نگاه کلی
آدنومیوزیس زمانی اتفاق می افتد که سلولهای جدار رحم (بافت آندومتر) تا دیواره عضلانی رحم رشد کند. بافت جابجا شده در طول هر چرخه قاعدگی به طور طبیعی عمل می کند - ضخیم شدن ، شکستن و خونریزی- که ممکن است باعث بزرگ شدن رحم و پریودهای دردناک شود.
پزشکان هنوز در رابطه با دلیل ایجاد آدنومیوزیس مطمئن نیستند اما این بیماری معمولاً پس از یائسگی برطرف می شود. درمان های هورمونی می تواند برای زنان مبتلا به آدنومیوزیس شدید ، کمک کننده باشد. برداشتن رحم (هیسترکتومی) می تواند آدنومیوزیس را درمان کند.
علائم
گاهی اوقات ، این بیماری هیچ علائم و نشانه ای ایجاد نمی کند یا تنها باعث ناراحتی خفیف می شود. با این حال می تواند باعث ایجاد علائم زیر شود:
- خونریزی شدید یا طولانی مدت قاعدگی
- گرفتگی یا درد شدید لگن در حین قاعدگی (دیسمنوره)
- درد مزمن لگن
- مقاربت دردناک (دیس پارونیا)
ممکن است در حین این عارضه رحم بزرگتر شود. اگرچه ممکن است فرد از بزرگتر شدن رحم خود اطلاع نداشته باشد ، اما ممکن است در ناحیه شکم احساس فشار یا حساسیت داشته باشید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت خونریزی طولانی مدت ، شدید یا گرفتگی شدید در دوران قاعدگی که باعث اختلال در فعالیت های منظم می شود.به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری
علت ایجاد این بیماری هنوز مشخص نمی باشد. نظریه های بسیاری ، از جمله موارد زیر وجود دارد:
- رشد تهاجمی بافت. برخی از متخصصان معتقدند سلول های آندومتر از جدار رحم به عضله تشکیل دهنده دیواره های رحم حمله می کنند. برش های رحمی که در حین انجام یک عمل مانند سزارین (بخش C) ایجاد می شود ممکن است باعث حمله مستقیم سلول های آندومتر به دیواره رحم شود.
- هنگام تشکیل رحم. سایر متخصصان گمان می کنند که بافت آندومتر در زمان تشکیل رحم در جنین در عضله رحم رسوب می کند.
- التهاب رحم در نتیجه زایمان. نظریه دیگری ارتباط بین آدنومیوزیس و زایمان را نشان می دهد. التهاب پوشش رحم در دوره پس از زایمان ممکن است باعث شکسته شدن مرز طبیعی سلولهای رحم شود.
- منشاء سلول های بنیادی. همچنین یک نظریه معتقد است که سلولهای بنیادی مغز استخوان ممکن است به عضله رحم حمله کرده و باعث آدنومیوزیس شوند.
صرف نظر از چگونگی ایجاد آدنومیوزیس ، رشد آن به میزان گردش استروژن در بدن بستگی دارد.
عوامل خطرزا (ریسک فاکتورها)
عوامل خطرزا این بیماری عبارتند از:
- جراحی قبلی رحم ، مانند بخش C ، برداشتن فیبروم ، یا اتساع و کورتاژ (D&C)
- زایمان
- میانسالی
بیشتر موارد آدنومیوزیس - که به استروژن بستگی دارد - در زنان 40 تا 50 ساله مشاهده می شود. آدنومیوزیس در این زنان در مقایسه با زنان جوانتر می تواند به دلیل قرار گرفتن در معرض استروژن بیشتر باشد. با این حال ، تحقیقات فعلی نشان می دهد که این بیماری ممکن است در زنان جوان نیز شایع باشد.
عوارض بیماری
در صورت خونریزی طولانی مدت در طول دوره های قاعدگی ممکن است دچار کم خونی مزمن شوید که منجر به خستگی و سایر مشکلات می شود.
اگرچه خطرناک نیست ، اما درد و خونریزی بیش از حد مرتبط با این بیماری می تواند سبک زندگی را مختل کند. همچنین ممکن است از انجام فعالیتهایی که در گذشته از آنها لذت می برید خودداری کنید زیرا احساس درد دارید یا نگران شروع خونریزی هستید .
