نگاه کلی
اوریون عفونتی ویروسی می باشد که در درجه اول غدد بزاقی واقع شده در نزدیک گوش را تحت تأثیر قرار می دهد. اوریون می تواند باعث تورم در یکی از این دو غده شود.
اوریون در ایالات متحده تا زمانی که واکسیناسیون اوریون جزء برنامه قرار گرفت، رایج بود. از آن زمان ، تعداد موارد مبتلا به اوریون به طور چشمگیری کاهش یافته است.
با این حال، شیوع اوریون در ایالات متحده هنوز رخ می دهد و تعداد موارد مبتلا در سال های اخیر ، به آرامی در حال افزایش می باشد. این شیوع به طور کلی افرادی را که واکسینه نشده اند تحت تأثیر قرار می دهد و در محیط هایی مانند مدارس یا دانشگاه ها که تماس نزدیک با افراد برقرار می شود، رخ می دهد.
عوارض اوریون، مانند افت شنوایی، بسیار جدی، اما نادر می باشد. درمان خاصی برای اوریون وجود ندارد.
علائم
بعضی از افراد مبتلا به ویروس اوریون هیچ علائم یا نشانه ای ندارند و یا دارای نشانه ها بسیار خفیف هستند. معمولا در حدود دو تا سه هفته بعد از قرار گرفتن دربرابر ویروس، نشانه ها و علائم ظاهر می شوند.
علامت اصلی اوریون، تورم غدد بزاقی می باشد که باعث تورم گونه ها می شود. سایر علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تورم دردناک غدد بزاقی در یک یا هر دو طرف صورت
- درد هنگام جویدن یا بلع
- تب
- سردرد
- دردهای عضلانی
- ضعف و خستگی
- از دست دادن اشتها
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر شما یا فرزندتان علائم و نشانه های اوریون را دارید به پزشک مراجعه کنید. اوریون حدود 9 روز پس از بروز علائم بسیار مسری می شود. قبل از رسیدن به مطب ، به پزشک خود اطلاع دهید که به اوریون مشکوک هستید، تا مجبور نباشید مدت زیادی در اتاق انتظار منتظر بمانید و دیگران را آلوده کنید.
در این میان کارهای زیر را انجام دهید:
تا حد امکان استراحت کنید
سعی کنید علائم را با کمپرس سرد و مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن کاهش دهید.
ابتلا به اوریون غیرمعمول است، بنابراین ممکن است بیماری دیگری باعث ایجاد این علائم و نشانه ها شود. غدد بزاقی متورم و تب می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد:
- انسداد غده بزاقی
- عفونت ویروسی متفاوت
علل بیماری
علت اوریون، ویروس اوریون می باشد که از طریق فرد به فرد و از طریق بزاق آلوده به راحتی گسترش می یابد. اگر بدنتان نسبت به این ویروس ایمن نباشد، ممکن است با تنفس قطرات بزاق یک فرد آلوده که فقط عطسه یا سرفه کرده، به اوریون مبتلا شوید. هم چنین می توانید از طریق به اشتراک گذاشتن ظروف یا فنجان خود با فرد مبتلا به اوریون ، به این بیماری مبتلا بشوید.
عوارض بیماری
عوارض اوریون بسیار جدی، اما نادر می باشد.
اکثر عوارض اوریون شامل التهاب و تورم در برخی از قسمت های بدن می باشد، مانند :
بیضه ها. این بیماری که به نام ارکیت شناخته می شود، باعث تورم یک یا هر دو بیضه در مردان بالغ، می شود. ارکیت دردناک می باشد، اما به ندرت منجر به ناتوانی در فرزند آوری می شود (عقیمی).
مغز. یک ویروس عفونی، مثل اوریون، می تواند منجر به التهاب مغز ( انسفالیت ) شود و مشکلات عصبی و به خطر انداختن زندگی فرد را به دنبال داشته باشد.
غشاء و مایع دور مغز و نخاع. این وضعیت، که به عنوان مننژیت شناخته شده است، زمانی رخ می دهد که ویروس اوریون از طریق جریان خون به دستگاه عصبی مرکزی برسد.
پانکراس. علائم و نشانه های این بیماری، معروف به پانکراتیت، شامل درد در قسمت فوقانی شکم، حالت تهوع و استفراغ می باشد.
