کارسینوم درجای مجاری شیری (داکتال) Ductal Carcinoma in Situ (DCIS)

نگاه کلی

کارسینوم درجای داکتال، کارسینوم مجاری درجا، سرطان مجاری در محل یا به اختصار DCIS)  ) به وجود سلول های غیر طبیعی در داخل مجرای شیر (داکت ها) در پستان اطلاق می گردد.

کارسینوم درجای داکتال اولین شکل سرطان پستان محسوب می شود. کارسینوم درجای داکتال، غیرتهاجمی است. به این معنی که از مجرای شیر فراتر نرفته و خطر تهاجمی شدن آن کم است.

کارسینوم درجای داکتال معمولاً در طی ماموگرافی که به عنوان بخشی از غربالگری سرطان پستان یا برای بررسی توده پستان انجام می شود، یافت می شود.

اگرچه کارسینوم درجای داکتال یک وضعیت اورژانسی نیست، اما نیاز به ارزیابی و بررسی دقیق گزینه های درمانی دارد. درمان بیماری شامل جراحی حفظ پستان همراه با پرتودرمانی یا جراحی برای از بین بردن تمام بافت پستان می باشد. یک آزمایش بالینی با مطالعه نظارت یافته مستمر به عنوان جایگزین جراحی جزو گزینه دیگر است.

علائم

کارسینوم مجاری درجا به طور معمول هیچ علائم و نشانه ای ندارد با این حال، گاهی می تواند علائمی مانند موارد زیر را به دنبال داشته باشد:

• توده پستان
• ترشحات توأم با خون از نوک پستان
• سرطان مجاری در محل معمولاً در ماموگرافی یافت می شود و به صورت خوشه های کوچک کلسیفیکاسیون ظاهر می شود که دارای اشکال و اندازه های نامنظم هستند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت مشاهده تغییراتی در پستان خود، مانند توده، ناحیه ای از پوست تیره یا غیر معمول، ناحیه ای ضخیم در زیر پوست یا ترشح از نوک پستان، با پزشک خود ملاقات کنید.

از پزشک خود بپرسید که چه زمانی باید غربالگری سرطان پستان را در نظر بگیرید و هر چند وقت یکبار باید آن را تکرار کنید. اکثر گروه ها توصیه می کنند غربالگری معمول سرطان پستان را از 40 سالگی شروع کنید. با پزشک خود در مورد آنچه برای شخص شما مناسب است صحبت کنید.

علل بیماری

عوامل بروز کارسینوم درجای داکتال هنوز مشخص نیست. این وضعیت زمانی شکل می گیرد که جهش های ژنتیکی در DNA سلول های مجرای پستان رخ دهد. جهش های ژنتیکی باعث غیر طبیعی به نظر رسیدن سلول ها می شود، اما سلول ها هنوز توانایی خارج شدن از مجرای پستان را ندارند.

محققان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث رشد غیر طبیعی سلول می شود که نهایتا به کارسینوم مجاری درجا منتهی می شود. عواملی که ممکن است در آنها نقش داشته باشد شامل سبک زندگی، محیط و ژن های شما است که از والدین تان به شما منتقل شده است.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به کارسینوم درجای داکتال را افزایش دهند عبارتند از:

• افزایش سن
• سابقه شخصی بیماری های خوش خیم پستان، مانند هایپرپلازی آتیپیکال
• سابقه خانوادگی سرطان پستان
• عدم بارداری
• زایمان اولین فرزند پس از 30 سالگی
• شروع اولین قاعدگی قبل از 12 سالگی
• شروع یائسگی بعد از 55 سالگی
• جهش های ژنتیکی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند، مانند مواردی که در ژن های سرطان پستان BRCA1 و BRCA2 وجود دارد.
  

تشخیص

تصویربرداری از پستان

DCIS اغلب در طی ماموگرافی برای غربالگری سرطان پستان کشف می شود. اگر در ماموگرافی شما مناطق مشکوکی مانند لکه های سفید روشن (میکروکلسیفیکاسیون) وجود دارد که در یک خوشه قرار دارند و دارای اشکال یا اندازه های نامنظم هستند، رادیولوژیست شما احتمالاً تصویربرداری های بیشتری از پستان را توصیه می کند.

