نگاه کلی
لوسمی (سرطان خون) لنفوسیتی مزمن، نوعی سرطان خون و مغز استخوان- بافت اسفنجی داخل استخوان ها که سلول های خونی در آن ساخته می شوند- است.
اصطلاح "مزمن" در سرطان خون لنفوسیتی مزمن از این واقعیت ناشی می شود که این نوع سرطان معمولاً نسبت به انواع دیگر سرطان خون، با سرعت کمتری پیشرفت می کند. اصطلاح "لنفوسیت" نیز از سلول هایی که تحت تأثیر بیماری قرار گرفته اند - گروهی از گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت ها که به بدن در هنگام مبارزه با عفونت ها کمک می کنند- ناشی می شود.
سرطان خون لنفوسیتی مزمن معمولاً افراد مسن را درگیر می کند. روش های درمانی مختلفی برای کمک به کنترل این بیماری وجود دارد.
علائم
بسیاری از افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن، هیچ گونه علائم اولیه ندارند اما ممکن است که برخی از افراد، علائم و نشانه هایی مانند موارد زیر را تجربه کنند:
گره های لنفاوی بزرگ اما بدون درد
خستگی
تب
درد در قسمت فوقانی سمت چپ شکم که ممکن است به دلیل بزرگ شدن طحال ایجاد شده باشد
تعریق شبانه
کاهش وزن
عفونت های مکرر
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت داشتن علائم و نشانه های مداوم و نگران کننده، به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری
پزشکان مطمئن نیستند که روند شروع سرطان خون لنفوسیتی مزمن چگونه است. تمام آنچه می دانند این است که اتفاقی منجر به ایجاد جهش ژنتیکی در DNA سلولهای خون ساز می شود. این جهش باعث می شود که سلول های خونی، لنفوسیت های غیر طبیعی و غیرموثر تولید کنند.
فراتر از بی اثر بودن، این لنفوسیت های غیرطبیعی همچنان زندگی می کنند و در هنگام مرگ لنفوسیت های طبیعی، تکثیر می شوند. لنفوسیت های غیرطبیعی در خون و اندام های خاص تجمع می یابند و در آنجا عوارضی را ایجاد خواهند کرد.همچنین آنها ممکن است سلول های سالم را از مغز استخوان خارج کرده و در تولید سلول های خونی طبیعی اختلال ایجاد کنند.
پزشکان و محققان در تلاش هستند مکانیسم دقیق ایجاد سرطان خون لنفوسیتی مزمن را درک کنند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که خطر سرطان خون لنفوسیتی مزمن را افزایش دهند عبارتند از:
سن. این بیماری اغلب در افراد مسن رخ می دهد. به طور متوسط، افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتیک مزمن ۷۰ ساله هستند.
نژاد.سفید پوستان بیشتر از افراد سایر نژاد ها به سرطان خون لنفوسیتی مزمن مبتلا می شوند.
داشتن سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان خون و مغز استخوان. سابقه خانوادگی سرطان خون لنفوسیتیک مزمن یا سایر سرطان های خون و مغز استخوان، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش خواهد داد.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی. برخی از علف کش ها و حشره کش ها با افزایش خطر ابتلا به سرطان خون لنفوسیتیک مزمن در ارتباط هستند.
عوارض بیماری
سرطان خون لنفوسیتی مزمن، عوارض زیر را ایجاد خواهد کرد:
عفونت های مکرر. افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن ممکن است عفونت های مکرر را تجربه کنند. در بیشتر موارد، این عفونت ها عفونت های شایع دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی هستند. اما گاهی ممکن است عفونت های جدی تری نیز ایجاد شود.
ایجاد شکل تهاجمی تر سرطان. در تعداد کمی از مبتلایان سرطان خون لنفوسیتی مزمن، این بیماری ممکن است به شکل تهاجمی تری از سرطان به نام لنفوم سلول B بزرگ، انتشار پیدا کنند. پزشکان گاهی اوقات آن را سندرم ریشتر می نامند.
