نگاه کلی
لیومیوسارکوما نوعی سرطان نادر است که بر بافت عضله ای صاف تأثیر می گذارد. این تومور بیشتر در شکم ایجاد می شود، اما می تواند در هر ناحیه از بدن، از جمله رحم نیز رخ دهند. دیگر نواحی که این سرطان در آن نقاط شایع است شامل رگ های خونی و پوست است.
اندازه تومورهای لیومیوسارکوم شکمی می توانند بیش از 4 اینچ (10 سانتی متر) باشند و ممکن است همراه با درد، کاهش وزن، حالت تهوع یا استفراغ باشند.
لیومیوسارکوم همچنین می تواند بر رگ های خونی بزرگ، به ویژه وریدی که خون را از قسمت تحتانی بدن به قلب (ورید اجوف تحتانی) حمل می کند و شریانی که خون را از قلب به ریه ها (شریان ریوی) می برد نیز، تأثیر بگذارد.
تشخیص
لیومیوسارکوم را می توان با بسیاری از انواع دیگر تومورها و تومور هایی که رشد خوش خیم دارند، از جمله فیبروم رحم (لیومیوم) اشتباه گرفت.
در حقیقت، فرض بر این است که بیشتر لیومیوسارکوم هایی که در رحم اتفاق می افتد فیبروئید هستند زیرا در آزمایشات تصویربرداری به این شکل دیده می شوند. اما عارضه واقعی تنها پس از بررسی آسیب شناسی بافت(پاتولوژی) پس از جراحی برداشتن رحم توسط یک پاتولوژیست آشکار می شود.
درمان
جراحی برداشت بافت بدون در نظر گرفتن محل تومور در بدن، اصلی ترین پایه درمان لیومیوسارکوما است.
در گذشته، اغلب از دستگاهی به نام مركلاتور برای کوچک کردن كردن رحم به قطعات كوچكتر استفاده می شد تا به برداشتن بافت در حین عمل برداشت رحم از طریق برش های كوچك كمك كند.
سازمان غذا و دارو (FDA) توصیه می کند که اکثر زنان، به ویژه زنانی که یائسه هستند، از مورسلیشن رحم یا فیبروئید رحم جلوگیری کنند زیرا اگر توده ای سرطانی تشخیص داده نشده ای، متلاشی شود، ممکن است باعث افزایش خطر گسترش سرطان شود.
حدود یک سوم لیومیوسارکوم هایی که در رحم اتفاق می افتند پیش از تشخیص، به سایر قسمت های بدن گسترش یافته اند.
در حالی که شیمی درمانی و پرتودرمانی به طور کلی در مراحل اولیه لیومیوسارکوم رحم استفاده نمی شود، اما برای درمان تومورهایی که دچار متاستاز شده اند مورد استفاده قرار می گیرند.