نگاه کلی
کندروسارکوما نوعی سرطان نادر است که معمولاً از استخوان شروع می شود، اما گاهی اوقات می تواند در بافت نرم نزدیک استخوان ها نیز رخ دهد. شایع ترین ناحیه برای ایجاد تومورهای کندروسارکوم در لگن، مفصل ران و شانه است و به ندرت، پایه جمجمه تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرد.
مشخصه کندروسارکوم این است که سلول های آن غضروف تولید می کنند. برخی از انواع کندروسارکوم ها به آرامی رشد می کنند و درصورت بهبود کامل، احتمال انتشار آنها به اندام ها و استخوان های دیگر کم است. برخی دیگر به سرعت رشد می کنند و بیشتر خطر متاستاز برای آنها وجود دارد.
برداشتن تومور از طریق جراحی اصلی ترین روش درمان کندروسارکوما است. پرتودرمانی و شیمی درمانی به ندرت در درمان کندروسارکوما مفید واقع می شوند.
علائم
علائم و نشانه های کندروسارکوما می تواند شامل موارد زیر باشد:
- درد فزاینده
- تورم یا توده قابل لمس
- شکستگی به دلیل ضعیف شدن استخوان
درصورتی که تومور به نخاع فشار وارد کند، ممکن است باعث ایجاد ضعف، بی حسی یا بی اختیاری شود.
علل بیماری
کندروسارکوما با جهش های ژنتیکی خاصی همراه است. برخی از انواع کندروسارکوم از تبدیل ضایعات خوش خیم غضروف به سرطان بوجود می آیند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
اگرچه کندروسارکوما می تواند در هر سنی رخ دهد، اما شایع ترین نوع آن معمولاً در بزرگسالان میانسال تا مسن ایجاد می شود.
بیماری اولیر و سندرم مافوچی بیماری هایی هستند که با افزایش تعداد ضایعات غضروف خوش خیم (آنکوندروما) در بدن مشخص می شوند. این ضایعات گاهی به کندروسارکوما تبدیل می شوند.
تشخیص
از آنجا که بیشتر تومورهای کندروسارکوم رشد بسیار کندی دارند، ممکن است سالها تشخیص داده نشوند. در بعضی موارد، تومورها طی آزمایش های تصویربرداری برای مشکلات غیر مرتبط کشف می شوند. برای تأیید تشخیص ممکن است نیاز به نمونه برداری باشد.
آزمایش های تصویربرداری
تصویربرداری با اشعه ایکس از یک منطقه مشکوک از استخوان برای بررسی بیشتر انجام می شود. سایر آزمایش های تصویربرداری، مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT)، می توانند اطلاعات بیشتری در مورد تومور در اختیار پزشک قرار دهند.
نمونه برداری
پزشکان می توانند با برداشتن نمونه ای از بافت مشکوک با سوزن یا چاقوی جراحی و بررسی آن در آزمایشگاه، تشخیص کندروسارکوما را تأیید کنند. بیوپسی باید به روشی خاص انجام شود تا برداشتن سرطان در طی عمل بعدی دشوارتر نباشد.
درمان
جراحی
درمان اصلی برای کندروسارکوما است. هدف از بین بردن سرطان و بافت سالم اطراف آن است. نوع جراحی که انجام می شود بستگی به محل کندروسارکوما دارد.
برای اکثر کندروسارکوم ها می توان جراحی نجات اندام، جایی که سرطان برداشته می شود و استخوان آسیب دیده جایگزین یا بازسازی می شود، را انجام داد. درصد کمی از کندروسارکوم ها نیاز به قطع عضو دارند. هنگامی این گزینه انتخاب می شود که تومور اعصاب اصلی و رگهای خونی را نیز درگیر کرده باشد یا آنقدر بزرگ باشد که برداشتن آن اساساً عملکرد اندام را مختل کند.
رادیوتراپی (پرتودرمانی)
اگر تومور در محلی مانند پایه جمجمه قرار داشته باشد، که برداشتن همه تومور سرطانی دشوار باشد، ممکن است پزشک استفاده از پرتودرمانی را قبل یا بعد از عمل تجویز کند.
شیمی درمانی
کندروسارکوما به طور معمول یک سرطان بسیار کند رشد است و شیمی درمانی سلول هایی را که خیلی سریع رشد می کنند هدف قرار می دهد، بنابراین این روش درمانی برای این نوع سرطان موثر نیست. برخی از انواع نادر کندروسارکوم سریعتر رشد می کنند، بنابراین شیمی درمانی ممکن است در این موارد مفید باشد.
