نگاه کلی
ویتامین د به منظور تنظیم مواد معدنی، کلسیوم و فسفر موحد در بدن، مورد نیاز بوده و نقش مهمی در مراقبت از ساختار مناسب استخوان ها ایفا می کند. قرار گرفتن در معرض نور خورشید، راهی آسان و قابل اعتماد برای دریافت ویتامین د برای اغلب افراد است. قرار دادن دست ها، صورت، بازوها و پاها در معرض آفتاب، 2 تا 3 مرتبه در هفته، حدود 15 دقیقه، می تواند منجر به آفتاب سوختگی خفیفی روی پوست شود که باعث تولید مقادیر کافی از ویتامین د شود. مدت زمان مناسب، بر اساس سن، نوع پوست، فصل، ساعت روز و موارد دیگر، متغیر است. تنها 6 روز قرار گرفتن تصادفی در معرض نور خورشید، بدون استفاده از ضدآفتاب، می تواند 49 روز، دوری از نور خورشید را جبران کند. چربی بدن همانند یک منبع تغذیه برای ویتامین د است. در طول مدت قرار گیری در معرض نور خورشید، ویتامین د در چربی ها ذخیره شده و پس از دورشدن از نور، آزاد می شود. کمبود ویتامین د بسیار شایع است. افرادی که به اندازه کافی، نور خورشید دریافت نمی کنند خصوصا ساکنان کانادا و نیمه شمالی آمریکا، در معرض خطر هستند. با این حال، افرادی که در مناطق آفتابی نیز سکونت دارند ممکن است به خارج نشدن از خانه و یا پوشش در زمان خروج از منزل و همچنین استفاده از ضد آفتاب جهت کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست، ممکن است در خطر باشند.
افراد سالمند نیز در خطر کمبود ویتامین د قرار دارند. آن ها مدت زمان کمتری را در معرض نور خورشید هستند و گیرنده های کمتری برای تبدیل نور آفتاب به ویتامین د دارند، همچنین در رژیم غذایی نیز، این ویتامین را مصرف نمی کنند؛ حتی اگر در رژیم غذاییشان نیز این ویتامین قرار داده شود، به دلیل مشکلات کلیوی، در جذب و تبدیل آن به مواد مورد نیاز بدن، دچار مشکل هستند. در واقع دانشمندان معتقد هستند خطر کمبود ویتامین د در افراد بالای 65 سال بسیار بالا است. بیش از 40 درصد از سالمندانی که در مناطق آفتابی زندگی می کنند، ممکن است مقدار مناسب ویتامین د در بدنشان موجود نباشد.
مکمل های ویتامین د، برای سالمندان، ضروری است. برای مصرف مکمل مناسب، بایستی با پزشک مشورت شود.
بیماری کووید 19: برخی کارشناسان بیشنهاد می کنند مصرف 400 تا 1000 واحد بین المللی، معادل 10 تا 25 میکروگرم ویتامین د، بصورت روزانه، برای کاهش خطر ابتلا به این ویروس مناسب است.
نحوه عملکرد
سرعت بازیابی سطح کافی ویتامین د توسط نور خورشید بسیار شگفت انگیر است.
موارد مصرف و اثربخشی
تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین د می تواند در موارد زیر مؤثر باشد:
- هیپوفسفاتمی خانوادگی (اختلال استخوانی ارثی نادر که توسط سطوح پایین فسفر در خون مشخص می شود): مصرف خوراکی ویتامین د به شکل های کلسیتریول یا دی هیدروتاکیسترول به همراه مکمل های فسفر، برای درمان اختلال در افراد با سطح پایین فسفات در خون مؤثر است.
- سندروم فانکونی (اختلالی نادر که باعث آسیب به استخوان و کلیه می شود): مصرف خوراکی ویتامین د، برای درمان سطوح پایین فسفات خون ناشی از سندروم فانکونی تاثیرگذار است.
- کم کاری پاراتیروئید(هیپوپاراتیروئیدیسم): کم بودن هورمون های پاراتیروئید می تواند باعث کاهش شدید کلسیم شود. مصرف خوراکی ویتامین د بصورت دی هیدروتاکیسترول، کلسیتریول یا ارگوکلسی فرول جهت افزایش کلسیم خون در افراد با سطوح پایین هورمون های پاراتیروئید می شود.
- استئومالاسی (نرمی استخوان): مصرف ویتامین د3 برای درمان این عارضه مفید است. همچنین استفاده از ویتامین د بصورت کلسی فدیول برای درمان نرمی استخوان ناشی از بیماری های کبد مؤثر است. به علاوه مصرف ویتامین د2، برای درمان این عارضه ناشی از داروها و یا سندروم جذب ضعیف کاربرد دارد.
