نگاه کلی
آرتروز استخوانی شایع ترین شکل آرتروز است که میلیون ها نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. این اتفاق زمانی رخ می دهد که غضروف محافظی که انتهای استخوان ها به عنوان تکیه گاه عمل می کند، با گذشت زمان از بین می رود.
اگرچه آرتروز استخوانی می تواند به هر مفصلی آسیب برساند، اما این اختلال معمولاً مفاصل دست ، زانو، پهلو و ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد.
علائم آرتروز استخوانی را معمولاً می توان کنترل کرد، اگرچه آسیب به مفاصل قابل جبران است. فعال ماندن، حفظ وزن سالم و برخی از روش های درمانی ممکن است روند پیشرفت بیماری را کند کرده و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند.
علائم
علائم آرتروز استخوانی غالباً به کندی ایجاد می شوند و با گذشت زمان وخیم تر می شوند. علائم و نشانه های آرتروزاستخوانی عبارتند از:
• درد. ممکن است مفاصل آسیب دیده در حین حرکت یا بعد از آن آسیب ببینند.
• سفتی. سختی مفصل هنگام بیدار شدن یا قبل از شروع به فعالیت، می تواند قابل توجه باشد.
• خشکی. در اثر وارد شدن فشار کم به مفصل یا نزدیک آن، خشکی مفصل حس می شود.
• از دست دادن انعطاف پذیری. ممکن است نتوانید مفصل خود را به اندازه ی دامنه حرکتی کامل آن حرکت دهید.
• احساس ساییدگی. هنگام استفاده از مفصل ممکن است احساس ساییدگی داشته باشید و صدای تق تق یا ترک خوردن را بشنوید.
• خار استخوان. این تکه های اضافی استخوان که به صورت توده های سخت لمس می شوند، می توانند در اطراف مفصل آسیب دیده ایجاد شوند.
•تورم. این ممکن است در اثر التهاب بافت نرم اطراف مفصل ایجاد شود.
چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد
اگر درد یا سختی مفصل دارید که از بین نمی رود ، به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری
آرتروز استخوانی هنگامی اتفاق می افتد که غضروف هایی که به عنوان تکیه گاه در استخوان های انتهای مفاصل وجود دارند، به تدریج خراب می شوند. غضروف یک بافت سفت و لغزنده است که حرکت مفصلی تقریباً بدون اصطکاک را امکان پذیر می کند. در نهایت، اگر غضروف کاملاً فرسوده شود، استخوان روی استخوان ساییده می شود.
آرتروزاستخوانی غالباً به عنوان بیماری "سایش" شناخته می شود. اما علاوه بر تجزیه غضروف ، آرتروز استخوانی کل مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد. این امر باعث ایجاد تغییراتی در استخوان و تحلیل رفتن بافتهای پیوندی مفصل شده و عضله را به استخوان متصل می کند. همچنین باعث التهاب پوشش مفصلی می شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که می توانند خطر ابتلا به آرتروزاستخوانی را افزایش دهند عبارتند از:
• سنین بالاتر. خطر آرتروز با افزایش سن افزایش می یابد.
• جنسیت. خانم ها بیشتر به آرتروز مبتلا می شوند، هرچند علت آن روشن نیست.
• چاقی. حمل وزن اضافی بدن از چند جهت به آرتروز استخوانی کمک می کند و هرچه وزن بیشتری داشته باشید خطر بیشتر می شود. افزایش وزن باعث افزایش فشار وارده به مفاصل تحمل کننده وزن مانند لگن و زانو می شود. همچنین، بافت چربی پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب آسیب زننده داخل و اطراف مفاصل شود.
• آسیب های مفصلی. آسیب هایی مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا هنگام تصادف رخ می دهند، می توانند خطر بروز آرتروز استخوانی را افزایش دهند. حتی صدماتی که سالها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته اند می توانند خطر ابتلا به آرتروز استخوانی را افزایش دهند.
• فشار مکرر بر روی مفصل. اگر شغل یا ورزشی که دارید فشار مکرر را روی مفصل وارد می کند ، ممکن است در نهایت این مفصل دچار آرتروز استخوانی شود.
• ژنتیک. برخی از افراد استعداد بروز آرتروز را به ارث می برند.
• تغییر شکل استخوان. برخی از افراد با مفاصل بد شکل یا غضروف معیوب متولد می شوند.
• بیماری های متابولیکی مشخص. این موارد شامل دیابت و بیماری هایی است که بدن آهن زیادی دارد (هموکروماتوز).