راهکارهایی برای کنارآمدن با بیماری
تشخیص سرطان می تواند زندگی را برای همیشه تغییر دهد. هر فرد روش خود را برای کنار آمدن با تغییرات عاطفی و جسمی که سرطان ایجاد می کند، پیدا می کند. اما وقتی برای اولین بار مبتلا به سرطان می شوید، گاهی اوقات دشوار است که بدانید چه کاری باید انجام دهید.
در اینجا چند ایده برای کمک به کنار آمدن با این سرطان ذکر شده است:
- برای کمک به مراقبت در این شرایط، به اندازه کافی درباره سرطان بیاموزید. از پزشک خود در مورد سرطان خود، از جمله گزینه های درمانی خود و در صورت تمایل، پیش آگهی خود سوال کنید. کسب اطلاعات بیشتر در مورد سرطان، می تواند در تصمیم گیری در مورد درمان به شما کمک کند
- رابطه خود را با دوستان و خانواده خود حفظ کنید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک می کند تا با پیامدهای تشخیص و درمان خود کنار بیایید. دوستان و خانواده می توانند پشتیبانی عملی مورد نیاز شما را فراهم کنند ، از جمله کمک به مراقبت از خانه در صورت بستری بودن در بیمارستان؛ همچنین هنگامی که احساس درگیری با سرطان می کنید می توانند از شما حمایت عاطفی کنند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
در صورت مشاهده علائم نگران کننده به پزشک خانواده یا پزشک عمومی مراجعه کنید.
اگر پزشک تشخیص دهد شما سرطان دارید، به احتمال زیاد به یک یا چند متخصص مانند پزشکان متخصص سرطان (متخصصان آنکولوژی) و دیگر جراحان معرفی خواهید شد.
آنچه می توانید انجام دهید
- از هرگونه محدودیت قبل از ملاقات با پزشک مطلع شوید. در زمان تعیین وقت، حتماً بپرسید که آیا نیاز است کاری را از پیش انجام دهید یا خیر، مانند محدود کردن رژیم غذایی.
- علائمی که تجربه می کنید را یادداشت کنید، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با دلیل ملاقات شما با پزشک ندارند.
- اطلاعات شخصی مهم، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر در زندگی را بنویسید.
- سابقه سرطان در خانواده خود را بنویسید. اگر سایر اعضای خانواده شما به سرطان مبتلا شده اند، انواع سرطان، نوع ارتباط هر شخص با شما و سن هر فرد هنگام تشخیص را یادداشت کنید.
- لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
- از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که همراه شما بیاید. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که هنگام معاینه به شما ارائه می شود دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده اید به خاطر بسپارد.
- سوالاتی که می خواهید از پزشک خود بپرسید را یادداشت کنید.
تهیه لیستی از سوالات از قبل می تواند به شما کمک کند از وقت ملاقات خود با پزشک خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. سوالاتی که در مورد این سرطان باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
- چه نوع سرطانی دارم؟
- سرطان من در چه مرحله ای است؟
- آیا به انجام آزمایش های اضافی نیاز دارم؟
- چه گزینه هایی برای درمان وجود دارد؟
- آیا روش های درمانی می توانند سرطان من را درمان کنند؟
- اگر سرطان من قابل درمان نیست، چه انتظاری باید از درمان داشته باشم؟
- عوارض جانبی هر درمان چیست؟
- آیا درمانی وجود دارد که برای من مناسب تر باشد؟
- چه زمانی باید درمان را شروع کنم؟
- درمان چه تاثیری بر زندگی روزمره من دارد؟
- آیا می توانم در طول درمان به کار خود ادامه دهم؟
- آیا آزمایش های بالینی یا درمان های آزمایشی مورد نیاز است؟
- به بیماری های دیگری نیز مبتلا می باشم. چگونه می توانم آنها را در طول درمان سرطان مدیریت کنم؟
- آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را در نظر بگیرم؟
- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
- آیا جایگزینی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- در چه صورت نیاز به ویزیت مجدد دارم؟
علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سوالات دیگری که برای شما پیش می آید تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها می تواند وقت بیشتری برای پرسیدن سوالات دیگر بگذارد. سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد شامل موارد زیر است:
- اولین بار چه زمانی علائم را مشاهده کردید؟
- آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه است؟
- شدت این علائم شما چقدر است؟
- آیا چیزی باعث بهبود این علائم شده است؟ درصورت وجود آن ها را ذکر کنید.
- آیا چیزی باعث تشدید این علائم شده است؟ درصورت وجود آن ها را ذکر کنید.
- آیا کسی در خانواده شما به سرطان مبتلا شده است؟
- آیا سابقه ابتلا به سرطان داشته اید؟ اگر چنین است، چه نوع و چگونه درمان شد؟