نگاه کلی
کارسینوم لوبولار تهاجمی نوعی سرطان پستان است که از غدد تولید کننده شیر (لوبول) پستان شروع می شود.
سرطان تهاجمی به این معنی است که سلولهای سرطانی از لوبول خارج شده اند و امکان گسترش به غدد لنفاوی و سایر مناطق بدن را دارند.
سرطان لوبولار تهاجمی بخش کوچکی از سرطان های پستان را تشکیل می دهد. شایع ترین نوع سرطان پستان از مجاری پستان (کارسینوم مجرای تهاجمی) آغاز می شود.
علائم
در مراحل اولیه بیماری، کارسینوم لوبولار مهاجم ممکن است هیچ علائم و نشانه ای ایجاد نکند. اما با بزرگتر شدن، کارسینوم لوبولار تهاجمی ممکن است باعث ایجاد موارد زیر شود:
- ضخیم شدن قسمتی از پستان
- ایجاد ناحیه جدیدی از پری یا تورم در پستان
- تغییر در بافت یا شکل ظاهری پوست روی پستان، مانند فرورفتگی یا ضخیم شدن
- پدیدار شدن نوک سینه وارونه
کارسینوم لوبولار تهاجمی نسبت به سایر اشکال سرطان پستان کمتر باعث ایجاد یک توده سینه سفت یا مشخص می شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر علائم و نشانه هایی دارید که باعث نگرانی شدهاند به پزشک مراجعه کنید. پزشک معاینه را انجام می دهد و تعیین می کند که آیا شما به رادیوگرافی تشخیصی پستان (ماموگرام) یا سونوگرافی پستان نیاز دارید یا خیر.
از پزشک بپرسید که چه زمانی باید آزمایشات غربالگری سرطان پستان را شروع کنید تا به تشخیص سرطان در ابتدا بیماری و قبل از بروز علائم یا نشانه ها کمک کند. آزمایش های غربالگری معمول ممکن است شامل معاینه فیزیکی و ماموگرافی باشد.
سازمان های مختلف در مورد توصیه های غربالگری نظرات متفاوتی دارند، اما بسیاری پیشنهاد می کنند زنان با میانگین خطر ابتلا به سرطان پستان، در 40 سالگی خود ماموگرافی را شروع کنند.
در صورت داشتن سابقه خانوادگی سرطان پستان یا سایر عواملی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند، ممکن است پزشک شروع آزمایش غربالگری ماموگرافی یا آزمایش های دیگر در سنین پایین را توصیه کند.
علل بیماری
هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد کارسینوم لوبولار تهاجمی می شوند.
پزشکان می دانند که کارسینوم لوبولار مهاجم از زمانی شروع می شود که سلولهای یک یا چند غده تولید کننده شیر در پستان دچار جهش در DNA شوند. این جهش ها منجر به ناتوانی در کنترل رشد سلول ها می شود که نتیجه آن تقسیم و رشد سریع سلول ها است. بسته به میزان تهاجم نوع سرطان، سلول های سرطانی می توانند به سایر قسمت های بدن نیز گسترش یابند.
سلولهای کارسینومای لوبولار تمایل دارند با گسترش به روش مشخص و نه تشکیل گره سفت، به بافت پستان حمله کنند. در ناحیه آسیب دیده ممکن است احساس تفاوت با بافت اطراف پستان داشته باشد، بیشتر شبیه ضخیم شدن است، اما بعید به نظر می رسد یک توده باشد.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به کارسینوم لوبولار مهاجم را افزایش دهند عبارتند از:
- زن بودن. زنان با احتمال بیشتری به سرطان پستان مبتلا می شوند، اما مردان نیز می توانند به سرطان پستان مبتلا شوند.
- افزایش سن. خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن افزایش می یابد. زنان مبتلا به کارسینوم لوبولار مهاجم، مسن تر از زنان مبتلا به سرطان پستان هستند.
- سرطان لوبولار موضعی (LCIS). در صورت تشخیص LCIS ،سلولهای غیرطبیعی محدود در لوبول های پستان، خطر ابتلا به سرطان تهاجمی در هر دو پستان افزایش می یابد. LCIS سرطان نیست، اما نشانه ای از افزایش خطر سرطان پستان از هر نوع آن می باشد.
- استفاده از هورمون بعد از یائسگی. نشان داده شده است که استفاده از هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون در دوران یائسگی و پس از آن خطر ابتلا به سرطان لوبولار مهاجم را افزایش می دهد.
- سندرم های سرطانی ژنتیکی ارثی. زنان مبتلا به یک بیماری نادر ارثی به نام سندرم سرطان معده منتشر ارثی، خطر ابتلا به سرطان معده (شکمی) و کارسینوم لوبولار مهاجم را افزایش می دهند.