عوارض بیماری
آرتروز استخوانی یک بیماری تخریب کننده است که با گذشت زمان بدتر و اغلب منجر به درد مزمن می شود. درد و سفتی مفصل می تواند به حدی شدید باشد که کارهای روزمره را دشوار کند.
افسردگی و اختلالات خواب می تواند ناشی از درد و ناتوانی ناشی از آرتروزاستخوانی باشد.
تشخیص
طی معاینه فیزیکی، پزشک مفصل آسیب دیده را از نظر حساسیت، تورم ، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می کند.
آزمایش های تصویربرداری
جهت گرفتن عکس از مفصل آسیب دیده، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
• عکس ساده (رادیوگرافی با اشعه ایکس). غضروف در تصاویر اشعه ایکس نشان داده نمی شود، اما از بین رفتن غضروف با تنگ شدن فضای بین استخوان های مفصل مشخص می شود. با اشعه ایکس می توان خارهای استخوان در اطراف مفصل را نیز نشان داد.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی . MRI در این روش از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از استخوان و بافت های نرم از جمله غضروف استفاده می شود. MRI برای تشخیص آرتروزاستخوانی معمولاً مورد نیاز نیست اما می تواند در موارد پیچیده به ارائه اطلاعات بیشتر کمک کند.
تست های آزمایشگاهی
تجزیه و تحلیل خون یا مایع مفصلی می تواند به تأیید تشخیص کمک کند.
• آزمایش خون. گرچه آزمایش خونی برای آرتروز استخوانی وجود ندارد، اما آزمایش های خاصی می توانند سایر دلایل درد مفاصل از جمله آرتریت روماتوئید را رد کنند.
• تجزیه و تحلیل مایع مفصلی. ممکن است پزشک از سوزن برای برداشت مایعات از مفصل آسیب دیده استفاده کند. سپس مایعات از نظر التهاب و بررسی اینکه آیا درد شما به دلیل نقرس یا عفونت به جای آرتروزاستخوانی ایجاد شده است یا خیر ، آزمایش می شود.
درمان
استئوآرتریت به طور کامل بهبود نمی یابد، اما درمان ها می توانند درد را کاهش دهند و به حرکت بهتر کمک کنند.
داروها
داروهایی که می توانند به تسکین علائم آرتروزاستخوانی ، در درجه اول درد کمک کنند، عبارتند از:
• استامینوفن. ثابت شده است که استامینوفن (تیلنول ، و غیره) به برخی از افراد مبتلا به آرتروز استخوانی که درد خفیف تا متوسط دارند کمک می کند. مصرف بیش از دوز توصیه شده استامینوفن می تواند باعث آسیب کبدی شود.
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs). NSAID های بدون نسخه، مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin IB و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve و غیره) که در دوزهای توصیه شده مصرف می شوند، به طور معمول درد آرتروز را تسکین می دهند. NSAID های قویتر با نسخه پزشک در دسترس هستند.
NSAID ها می توانند باعث ناراحتی معده، مشکلات قلبی_ عروقی، خونریزی و آسیب کبدی و کلیوی شوند. NSAID ها به عنوان ژل، روی پوست مفصل آسیب دیده قرار می گیرند ، عوارض جانبی کمتری دارند و می توانند به خوبی درد را تسکین دهند.
• دولوکستین (Cymbalta). این دارو به طور معمول به عنوان ضد افسردگی استفاده می شود همچنین برای درمان درد های مزمن ، از جمله درد آرتروز استخوانی، تأیید شده است.
تسکین
• فیزیوتراپی. یک فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای تقویت عضلات اطراف مفصل ، افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد به شما نشان دهد. ورزش های منظم و ملایمی که به تنهایی انجام می دهید، مانند شنا یا پیاده روی، می تواند به همان اندازه موثر باشد.
• کار درمانی. یک متخصص کاردرمانی می تواند به شما کمک کند بدون اینکه فشار اضافه ای به مفصل دردناک خود وارد کنید ، روشهای انجام کارهای روزمره را کشف کنید. به عنوان مثال ، اگر در دستان خود آرتروزاستخوانی دارید مسواک با چسب بزرگ می تواند مسواک زدن دندان های شما را آسان کند. در صورت ابتلا به آرتروز زانو ، یک نیمکت در دوش شما می تواند درد ناشی از ایستادن را تسکین دهد.