- اوستئودیستروفی رنال یا کلیوی (اختلال استخوانی که در افراد مبتلا به بیماری کلیوی رخ می دهد): مصرف خوراکی ویتامین د بصورت کلسی تریول؛ کاهش کلسیم و جلوگیری از تحلیل رفتن استخوان در افراد مبتلا به نارسایی کلیه را کنترل می کند.
- راشیتیسم: ویتامین د، برای درمان و جلوگیری از راشیتیسم مؤثر است. ویتامین د بصورت کلسی تریول، بایستی برای مبتلایان مصرف شود.
- کمبود ویتامین د: مصرف ویتامین د، علائم مربوط به کمبود آن را کاهش می دهد. مصرف خوراکی ویتامین د2 و یا تزریق عضلانی آن به درمان بیماری های عضلانی مربوط به کمبود ویتامین د کمک می کند.
- تحلیل رفتن استخوان ناشی از مصرف داروهای کورتیکو ایتروئید: مصررف خوراکی ویتامین د، از این عارضه جلوگیری می کند، همچنین مصرف ویتامین د، به تنهایی یا به همراه کلسیم برای بهبود حجم استخوان در افراد مبتلا به این شرایط مفید است.
- اوستئوپروسیس (پوکی استخوان ): مصرف ویتامین د3 به همراه کلسیم برای جلوگیری از پوکی استخوان مؤثر است.
- پسوریازیس: استعمال ویتامین د بصورت کلسی تریول، کلسیپوترئین، ماکساکلسیتول یا پاریکلسیتول می تواند به درمان پسوریازیس پلاکی کمک کند. همچنین مصرف ویتامین د به همراه کوتیکواستروئید ها به می تواند بهتر از مصرف آن ها به تنهایی باشد. اما استفاده از این ویتامین بصورت خوراکی برای بهبود پسوریازیس مناسب نیست.
- پوسیدگی دندان: مصرف ویتامین د2، یا ویتامین د3، خطر پوسیدگی دندان را 36% تا 49 درصد در نوزادان، کودکان و نوجوانان کاهش می دهد.
- نارسایی قلبی: در افراد دارای سطوح پایین ویتامین د پایین، خطر پیشرفت نارسایی قلبی، بیشتر است. برخی تحقیقات پیشنهاد می کنند که مصرف مکمل های ویتامین د، می تواند خطر مرگ را در این افراد کاهش دهد.
- تحلیل رفتن استخوان در افراد مبتلا به پرکاری پاراتیروئید: مصرف خوراکی ویتامین د3، برای کاهش هورمون های پاراتیروئید و تحلیل رفتن استخوان در زنان مبتلا به هایپر پاراتیروئیدیسم مفید است.
- عفونت مجاری تنفسی: تحقیقات نشان می دهد مصرف ویتامین د، می تواند به جلوگیری از عفونت دستگاه تنفسی در کودکان و بزرگسالان کمک کند. این عفونت می تواند آنفلوانزا، سرماخوردگی یا یک حمله آسمی توسط سرماخوردگی یا دیگر عفونت های باشد. برخی تحقیقات حاکیست که مصرف ویتامین د، حین بارداری خطر این عفونت را در کودکان، پس از تولد کاهش می دهد.
- ریتنشن دندان: مصرف خوراکی کلسیم و ویتامین د3 از تحلیل رفتن دندان در بزرگسالان جلوگیری می کند
- فشارخون بالا: مصرف ویتامین د، در کاهش فشارخون کاربردی ندارد اما می تواند در افرادی که ویتامین د در آنها پایین است و فشارخون بالا دارند تاثیرگذار باشد.
- تب یونجه: مصرف ویتامین د، یک مرتبه در هفته به مدت 8 هفته، می تواند در افرادی مبتلا به تب یونجه و کمبود ویتامین د علائم را کاهش دهد.
- فیبریلاسیون دهلیزی (ضربان قلب نامنظم): تحقیقات دریافته اند که بین مصرف ویتامین د و وقوع کاهش ضربان نامنظم قلب در زنان، پس از یائسگی، رابطه وجود دارد.
- اوتیسم: این ویتامین، علائمی مثل تحریک پذیری و بیش فعالی در کودکان مبتلا به اوتیسم را بهبود می دهد.