امکان انجام یک ماموگرافی تشخیصی وجود دارد که از زوایای مختلف با بزرگنمایی بیشتر تصویر برداری میکند. این معاینه هر دو پستان را ارزیابی می کند و به بررسی دقیق میکروکلسیفیکاسیون می پردازد تا بتواند علت این مشکل را تشخیص دهد.

اگر منطقه مورد نظر به ارزیابی بیشتری نیاز داشته باشد، مرحله بعدی ممکن است سونوگرافی و نمونه برداری از پستان باشد.

برداشتن نمونه های بافت پستان برای آزمایش

در طی بیوپسی با سوزن هسته ای، رادیولوژیست یا جراح با استفاده از یک سوزن توخالی نمونه های بافتی را از ناحیه مشکوک خارج می کند که گاهی اوقات توسط سونوگرافی (بیوپسی پستان با سونوگرافی) یا اشعه ایکس (بیوپسی پستان استریوتاکتیک) هدایت می شود. نمونه های بافتی برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می شود.

در آزمایشگاه، پزشکی که در تجزیه و تحلیل خون و بافت بدن تخصص دارد (پاتولوژیست) نمونه ها را بررسی می کند تا مشخص کند آیا سلول های غیر طبیعی وجود دارند و در این صورت، چقدر از این سلول های غیر طبیعی تهاجمی اند.

درمان

درمان DCIS احتمال موفقیت بالایی دارد، در بیشتر موارد تومور را از بین می برد و از هرگونه عود جلوگیری می کند.

در بیشتر افراد، گزینه های درمانی DCIS عبارتند از:

• جراحی پستان (لامپکتومی) و پرتودرمانی
• جراحی برداشتن پستان (ماستکتومی)

در برخی موارد، گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:

• لامپکتومی
• لامپکتومی و هورمون درمانی
• شرکت در یک کارآزمایی بالینی که نظارت دقیق را با جراحی مقایسه می کند

عمل جراحي

در صورت تشخیص کارسینوم مجاری درجا، یکی از اولین تصمیماتی که باید بگیرید این است که آیا این بیماری را با لامپکتومی قرار است درمان می کنید یا ماستکتومی.

لامپکتومی. لامپکتومی جراحی برای برداشتن ناحیه DCIS و حاشیه ای از بافت سالم است که اطراف آن را گرفته است. این نیز به عنوان بیوپسی جراحی یا برش موضعی گسترده شناخته می شود. این روش به شما امکان می دهد تا آنجا که ممکن است پستان خود را حفظ کنید و بسته به مقدار بافت خارج شده، معمولاً نیاز به بازسازی پستان را از بین می برد. تحقیقات نشان می دهد خطر عود در زنان تحت درمان با لامپکتومی کمی بیشتر از زنانی است که تحت ماستکتومی قرار می گیرند. با این حال، میزان بقا در بین دو گروه بسیار مشابه است. اگر بیماری جدی دیگری دارید، گزینه های دیگری مانند لامپکتومی به علاوه هورمون درمانی، لامپکتومی به تنهایی یا عدم درمان درنظر گرفته می شود

ماستکتومی. ماستکتومی عملی برای برداشتن تمام بافت پستان است. در صورت تمایل، بازسازی پستان برای بازیابی ظاهر پستان می تواند همزمان یا در روال بعدی انجام شود. بیشتر زنان مبتلا به DCIS کاندید جراحی لامپکتومی هستند. با این حال، در موارد زیر ماستکتومی توصیه می شود:

میزان وسیعی از بیماری. اگر ناحیه نسبت به اندازه پستان بزرگ باشد، عمل لامپکتومی نتایج زیبایی را نخواهد داشت.