افزایش خطر ابتلا به سایر سرطان ها. افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن در معرض خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان از جمله سرطان پوست مانند ملانوم و سرطان های ریه و دستگاه گوارش هستند.
مشکلات سیستم ایمنی بدن. تعداد کمی از افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن ممکن است به یک مشکل سیستم ایمنی مبتلا شوند که باعث می شود سلول های سیستم ایمنی بدن به اشتباه گلبول های قرمز خون یا پلاکت ها را مورد حمله قرار دهند.
تشخیص
آزمایش خون
آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص سرطان خون لنفوسیتی مزمن استفاده می شود شامل آزمایش خون است که برای بررسی موارد زیر انجام می شود:
شمارش تعداد سلول های نمونه خون. برای شمارش تعداد لنفوسیت های نمونه خون، از شمارش کامل سلول های خونی استفاده می شود. تعداد زیادی سلول B (نوعی لنفوسیت) نشان دهنده سرطان خون لنفوسیتی مزمن می باشد.
تعیین نوع لنفوسیت درگیر شده. آزمایشی به نام فلوسیتومتری یا ایمونوفنوتیپ به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا تعداد زیاد لنفوسیت ها به دلیل وجود سرطان خون لنفوسیتی مزمن هست یا به دلیل اختلال خونی متفاوت و یا واکنش بدن فرد بیمار به یک روند دیگر مانند عفونت.
در صورت وجود سرطان خون لنفوسیتی مزمن، فلوسیتومتری به تجزیه و تحلیل سلول های لوسمی از نظر ویژگی هایی که به پیش بینی میزان سرطانی شدن سلول ها کمک می کند، کمک خواهد کرد.
تجزیه و تحلیل لنفوسیت ها برای ناهنجاری های ژنتیکی. آزمایشی به نام فلوئورسانس در هیبریداسیون درجا، برای جست و جو ناهنجاری ها، کروموزوم های داخل لنفوسیت های غیرطبیعی را بررسی می کند. پزشکان گاهی اوقات از این اطلاعات برای تعیین پیش آگهی فرد بیمار و کمک به انتخاب روش درمانی استفاده می کنند.
سایر آزمایش ها
در برخی موارد، پزشک آزمایش ها و روش های اضافه تری را مانند موارد زیر، برای کمک به تشخیص، توصیه خواهد کرد:
آزمایش هایی از سلول های سرطان خون که در آن به دنبال ویژگی هایی که می توانند در پیش آگهی فرد بیمار تأثیر بگذارند، هستند.
نمونه برداری (بیوپسی) و آسپیراسیون مغز استخوان
آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و پت اسکن
مرحله بندی بیماری
به محض تأیید تشخیص، پزشک میزان (مرحله) سرطان خون مزمن لنفوسیتی فرد بیمار را تعیین خواهد کرد. پزشک از اطلاعات مربوط به سرطان بیمار برای تعیین مرحله بیماری – ابتدایی، متوسط یا پیشرفته - استفاده می کند که پیشرفت سرطان خون لنفوسیتیک مزمن را نشان می دهند.
به طور کلی، افراد مبتلا به این بیماری در مراحل اولیه نیازی به درمان فوری نخواهند داشت اما افرادی که در مراحل متوسط و پیشرفته بیماری قرار دارند، به درمان فوری نیاز پیدا خواهند کرد.
درمان
گزینه های درمانی برای سرطان خون لنفوسیتیک مزمن به عوامل مختلفی مانند مرحله سرطان، علائم و نشانه هایی که فرد بیمار تجربه می کند و سلامت عمومی و ترجیحات فرد بیمار، بستگی دارد.
ممکن است در مراحل اولیه به درمان لازم نباشد
افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن در مراحل اولیه معمولاً درمانی را دریافت نمی کنند. مطالعات نشان داده اند که درمان زودهنگام، عمر افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن در مراحل اولیه را افزایش نخواهد داد.