- سرطان سینه: شواهد در مورد تاثیر ویتامین د، بر سرطان سینه، مشخص نیست. برخی شواهد مصرف مکمل های ویتامین د را جهت کاهش خطر ایتلا به سرطان سینه در زنانی که هنوز یائسه نشده اند توصیه می کنند اما در زنانی که یائسه هستند اینطور نیست. به هر حال ممکن است که مقدار مصرف بالاتر ویتامین د، مفید باشد اما برای تایید تاثیر ویتامین د، در جلوگیری از سرطان سینه مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
- افسردگی: به نظر نمی رسد ویتامین د، از افسردگی جلوگیری کند. همچنین مصرف آن، علائم افسردگی را در اغلب افراد بهبود نمی دهد. اما ممکن است مصرف آن، در افراد با سطح ویتامین د پایین یا علائم شدید افسردگی سودمند باشد.
- دیابت: پیشرفت دیابت نوع2، در افراد با سطح ویتامین د پایین نسبت به افراد با سطح ویتامین د بالا، بیشتر است. به نظر نمی رسد مصرف ویتامین د، از پیشرفت دیابت در افراد با سطح ویتامین د نرمال و پیش دیابت، جلوگیری کند. مشخص نیست که آیا مکمل های ویتامین د، در درمان دیابت نوع2 مؤثر است یا خیر. مصرف مکمل های ویتامین د، بصورت روزانه در نوزادان، در سال اول تولد، به کاهش خطر پیشرفت دیابت نوع 1، مرتبط است.در نهایت، برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف ویتامین د، خطر دیابت بارداری را کاهش می دهد.
- نوروپاتی دیابتی ( آسیب کلیوی در مبتلایان به دیابت): به نظر می رسد در افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی، ویتامین د، پروتئین ادرار را کاهش داده و التهاب و سوزش را کم می کند. با این حال، به نظر نمی رسد که ویتامین د، مارکرهای خاص عملکرد کلیه را بهبود دهد.
- دیسمنوره (گرفتگی های قاعدگی): به نظر می رسد دوزهای بالای ویتامین د، دردهای قاعدگی در نوجوانان را کاهش دهد.
- فیبرومیالژی: مصرف ویتامین د، در افراد مبتلا که ویتامین د در بدن آن ها پایین است، می تواند درد را کاهش دهد. اما تاثیری در حالت و کیفیت زندگی ندارد.
- هپاتیت C: اضافه کردن ویتامین د به درمان متداول هپاتیت C، به از بین بردن ویروس آن، کمک می کند.
- هایپر لیپیدمی (بالابودن کلسترول یا دیگر چربی ها در خون): به نظر می رسد افرادی که ویتامین د، در آن ها پایین است، کلسترول بالاتری به نسبت افراد با ویتامین د بالاتر دارند. تحقیقات محدودی نشان می دهد که مصرف روزانه ویتامین د، به همراه کلسیم، در ترکیب با رژیم کم کالری، در زنانی که اضافه وزن دارند، بطور قابل ملاحظه ای HDL را بالا برده و LDL را کاهش می دهد. با این حال، مصرف کلسیم به همراه ویتامین د، بدون محدودیت های تغذیه ای، LDL را کم نمی کند. تحقیقات دیگری نیز پیشنهاد می کنند ویتامین د، می تواند منجر به افزایش LDL، شده و تاثیری بر روی HDL، تری گلیسیرید و کلسترول مجموع، ندارد.
- اختلال اضطراب: اضافه کردن ویتامین د، به درمان رایج، به کاهش اضطراب در افراد مبتلا کمک می کند.
- پیوند سلول های بنیادی: تحقیقات بر روی افرادی که پیوند سلول های بنیادی داشته اند، نشان می دهد مصرف کلسی تریول، فرم فعال ویتامین د، می تواند به سیستم ایمنی در تسریع بهبودی کمک کند.
- ام اس: مصرف بلند مدت ویتامین د، در زنان مبتلا، خطر پیشرفت ام اس را می تواند تا 40% کاهش دهد. مصرف حداقل 400 واحد بین المللی بصورت روزانه، همان مقداری که بصورت رایج در مکمل ها وجود دارد، بهتر عمل خواهد کرد. با این حال، ویتامین د، نمی تواند خطر عود بیماری، در مبتلایان به ام اس را کم کند.
- توان عضلانی: مصرف ویتامین د، قدرت عضلانی را در افراد دارای سطح نرمال ویتامین د، بهبود نمی دهد، اما مصرف خوراکی آن، به تنهایی و یا در ترکیب با کلسیم، می تواند در افزایش قدرت عضلات پا و ران، در افرادی که سطح ویتامین د، در آن ها پایین است، تاثیرگذار است. برای سالمندانی که سطح ویتامین د در آن ها پایین است نیز، مصرف ویتامین د همراه کلسیم، مفید خواهد بود.
