواد شیمیایی(آنتی ژن کارسینوامبریونیک/CEA) در خون به وجود می آید که از طریق آزمایش خون می توان به وجود آن ها پی برد. پزشکان با توجه به سطح آنتی ژن کارسینو جنینی در خون، می توانند پی ببرند که شخص مبتلا به درمان پاسخ مثبت خواهد داد یا خیر.
تعیین گستردگی سرطان
اگر تشخیص داده شود که به سرطان کولون مبتلا هستید، پزشک دادن آزمایش هایی را برای تعیین گستردگی سرطان(مرحله بیماری) توصیه خواهد کرد.دانستن مرحله و سطح بیماری به پزشک کمک می کند تا متوجه شود که چه نوع درمانی برای شما موثرتر است.
آزمایش های تعیین سطح سرطان شامل سی تی اسکن از ناحیه شکم، لگن و قفسه سینه، است.در بسیاری از موارد تا پس از انجام عمل های جراحی در ناحیه کولون، سطح و مرحله بیماری کاملاً قابل تشخیص نیست.
سطح سرطان کولون با ارقام رومی 0 تا IV نمایش داده می شود. پایین ترین سطح این سرطان، محدود به پوشش داخلی روده بزرگ است اما سطح IV این سرطان نوع پیشرفته آن محسوب می شود و به سایر قسمت های دیگر بدن نیز انتشار پیدا خواهد کرد(متاستازی).
درمان
درمان هر شخص بستگی به موقعیت خاص آن شخص دارد که شامل موارد زیر می باشد: ناحیه ای که سرطان در آن قسمت ایجاد شده است، سطح و مرحله بیماری و سایر بیماری های دیگری که فرد بیمار به آن ها مبتلا است.
درمان سرطان کولون، معمولاً شامل جراحی هایی است که در آن ها ناحیه سرطانی شده را از بین خواهند برد.سایر روش های درمانی دیگر مانند پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز گاهی اوقات توصیه می شوند.
جراحی در مراحل ابتدایی سرطان کولون
اگر سرطان کولون شما بسیار کوچک باشد، امکان دارد که پزشک روش های کم تهاجمی را برای جراحی توصیه کند.این روش ها عبارتند از:
از بین بردن پولیپ ها طی کولونوسکوپی(پلی پکتومی).اگر سرطان، کوچک، موضعی، به شکل یک پولیپ و در مراحل اولیه اش باشد، پزشک قادر است تا آن را به صورت کامل و از طریق کولونوسکوپی از بین ببرد.
برداشتن مخاط آندوسکوپی.در طی کولونوسکوپی، پولیپ های های بزرگ تر همراه با مقدار کمی از پوشش داخلی روده بزرگ، در روشی به نام برداشتن مخاط آندوسکوپی، برداشته می شوند.
جراحی کم تهاجمی(جراحی لاپاروسکوپی).برای از بین بردن پولیپ هایی که در روش کولونوسکوپی از بین نمی روند، از جراحی لاپاروسکوپی استفاده می شود. جراح این عمل را با ایجاد چندین برش کوچک در دیواره شکم انجام می دهد و سپس ابزارهایی را با دوربین ها و مانیتور های متصل به آن ها (برای نشان دادن فضای داخلی کولون) وارد بدن می کند.همچنین ممکن است که جراح از غده های لنفاوی نواحی درگیر با سرطان، نمونه برداری کند.
جراحی سرطان کولون پیشرفته
اگر سرطان تمامی نواحی کولون را درگیر کرده باشد و از طریق آن به سایر قسمت های بدن نیز سرایت کرده باشد، پزشک موارد زیر را توصیه خواهد کرد:
کولون برداری(کولکتومی)جزئی.طی این روش جراح قسمتی که سرطانی شده است را همراه با بافت های سالم کناری اش، بر می دارد.در اغلب اوقات پزشک قادر است تا بخش های سالم کولون و راست روده برداشته شده را دوباره سرجایشان، متصل کند.این روش معمولاً با رویکردی حداقل تهاجمی مانند جراحی لاپاروسکوپی، انجام می شود.