پزشکان به جای اینکه عوارض جانبی و احتمالی را قبل از نیاز به برطرف کردن آنها، برطرف کنند، با دقت وضعیت بیماران را کنترل می کنند و درمان را به زمانی که بیماری به شدت شروع به پیشرفت کرد، موکول خواهند کرد.پزشکان این پروسه را انتظار توام با مراقبت نامیده اند.
پزشک همچنین یک برنامه چکاپ برای فرد بیمار برنامه ریزی می کند.بیماران نیز برای کنترل بیماری شان می بایست هر چند ماه یکبار به پزشک خود مراجعه کرده و آزمایش خون بدهند.
درمان افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن در مراحل اولیه فقط از طریق آزمایش های بالینی ارائه می شود. مطالعاتی که ارزیابی می کنند آیا درمان زود هنگام مفید است یا خیر، می تواند گزینه ای برای افراد مبتلا به بیماری در مراحل اولیه باشد که خطر پیشرفت بالایی نیز دارد. در مورد گزینه های مورد نظر خود با پزشک خود صحبت کنید.
درمان برای مراحل متوسط و پیشرفته بیماری
پزشک از مرحله سرطان خون مزمن لنفوسیتیک، نتایج آزمایش های مختلف - از جمله تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی سلول های سرطانی - و سلامت عمومی فرد بیمار، برای تعیین درمان مناسب، استفاده خواهد کرد.
اگر پزشک تشخیص دهد که سرطان خون لنفوسیتی مزمن در حال پیشرفت است یا در مراحل متوسط یا پیشرفته است، گزینه های درمانی زیر را توصیه خواهد کرد:
شیمی درمانی.شیمی درمانی نوعی درمان دارویی است که سلول هایی که رشد سریعی دارند از جمله سلول های سرطانی را از بین می برد. از درمان های شیمی درمانی می توان بصورت وریدی و یا به شکل قرص، استفاده کرد. بسته به شرایط بیمار، پزشک ممکن است از یک داروی شیمی درمانی یا ترکیبی از آنها، استفاده کند.
درمان دارویی هدفمند. داروهای هدفمند برای استفاده از آسیب پذیری های خاص سلول های سرطانی، طراحی شده اند. سلول های سرطانی، مورد آزمایش قرار می گیرند تا مشخص شود کدام یک از داروها می توانند برایشان مفید واقع شوند.
ایمنی درمانی. در این نوع درمان، از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سرطان استفاده می کنند.ایمنی درمانی، شناسایی سلول های سرطانی را برای سیستم ایمنی بدن، آسان تر می کند و یا به سلول های سیستم ایمنی بدن، مبارزه با سلول های سرطانی را آموزش می دهد.
پیوند مغز استخوان. در پیوند مغز استخوان که به آن پیوند سلول های بنیادی نیز گفته می شود، از داروهای شیمی درمانی قوی برای از بین بردن سلول های بنیادی مغز استخوان که لنفوسیت های بیمار را ایجاد می کنند، استفاده می شود. سپس سلول های بنیادی سالم از یک دهنده بزرگسال به خون افراد بیمار، به صورتی که این سلول ها بتوانند به سمت مغز استخوان حرکت کنند و سلول های خونی سالم را تولید کنند، تزریق خواهد شد.
هم زمان با گسترش ترکیبات دارویی جدید، کاربرد پیوند مغز استخوان در درمان سرطان خون لنفوسیتیک مزمن کمتر شده است.البته همچنان در موارد خاص به عنوان یک گزینه درمانی به کار خواهد رفت.
درمان ها ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر استفاده شوند.
مراقبت های حمایتی
پزشک به صورت مرتب به ملاقات بیماران می رود تا در صورت بروز عوارض احتمالی، اوضاع را کنترل کند. اقدامات مراقبتی حمایتی به جلوگیری از ایجاد علائم یا تسکین آنها کمک خواهد کرد.