- سندروم میلودیسپلاستیک MDS (گروهی از سرطان ها که باعث می شوند بدن قادر به ساختن سلول های خونی سالم نباشد): مصرف خوراکی ویتامین د بصورت کلسی تریول یا کلسی فدیول می تواند به افراد مبتلا به این سندروم کمک کند.
- چاقی: افراد با سطح پایین ویتامین د، بیشتر مستعد چاقی هستند. زنانی که ویتامین د را به همراه کلسیم مصرف می کنند، بهتر می توانند وزن خود را کاهش داده و کنترل کنند. اما این اثر، اساسا در زنانی که پیش از شروع استفاده از مکمل ها، کلسیم کافی مصرف نکرده اند، کاربرد دارد. تحقیقات دیگری نیز نشان می دهد که استفاده از ویتامین د، به کاهش وزن فقط در زمانی که سطح خون، در زنان دارای اضافه وزن یا زنان یائسه، افزایش یافته، کمک می کند.
- مرگ به هر علت: اگرچه ویتامین د، به تنهایی سودمند نیست، استفاده از آن به همراه کلسیم، به مقدار کمی خطر مرگ را کاهش می دهد.
- درد: مصرف ویتامین د، درد را در افرادی که مبتلا به دردهای بلند مدت هستند کاهش می دهد.
- بیماری پارکینسون: کم بودن سطح ویتامین د، با افزایش خطر ابتلا به پاکینسون مرتبط است. سطوح بالاتر ویتامین د، با علائم خفیف تر پارکینسون مرتبط است اما به نظر می رسد استفاده از مکمل های ویتامین د، در بهبود علائم بیماری پارکینسون تاثیری ندارد، گرچه می تواند از وخیم تر شدن بیماری جلوگیری کند.
- پریودونتیتیس (عفونت جدی لثه): تحقیفات نشان می دهند که سطوح بالاتر ویتامین د در خون، با کاهش خطر بیماری لثه در افراد بالای 50 سال، مرتبط است. با این حال، این موضوع در مورد افراد جوان تر صدق نمی کند. اینکه آیا مکمل های ویتامین د، قادر به کاهش خطر بیماری های لثه هستند یا خیر، نامشخص است.
- سندروم پلی کیستیک تخمدان PCOS: مصرف ویتامین د ممکن است تخمک گذاری را در زنان مبتلا به PCOS بهبود بخشد. همچنین مصرف همزمان متفورمین و ویتامین د، دوره قاعدگی را منظم تر می کند، اما استفاده از ویتامین د، به تنهایی، تاثیری در این مورد ندارد. زنان مبتلا به PCOS، که دارای سطح نرمال ویتامین د هستند، به نظر می رسد نرخ بارداری بالاتری نسبت به مبتلایان دارای سطوح پایین ویتامین د، دارند. تاثیر مکمل های ویتامین د بر بهبود نرخ بارداری زنان مبتلا به PCOS مشخص نیست.
- پره اکلامپسی (عارضه ای از بارداری که توسط فشار خون بالا و پروئین در ادرار مشخص می شود): مصرف ویتامین د می تواند از پره اکلامپسی جلوگیری کند.
- سندروم پیش از قاعدگی PMS: تحقیقات اولیه پیشنهاد می کنند، مصرف بیشتر ویتامین د، در رژیم غذایی، ممکن است به جلوگیری از PMS یا بهبود علائم آن کمک کند اما مکمل های ویتامین د، چنین تاثیری ندارند. با این حال مصرف ویتامین د به همراه کلسیوم می تواند علائم PMS را کاهش دهد.
- زایمان زودرس: سطوح پایین ویتامین د، در زنان باردار، با افزایش خطر زایمان زودرس مرتبط است اما مشخص نیست که آیا مکمل های ویتامین د، می توانند از زایمان زودرس جلوگیری کنند یا خیر.
- آرتریت روماتوئید RA (روماتیسم مفصلی): در زنان سالمندی که از طریق رژیم غذایی یا مکمل ها، بیشتر ویتامین د مصرف کنند، خطر پیشرفت روماتیسم مفصلی پایین تر است. با این حال، مصرف ویتامین د، نمی تواند درد یا نشانه های روماتیسم مفصلی را بهبود بخشد.
- افسردگی فصلی SAD: مصرف مقادیر زیاد ویتامین د2، علائم افسردگی فصلی را بهبود می دهد.
- کراتوز سبورئیک ( بافت های غیر سرطانی زگیل مانند روی پوست): مصرف موضعی ویتامین د3، پیشرفت تومور گونه در افراد مبتلا را کاهش می دهد.