روش های جراحی و سایر روش های درمانی
اگر درمان های محافظه کارانه کمکی نکردند ، ممکن است بخواهید روش هایی مانند روش های زیر را انجام دهید:
• تزریق کورتیزون. تزریق داروهای کورتون ممکن است درد در مفصل شما را تسکین دهد. طی این روش پزشک اطراف مفصل شما را بی حس می کند ، سپس یک سوزن را در فضای مفصلی شما قرار می دهد و دارو را تزریق می کند. تعداد تزریق های کورتیزون که می توانید هر سال انجام دهید به طور کلی به سه یا چهار تزریق محدود می شود ، زیرا این دارو می تواند آسیب مفصل را با گذشت زمان وخیم تر کند.
•تزریق ترکیبات چرب کننده. تزریق اسید هیالورونیک می تواند با ایجاد تکیه گاه هایی در زانوی شما تسکین دهنده درد باشد، هرچند برخی تحقیقات نشان می دهد این تزریق ها تسکین دهنده ای بیش از داروهای ضد درد نیستند. اسید هیالورونیک مشابه اجزایی است که به طور معمول در مایع مفصلی شما یافت می شود.
• تنظیم مجدد استخوان ها. اگر آرتروز به یک طرف زانوی شما بیش از دیگری آسیب زده باشد ، ممکن است استئوتومی مفید باشد. در یک استئوتومی زانو، جراح استخوان را از بالا یا پایین زانو برش می دهد، و سپس یک گوه استخوان را برداشته یا اضافه می کند. این کار باعث می شود وزن بدن شما از قسمت فرسوده زانوی شما دور شود.
• تعویض مفصل. در جراحی تعویض مفصل (آرتروپلاستی) ، جراح سطوح مفصل آسیب دیده شما را برداشته و قطعات پلاستیکی و فلزی را جایگزین آنها می کند. خطرات جراحی عبارتند از عفونت و لخته شدن خون . مفاصل مصنوعی ممکن است فرسوده یا شل شوند و ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند.
سبک زندگی و درمان های خانگی
درمورد وضعیت خود و نحوه مدیریت آن، به خصوص در مورد اینکه چگونه تغییر سبک زندگی می تواند بر روی علائم شما تأثیر بگذارد، هر آنچه که می توانید بیاموزید. ورزش و کاهش وزن در صورت داشتن اضافه وزن روش های مهمی جهت کاهش درد مفاصل و سفتی آرتروزاستخوانی است.
• ورزش. ورزش با ضربه کم می تواند استقامت شما را افزایش داده و با تقویت عضلات اطراف مفصل، مفصل را پایدارتر کند. پیاده روی ، دوچرخه سواری یا ایروبیک در آب را امتحان کنید. اگر دچار درد مفصلی جدید شدید، ورزش را متوقف کنید.
درد جدیدی که ساعت ها پس از ورزش ادامه می یابد احتمالاً به معنای آن است که در انجام آن زیاده روی کرده اید، نه این که صدمه ای وارد کرده اید یا باید ورزش را متوقف کنید. دوباره یک یا دو روز بعد با شدت کمتری دوباره امتحان کنید.
• کاهش وزن. حمل وزن اضافی باعث افزایش فشار به مفاصل تحمل کننده وزن مانند زانو و پهلو می شود. حتی کاهش جزئی وزن می تواند مقدار فشار و درد شما را کاهش دهد. در مورد راه های سالم کاهش وزن با یک متخصص تغذیه صحبت کنید.
سایر روش هایی که باید امتحان کنید عبارتند از:
• درمان های حرکتی. تای چی و یوگا شامل تمرینات نرم و کششی همراه با تنفس عمیق است. بسیاری از افراد از این روش های درمانی برای کاهش استرس در زندگی خود استفاده می کنند و تحقیقات نشان می دهد که تای چی و یوگا ممکن است درد آرتروزاستخوانی را کاهش دهند و حرکت را بهبود بخشند.
اطمینان حاصل کنید که یوگای انتخابی شما فرم ملایمی است و مربی شما می داند که روی مفاصل شما کدام یک آسیب دیده است. از حرکاتی که باعث درد در مفاصل می شوند خودداری کنید.
• گرما و سرما. گرما و سرما می تواند درد و تورم مفصل شما را تسکین دهد. گرما ، به ویژه گرمای مرطوب ، به ماهیچه ها کمک می کند تا شل شوند و درد را تسکین دهند. سرما می تواند دردهای عضلانی را پس از ورزش تسکین داده و اسپاسم عضلات را کاهش دهد.
• کپسایسین. کپسایسین موضعی ، عصاره فلفل چیلی ، که روی پوست شما بر روی مفصل آرتروز قرار گرفته است ، می تواند به برخی از افراد کمک کند. ممکن است مجبور شوید سه تا چهار بار در روز به مدت چند هفته، قبل از از مشاهده تاثیر آنها را استفاده کنید. بعضی از افراد تحمل تحریک را ندارند. دستان خود را پس از استفاده از کرم کپسایسین به خوبی بشویید.