بیماری چند کانونی یا چند مرکزی. برداشتن چندین ناحیه DCIS با لومپکتومی دشوار است. این امر به ویژه اگر DCIS در بخشهای مختلف از پستان یافت شود، بیشتر صدق می کند.

نمونه های بافتی گرفته شده برای نمونه برداری سلولهای غیرطبیعی در لبه یا حاشیه نمونه بافت را نشان می دهد. ممکن است DCIS بیش از آنچه در ابتدا تصور می شد وجود داشته باشد، به این معنی که ممکن است لامپکتومی برای از بین بردن تمام مناطق DCIS کافی نباشد. اگر ناحیه درگیری DCIS نسبت به اندازه پستان زیاد باشد، ممکن است نیاز به برداشتن بافت اضافی باشد که برای برداشتن تمام بافت پستان نیاز به ماستکتومی است.

عدم شرایط مناسب برای پرتو  درمانی. تابش معمولاً پس از جراحی لامپکتومی انجام می شود. اگر در سه ماهه اول بارداری تشخیص داده شوید، قبلاً پستان یا پستان خود را تحت تابش قرار داده اید یا شرایطی دارید که شما را نسبت به عوارض جانبی پرتودرمانی حساس تر می کند این درمان برایتان مناسب نیست.

بیشتر ترجیح می دهید ماستکتومی انجام دهید تا لامپکتومی. به عنوان مثال، اگر نمی خواهید پرتودرمانی کنید، لامپکتومی گزینه مناسبی نخواهد بود.

از آنجا که DCIS غیر تهاجمی است، جراحی معمولاً شامل برداشتن غدد لنفاوی از زیر بغل نیست. و احتمال کشف سرطان در غدد لنفاوی بسیار ناچیز است.

اگر بافتی که در حین جراحی بدست آمده باشد، پزشک شما را به این فکر می اندازد که سلول های غیرطبیعی ممکن است در خارج از مجرای پستان گسترش یافته باشد یا در حال انجام ماستکتومی هستید، در این صورت ممکن است نمونه برداری از گره نگهبان یا برداشتن برخی از غدد لنفاوی به عنوان بخشی از جراحی انجام شود.

پرتو درمانی (رادیوتراپی)

در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون ها برای از بین بردن سلول های غیر طبیعی استفاده می شود. پرتودرمانی پس از لامپکتومی احتمال بازگشت (عود) کارسینوم درجای داکتال یا پیشروی آن به سرطان تهاجمی را کاهش می دهد.

اشعه اغلب از دستگاهی تولید می شود که در اطراف بدن حرکت می کند، دقیقاً هدف قرار دادن پرتوهای تابش در نقاط بدن (تابش پرتوی خارجی) است. به ندرت، اشعه از دستگاهی به طور موقت در داخل بافت پستان خارج میشود (براکی تراپی).

رادیتراپی به طور معمول بعد از جراحی لامپکتومی استفاده می شود. اما اگر فقط یک منطقه کوچک از DCIS داشته باشید که درجه کمی در نظر گرفته شده و در حین جراحی کاملاً برداشته شده باشد، این درمان الزامی ندارد.

هورمون درمانی

هورمون درمانی برای جلوگیری از رسیدن هورمون ها به سلول های سرطانی است و فقط در برابر سرطان هایی که در پاسخ به هورمون ها رشد می کنند (سرطان پستان گیرنده هورمون مثبت) موثر است.

هورمون درمانی به خودی خود درمانی برای DCIS محسوب نمی شود، اما می تواند یک درمان اضافی (کمکی) باشد که پس از جراحی یا پرتودرمانی انجام می شود و به منظور تلاش برای کاهش احتمال عود DCIS یا سرطان تهاجمی پستان در هر دو پستان در آینده است.

داروی تاموکسیفن در عملکرد استروژن (هورمونی که به برخی سلولهای سرطانی پستان سوخت می دهد و رشد تومور را تقویت می کند )مسدود می کند تا خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد. هم در زنانی که هنوز یائسه نشده اند (قبل از یائسگی) و هم در کسانی که (یائسه هستند) تا 5 سال قابل استفاده است.