- مشکلاتی که از رضایت روابط جنسی جلوگیری می کند: تزریق عضلانی ویتامین د، می تواند مشکلات جنسی در زنانی که سطوح پایین ویتامین د دارند را بهبود دهد.
- بیماری کم خونی سلول داسی شکل: مصرف ویتامین د، درد را کاهش داده و کیفیت زندگی را در کودکان مبتلا بهبود می بخشد.
- درد عضلانی ناشی از استاتین: گزارشاتی وجود دارد که نشان می دهد مصرف مکمل های ویتامین د، می تواند علائم درد عضلانی را در افرادی که داروهای استاتین مصرف می کنند، کاهش دهد.
- سکته: افرادی که سطح پایینی از ویتامین د، در خون دارند، بیشتر در خطر سکته قرار دارند. رژیم غذایی با مقدار بالای ویتامین د، با کاهش خطر سکته مرتبط است در حالیکه مصرف مکمل های ویتامین د، چنین تاثیری ندارد.
- لوپوس اریتماتوی سیستمی SLE: به نظر می رسد، سطح ویتامین د، در افراد مبتلا به SLE، پایین است. استفاده از مکمل های ویتامین د، می تواند فعالیت بیماری را در این افراد کاهش دهد.
- آتروفی واژن (نازک شدن دیواره واژن): مصرف مکمل های ویتامین د، حداقل به مدت یک سال، می تواند سطح دیواره واژن را بهبود دهد. در زنانی که به دلیل مصرف داروی ضدسرطان تاموکسیفن به این عارضه مبتلا شده اند، استفاده از شیاف ویتامین د، می تواند به بهبود علائم کمک کند.
- زگیل: گزارشات حاکی از آن است که مصرف موضعی مکساکلسیتول، که محتوی ویتامین د3 است، می تواند زگیل های ویروسی را در افراد دارای سیستم ایمنی تضعیف شده، کاهش دهد.
- ورتیگو (سرگیجه).
- برونشیت.
به منظور ارزیابی میزان اثربخشی ویتامین د در موارد فوق شواهد بیشتری مورد نیاز است.
عوارض جانبی و ایمنی
- مصرف خوراکی: مصرف خوراکی ویتامین د، در مقادیر توصیه شده بی خطر است. معمولا اگر بیش از حد مصرف نشود، عوارضی از آن مشاهده نمی شود. برخی از عوارض جانبی مصرف بیش از حد ویتامین د، عبارتند از: ضعف، خستگی، خواب آلودگی، سر درد، بی اشتهایی، خشکی دهان، مزه فلزی در دهان، تهوع، استفراغ و غیره. استفاده روزانه طولانی مدت ویتامین د، در مقادیر بیش از 400 واحد (100 میکروگرم)، کم خطر است و ممکن است منجر به افزایش مقدار کلسیم خون شود. با این حال، اغلب، مقادیر بالای آن، به منظور درمان کمبود ویتامین د، در کوتاه مدت، مورد نیاز است. این نوع درمان، بایستی تحت نظر پزشک انجام شود.
- تزریق: تزریق عضلانی ویتامین د در مقادیر توصیه شده، بی خطر است. اغلب افراد، عموما با عوارض جانبی ویتامین د، مواجه نمی شوند مگر اینکه بیش از حدمجاز استفاده کرده باشند.
موارد احتیاط و هشدارهای ویژه
- بارداری و شیردهی: مصرف روزانه ویتامین د، در مقادیر کمتر از 4000 واحد (100 میکروگرم) در طول بارداری و شیردهی بی خطر است. بایستی از مصرف بیش از این مقدار خودداری شود مگر درصورت تجویز پزشک. مصرف بیش از حد مجاز ویتامین د، کم خطر بوده و می تواند منجر به صدمات جدی به نوزاد شود.
- کودکان: استفاده در مقادیر توصیه شده برای کودکان، بی خطر است. مصرف خوراکی مجاز برای نوزادان 0 تا 6 ماه روزانه حداکثر 1000 واحد بین المللی (25 میکروگرم)؛ در نوزادان 6 تا 12 ماه روزانه حداکثر 1500 واحد (37.5 میکروگرم)؛ در کودکان 1 تا 3 سال، روزانه حداکثر 2500 واحد (62.5 میکروگرم)؛ در کودکان 4 تا 8 سال، روزانه حداکثر 3000 واحد (75 میکروگرم) و کودکان 8 سال به بالا، روزانه حداکثر 4000 واحد (100 میکروگرم) می باشد.
- تصلب شرایین: مصرف ویتامین د، می تواند این عارضه را وخیم تر کند، خصوصا در مبتلایان به بیماری کلیه.