مراقبت های حمایتی شامل موارد زیر می باشند:
غربالگری سرطان. پزشک، خطر ابتلا به سایر انواع سرطان ها را ارزیابی می کند و انجام غربالگری را برای یافتن علائم سایر سرطان ها توصیه خواهد کرد. به عنوان مثال، پزشک ممکن است انجام معاینه پوستی را هر یک سال یا دو سال یک بار برای یافتن علائم سرطان پوست، توصیه کند.
واکسیناسیون برای جلوگیری از عفونت. پزشک، ممکن است واکسیناسیون های خاصی را برای کاهش خطر ابتلا به عفونت های مختلف مانند ذات الریه و آنفلوانزا تجویز کند.
نظارت بر سایر بیماری ها. پزشک، معاینه منظمی را برای نظارت بر سلامتی بیماران در حین و بعد از درمان سرطان خون لنفوسیتی مزمن توصیه خواهد کرد.
درمان های جایگزین
هیچ گونه درمان جایگزینی برای درمان سرطان خون لنفوسیتی مزمن اثبات نشده است.
درمان های جایگزین برای کنار آمدن با خستگی
برخی از روش های درمانی جایگزین، به بیماران کمک خواهد کرد تا از پس خستگی که معمولاً در افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتیک مزمن تجربه می شود، بر بیایند. پزشک با کنترل دلایل اساسی می تواند این نوع خستگی را درمان کند اما اغلب داروها به تنهایی کافی نیستند و پزشک روش های درمانی جایگزین زیر را نیز توصیه خواهد کرد:
- ورزش
- ماساژ
- مراقبه
- تکنیک های آرامش بخش
- یوگا
در مورد گزینه های مورد نظر خود با پزشکتان صحبت کنید. با کمک یکدیگر توانید برنامه ای تنظیم کنید تا در کنار آمدن با خستگی به شما کمک کند.
عصاره چای سبز برای افراد مبتلا به سرطان خون در مراحل اولیه
نوعی عصاره چای سبز، نویدی در آزمایش های بالینی اولیه برای درمان سرطان خون لنفوسیتیک مزمن نشان داده است. تحقیقات آزمایشگاهی مشخص کرد که ترکیبی در عصاره چای سبز به نام EGCG می تواند سلول های لوسمی لنفوسیتی مزمن را از بین ببرد. مطالعه روی افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن در مراحل اولیه نشان داد که EGCG به شکل قرص، برخی علائم بیماری را کاهش می دهد. اما آزمایش های چای سبز قطعی نبوده و این موضوع نیاز به مطالعه بیشتر دارد تا پزشکان در مورد کارایی این روش درمانی توافق کنند.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
سرطان خون لنفوسیتی مزمن به طور معمول یک سرطان با رشد آهسته است که ممکن است به درمان نیازی نداشته باشد. اگرچه برخی از افراد این نوع سرطان را "خوش خیم" می دانند اما این امر، تشخیص آن را آسان تر نخواهد کرد.
اگرچه ممکن است در ابتدا از تشخیص این بیماری، شوکه و مضطرب شوید اما در نهایت روش خود را برای مقابله با سرطان خون لنفوسیتی مزمن پیدا خواهید کرد. تا آن زمان سعی کنید:
درباره سرطان خود به اندازه کافی اطلاعات کسب کنید تا بهتر بتوانید درباره مراقبت از خود تصمیم بگیرید. سوالات مورد نظرتان را یادداشت کنید تا قبل از هر قرار ملاقات از پزشک خود بپرسید و همچنین در کتابخانه محلی و اینترنت به دنبال اطلاعات باشید.
از پشتیبانی و حمایت اعضای خانواده و دوستانتان استفاده کنید. برای داشتن حمایت خانواده و دوستانتان، با آنها در ارتباط باشید. صحبت در مورد تشخیص بیماری دشوار است و هنگام دادن این خبر احتمالاً با واکنش های مختلفی روبرو خواهید شد. اما صحبت در مورد تشخیص و انتقال اطلاعات در مورد سرطان می تواند به شما کمک کند.همچنین پیشنهاداتی که از طرف دیگران به شما داده می شود نیز می توانند موثر واقع شوند.
