گلیوبلاستوما Glioblastoma (GBM)

نگاه کلی

گلیوبلاستوما نوعی سرطان تهاجمی است که در مغز یا نخاع رخ می دهد. گلیوبلاستوما از سلول هایی به نام آستروسیت که سلول های عصبی را پشتیبانی می کنند، تشکیل می شود.

گلیوبلاستوما می تواند در هر سنی رخ دهد اما بیشتر در افراد مسن اتفاق می افتد. این عارضه باعث تشدید سردرد، حالت تهوع، استفراغ و تشنج می شود.

درمان گلیوبلاستوما که به نام گلیوبلاستوما مولتی فرم نیز شناخته می شود، بسیار دشوار است و اغلب ممکن نیست. درمان، پیشرفت سرطان را کند کرده و علائم و نشانه ها را کاهش می دهند.

تشخیص

آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص گلیوبلاستوما استفاده می شود عبارتند از:

معاینه عصبی. در طول معاینه عصبی ، پزشک از بیمار در مورد علائم و نشانه هایش سوال خواهد کرد.همچنین ممکن است بینایی، شنوایی، تعادل، هماهنگی، قدرت و رفلکس های او را نیز مورد بررسی قرار دهد.وجود مشکل در یک یا چند مورد از این موارد، می تواند نشانه ای از تحت تاثیر قرار گرفتن بخشی از مغز توسط این نوع تومور باشد.

آزمایش های تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری می تواند به پزشک کمک کند تا محل و اندازه تومور مغزی را تعیین کند. از ام آر آی ​​اغلب برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می شود.همچنین ممکن است تصویربرداری ام آر آی ویژه مانند ام آر آی عملکردی و طیف سنجی تشدید مغناطیسی نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

سایر آزمایش های تصویربرداری شامل سی تی اسکن و پت اسکن می باشند.

برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری). در این روش برای برداشتن گلیوبلاستوما، نمونه برداری با سوزن قبل از جراحی یا حین جراحی انجام می شود که به شرایط خاص بیمار و محل تومور بستگی دارد. نمونه بافت مشکوک در آزمایشگاه برای تعیین انواع سلول ها و میزان پرخاشگری سرطان در آنها، مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.

آزمایش های تخصصی سلول های تومور می تواند انواع جهش هایی که در سلول ها به وجود آمده است را نمایان سازند. این امر به بیماران، نشانه هایی در مورد پیش آگهی می دهد و در مورد گزینه های درمانی نیز آنها را راهنمایی خواهد کرد.

درمان

گزینه های درمانی گلیوبلاستوما عبارتند از:

جراحی برداشتن گلیوبلاستوما. جراح مغز و اعصاب تلاش خواهد کرد تا حد ممکن تومور را از بین ببرد اما از آنجا که گلیوبلاستوما به سمت بافت طبیعی مغز رشد می کند، برداشتن کامل آن امکان پذیر نیست. به همین دلیل، بیشتر افراد پس از جراحی برای هدف قرار دادن سلول های باقی مانده، درمان های اضافه تری را دریافت خواهند کرد.

رادیوتراپی (پرتو درمانی). در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی، هنگامی که دستگاهی پیرامون فرد بیمار حرکت می کند، او روی میز دراز می کشد و پرتوها‌ به نقاط مورد نظر در مغزش، هدایت خواهند شد.

پرتودرمانی معمولاً پس از جراحی توصیه می شود و ممکن است با شیمی درمانی ترکیب شود. برای افرادی که نمی توانند تحت عمل جراحی قرار بگیرند، پرتودرمانی و شیمی درمانی به عنوان درمان اولیه استفاده خواهد شد.

شیمی درمانی. درشیمی درمانی، از داروهای از بین برنده سلول های سرطانی، استفاده می شود. در برخی از موارد، صفحات ویفر مانند نازک و دایره ای حاوی داروی شیمی درمانی در حین جراحی در مغز فرد بیمار، قرار خواهند گرفت. ویفرها به آهستگی حل می شوند و باعث آزاد شدن دارو و از بین رفتن سلول های سرطانی می شوند.

پس از جراحی، داروی شیمی درمانی تموزولومید (تمودار) - که به صورت قرص مصرف می شود - اغلب در طی پرتودرمانی و بعد از آن استفاده خواهد شد.

در صورت عود گلیوبلاستوما، سایر انواع شیمی درمانی، توصیه خواهد شد که برخی از انواع آنان اغلب به صورت وریدی و از بازو انجام می شوند.

درمان سرطان با استفاده از میدان های الکتریکی.در این روش از یک میدان الکتریکی برای مختل کردن سلول های تومور در حال تکثیر استفاده می شود. در این روش، ابتدا پد چسب را بر روی پوست سر بیمار می چسبانند سپس پدها به دستگاه قابل حملی که میدان الکتریکی را تولید می کند، متصل می شوند.

این روش با شیمی درمانی ترکیب شده و همچنین ممکن است بعد از پرتودرمانی نیز توصیه شود.

درمان دارویی هدفمند. داروهای مورد نظر در این روش درمانی بر روی ناهنجاری های خاص سلول های سرطانی که به آنها امکان رشد و پیشرفت می دهد، متمرکز هستند. این داروها به آن ناهنجاری ها حمله کرده و باعث از بین رفتن سلول های سرطانی خواهند شد.

دارو بواسیزوماب (آواستین) سیگنال هایی را که سلول های گلیوبلاستوما به بدن می فرستند و باعث تشکیل عروق خونی جدید و رساندن خون و مواد مغذی به سلول های سرطانی می شوند را هدف قرار می دهد. این دارو در صورت عود گلیوبلاستوما یا عدم پاسخ دهی آن به سایر درمان ها، مصرف خواهد شد.

آزمایش های بالینی. آزمایش های بالینی مطالعاتی در مورد روش های درمانی جدید است. این مطالعات به بیماران فرصتی می دهد تا آخرین گزینه های درمانی را امتحان کنند اما خطرات ناشی از عوارض جانبی ناشناخته نیز وجود دارد. از پزشک خود بپرسید که آیا واجد شرایط شرکت در یک آزمایش بالینی هستید یا خیر.

مراقبت های حمایتی (تسکینی). مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی ویژه است که بر روی تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی متمرکز است. متخصصان مراقبت تسکینی با فرد بیمار، خانواده او و سایر پزشکانش همکاری می کنند تا پشتیبانی های اضافه تری را که مکمل مراقبت های مداوم می باشد، ارائه دهند.این روش را می توان در حالی که فرد بیمار تحت درمان های تهاجمی دیگر مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی قرار گرفته است نیز انجام داد.