لیزدگزامفتامین Lisdexamfetamine

موارد مصرف داروی لیزدگزامفتامین

نام عمومی: لیزدگزامفتامین

نام تجاری: ویوانسه

لیزدگزامفتامین برای درمان اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی کل، شامل درمان های روانشناختی، اجتماعی و غیره استفاده می شود. که این دارو ممکن است باعث افزایش توانایی توجه، تمرکز و کاهش بی قراری شود. لیزدگزامفتامین همچنین ممکن است برای درمان اختلال پرخوری (BED) و نیز کاهش تعداد روزهای پرخوری استفاده شود. این دارو نیز بعنوان محرک می باشد و تصور می شود که با بازگرداندن تعادل برخی مواد شیمیایی طبیعی (انتقال دهنده های عصبی) در مغزعمل می کند. این دارو به دلیل خطر عوارض جانبی جدی برای کاهش وزن توصیه نمی شود.

زمان و نحوه مصرف قرص لیزدگزامفتامین

پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج یا پزشک داروخانه بپرسید.

این دارو را طبق دستور پزشک، یه صورت خوراکی معمولاً یک بار در روز ترجیحاً صبح با غذا یا بلافاصله بعد از غذا استفاده کنید. این دارو را بعد از ظهر یا عصر مصرف نکنید زیرا ممکن است در خواب مشکل ایجاد کند. دوز مصرفی دارو براساس شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می­شود. پزشک ممکن است دوز مصرفی را کنترل کند تا دوز مناسب را پیدا کند. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید.

اگر دوز مصرفی شما بصورت قرص جویدنی بود، سعی کنید قرص را کاملاً بجوید و ببلعید.

اگر از شکل کپسول این دارو استفاده می کنید، کپسول را به طور کامل ببلعید. با این حال، اگر در بلعیدن کپسول مشکل دارید، می توانید کپسول را باز کرده و تمام محتوای آن (پودر) را در یک لیوان آب یا آب پرتقال بریزید یا آن را در ماست مخلوط کنید و نیز با استفاده از قاشق هر پودری را که به هم چسبیده از هم جدا کنید، خوب هم بزنید تا محتوای آن کاملا حل شود و بلافاصله مخلوط را بنوشید یا بخورید. مخلوط را از قبل تهیه نکنید. طبیعی است که بعد از نوشیدن یا خوردن تمام داروها، یک لایه پوششی در داخل لیوان یا ظرف خود مشاهده کنید.

بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.

در طول درمان، گاهی اوقات پزشک ممکن است دستور دهد که دارو را برای مدت کوتاهی متوقف کنید تا تغییرات رفتاری شما را بررسی کند و تداوم مصرف دارو را تشخیص دهد.

در صورت توقف ناگهانی مصرف، ممکن است علائم ترک کردن (مانند خستگی شدید، مشکلات خواب، تغییرات ذهنی / خلقی مانند افسردگی) ایجاد شود. بنابراین پزشک ممکن است دوز را به آرامی کاهش دهد تا علائم ترک دارو کمتر شوند. در صورت استفاده طولانی مدت از لیزدگزامفتامین یا مصرف دوزهای بالا احتمال ترک دارو بیشتر است. در صورت قطع مصرف، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

اگرچه این دارو به بسیاری از افراد کمک می کند، اما گاهی ممکن است باعث اعتیاد شود. همچنین در صورت ابتلا به اختلال مصرف مواد (مانند سوء مصرف یا اعتیاد به مواد مخدر / الکل) این خطر ممکن است بیشتر شود. دوز مصرفی دارو را خودسرانه افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از زمان تجویز مصرف نکنید. مصرف دارو را طبق دستورالعمل پزشک در وقت مناسب متوقف کنید.

مصرف این دارو را حتی اگر احساس بهبودی داشتید ادامه دهید و بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید.

در صورت عدم بهبودی یا تشدید شرایط به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی لیزدگزامفتامین

حالت تهوع، استفراغ، یبوست، معده / شکم درد، از دست دادن اشتها، خشکی دهان، سردرد، عصبی، سرگیجه، مشکل خواب، تعریق، کاهش وزن، تحریک پذیری و بی قراری می توانند از عوارض این دارو باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که پزشک معالج این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.

این دارو ممکن است فشار خون را افزایش دهد. فشار خون خود را مرتباً بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج به پزشک اطلاع دهید.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: تاری دید، تپش سریع / ضربان قلب / نامنظم بودن ضربان قلب، تغییرات ذهنی / خلقی / رفتاری (مانند تحریک، پرخاشگری، نوسانات خلقی، افسردگی، توهم، افکار / رفتار غیرطبیعی)، افکار / اقدام به خودکشی)، حرکات کنترل نشده، کشیدگی عضله / لرزش، علائم مشکلات جریان خون در انگشتان دست و پا (مانند سردی، بی حسی، درد یا تغییر رنگ پوست)، زخم های غیرمعمول انگشتان دست و پا، طغیان کلمات / صداها، تغییر در توانایی / علاقه جنسی، تورم مچ پا / پا، خستگی شدید، کاهش سریع / غیر قابل توضیح، نعوظ مکرر / طولانی مدت (در مردان) فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: تنگی نفس، بیهوشی، درد قفسه سینه / فک / بازوی چپ، تشنج، ضعف در یک طرف بدن، مشکل در صحبت کردن، گیجی، تغییرات ناگهانی بینایی را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت ناشی از سروتونین شود. همچنین اگر داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین در بدن می شوند را نیز مصرف می کنید، ممکن است خطر این عارضه را افزایش دهد، بنابراین تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک معالج یا پزشک داروخانه اطلاع دهید. در صورت بروز برخی از علائم همچون: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع / استفراغ / اسهال، انقباض عضلات، تب شدید، تحریک / بی قراری غیرمعمول، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش/ تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.

موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

موارد احتیاطی و منع مصرف کپسول لیزدگزامفتامین

پیش از مصرف لیزدگزامفتامین در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری همچون داروهای سمپاتومیمتیک (مانند آمفتامین یا دکستروآمفتامین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.

همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: مشکلات گردش خون (مانند بیماری رینود)، برخی شرایط روحی / خلقی (مانند تحریک شدید، روان پریشی)، سابقه شخصی / خانوادگی اختلالات روانی / خلقی (مانند اختلال دو قطبی، افسردگی، اختلال روان پریشی، افکار خودکشی)، مشکلات قلبی (از جمله ضربان قلب نامنظم، بیماری عروق کرونر، حمله قلبی قبلی، نارسایی قلبی، کاردیومیوپاتی، مشکلات ساختار قلب مانند مشکلات دریچه)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی (مانند مرگ ناگهانی، ضربان قلب نامنظم)، سابقه سکته مغزی، فشار خون بالا، تیروئید بیش از حد فعال (پرکاری تیروئید)، نوعی مشکل خاص چشم (گلوکوم)، تشنج، بیماری کلیه، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند سوء مصرف یا اعتیاد به مواد مخدر / الکل)، سابقه شخصی / خانوادگی حرکات کنترل نشده عضلانی (مانند سندرم توره) مطلع سازید.

این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.

کودکان ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش وزن داشته باشند. این دارو ممکن است رشد کودک را کند کند. پزشک ممکن است برای کاهش این خطر هر از چند گاهی به طور موقت دارو را متوقف کند. وزن و قد کودک خود را کنترل کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود و یا پزشک داروخانه مشورت کنید.

در دوران بارداری، این دارو باید فقط در مواردی ضروری استفاده شود. بلافاصله در مورد خطرات و فواید این دارو با پزشک خود مشورت کنید. نوزادانی که از مادرانی که به این دارو وابسته اند متولد می شوند ممکن است خیلی زود (نارس) به دنیا بیایند و وزن آنها هنگام تولد کم باشد. همچنین ممکن است علائم ترک اعتیاد داشته باشند. در صورت مشاهده تغییرات احتمالی خلق و خو، تحریک یا خستگی غیرمعمول در نوزاد خود، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

این دارو می تواند به شیر مادر منتقل شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد. بنابراین هنگام استفاده از این دارو شیردهی توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی قرص لیزدگزامفتامین

تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی این دارو را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.

مصرف داروهای مهار کننده MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی (احتمالاً کشنده) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهار کننده MAO (ایزوکارباکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO نیز نباید به مدت دو هفته قبل از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو بپرسید.

برخی از محصولات دارای موادی هستند که می توانند ضربان قلب یا فشار خون را افزایش دهند. به پزشک معالج یا پزشک داروخانه اطلاع دهید که از چه محصولی استفاده می کنید، و نحوه استفاده بی خطر از آنها (به ویژه محصولات سرفه و سرماخوردگی یا مواد غذایی) را سوال کنید.

در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می شوند، خطر سندرم / مسمومیت سروتونین افزایش می یابد. به عنوان مثال می توان به مواد مخدر خیابانی مانند MDMA / "اکستازی"، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین / پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / مسمومیت ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر شود.

لیزدگزامفتامین بسیار شبیه آمفتامین یا دکستروآمفتامین است. هنگام استفاده از لیزدگزامفتامین از داروهای حاوی آمفتامین یا دکستروآمفتامین استفاده نکنید.

این دارو ممکن است در برخی آزمایش های تشخیصی (از جمله سطح استروئید خون و ادرار) تداخل ایجاد کند و احتمالاً باعث نتایج اشتباه در آزمایش شود. بنابراین مطمئن باشید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.

سوءمصرف کپسول لیزدگزامفتامین

در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف ممکن است شامل: تغییرات شدید ذهنی / خلقی (مانند گیجی، توهم)، تشنج، ضربان قلب نامنظم، بی قراری شدید و تنفس سریع باشند.

توجه

این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید. زیرا این کار خلاف قانون است.

بهتر است آزمایش های تشخیصی / یا پزشکی (مانند فشار خون، ضربان قلب، نظارت بر رشد در کودکان) را قبل از شروع مصرف این دارو و هنگام مصرف آن و همچنین به صورت دوره ای انجام شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.

دوز فراموش شده

اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را در ساعات صبح مصرف کنید. اما اگر بعد از ظهر یا نزدیک به زمان دوز بعدی است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.

نگهداری

در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.

دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.