با سایر افرادی که در گذشته به سرطان مبتلا بوده اند، ارتباط برقرار کنید. عضویت در یک گروه پشتیبانی چه بصورت حضوری و چه به صورت اینترنتی، مفید می باشد. عضویت در یک گروه حمایتی از افرادی که به بیماری شما مبتلا هستند، می تواند منبع اطلاعات مفید، نکات عملی و تشویق باشد.
روش های کنار آمدن با ذات مزمن و آزار دهنده بیماری را کشف کنید. افراد مبتلا به سرطان خون لنفوسیتی مزمن، احتمالاً با آزمایش ها و نگرانی های مداوم در مورد شمارش گلبول های سفید خون مواجه خواهند شد.انجام برخی از فعالیت های آرامش بخش مانند یوگا، ورزش یا باغبانی، به آنها کمک خواهد کرد.در صورتی که برای مقابله با چالش عاطفی این بیماری مزمن به کمک نیاز دارید، با یک مشاور، درمانگر یا مددکار اجتماعی صحبت کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
در صورت داشتن علائم و نشانه های نگران کننده، ابتدا به پزشک خانوادگی تان مراجعه نمایبد. اگر پزشک تشخیص دهد که به سرطان خون لنفوسیتی مزمن مبتلا هستید، شما را به یک پزشک متخصص بیماری های خون و مغز استخوان (متخصص خون) ارجاع خواهد داد.
از آنجا که زمان ملاقات با پزشک مختصر می باشد و اغلب موضوعات زیادی برای صحبت کردن وجود دارد، بهتر است که برای آن، کاملاً آماده باشید. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به آماده شدن و همچنین این که می بایست چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید، آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
از هرگونه محدودیت پیش از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً سوال کنید که آیا باید از قبل محدودیتی مانند محدودیت در رژیم غذایی را رعایت کنید یا خیر.
- اطلاعات شخصی اصلی تان را یادداشت نمایید از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر در زندگی تان.
- لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی تان تهیه کنید.
- یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را همراه با خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده توسط پزشک در هنگام قرار ملاقات، دشوار می باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است مواردی که فراموش کرده اید را به خاطر سپرده باشد.
- سوالاتی که می خواهید از پزشکتان بپرسید را یادداشت کنید.
زمان ملاقات شما با پزشک محدود است ، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند تا از وقت مشترک خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین آنان لیست کنید.
در مورد سرطان خون لنفوسیتی مزمن، برخی از سوالات اساسی عبارتند از:
- نتایج آزمایش من به چه معناست؟
- آیا به درمان فوری نیاز دارم؟
- اگر من در حال حاضر درمان را شروع نکنم آیا این گزینه های درمانی من در آینده محدود می شود؟
- آیا باید آزمایش های اضافه تری انجام دهم؟
- گزینه های درمان من چه هستند؟
- عوارض جانبی مرتبط با هر یک از گزینه های درمانی چیست؟
- آیا یک روش درمانی وجود دارد که مختص بیماری من باشد؟
- درمان چه تاثیری بر زندگی روزمره من دارد؟
- من مبتلا به بیماری های دیگری نیز هستم. چگونه می توانم آنها را به بهترین شکل با هم مدیریت کنم؟
- آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن هرگونه سوال دیگری که در هنگام ملاقات برایتان پیش آمده است نیز تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها، زمان زیادی را برای پرسیدن سایر سوالاتی که می خواهید به آنها بپردازید را فراهم خواهد کرد. پزشک احتمالاً برخی از سوالات زیر را از شما خواهد پرسید:
- اولین بار از چه زمانی علائمتان را تجربه کردید؟
- آیا علائمتان مداوم بوده اند یا گاه به گاه؟
- شدت علائمتان در چه حد است؟
- فکر می کنید چه مواردی علائمتان را بهبود می بخشد؟
- فکر می کنید چه مواردی علائمتان را تشدید می کنند؟