- هیستوپلاسموزیس (نوعی عفونت قارچی): ویتامین د، می تواند باعث افزایش سطح کلسیم خون در افراد مبتلا به هیستوپلاسموزیس شود که منجر به سنگ کلیه و دیگر مشکلات خواهد شد. بایستی ویتامین د، با احتیاط مصرف شود.
- سطح بالای کلسیم در خون: مصرف ویتامین د، باعث وخیم شدن این عارضه می شود.
- هایپرپاراتیروئید (پرکاری غده تیروئید): ویتامین د، می تواند باعث افزایش سطح کلسیم خون در افراد مبتلا به پرکاری غده تیروئید شود. بایستی ویتامین د، با احتیاط مصرف شود.
- لنفوم: ویتامین د، می تواند باعث افزایش سطح کلسیم خون در افراد مبتلا به لنفوم شود که منجر به سنگ کلیه و دیگر مشکلات خواهد شد. بایستی ویتامین د، با احتیاط مصرف شود.
- بیماری کلیوی: ویتامین د، می تواند باعث افزایش سطح کلسیم شده و خطر سخت شدن شریان ها را در افراد مبتلا به بیماری جدی کلیوی افزایش می دهد. این مقدار بایستی با نیاز به جلوگیری از اوستئودیستروفی رنال ( بیماری استخوانی که وقتی کلیه دچار نارسایی در کنترل فسفر و کلسیم می شود اتفاق می افتد) متعادل شود. سطح کلسیم بایستی در افراد مبتلا به بیماری کلیوی به دقت تحت نظر قرار گیرد.
- سارکوئیدوز (بیماری که منجر به التهاب در ارگان های بدن می شود، معمولا ریه و گره های لنفاوی): ویتامین د، می تواند باعث افزایش سطح کلسیم خون در افراد مبتلا به سارکوئیدوز شود که منجر به سنگ کلیه و دیگر مشکلات خواهد شد. بایستی ویتامین د، با احتیاط مصرف شود.
- سل: ویتامین د، می تواند باعث افزایش سطح کلسیم در افراد مبتلا به سل شود که منجر به عوارضی مثل سنگ کلیه خواهد شد.
تداخل دارویی
تداخل متوسط،
برای استفاده در ترکیب با موارد زیر احتیاط کنید؛
- آلومینیوم: آلومینیوم در اغلب ضداسیدها یافت می شود. ویتامین د، می تواند مقدار جذب آلومینیوم را افزایش دهد. این افزایش برای مبتلایان به بیماری کلیوی می تواند یک مشکل باشد. ویتامین د بایستی 2 ساعت قبل، یا 4 ساعت بعد از ضداسیدها مصرف شود.
- کلسی پوترین (دو وونکس): کلسیپوتره ئین دارویی شبیه به ویتامین د است. مصرف ویتامین د همراه با آن می تواند باعث افزایش اثرات و عوارض جانبی کلسیپوتره ئین شود. بنابراین بایستی از مصرف همزمان این دو خودداری شود.
- دیگوکسین (لانوکسین): ویتامین د، به جذب کلسیم در بدن کمک می کند. کلسیم نیز می تواند بر روی قلب مؤثر باشد. مصرف ویتامین د همراه با دیژوگسین، می تواند تاثیر این دارو را افزایش دهد و منجر به ضربان نا منظم قلب شود بنابراین در صورت استفاده از این دارو، برای مصرف مکمل های ویتامین د، باید با پزشک مشورت شود.
- دیلتیازم (کاردیزم، دیلاکور، تیازاک): ویتامین د، به جذب کلسیم در بدن کمک می کند. کلسیم نیز می تواند بر روی قلب مؤثر باشد. دیلتیازم نیز بر روی قلب تاثیر می گذارد. مصرف مقادیر زیاد ویتامین د به همراه این دارو می تواند اثربخشی آن را کاهش دهد.
- وراپامیل (کالان، کوورا، ایزوپتین، وه ره لن): ویتامین د، به جذب کلسیم در بدن کمک می کند. کلسیم نیز می تواند بر روی قلب مؤثر باشد. وراپامیل نیز بر روی قلب تاثیر می گذارد. بنابراین بایستی از مصرف مقادیر زیاد ویتامین د، درصورت استفاده از وراپامیل، خودداری شود.
