نگاه کلی
کارسینوم شبکه کوروئید، یک تومور مغزی سرطانی نادر (بدخیم) است که عموماً در کودکان رخ می دهد.
کارسینوم شبکه کوروئید در نزدیکی بافت مغز شروع به ترشح مایع مغزی نخاعی می کند. به یک تومور غیر سرطانی در این ناحیه، پاپیلوم شبکه کوروئید گفته می شود. همزمان با رشد تومور، عملکرد ساختارهای نزدیک مغز نیز تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و باعث ایجاد مایعات اضافی در مغز (هیدروسفالی)، تحریک پذیری و زود رنجی، حالت تهوع یا استفراغ و سردرد می شود.
درمان و احتمال بهبودی (پیش آگهی) به اندازه تومور، محل و یا گسترش آن، سن و سلامت عمومی کودک بیمار، بستگی دارد.
تشخیص
کارسینوم شبکه کوروئید اغلب در کودکان زیر ۲ سال رخ می دهد. آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص کارسینوم شبکه کوروئید استفاده می شود عبارتند از:
معاینه فیزیکی. تشخیص کارسینوم شبکه کوروئید معمولاً با بررسی تاریخچه پزشکی فرد بیمار و معاینه عصبی او آغاز می شود. در طی این روش، بینایی، شنوایی، تعادل، هماهنگی و رفلکس کودک، آزمایش می شود.
آزمایش های تصویربرداری از مغز. آزمایش های ایجاد تصاویر از مغز شامل ام آر آی و سی تی اسکن می باشد. ام آر آی همچنین به پزشک کمک خواهد کرد تا برنامه ریزی برای جراحی را انجام دهد.
آزمایش های ژنتیکی. آزمایش هایی برای شناسایی جنبه های ژنتیکی برخی از سرطان های شبکه کوروئید در دسترس است. از پزشک خود در مورد مشاوره ژنتیک سوال کنید.
درمان در کودکان معمولاً با درمان در بزرگسالان متفاوت است. اگر کودک شما مبتلا به کارسینوم شبکه کوروئید تشخیص داده شد، از پزشک بخواهید که شما را به متخصصی در زمینه درمان کودکان مبتلا به تومور مغزی (متخصص مغز و اعصاب کودکان، انکولوژیست پرتوهای کودکان) ارجاع دهد.
درمان
درمان کارسینوم شبکه کوروئید اغلب جراحی است که به دنبال آن شیمی درمانی، پرتودرمانی یا هر دو انجام می شود.
عمل جراحي. هدف از جراحی ، در صورت امکان برداشتن کل تومور ، است اما از آنجا که ممکن است ساختارهای ظریف و مهمی در نزدیکی تومور وجود داشته باشند، پزشکان گاهی اوقات نمی توانند کل تومور را بردارند. به طور کلی، افرادی که تحت عمل جراحی کارسینوم شبکه کوروئید قرار می گیرند، پس از جراحی نیاز به درمان های اضافه تری خواهند داشت.
پس از جراحی، تقریباً نیمی از افرادی که مایعات اضافی در مغزشان (هیدروسفالی) داشته اند، از این عارضه رهایی خواهند یافت. سایر افراد نیزممکن است نیاز به تخلیه موقتی (شنت) در محل جراحی داشته باشند.
شیمی درمانی. علاوه بر جراحی و پرتودرمانی، از شیمی درمانی نیز برای کنترل تومور استفاده خواهد شد.
پرتو درمانی. از پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی استفاده شود، حتی اگر کل تومور با موفقیت برداشته شود. همچنین در صورت رشد مجدد تومور نیز از پرتودرمانی استفاده خواهد شد.
در پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای از بین بردن سلول های تومور استفاده خواهد شد. فن آوری های پیشرفته مانند جراحی رادیو اکتیو، پروتون درمانی، پرتودرمانی با شدت تعدیل یافته (IMRT) و پرتودرمانی حین عمل (IORT)، به درمان موثر سرطان در حالی که بافت های سالم مانند چشم، اعصاب بینایی، مغز، ساقه مغز و نخاع را نیز مورد هدف قرار نمی دهند، کمک خواهند کرد.
آزمایش های بالینی. آزمایش های بالینی مطالعاتی در مورد روش های درمانی جدید یا روش های جدید استفاده از درمان های موجود است.