زنان یائسه همچنین هورمون درمانی را با داروهایی به نام مهارکننده های آروماتاز ​​در نظر بگیرند. این داروها که تا پنج سال مصرف می شوند با کاهش میزان استروژن تولید شده در بدن کار می کنند.

اگر ماستکتومی را انتخاب کنید، دلیل کمتری برای استفاده از هورمون درمانی وجود دارد.

با جراحی ماستکتومی، خطر سرطان پستان تهاجمی یا DCIS مکرر در مقدار کمی از بافت پستان باقی مانده بسیار ناچیز است. هرگونه سود بالقوه از هورمون درمانی فقط در پستان مقابل وجود دارد.

جوانب مثبت و منفی هورمون درمانی را با پزشک خود در میان بگذارید.

آزمایش های بالینی

کارآزمایی های بالینی در حال مطالعه استراتژی های جدید برای مدیریت DCIS هستند، مانند نظارت دقیق و نه جراحی پس از تشخیص. این که آیا واجد شرایط شرکت در یک کارآزمایی بالینی هستید بستگی به وضعیت خاص بیمار دارد. با پزشک خود در مورد گزینه های خود صحبت کنید.

درمان جایگزین

هیچ روش درمانی جایگزینی برای درمان DCIS یا کاهش خطر تشخیص سرطان تهاجمی پستان یافت نشده است.

در عوض، درمانهای دارویی تکمیلی و جایگزین میتواند به شخص در کنار آمدن با تشخیص و عوارض جانبی درمان مانند ناراحتی کمک کند. اگر ناراحت هستید یا در خواب مشکل دارید و دائماً در مورد تشخیص خود فکر میکنید ،احساس عصبانیت یا ناراحتی متعاقبا ایجاد میشود.

در مورد احساسات خود با پزشک صحبت کنید. پزشک راهکارهایی برای کاهش این موارد ارائه می دهد.

همراه با توصیه های پزشک، درمان های مکمل و جایگزین نیز میتواند مفید باشد. نمونه هایی که عبارتند از:

• هنر درمانی
• ورزش
• مراقبه
• موزیک درمانی
• تمرینات آرامش بخش
• معنویت

حمایت و پشتیبانی

تشخیص کارسینوم درجای داکتال می تواند طاقت فرسا و ترسناک باشد. برای کنار آمدن بهتر با تشخیص خود، موارد زیر مفید است:

در مورد سرطان مجاری در محل به اندازه کافی اطلاعات کسب کنید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. در مورد تشخیص خود و نتایج آسیب شناسی از پزشک خود سوال کنید. از این اطلاعات برای تحقیق در مورد گزینه های درمانی خود استفاده کنید.

در صورت لزوم پشتیبانی دریافت کنید. در صورت نیاز برای به اشتراک گذاشتن احساسات و نگرانی های خود، از درخواست کمک و یا مراجعه به یک دوست مطمئن نهراسید. اگر به شنونده عینی تری نیاز دارید، با یک مشاور یا مددکار اجتماعی صحبت کنید. به یک گروه پشتیبانی – در جامعه یا آنلاین – از زنانی که وضعیتی مشابه وضعیت را پشت سر می گذارند یا گذرانده اند، بپیوندید.

آنچه در مورد سلامتی خود می توانید کنترل کنید. در شیوه زندگی خود تغییراتی سالم ایجاد کنید تا بتوانید بهترین حالت را داشته باشید. یک رژیم غذایی سالم انتخاب کنید که روی مصرف میوه ها، سبزیجات و غلات کامل تمرکز داشته باشد. سعی کنید بیشتر روزهای هفته را به 30 دقیقه فعالیت اختصاص دهید. هر شب به اندازه کافی بخوابید تا احساس آرامش کنید. در زندگی راه های مقابله با استرس را پیدا کنید.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

در صورت مشاهده توده یا هرگونه تغییر غیر معمول دیگر در پستان، به پزشک خود مراجعه کنید.