- داروهای ادرار اور تیازید: ویتامین د، به جذب کلسیم در بدن کمک می کند. برخی از این داروها، مقدار کلسیم را در بدن افزایش می دهند بنا براین مصرف مقادیر زیاد ویتامین د و این داروها، می تواند منجر به عوارض جانبی جدی از جمله مشکلات کلیوی شود. بعضی از داروهای ادرار آور تیازید عبارتند از: کلروتیازید (دی اوریل)، هیدروکلروتیازید (هیدرو دی اوریل، اسیدریکس)، اینداپامید (لوزول)، متولازون (زاروکسولین) و کلرتالیدون (هیگروتون).
تداخل کم،
برای استفاده در ترکیب با موارد زیر دقت کنید:
- سایمتیدین (تاگامت): بدن می تواند ویتامین د را به شکلی که قابل استفاده باشد تغییر دهد. این دارو، می تواند این تغییر شکل را تحت تاثیر قرار داده و کاهش دهد که منجر به کم شدن کارکرد ویتامین د در بدن می شود. اما این تداخل برای اغلب مردم، اهمیتی ندارد.
- هپارین: هپارین سرعت لخته شدن خون را کم می کند و خطر شکستگی استخوان را در صورت استفاده طولانی مدت افزایش می دهد. افرادی که از این دارو استفاده می کنند بایستی رژیم غذایی غنی از کلسیم و ویتامین دی، داشته باشند.
- هپارین های با وزن مولکولی کم (LMWHS): برخی از داروهای موسوم به LMWHS می توانند خطر شکستن استخوان را درصورت مصرف بلند مدت افزایش دهند. افرادی که از این دارو استفاده می کنند بایستی رژیم غذایی غنی از کلسیم و ویتامین دی، داشته باشند. این داروها عبارتند از: انوکساپارین (لوونکس)، دالتپارین (فراگمین) و تینزاپارین (اینوهپ).
مقدار مصرف مجاز:
مقادیر پیش رو در تحقیقات علمی مورد مطالعه قرار گرفته است.
بزرگسالان
مصرف خوراکی:
- مصرف عمومی: مقدار مصرف توصیه شده مجاز (RDA) برای ویتامین د، روزانه 600 واحد (15 میکروگرم) برای افراد 1 تا 70 سال و 800 واحد (20 میکروگرم) برای افراد 71 سال و بالاتر؛ و در نهایت برای زنان باردار و شیرده معادل 800 واحد (20 میکروگرم) می باشد.
- کمبود ویتامین د: 50000 واحد بین المللی به مدت 6 تا 12 هفته استفاده شده است. با این حال، برخی بیماران، مقادیر بالاتری برای مدت زمان طولانی تری برای کنترل ویتامین د در حد بهینه، نیاز دارند.
- جلوگیری از پوکی استخوان: 400 تا 1000 واحد بین المللی در روز از ویتامین د، بصورت کوله کلسیفرول برای بزرگسالان استفاده شده است. معمولا این مقدار به همراه، 500 تا 1200 میلی گرم کلسیوم در روز مصرف می شود. برخی کارشناسان توصیه کردند مقدار بیشتری در حدود 1000 تا 2000 واحد بین المللی در روز و 0.43 تا 1 میکروگرم در روز از کلسیتریول برای 36 ماه استفاده شود.
- جلوگیری از تحلیل رفتن استخوان ناشی از مصرف کورتیکواستروئیدها: 0.25 تا 1 میکروگرم در روز ویتامین د، بصورت کلسیتریول یا آلفاکلسیدول به مدت 6 الی 36 ماه استفاده شده است. در بسیاری از موارد، این اشکال از ویتامین د، به همراه کلسیوم مورد استفاده قرار گرفته اند. همچنین، 50 تا 32000 میکروگرم در روز ویتامین د، بصورت کلسیفدیول، برای 12 ماه استفاده شده است. در نهایت، 1750 تا 50000 واحد بین المللی ویتامین د، بصورت روزانه یا هفتگی به مدت 6 تا 12 ماه مصرف شده است.
- نارسایی قلبی: 800 واحد در روز بصورت کوله کلسیفرول به تنهایی یا به همراه 1000 میلی گرم در روز، کلسیوم، برای 3 سال استفاده شده است. 400 واحد در روز ویتامین د نیز بصورت کوله کلسیفرول به همراه 1000 میلی گرم در روز کلسیوم برای زنان در دوران یائسگی مصرف شده است.
- هایپر پاراتیروئید: 800 واحد در روز ویتامین د بصورت کوله کلیسفرول به مدت سه ماه مصرف شده است.
- ام اس: 400 واحد در روز ویتامین د، به منظور جلوگیری از ام اس مورد استفاده قرار گرفته است.
- جلوگیری از عفونت دستگاه تنفسی: 300 تا 4000 واحد ویتامین د بصورت کوله کلسیفرول برای 7 هفته تا 13 ماه استفاده شده است.