زنان با ژن های ارثی خاص ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان های پستان و تخمدان باشند.
پیشگیری از بروز بیماری
برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان، سعی کنید:
- درباره مزایا و خطرات هورمون درمانی یائسگی با پزشک خود مشورت کنید. هورمون درمانی ترکیبی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.
برخی از زنان در دوران یائسگی علائم و نشانه های آزار دهنده ای را تجربه می کنند و برای این زنان افزایش خطر سرطان پستان به منظور تسکین علائم و نشانه های یائسگی ممکن است قابل قبول باشد.
برای کاهش خطر سرطان پستان، از کمترین دوز هورمون درمانی ممکن برای کمترین زمان استفاده کنید.
- در صورت وجود بیماری، در حد متوسط الکل مصرف کنید. اگر می خواهید الکل بنوشید، این کار را با اعتدال انجام دهید. برای بزرگسالان سالم، این به معنای حداکثر یک نوشیدنی در روز برای زنان در هر سنی و مردان بالاتر از 65 سال و تا دو نوشیدنی در روز برای مردان 65 ساله و کمتر است.
- بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. اگر اخیراً فعالیتی نداشته اید، از پزشک خود بپرسید که آیا ورزش خوب است یا خیر و سپس به آرامی شروع کنید.
- حفظ وزن در محدوده سالم. اگر وزن فعلی شما مناسب است، برای حفظ این وزن تلاش کنید.
در صورت نیاز به کاهش وزن، از پزشک خود در مورد استراتژی های سالم کاهش وزن سوال کنید. تعداد کالری هایی را که روزانه می خورید کاهش دهید و به آرامی میزان ورزش را افزایش دهید. هدف شما این است که به آرامی لاغر شوید حدود 1 یا 2 پوند در هفته ایده آل است.
اگر سابقه خانوادگی سرطان پستان دارید یا احساس می کنید احتمال سرطان پستان در شما افزایش یافته است، این موضوع را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در میان بگذارید. داروهای پیشگیرانه، جراحی و غربالگری مکرر ممکن است گزینه هایی برای زنان با خطر بالای سرطان پستان باشد.
تشخیص
آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص کارسینوم لوبولار تهاجمی استفاده می شود شامل موارد زیر است:
- ماموگرافی. ماموگرافی تصویری با اشعه ایکس از پستان ایجاد می کند. کارسینوم لوبولار تهاجمی کمتر از سایر انواع سرطان پستان در ماموگرافی قابل تشخیص است. اما هنوز، ماموگرافی یک آزمایش تشخیصی مفید است.
- سونوگرافی. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از پستان استفاده می کند. تشخیص کارسینوم لوبولار تهاجمی ممکن است با سونوگرافی دشوارتر از انواع دیگر سرطان پستان باشد.
- تصویربرداری تشدید مغناطیسی ام آر آی. ام آرآی از یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصویری از پستان استفاده می کند. ام آر آی ممکن است در ارزیابی نگران کننده هنگامی که نتایج ماموگرافی و سونوگرافی بی نتیجه است کمک کند. همچنین می تواند به تعیین میزان سرطان در پستان کمک کند.
- برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری). در صورت تشخیص ناهنجاری، پزشک ممکن است یک روش بیوپسی را برای برداشتن نمونه ای از بافت مشکوک پستان برای آزمایش آزمایشگاهی توصیه کند.
نمونه برداری از پستان را می توان با استفاده از یک سوزن برای بیرون کشیدن مایعات یا بافت از پستان انجام داد ، یا می توان بافت پستان را با جراحی خارج کرد.
تعیین شدت کارسینوم لوبولار تهاجمی
هنگامی که مشخص شد فرد به کارسینوم لوبولار تهاجمی مبتلا است، پزشک تشخیص می دهد که آیا برای تعیین مرحله سرطان به آزمایش های بیشتری نیاز می باشد یا خیر. بیشتر خانم ها به آزمایش های بیشتری غیر از تصویربرداری از پستان ، معاینه فیزیکی و آزمایش خون نیاز ندارند.
با استفاده از این اطلاعات، پزشک یک عدد رومی را تعیین می کند که مرحله آن را نشان می دهد. مراحل سرطان پستان از 0 تا 4 متغیر است، که 0 نشان دهنده سرطان بسیار کوچک و غیرتهاجمی است. مرحله چهار سرطان پستان، سرطان پستان متاستاتیک نیز نامیده می شود، سرطانی است که به سایر مناطق بدن نیز گسترش یافته است.
درمان
گزینه های درمانی برای سرطان لوبولار تهاجمی به تهاجم سرطان، مرحله آن، سلامت کلی و اولویت های فرد بستگی دارد. درمان اغلب شامل جراحی و درمان اضافی (کمکی) است که ممکن است شامل شیمی درمانی، پرتودرمانی و هورمون درمانی باشد.