• مهاربندها یا بند کفش. قرار دادن کفش یا سایر وسایل ممکن است به شما در کاهش درد هنگام ایستادن یا راه رفتن کمک کند. این ابزار می توانند به مفصل شما جهت برداشتن فشار وارده به آن کمک و از آن پشتیبانی کنند.
• دستگاه های کمکی. دستگاه های کمکی می توانند به کاهش فشار بر مفاصل موثر باشند. هنگام راه رفتن، عصا وزن را از روی زانو یا باسن کم می کند. عصا را در دست مقابل پایی که درد می کند نگه دارید.
در صورت ابتلا به آرتروزاستخوانی در انگشتان دست ، چنگ زدن و گرفتن ابزارمی تواند کار در آشپزخانه را آسان کند. کاتالوگ ها یا فروشگاه های لوازم پزشکی را بررسی کنید یا از پزشک یا کاردرمانگر خود در مورد دستگاه های کمکی سوال کنید.
• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS). از جریان الکتریکی ولتاژ پایین جهت تسکین درد استفاده می شود. این دارو تسکین کوتاه مدت برای برخی از افراد مبتلا به آرتروز زانو و مفصل ران فراهم می کند.
درمان های جایگزین
درمان های مکمل و دارویی جایگزین که در بهبودی آرتروز نویدبخش اند، عبارتند از:
• طب سوزنی. برخی مطالعات نشان می دهد که طب سوزنی می تواند درد را تسکین دهد و عملکرد افرادی را که آرتروز زانو دارند بهبود بخشد. طی طب سوزنی، سوزن های نازک مومانند در نقاط دقیق بدن وارد پوست می شوند.
• گلوکوزامین و کندرویتین. مطالعات در مورد این مکمل های غذایی متفاوت بوده است. تعدادی از آنها مزایایی را برای افراد مبتلا به آرتروز پیدا کرده اند، در حالی که بیشتر آنها نشان می دهند که این مکمل ها ازتسکین دهنده ها بهتر نیستند. گلوکوزامین وکندرویتین می توانند با رقیق کننده های خون مانند وارفارین تداخل داشته باشند و باعث مشکلات خونریزی شوند.
• سویا_ آووکادو غنی نشده. این مکمل غذایی - مخلوطی از روغن آووکادو و دانه های سویا - در اروپا برای درمان آرتروز زانو و مفصل ران به طور گسترده ای استفاده می شود. این ماده به عنوان ضد التهاب عمل می کند و برخی مطالعات نشان داده اند که می تواند آسیب مفصلی را کند یا حتی از آن جلوگیری کند.
• اسیدهای چرب امگا ۳. امگا ۳ که در ماهی های چرب و مکمل های روغن ماهی یافت می شود، می تواند به تسکین درد و بهبود عملکرد کمک کند.
با پزشک خود در مورد مکمل هایی که در نظر دارید صحبت کنید.
راهکارهایی برای کنار آمدن بیماری
توانایی شما برای مقابله با وجود درد و ناتوانی ناشی از آرتروز، اغلب تعیین می کند که آرتروز چه تاثیری بر زندگی شما بگذارد. در صورت احساس ناامیدی با پزشک خود صحبت کنید ، زیرا ممکن است ایده هایی در مورد چگونگی کنار آمدن با آرتروز یا ارجاع دادن شما به شخصی که می تواند به شما در این زمینه کمک کند داشته باشد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
ممکن است با مراجعه به پزشک عمومی شروع کنید ، وی می تواند شما را به پزشکی متخصص در زمینه اختلالات مفصلی (متخصص روماتولوژی) یا جراحی ارتوپدی ارجاع دهد.
آن چه می توانید انجام دهید
لیستی تهیه کنید که شامل موارد زیر باشد:
• شرح دقیق علائم و زمان شروع آنها
• اطلاعات مربوط به مشکلات پزشکی که شما، والدین و خواهرها و برادرهایتان داشته اید.
• تمام داروهای تجویز شده، داروهای بدون نسخه و مکمل های غذایی که مصرف می کنید و دوزهای مصرفی آن ها
• سوالاتی که باید از پزشک بپرسید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک شما ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:
• آیا درد مداوم است، یا اینکه می آید و می رود؟
• آیا فعالیت خاصی باعث بهبود یا تشدی درد می شود؟
• آیا تا به حال به این مفصل آسیب رسانده اید؟