اگر قبلاً یک ناهنجاری پستان توسط یک پزشک در شما تشخیص داده شده است و برای نظر دوم وقت می گذارید، تصاویر اصلی ماموگرافی تشخیصی و نتایج بیوپسی را به قرار جدید خود بیاورید. این موارد باید شامل تصاویر ماموگرافی، سی دی سونوگرافی و اسلایدهای شیشه ای بیوپسی پستان باشد.

این موارد را نزد پزشک جدید خود ببرید یا از مطبی كه اولین ارزیابی انجام شده است درخواست كنید كه این موارد را برای پزشک ارسال كند.

در اینجا برخی از اطلاعات به شخص کمک می کند تا برای قرار ملاقات آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

آن چه می توانید انجام دهید

• سابقه پزشکی خود را بنویسید، از جمله هر گونه بیماری خوش خیم پستان که با آن تشخیص داده شده اید. همچنین هرگونه پرتودرمانی را که حتی سالها پیش دریافت کرده باشید ذکر کنید.
• به سابقه خانوادگی سرطان پستان، به ویژه در بستگان درجه یک، مانند مادر یا خواهر خود توجه کنید.
• لیستی از داروهای خود تهیه کنید. شامل هرگونه نسخه، داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، مکمل ها یا داروهای گیاهی که مصرف می کنید، باشید. اگر در حال حاضر از داروهای جایگزین هورمون استفاده می کنید یا قبلا از آن استفاده کرده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوست خود بخواهید تا برای قرار ملاقات با شما همراه شود. فقط شنیدن کلمه "سرطان" می تواند تمرکز بر آنچه را که پزشک در ادامه می گوید برای اکثر افراد دشوار کند. کسی را همراه خود ببرید که بتواند به جذب همه اطلاعات کمک کند.
• سوالاتی که دارید یادداشت نمایید. ایجاد لیست سوالات از قبل می تواند به شخص کمک کند حداکثر استفاده را از وقت خود با پزشک ببرید.

در زیر چند سوال اساسی وجود دارد که باید از پزشک خود در مورد DCIS بپرسید:

• آیا من سرطان پستان دارم؟
• برای تعیین نوع و مرحله سرطان به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه رویکرد درمانی را توصیه می کنید؟
• عوارض یا عوارض احتمالی این درمان چیست؟
• به طور کلی، این درمان در زنان با تشخیص مشابه چقدر مثر است؟
• آیا من کاندید تاموکسیفن هستم؟
• آیا من در خطر عود این بیماری هستم؟
• آیا من در خطر ابتلا به سرطان پستان تهاجمی هستم؟
• در صورت بازگشت DCIS چگونه درمان ادامه خواهد داشت ؟
• چند بار بعد از اتمام درمان به ویزیت های بعدی نیاز خواهم داشت؟
• چه تغییراتی در شیوه زندگی می تواند به کاهش خطر عود DCIS کمک کند؟
• آیا به نظر دوم نیاز دارم؟
• آیا باید به مشاور ژنتیک مراجعه کنم؟

علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.

از پزشک چه انتظاری می رود

پزشک از شخص سوالاتی خواهد پرسید آمادگی برای پاسخ به این سوالات در وقت ویزیت صرفه جویی خواهد کرد،پزشک احتمالا بپرسد:

• آیا یائسگی را پشت سر گذاشته اید؟
• آیا از داروها یا مکمل هایی برای تسکین علائم یائسگی استفاده می کنید یا استفاده کرده اید؟
• آیا نمونه برداری یا عمل پستان دیگری انجام داده اید؟
• آیا به بیماری های قبلی پستان، از جمله بیماری های غیر سرطانی مبتلا شده اید؟
• آیا بیماری دیگری دارید؟
• آیا سابقه سرطان پستان در خانواده دارید؟
• آیا شما یا خویشاوندان زن خود تا به حال برای جهش ژن BRCA آزمایش شده اید؟
• آیا تا به حال پرتودرمانی داشته اید؟
• آیا در رژیم روزانه خود مصرف الکل دارید ؟
• آیا فعالیت بدنی دارید؟