عمل جراحی
جراحی برای کارسینوم لوبولار تهاجمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- از بین بردن سرطان و بخش کوچکی از بافت سالم. این عمل لامپکتومی (برداشتن ناحیه) نامیده می شود و به فرد این امکان را می دهد که بیشتر بافت پستان خود را حفظ کند.
جراح خود تومور و همچنین حاشیه ای از بافت طبیعی اطراف تومور را حذف می کند تا مطمئن شود تمام سلول های سرطانی که می تواند برداشته شود خارج می شوند.
اگر بافت اطراف تومور علائم سلولهای سرطانی را نشان دهد (حاشیه مثبت)، ممکن است تا حصول حاشیه منفی به جراحی اضافی نیاز باشد. در بعضی موارد، این ممکن است به معنی از بین بردن تمام بافت پستان باشد.
- از بین بردن تمام بافت پستان. ماستکتومی عملی برای از بین بردن تمام بافت پستان است. در طی ماستکتومی کامل (ساده) جراح تمام بافت پستان، لوبول ها، مجاری، بافت چربی و پوست، از جمله نوک پستان و آرئول را از بین می برد. برخی از انواع دیگر ماستکتومی ممکن است پوست یا نوک پستان را در جای خود باقی بگذارد و گزینه های دیگری با توجه به شرایط خاص ، وجود داشته باشد.
- نمونه برداری از غدد لنفاوی سنتینل. برای تعیین اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی نزدیک پستان گسترش یافته است یا خیر، جراح اولین گره های لنفاوی را که تخلیه لنفاوی سرطان را دریافت می کنند، شناسایی می کند. این غدد لنفاوی برداشته شده و از نظر سلولهای سرطانی پستان (بیوپسی غدد نگهبان) آزمایش می شود.
در صورت عدم یافتن سرطان، احتمال یافتن سرطان در هر یک از گره های باقی مانده اندک است و نیازی به حذف هیچ گره دیگری نمی باشد.
- تشریح غدد لنفاوی زیر بغل. اگر سرطان در گره سنتینل پیدا شود، جراح ممکن است غدد لنفاوی اضافی زیر بغل (تشریح غدد لنفاوی زیر بغل) را از بین ببرد.
دانستن اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است یا خیر کمک می کند تا بهترین دوره درمان تعیین شود، از جمله اینکه آیا فرد به شیمی درمانی یا پرتودرمانی نیاز دارد یا خیر.
هورمون درمانی
هورمون درمانی –که شاید بهتر است درمان مسدود کننده هورمون نامیده شود- اغلب برای درمان سرطان های پستان که به هورمون ها حساس هستند استفاده می شود. بیشتر کارسینوم های لوبولار مهاجم، گیرنده هورمونی مثبت دارند، به این معنی که از هورمون ها برای رشد استفاده می کنند.
برای کاهش احتمال بازگشت سرطان، می توان از هورمون درمانی قبل یا بعد از جراحی یا سایر روش های درمانی استفاده کرد. اگر سرطان قبلاً گسترش یافته باشد، هورمون درمانی ممکن است آن را کنترل کند.
درمان هایی که می توانند در هورمون درمانی استفاده شوند عبارتند از:
داروهایی که از اتصال هورمون ها به سلول های سرطانی جلوگیری می کنند (تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن)
داروهایی که در بدن بعد از یائسگی از ساخت استروژن جلوگیری می کند (مهار کننده های آروماتاز)
جراحی یا داروهایی برای جلوگیری از تولید هورمون در تخمدان ها
رادیوتراپی (پرتو درمانی)
در پرتودرمانی از انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود.
در طول پرتودرمانی، فرد روی میز دراز می کشد در حالی که دستگاه بزرگی به دور فرد می چرخد و پرتوهای انرژی را به نقاط دقیق پستان هدایت می کند.
پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی لامپکتومی توصیه شود. اگر سرطان بزرگ باشد یا گره های لنفاوی درگیر باشد، ممکن است بعد از ماستکتومی نیز توصیه شود.
شیمی درمانی
درشیمی درمانی داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد. درمان اغلب شامل دریافت دو یا چند دارو در ترکیبات مختلف است.
شیمی درمانی می تواند به صورت وریدی ، قرص یا هر دو روش انجام شود.
شیمی درمانی ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای باقیمانده توصیه شود.
شیمی درمانی همچنین می تواند قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور بزرگ استفاده شود. برای زنان با تومورهای بزرگتر، شیمی درمانی قبل از جراحی ممکن است انتخاب فرد را از ماستکتومی به لامپکتومی تغییر دهد.