- جلوگیری از ازدست دادن دندان در سنین بالا: 700 واحد در روز ویتامین د، بصورت کولی کلسیفرول، در ترکیب با 500 میلی گرم در روز کلسیوم، به مدت 3 سال استفاده شده است.
مصرف موضعی:
- پسورسازیس پلاکی: گونه ای از ویتامین د بصورت کلسیپوتریول به تنهایی با به همراه کورتیکواستروئیدها تا 52 هفته بر روی پوست استفاده شده است. بطور معمول، کلسیپوتریول در مقدار 50میکروگرم در گرم می باشد. فراورده ای خاص که در مطالعات بالینی مورد استفاده قرار گرفته است، دیاووبت و دو ووبت، می باشد. این محصولات حاوی 50 میکروگرم بر گرم از کلسیپوتریول و 0.5 میلی گرم بر گرم از بتامتازون دی پروپیونات می باشد.
تزریق:
- کمبود ویتامین د: 600000 واحد ویتامین د (آراچیتول) به عنوان یک تزریق عضلانی استفاده شده است.
کودکان
مصرف خوراکی:
- مصرف عمومی: مصرف عمومی: مقدار مصرف توصیه شده مجاز (RDA) برای ویتامین د، روزانه 600 واحد (15 میکروگرم) برای افراد 1 تا 70 سال، برای نوزادان 0 تا 12 ماه، 400 واحد (10میکروگرم) در روز؛ برای دختران باردار یا شیرده، 800 واحد (20میکروگرم) در روز.
جلوگیری از عفونت دستگاه تنفسی: 1200 واحد در روز ویتامین د، بصورت کوله کلسیفرول، برای کودکان در سنین مدرسه در طول زمستان به منظور جلوگیری از آنفلوآنزا مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین 500 واحد در روز، کوله کلسیفرول برای جلوگیری از وخیم شدن علائم آسم ناشی از عفونت دستگاه تنفسی مصرف شده است.
بیشتر مکمل های ویتامین، محتوی فقط 400 واحد (10 میکروگرم) ویتامین د هستند.
مؤسسه پزشکی مقدار مصرف روزانه مجازی را توصیه کرده است (RDA) که تخمینی است از نیاز اغلب مردم. این مقدار در سال 2010 تنظیم شده است. تغییرات RDA بر اساس سن به شرح زیر است: سنین 1 تا 70 سال، روزانه 600 واحد، 71 سال به بالا، روزانه 800 واحد، بارداری و شیردهی، روزانه 600 واحد و نوزادان 0 تا 12 ماه مصرف مناسب AI، 400 واحد.
برخی سازمان ها مقادیر بیشتری را توصیه کرده اند. در سال 2008، آکادمی طب اطفال آمریکا، مقدار مصرف مناسب را برای نوزادان و تمام کودکان و نوجوانان 400 واحد در روز توصیه کرد. والدین نبایستی این میزان مصرف را با 400 واحد در قطره اشتباه کنند. اشتباه گرفتن یک قطره چکان یا میلی لیتر، باعث مصرف 10000 واحد در روز می شود. سازمان غذا و داروی آمریکا FDA، شرکت ها را مجبور به تولید قطره چکان هایی به اندازه 400 واحد کرد.
بنیاد پوکی استخوان ملی نیز روزانه مقدار 400 تا 800 واحد را برای افراد زیر 50 سال و 800 تا 1000 واحد را برای سنین بالاتر توصیح می کند.
جامعه یائسگی آمریکای شمالی نیز 800 تا 1000 واحد در روز را برای همه توصیه می کند.
دستورالعمل های جامعه پوکی استخوان کانادا نیز 400 تا 1000 واحد را بصورت کوله کلسیفرول برای سنین تا 50 سال و 800 تا 2000 واحد را روزانه برای سنین بالای 50 سال توصیه کرده است.
جامعه سرطان کانادا، 1000 واحد در روز را در پاییز و زمستان برای بزرگسالان در کانادا توصیه می کند. برای افرادی که بیشتر در خطر کم بودن سطح ویتامین د هستند، این میزان مصرف بایستی یک سال ادامه داشته باشد. این شامل افرادی است که پوست تیره دارند، عموما پوستشان پوشیده است و افرادی که سالمند هستند و از خانه خارج نمی شوند.
بسیاری از کارشناسان در حال حاضر توصیه می کنند مکمل های ویتامین د، از جمله کوله کلسیفرول به منظور تامین حد مصرف آنها استفاده شود. به نظر می رسد که کوله کلسیفرول از ارگوکلسیفرول قوی تر باشد.