جراحی که در آن راهی برای خروج مواد زائد از بدن ایجاد می شود.هنگامی که نتوان بخش های سالم بافت های کولون و راست روده را دوباره سرجایشان متصل کرد، از جراحی اُستومی استفاده می شود.در این جراحی بر روی دیواره شکم یک شکاف ایجاد می شود و بخشی از روده باقیمانده را برای تخلیه مدفوع، از آن شکاف بیرون می آورند و کیسه ای را بر روی آن قرار می دهند.
گاهی اوقات جراحی اُستومی موقتی است و باعث بهبودی کولون یا راست روده پس از جراحی می شود.اگرچه در بعضی از موارد این جراحی دائمی است.
برداشتن غدد لنفاوی.معمولاً گره های لنفاوی طی جراحی های سرطان کولون برداشته می شوند و مورد بررسی و آزمایش قرار می گیرند.
جراحی سرطان های پیشرفته
در صورت پیشرفت شدید سرطان و ضعف کلی بدن، جراح، جراحی را برای تسکین انسداد کولون یا سایر بیماری های دیگر به منظور بهبود علائم، توصیه خواهد کرد.این جراحی باعث بهبودی سرطان نمی شود اما می تواند علائم و نشانه هایی مانند انسداد، خونریزی و درد را تسکین دهد.
در بعضی از موارد خاص که سرطان به کبد و ریه هم سرایت کرده ولی وضعیت عمومی بدن خوب است، پزشک ممکن است که جراحی یا سایر درمان های موضعی دیگر را برای از بین بردن سرطان، توصیه کند.انجام شیمی درمانی نیز ممکن است قبل یا بعد از این روش های درمانی، توصیه شود.این رویکرد ها فرصتی را برای رهایی از سرطان در دراز مدت فراهم می سازند.
شیمی درمانی
در شیمی درمانی با استفاده از داروها سلول های سرطانی را از بین می برند.شیمی درمانی در سرطان کولون در صورتیکه سرطان بزرگ باشد و به غده های لنفاوی نیز سرایت کرده باشد، پس از جراحی انجام خواهد شد.در شیمی درمانی سلول های سرطانی باقیمانده در بدن کشته می شوند و ابتلا مجدد به سرطان کاهش پیدا خواهد کرد.
همچنین شیمی درمانی ممکن است که قبل از عمل های جراحی کوچک تر کردن سرطان انجام شود تا راحت تر بتوان جراحی از بین بردن سرطان را انجام داد.
شیمی درمانی همچنین می تواند برای تسکین دادن علائم سرطان های کولونی که با جراحی رفع نمی شوند یا به سایر قسمت های دیگر بدن سرایت نیز سرایت کرده اند، استفاده شود.گاهی اوقات شیمی درمانی همراه با پرتودرمانی انجام می شود.
پرتو درمانی
در پرتو درمانی از منابع انرژی قدرتمند مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای کشتن سلول های سرطانی، استفاده می شود.همچنین ممکن است که پیش از عمل های جراحی کوچک تر کردن سرطان های بزرگ انجام شود و آن جراحی ها را آسان تر کند.
زمانیکه جراحی جزء گزینه های درمانی نیست، پرتودرمانی برای تسکین دادن علائمی مانند درد استفاده می شود.گاهی اوقات پرتو درمانی همراه با شیمی درمانی انجام می شود.
درمان دارویی هدفمند
درمان دارویی هدفمند بر روی ناهنجاری های خاص موجود در سلول های سرطانی تمرکز دارد.درمان دارویی هدفمند با مسدود کردن این ناهنجاری ها باعث مرگ سلول های سرطانی می شود.
این روش معمولاً با شیمی درمانی همراه است.درمان دارویی هدفمند معمولاً برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته، توصیه می شود.
ایمنی درمانی
ایمنی درمانی یک درمان دارویی است که در آن از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سرطان استفاده می شود.امکان دارد که سیستم ایمنی و دفاعی بدن نتواند با سرطان مقابله کند زیرا سلول های سرطانی پروتیین هایی تولید می کنند که باعث می شود سلول های دستگاه ایمنی قادر به شناسایی سلول های سرطانی نباشند.ایمنی درمانی در این روند تداخل ایجاد می کند.