درمان های جایگزین
هیچ روش درمانی جایگزینی نمی تواند سرطان پستان را درمان کند. در عوض، درمان های مکمل و جایگزین برای کنار آمدن با عوارض جانبی سرطان و درمان سرطان، مانند گرگرفتگی بسیار مفید هستند.
درمان های کمکی برای گرگرفتگی
گرگرفتگی گرمای ناگهانی و شدیدی که می تواند باعث عرق کردن بدن شود و فرد را ناراحت کند. البته این عمل می تواند علامت یائسگی طبیعی یا عارضه جانبی هورمون درمانی برای سرطان پستان باشد.
زنان مبتلا به سرطان پستان که از هورمون برای رشد استفاده می کنند، ممکن است از هورمون درمانی برای جلوگیری از تعامل بین هورمون ها و سلول های سرطانی استفاده کنند. بیشتر کارسینومهای لوبولار مهاجم ، گیرنده هورمونی مثبت دارند.
در صورت احساس گرگرفتگی با پزشک خود مشورت کنید. اگر گرگرفتگی ملایم باشد، به مرور زمان ، فروکش می کند. در بیشتر خانم ها، گرگرفتگی در نهایت از بین می رود. با این حال، برخی از خانم ها گرگرفتگی شدید و آزار دهنده ای را تجربه می کنند. بسیاری از درمان های مرسوم برای گرگرفتگی از جمله داروها در دسترس می باشند.
اگر درمان گرگرفتگی مطابق میل شما کارساز نباشد، ممکن است تا روشهای درمانی مکمل و جایگزین برای بهتر شدن به شما کمک کنند.
که این گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- طب سوزنی
- هیپنوتیزم
- مراقبه و مدیتیشن
- تکنیک های آرام سازی
- تای چی
- یوگا
در حالی که هنوز ثابت نشده که هیچ یک از این روشهای درمانی جایگزین گفته شده در بالا باعث کنترل گرگرفتگی می شود، اما برخی شواهد اولیه نشان می دهند که برخی از بازماندگان سرطان پستان آنها را مفید می دانند.
اگر می خواهید درمان جایگزین گرگرفتگی را امتحان کنید، در مورد گزینه های خود با پزشک خود صحبت کنید.
راهکار هایی برای کنار آمدن با بیماری
تشخیص سرطان پستان ممکن است یکی از دشوارترین شرایطی باشد که تاکنون با آن روبرو شده اید. که فرد می تواند احساساتی توام از شوک و ترس گرفته تا عصبانیت، اضطراب یا افسردگی را احساس کند.
هیچ راهکار "قطعی" برای احساس و عمل در هنگام مواجهه با سرطان وجود ندارد. با گذشت زمان، روش خود را برای کنار آمدن با احساسات خود پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، اگر راحت باشید ، می توانید موارد زیر را انجام دهید :
- برای تصمیم گیری در رابطه با درمان، به اندازه کافی درباره سرطان اطلاعات کسب کنید. جزئیات مربوط به سرطان ، نوع، مرحله و گزینه های درمانی را از پزشک خود بپرسید. هرچه بیشتر بدانید، هنگام تصمیم گیری در مورد درمان احساس راحتی بیشتری می کنید.
از پزشک خود بخواهید منابع خوبی را برای کسب اطلاعات بیشتر در اختیارتان قرار دهد. مکان های خوب برای شروع، شامل موسسه ملی سرطان و انجمن سرطان آمریکا است.
- از خانواده و دوستان خود پشتیبانی و حمایت بخواهید. دوستان و خانواده نزدیک شما می توانند یک سیستم حمایتی ارائه دهند که بتواند به کنار آمدن در طول درمان کمک کند.
آنها می توانند در انجام کارهای كوچك اطراف خانه به شما كمك كنند كه ممكن است در طی درمان انرژی لازم برای آنها را نداشته باشید.همچنین آنها می توانند آنجا باشند تا وقتی نیاز به صحبت با کسی دارید، به شما گوش دهند.
- با سایر افراد مبتلا به سرطان ارتباط برقرار کنید. سایر افراد مبتلا به سرطان می توانند پشتیبانی و بینش منحصر به فردی ارائه دهند زیرا آنها آنچه که شما تجربه می کنید را درک می کنند. از طریق گروه های پشتیبانی در انجمن خود با دیگران ارتباط برقرار کنید.
- از خودتان مراقبت کنید. در طول دوره درمان، به خود فرصت دهید تا استراحت کنید.
- با خواب کافی از بدن خود مراقبت کنید تا با احساس آرامش بیدار شوید، رژیم غذایی پر از میوه و سبزیجات را حفظ کنید، به همان اندازه که می توانید از نظر جسمی تحرک داشته باشید و برای استراحت وقت بگذارید.
سعی کنید حداقل بعضی از کارهای روزمره خود را از جمله فعالیت های اجتماعی حفظ کنید.