تشخیص
برخی دیگر از شرایط رحم می تواند علائم و نشانه هایی مشابه علائم آدنومیوزیس ایجاد کند و تشخیص این بیماری را دشوار کند. این شرایط می تواند شامل تومورهای فیبروئید (لیومیوم) ، سلولهای رحمی که در خارج از رحم رشد می کنند (اندومتریوز) و رشد در پوشش رحم (پولیپ های آندومتر) باشد.
پزشک ممکن است با رد سایر علل احتمالی و علائم و نشانه های فرد آدنومیوزیس را تشخیص دهد.
پزشک می تواند بر اساس موارد زیر به آدنومیوزیس مشکوک شود:
- علائم و نشانه ها
- معاینه لگن که رحم بزرگ و حساس را نشان می دهد
- سونوگرافی رحم
- MRI رحم
در برخی موارد ، پزشک ممکن است نمونه ای از بافت رحم (بیوپسی آندومتر) را برای آزمایش خارج کند تا از عدم ابتلا به بیماری جدی تر مطمئن شود. اما نمونه برداری از آندومتر به پزشک برای تایید تشخیص آدنومیوزیس کمک نمی کند .
تصویربرداری از لگن مانند سونوگرافی و MRI می تواند علائم آدنومیوز را تشخیص دهد ، اما تنها راه تأیید آن بررسی رحم پس از جراحی و برداشتن رحم می باشد.
درمان
این بیماری اغلب پس از یائسگی از بین می رود. بنابراین ممکن است اقدامات درمانی به میزان نزدیک بودن فرد به یائسگی بستگی داشته باشد.
گزینه های درمانی آدنومیوز عبارتند از:
- داروهای ضد التهاب. پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن (ادویل ، Motrin IB و غیره) را برای کنترل درد توصیه کند. با شروع یک داروی ضد التهاب یکی دو روز قبل از شروع قاعدگی و مصرف آن در دوران قاعدگی ، می توان جریان خون قاعدگی را کاهش داده و به تسکین درد کمک کرد.
- داروهای هورمونی. قرص های ترکیبی ضد بارداری استروژن-پروژستین یا پچ های هورمونی یا حلقه های واژن ممکن است خونریزی شدید و درد مرتبط با آدنومیوزیس را کاهش دهند. پیشگیری از بارداری فقط با پروژستین ، مانند دستگاه داخل رحمی ، یا استفاده مداوم قرص های ضد بارداری ، اغلب باعث آمنوره - عدم وجود دوره های قاعدگی می شوند - که ممکن است تا حدودیی تسکین دهنده باشد.
- هیسترکتومی. در صورت تشدید درد و عدم وجود درمان ، ممکن است پزشک برای برداشتن رحم ، عمل جراحی را پیشنهاد دهد. برداشتن تخمدان برای کنترل آدنومیوز لازم نمی باشد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
برای تسکین درد و گرفتگی لگن مربوط به این بیماری ، موارد زیر را امتحان کنید:
- در وانی با آب گرم بنشینید (حمام سیتز)
- هیت پد را روی شکم خود قرار دهید.
- از داروهای ضد التهاب بدون نسخه ، مانند ایبوپروفن (ادویل ، Motrin IB و غیره) استفاده کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
به یک متخصص زنان مراجعه کنید.
آنچه می توانید انجام دهید
لیستی از موارد زیر تهیه کنید:
- علائم و نشانه ها و زمان شروع آنها
- نام تمام داروها ، ویتامین ها و مکمل های مصرفی ، همراه با دوز آنها
- اطلاعات پزشکی ، از جمله تاریخ قاعدگی و زایمان
- سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید
سوالات اساسی ای که باید در رابطه با آدنومیوزیس از پزشک خود بپرسید ، شامل موارد زیر می باشد:
- آیا دارویی برای بهبود علائم وجود دارد ؟
- تحت چه شرایطی جراحی را توصیه می کنید؟
- آیا این شرایط می تواند در توانایی من در باردار شدن تأثیر بگذارد؟
در پرسیدن سوالات دیگر تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:
- به طور معمول چه زمانی این علائم رخ می دهد؟
- شدت علائم شما چقدر است؟
- آخرین قاعدگی چه زمانی بود؟
- آیا می توانید باردار باشید؟
- آیا شما از روش جلوگیری از بارداری استفاده می کنید؟ اگر چنین است ، کدام روش؟
- آیا به نظر می رسد علائم شما مربوط به چرخه قاعدگیتان است؟
- چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
- آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