نگاه کلی
آبله یک بیماری مسری ، تغییر دهنده ظاهر و اغلب کشنده است که هزاران سال انسان را تحت تأثیر قرار داده است.
آبله که به طور طبیعی ایجاد میشود در سال 1980 در سراسر جهان از بین رفت ودر نتیجه یک فعالیت گسترده و بی نظیر ایمن سازی جهانی انجام شد
نمونه هایی از ویروس آبله برای اهداف تحقیقاتی نگهداری شده است و پیشرفت در زیست شناسی مصنوعی امکان ایجاد آبله از توالی های اسید آمینه منتشر شده را فراهم کرده است.
این مسئله باعث نگرانی شده است که از آبله روزی می توان به عنوان یک عامل جنگ بیولوژیکی استفاده کرد.
هیچ درمانی برای آبله وجود ندارد.
یک واکسن می تواند از آبله جلوگیری کند ، اما خطر عوارض جانبی واکسن برای انجام واکسیناسیون معمول برای افرادی که در معرض خطر کم قرار گرفتن در معرض ویروس آبله هستند ، بسیار زیاد است.
علائم
اولین علائم آبله معمولاً 10 تا 14 روز پس از ابتلا ظاهر می شود. در طول دوره نهفتگی هفت تا 17 روزه ، شما ظاهر خوبی دارید و احساس سلامتی می کنید و نمی توانید دیگران را آلوده کنید.
در ادامه دوره کمون ، ناگهان علائم و نشانه های شبیه آنفولانزا رخ می دهد. این علائم شامل:
- تب
- ناخوشی
- سردرد
- خستگی شدید
- کمردرد شدید
- احتمالا استفراغ
چند روز بعد ، لکه های قرمز و صافی ابتدا روی صورت ، دست ها و بازوها و بعداً روی تنه شما ظاهر می شود. در طی یک یا دو روز ، بسیاری از این ضایعات به تاول های کوچک پر از مایع شفاف تبدیل می شوند و سپس به چرک تبدیل می شوند. پوسته شدن این زخم ها هشت تا نه روز بعد شروع می شوند و سرانجام می ریزند و جای زخم ها حفره هایی عمیق ظاهر میشود
ضایعات همچنین در غشاهای مخاطی بینی و دهان شما ایجاد شده و به سرعت به زخم هایی باز تبدیل میشوند
علل بیماری
آبله در اثر عفونت با ویروس واریولا ایجاد می شود.
ویروس از راه های زیر قابل انتقال است:
- مستقیماً از شخصی به شخص دیگر. انتقال مستقیم ویروس نیاز به تماس فیزیکی نسبتاً طولانی دارد. این ویروس از طریق هوا با قطره هایی منتقل می شود که فرد آلوده هنگام سرفه ، عطسه یا صحبت کردن خارج می کند.
- به طور غیرمستقیم از یک فرد آلوده. در موارد نادر ، ویروس منتقل شده در هوا می تواند دورتر گسترش یابد ، احتمالاً از طریق سیستم تهویه در ساختمان ، افراد دیگر اتاق ها یا در طبقات دیگر را آلوده می کند.
- از طریق وسایل آلوده. آبله همچنین می تواند از طریق تماس با لباس و ملافه های آلوده گسترش یابد ، اگرچه احتمال بروز این نوع ابتلا کمتر دیده میشود.
- به عنوان سلاح تروریستی. انتشار عمدی آبله تهدیدی است که از راه دور کنترل میشود. با این حال ، از آنجا که هر گونه انتشار ویروس می تواند بیماری را به سرعت گسترش دهد ، مقامات دولتی اقدامات احتیاطی زیادی را برای محافظت در برابر این احتمال انجام داده اند ، مانند ذخیره سازی واکسن آبله.
عوارض بیماری
بیشتر افرادی که به آبله مبتلا می شوند زنده می مانند. با این حال ، چند نوع کمیاب از آبله تقریبا کشنده هستند.
این اشکال شدیدتر معمولاً زنان باردار و افراد دارای نقص سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد.
افرادی که از آبله بهبود می یابند معمولاً جای زخم های شدیدی دارند ، به خصوص در صورت ، دست ها و پاها. در بعضی موارد ، آبله ممکن است باعث کوری شود.
پیشگیری از بروز بیماری
در صورت شیوع ، افرادی که به آبله مبتلا هستند در جهت کنترل شیوع ویروس در قرنطینه میروند.
اشخاصی که با فرد مبتلا در ارتباط بوده اند ، به واکسن آبله احتیاج دارد که در طی 4 روز شروع عوارض بیماری از شدت کمتری برخوردار باشند و آن را کاهش دهند
دو واکسن برای این بیماری موجود است. یک واکسن (ACAM2000) از ویروس زنده ای استفاده می کند که مربوط به آبله است و گاهی اوقات می تواند عوارض جدی مانند عفونت های قلب و مغز ایجاد کند.
به همین دلیل توصیه نمی شود که در این زمان واکسیناسیون همگانی اتفاق بیوفتد. در صورت عدم ابتلا به آبله ، خطرات احتمالی واکسن از مزایای آن بیشتر است.
واکسن دوم ، واکسن اصلاح شده واکسن آنکارا (جینئوس) که بی خطر است و می تواند در افرادی که قادر به مصرف ACAM2000 نیستند ، دارای سیستم ایمنی ضعیف یا اختلالات پوستی هستند ، قابل استفاده است.
اگر در کودکی واکسینه شده اید ایمنی یا مصونیت نسبی بعد از واکسن آبله ممکن است تا 10 سال و با واکسیناسیون مجدد 20 سال طول بکشد.
اگر شیوع پیدا نکرده است ، افرادی که در کودکی واکسینه شده اند ، پس از تماس مستقیم با فرد مبتلا به ویروس ، نیاز به دریافت واکسن جدیدی دارند.
تشخیص
اگر امروز شیوع بیماری اتفاق بیوفتد ، احتمالاً اکثر پزشکان متوجه وقوع بیماری در مراحل اولیه نخواهند شد.
حتی یک مورد تایید شده از آبله نیز یک اورژانسی برای بهداشت بین المللی محسوب می شود. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری می توانند آزمایش قطعی را با استفاده از نمونه بافتی که از یکی از ضایعات روی پوست فرد آلوده گرفته شده است ، انجام دهند.
درمان
هیچ درمانی برای آبله وجود ندارد. در صورت بروز عفونت ، درمان بر کاهش علائم و جلوگیری از کم آبی در بدن است.
در صورت ابتلا به عفونت باکتریایی در ریه ها یا پوست ، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود.
تیکوویریمات(تپاکس) ، داروی ضد ویروسی ، برای استفاده در ایالات متحده در سال 2018 تأیید شده. با این حال ، این دارو در افرادی که به آبله مبتلا هستند ، آزمایش نشده است ، بنابراین مشخص نیست که آیا این یک گزینه دارویی موثر است. یک آزمایش ایمنی آن را در انسان آزمایش کرده و ایمنی آن را به اندازه دارونما نشان داده است. سایر داروهای ضد ویروس همچنان مورد مطالعه هستند.