ایمنی درمانی معمولاً در سرطان های پیشرفته استفاده می شود.پزشک ممکن است که سلول های سرطانی را امتحان کند و ببیند که آیا به این روش درمانی پاسخ خواهند داد یا خیر.
همچنین تجویز داروی کیترودا در تحقیقات اخیر درمان بسیار موثری برای سرطان کولون میباشد.
مراقبت های حمایتی و تسکینی
مراقبت های تسکینی مراقبت های پزشکی ویژه ای هستند که بر تسکین درد و علائم بیماری های جدی، تمرکز دارند. این نوع مراقبت توسط تیمی از پزشکان، پرستاران و متخصصان ویژه آموزش دیده که با شما، خانواده تان یا سایر پزشک های دیگرتان در ارتباط هستند، برای پشتیبانی های بیشتر که مکمل مراقبت های مداوم است، ارائه می گردد.
هدف تیم مراقبت های تسکینی، بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است.این نوع مراقبت در کنار گزینه های درمانی دیگر که ممکن است دریافت کنید، ارائه می شود.
هنگامی که این نوع مراقبت ها با سایر روش های درمانی دیگر ارائه شود، افراد مبتلا به سرطان احساس بهتری دارند و طول عمر بیش تری نیز خواهند داشت.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
تشخیص سرطان از نظر احساسی چالش برانگیز است.دیر یا زود افراد مبتلا یاد می گیرند تا خودشان را با این بیماری وفق دهند و سازگاری پیدا کنند.تا زمانیکه یاد نگرفته اید چه کارهایی را باید انجام دهید، می توانید موارد زیر را امتحان کنید:
اطلاعات کافی درباره سرطان به دست بیاورید تا برای تصمیم گیری در مورد روش درمانی تان، احساس راحتی کنید.از پزشک درباره نوع و سطح و مرحله سرطان و همچنین گزینه های درمانی موجود و اثرات جانبی آن ها سوال کنید.هرچه بیش تر بدانید اعتماد به نفس بالاتری در مورد تصمیم گیری درباره مراقبت از خود خواهید داشت.
دوستان و خانواده تان را نزدیک خود نگه دارید.قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک می کند تا با سرطان کنار بیایید.دوستان و خانواده تان می توانند حمایت ویژه ای که نیاز دارید مثل مراقبت کردن از منزل تان هنگامی که در بیمارستان بستری هستید را برایتان فراهم سازند و همچنین در زمان هایی که شوکه و مصطرب هستید، آن ها می توانند از نظر احساسی پشتیبان تان باشند.
پیدا کردن شخصی که بتوانید با او صحبت کنید.یک شنونده خوب پیدا کنید کسی که مشتاق باشد تا به حرف هایتان در مورد امید ها و ترس هایی که دارید، گوش فرا دهد که این شخص می تواند یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان باشد.نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، یک روحانی یا گروه های پشتیبانی سرطان نیز می تواند مفید واقع شود.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر از نظر پزشک مشکوک به سرطان کولون باشید او شما را به یک متخصص در زمینه درمان سرطان کولون، ارجاع خواهد داد.ممکن است که نیاز باشد تا به ملاقات متخصصین مختلفی بروید. این متخصصین عبارتند از:
پزشک متخصص در زمینه بیماری های گوارشی
پزشکی که با استفاده از داروها سرطان را درمان می کند(متخصص انکولوژی)
پزشکی که سرطان کولون را طی جراحی از بین می برد(جراح)
پزشکی که با استفاده از پرتو درمانی، سرطان را درمان می کند(پرتو درمانی)
به دلیل کوتاه بودن زمان ملاقات و تعداد بالای سوالات، بهتر است که کاملاً آماده به قرار ملاقات بروید.در این جا اطلاعاتی آورده شده است که به شما کمک می کند که چگونه حاضر شوید و بدانید که چه انتظاراتی باید از پزشک تان داشته باشید.
