نگاه کلی
همانژیوم کبدی نوعی توده غیرسرطانی (خوش خیم) در کبد است که از پیچشی از رگ های خونی تشکیل شده است. همچنین به عنوان همانژیوم کبدی یا همانژیوم کاورنوس شناخته می شود که نوعی توده کبدی شایع می باشد و تخمین زده می شود که در 20٪ از جمعیت رخ دهند.
اکثر موارد همانژیوم کبدی در طی یک مطالعه تصویربرداری انجام شده برای برخی شرایط دیگر کشف می شوند. افرادی که همانژیوم کبدی دارند به ندرت علائم و نشانه هایی را تجربه می کنند و معمولاً نیازی به درمان ندارند.
تشخیص توده ای در کبد ناراحت کننده می باشد، حتی اگر توده خوش خیم باشد. با این حال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه همانژیوم کبدی درمان نشده می تواند منجر به سرطان کبد شود، وجود ندارد.
علائم
در بیشتر موارد، همانژیوم کبدی هیچ علامت یا علامتی ایجاد نمی کند.
هنگامی که همانژیوم کبدی علائم و نشانه هایی ایجاد می کند، می تواند شامل موارد زیر باشد:
- درد در سمت راست بالای شکم
- احساس سیری پس از خوردن مقدار کمی غذا (سیری زودرس)
- حالت تهوع
- استفراغ
با این حال، این علائم غیراختصاصی هستند و در بیشتر موارد به دلیل چیز دیگری هستند، حتی اگر همانژیوم کبدی داشته باشید، زیرا این موارد معمولاً بدون علامت هستند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت مشاهده هرگونه علائم و نشانه های مداوم و نگران کننده به پزشک مراجعه نمایید.
علل بیماری
علت دقیق این بیماری مشخص نمی باشد. پزشکان معتقدند همانژیوم کبد در بدو تولد وجود دارد (مادرزادی).
همانژیوم کبدی معمولاً به صورت مجموعه ای غیرطبیعی از رگ های خونی که کمتر از حدود 1.5 اینچ (حدود 4 سانتی متر) عرض دارند رخ می دهد. گاهی اوقات همانژیوم کبدی می تواند بزرگتر باشد یا به صورت چند قلو رخ دهد. همانژیوم بزرگ ممکن است در کودکان خردسال رخ دهد، اما این عارضه در کودکان نادر می باشد.
در بیشتر افراد، همانژیوم کبد هرگز رشد نمی کند و هیچ علامت و نشانه ای ایجاد نمی کند. اما در تعداد کمی از افراد، همانژیوم کبدی رشد می کند تا علائم ایجاد کند و نیاز به درمان دارد البته علت این حالت مشخص نمی باشد.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که می توانند خطر تشخیص همانژیوم کبدی را افزایش دهند عبارتند از:
- سن. همانژیوم کبدی را می توان در هر سنی تشخیص داد، اما بیشتر در افراد 30 تا 50 ساله تشخیص داده می شود.
- جنسیت. زنان بیشتر از مردان با همانژیوم کبدی تشخیص داده می شوند.
- بارداری. احتمال تشخیص همانژیوم کبدی در زنان باردار بیشتر از زنانی است که هرگز باردار نشده اند. اعتقاد بر این است که هورمون استروژن، که در دوران بارداری افزایش می یابد، در رشد همانژیوم کبد نقش داشته باشد.
- درمان جایگزینی هورمونی. همانژیوم کبدی در زنانی که از درمان جایگزینی هورمونی برای علائم یائسگی استفاده می کنند، بیشتر از زنانی که این کار را نمی کنند، تشخیص داده می شود.
عوارض بیماری
در زنانی که همانژیوم کبدی تشخیص داده شده است، در صورت باردار شدن با خطر عوارض روبرو هستند. اعتقاد بر این است که هورمون زنانه استروژن، که در دوران بارداری افزایش می یابد، باعث بزرگتر شدن برخی از همانژیوم های کبدی می شود.
به ندرت، همانژیوم در حال رشد می تواند علائم و نشانه هایی را ایجاد کند که نیاز به درمان داشته باشد، از جمله درد در بالای سمت راست شکم، نفخ شکم یا حالت تهوع. داشتن همانژیوم کبدی به این معنی نیست که نمی توانید باردار شوید. با این حال، مشورت با پزشک در رابطه با عوارض احتمالی می تواند در انتخاب آگاهانه تر کمک کند.
داروهایی که بر سطح هورمون در بدن تأثیر می گذارند، مانند قرص های ضد بارداری، در صورت تشخیص همانژیوم کبدی، می توانند باعث افزایش اندازه و عوارض شوند. اما این موضوع بحث برانگیز است. اگر این نوع دارو را مد نظر دارید، فواید و خطرات آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
تشخیص
آزمایش های مورد استفاده برای تشخیص همانژیوم کبدی عبارتند از:
- سونوگرافی، یک روش تصویربرداری که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر کبد استفاده می کند.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)، که مجموعه ای از تصاویر اسکن ساده گرفته شده از زوایای مختلف بدن را ترکیب می کند و از پردازش کامپیوتری برای ایجاد تصاویر مقطعی (برش) از کبد استفاده می کند.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، تکنیکی که از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از کبد استفاده می‌کند.
- سینتی گرافی، نوعی تصویربرداری هسته ای که از یک ماده ردیاب رادیواکتیو برای تولید تصاویری از کبد استفاده می کند.
بسته به شرایط بیمار ممکن است تست های دیگری نیز انجام شود.