نگاه کلی
پینئوبلاستوما نوعی سرطان نادر و تهاجمی است که از سلول های غده صنوبری مغز شروع می شود. غده صنوبری واقع در مرکز مغز، هورمونی (ملاتونین) تولید می کند که در چرخه خواب و بیداری طبیعی انسان نقش دارد.
پینئوبلاستوما می تواند در هر سنی رخ دهد اما بیشتر در کودکان خردسال اتفاق می افتد. این نوع سرطان ممکن است باعث سردرد، خواب آلودگی و تغییرات ظریف در نحوه حرکت چشم شود.
درمان پینئوبلاستوما بسیار دشوار است. این سرطان می تواند در داخل مغز و مایع اطراف آن (مایع مغزی نخاعی) پخش شود اما به ندرت از سیستم عصبی مرکزی گسترش می یابد. درمان معمولاً شامل جراحی برای حذف هر چه بیشتر سرطان است. درمان های اضافه تری نیز ممکن است توصیه شود.
تشخیص
آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص پینئوبلاستوما استفاده می شود عبارتند از:
تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری به پزشک کمک خواهد کرد تا محل و اندازه تومور مغزی در کودکان را تعیین کند. از ام آر آی اغلب برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می شود. همچنین ممکن است از تکنیک های پیشرفته ای مانند ام آر آی پرفیوژن و طیف سنجی تشدید مغناطیسی نیز استفاده شود.
آزمایش های اضافه تر شامل سی تی اسکن و پت اسکن می شود.
برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری/بیوپسی). برای برداشتن پینئوبلاستوما می توان نمونه برداری را با سوزن انجام داد. نمونه بافت مشکوک در آزمایشگاه برای تعیین انواع سلول ها و میزان پرخاشگری سرطان در آن ها، مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.
برداشتن مایع مغزی نخاعی برای آزمایش (پونکسیون کمری). در این روش که به آن پونکسیون کمری نیز گفته می شود، یک سوزن، بین دو استخوان در قسمت پایین ستون فقرات برای بیرون کشیدن مایع مغزی نخاعی از اطراف نخاع، وارد می شود. این مایعات برای یافتن سلول های توموری یا سایر ناهنجاری ها، مورد آزمایش قرار خواهند گرفت. در موقعیت های خاص، مایع مغزی نخاعی در طی نمونه برداری جمع آوری شده و سپس بافت مشکوک از مغز خارج خواهد شد.
درمان
گزینه های درمانی پینئوبلاستوما عبارتند از:
جراحی رفع تجمع مایعات در مغز. پینئوبلاستوما ممکن است رشد کند و مانع جریان مایع مغزی نخاعی شود که این امر می تواند باعث تجمع مایعات و در نتیجه وارد شدن فشار به مغز شود (هیدروسفالی). بنابراین ممکن است انجام جراحی برای ایجاد راهی برای خروج مایعات از مغز توصیه شود. گاهی اوقات می توان این روش را با نمونه برداری یا جراحی برداشتن تومور، ترکیب کرد.
جراحی برداشتن پینئوبلاستوما. جراح مغز و اعصاب در این جراحی سعی می کند تا حد ممکن، تومور را از بین ببرد اما اغلب حذف تومور به طور کامل غیرممکن است زیرا پینئوبلاستوما در نزدیکی ساختارهای حیاتی در اعماق مغز تشکیل می شود. اکثر کودکان مبتلا به پینئوبلاستوما پس از جراحی، درمان های اضافه تری را برای هدف قرار دادن سلول های باقیمانده انجام خواهند داد.
رادیوتراپی (پرتو درمانی). در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی، کودک در حالی که دستگاهی در پیرامون او حرکت می کند، روی یک میز دراز می کشد.سپس دستگاه پرتوهای خود را به مغز و نخاع کودک هدایت می کند و اشعه ها به تومور می رسند. از آنجا که این خطر وجود دارد که سلول های تومور بتوانند فراتر از محل اولیه به سایر نواحی سیستم عصبی مرکزی گسترش یابند، پرتودرمانی مغز و نخاع برای کودکان بالاتر از ۳ سال توصیه می شود.
شیمی درمانی. درشیمی درمانی داروهای از بین برنده سلول های سرطانی، مصرف می شوند. شیمی درمانی ممکن است پس از جراحی یا پرتودرمانی در کودکان مبتلا به پینئوبلاستوما انجام شود. در برخی موارد، شیمی درمانی همزمان با پرتودرمانی انجام خواهد شد. برای تومورهای بزرگتر، شیمی درمانی ممکن است پیش از جراحی برای کوچک تر شدن تومور و رفع آسان تر آن، انجام شود.
رادیو سرجری. رادیو سرجری استریوتاکتیک در واقع نوعی تابش است نه یک عمل جراحی.در این روش، برای از بین بردن سلول های تومور، پرتوهای متعددی در نقاط مورد نظر، متمرکز می شوند. گاهی اوقات برای درمان پینئوبلاستومایی که عود کرده است، از رادیو جراحی استفاده می شود.
آزمایش های بالینی. آزمایش های بالینی، مطالعاتی در مورد روش های درمانی جدید است. این مطالعات به بیماران فرصتی می دهد تا آخرین گزینه های درمانی را امتحان کنند اما ممکن است خطرات ناشی از عوارض جانبی ناشناخته نیز وجود داشته باشد. از پزشک خود بپرسید که آیا کودکتان واجد شرایط شرکت در یک آزمایش بالینی هست یا خیر.