آن چه می توانید انجام دهید
آگاه بودن از هر گونه محدودیت های قبل از قرار ملاقات.هنگام وقت گرفتن از پزشک، حتماً سوال کنید که آیا محدودیت خاصی مانند محدودیت در رژیم غذایی، هست که از قبل باید رعایت کنید؟
یادداشت کردن تمامی علائمی که تا به حال تجربه کرده اید.که شامل هر گونه علائم حتی آن هایی که به دلیل مراجعه شما به پزشک هم ارتباطی ندارند هست.
یادداشت کردن اطلاعات شخصی و کلیدی.که شامل استرس های عمده و تغیرات اخیر در زندگی می باشد.
تهیه لیستی از تمام داروها،ویتامین ها یا مکمل های مصرفی.
به همراه بردن یکی از اعضای خانواده یا دوستان.گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات دریافتی در حین ملاقات با پزشک، بسیار دشوار است.شخص همراه تان می تواند اطلاعاتی که فراموش کرده اید یا جا انداخته اید را به خاطر بیاورد.
یادداشت کردن تمامی سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید.
سوالات اساسی که بهتر است از پزشک بپرسید عبارتند از:
سرطان کولون دقیقاً در کدام قسمت از کولون من بوجود آمده است؟
سطح بیماری من در چه حدی است؟
ممکن است نتیجه و گزارش آزمایش آسیب شناسی را برای من توضیح دهید؟
آیا می توانم یک کپی از گزارش آزمایش آسیب شناسی ام داشته باشم؟
آیا سرطان کولون من به سایر قسمت های دیگر بدنم نیز سرایت کرده است؟
آیا نیاز به دادن آزمایش های بیشتری هست؟
گزینه های درمانی سرطان کولون، کدام ها هستند؟
آیا درمانی وجود دارد که سرطان کولون را بهبود ببخشد؟
شانس بهبودی سرطان من در چه حد است؟
هر کدام از گزینه های درمانی، به چه مقدار امکان دارد که سرطان من را بهبود ببخشند؟
اثرات جانبی هر یک از روش های درمانی، چه هست؟
هر یک از این درمان ها، چه تاثیری بر زندگی روزمره من خواهند گذاشت؟
آیا درمانی وجود دارد که شما احساس کنید آن برای من بهترین است؟
شما به اعضای خانواده یا دوستان من که در موقعیتی مانند موقعیت من قرار دارند، چه توصیه ای می کنید؟
چه مقدار وقت دارم تا گزینه درمانی مناسبم را پیدا کنم؟
آیا من گزینه درمانی ثانویه نیز دارم؟
آیا نیاز است که به ملاقات یک متخصص بروم؟هزینه آن چقدر است و آیا بیمه آن را پرداخت خواهد کرد؟
آیا بروشور یا سایر مطالب چاپ شده ای وجود دارد که من آن را همراه با خود ببرم؟چه نوع وبسایتی را برای به دست آوردن اطلاعات بیش تر توصیه می کنید؟
آیا خواهر یا برادران من یا فرزندانم در معرض خطر ابتلا به سرطان کولون قرار دارند؟
علاوه یر سوالاتی که از قبل آماده کرده بودید، در صورت پیش آمدن هر گونه سوالی، فوراً آن را از پزشکتان بپرسید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشکتان احتمالاً تعدادی سوال از شما خواهد پرسید.آماده بودن برای پاسخ دادن به آن ها زمان را برای پوشش سایر نکاتی که می خواهید با پزشکتان مطرح سازید ، فراهم می کند.پزشک ممکن است که سوالات زیر را بپرسد:
چه زمانی برای اولین بار علائمتان را تجربه کردید؟
علائمتان مزمن هستند یا موقتی؟
شدت علائمتان در چه حدی است؟
آیا عواملی وجود دارند که علائمتان را بهتر کنند؟
آیا عواملی وجود دارند که علائمتان را بدتر کنند؟
آیا سابقه خانوادگی از سرطان کولون یا سایر سرطان ها، داشته اید؟