سایر عوارض اوریون عبارتند از:
افت شنوایی. کاهش شنوایی می تواند در یک یا هر دو گوش ایجاد شود. کاهش شنوایی نادر اما دائمی می باشد.
مشکلات قلبی. اوریون به ندرت، با ضربان قلب غیر طبیعی و بیماری های عضله قلب همراه است.
سقط جنین. اوریون در حین بارداری به خصوص در اوایل آن ممکن است منجر به سقط جنین شود.
پیشگیری از بروز بیماری
بهترین راه پیشگیری از اوریون، واکسیناسیون می باشد. بیشتر افراد پس از واکسیناسیون کامل نسبت به اوریون مصونیت دارند.
واکسن اوریون معمولا به صورت ترکیبی با واکسن سرخک (MMR) تزریق می شود،که نسبت به واکسن های دیگر بی خطرتر و موثرتر است. بهتر است قبل از مدرسه دو دوز از این واکسن به کودکان، تزریق شود. این واکسن ها باید در هنگام تولد کودک تزریق شوند:
- بین 12 تا 15 ماهگی
- بین سنین 4 تا 6 سال
دانشجویان کالج، مسافران بین المللی و به ویژه کارکنان مراقبت های بهداشتی تشویق می شوند تا حتما دو دوز از واکسن MMR را دریافت کنند. یک دوز به اندازه کافی برای محافظت در برابر اوریون موثر نمی باشد.
دوز سوم واکسن به طور معمول توصیه نمی شود. اما اگر در منطقه ای هستید که اوریون در آن شایع است، پزشک دوز سوم واکسن را تجویز می کند. مطالعه شیوع اخیر اوریون در یکی از دانشگاه ها نشان داد که خطر ابتلا به این بیماری برای دانشجویانی که دوز سوم واکسن MMR دریافت کرده اند، بسیار کاهش یافته است.
کسانی که به واکسن MMR نیاز ندارند
شما نیاز به واکسن ندارید، اگر:
دو دوز واکسن MMR پس از 12 ماهگی را دریافت کرده اید.
یک دوز واکسن MMR راگرفته اید و در معرض خطر ابتلا به سرخک یا اوریون نیستید.
آزمایش خون نشان دهد که در مقابل سرخک، اوریون ایمن هستید.
تولد قبل از سال 1957- بیشتر افراد در آن گروه سنی احتمالاً به طور طبیعی توسط ویروس آلوده شده اند و مصونیت دارند.
هم چنین، برای این افراد واکسن توصیه نمی شود:
افرادی که واکنش آلرژیک مرگبار به آنتی بیوتیک نئومایسین یا سایر اجزای واکسن MMR دارند.
زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری در چهار هفته آینده را دارند.
افرادی که به شدت دچار نقص سیستم ایمنی هستند.
کسانی که باید واکسن MMR را دریافت کنند
در صورت عدم مطابقت با موارد ذکر شده در بالا و اگر دارای شرایط زیر می باشید باید واکسیناسیون انجام دهید:
در حال حاضر باردار نیستید، ولی در سن بارداری قرار دارید.
در کالج یا مدرسه متوسطه دیگر شرکت می کنید
در بیمارستان، مرکز پزشکی، مرکز مراقبت از کودکان یا مدرسه کار می کنید
برای سفر به خارج از کشور یا ماجراجویی برنامه ریزی می کنید
کسانی که باید برای واکسن MMR صبر کنند
اگر این شرایط را دارید باید منتظر بمانید:
در صورت ابتلا به بیماری ، به طور کم یا خیلی سخت، صبر کنید تا بهبود یابید.
در صورت بارداری ، تا بعد از تولد فرزند صبر کنید.
کسانی که باید در رابطه با دریافت واکسن با پزشک خود مشورت کنند
در صورت وجود شرایط زیر ،قبل از دریافت واکسن برای اوریون، با پزشک خود مشورت کنید:
سرطان
اختلال خونی
ابتلا به بیماری مانند HIV /AIDS که سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
تحت درمان بودن با داروهایی مانند استروئید ها که بر سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارند
دریافت سایر واکسن ها طی چهار هفته گذشته
عوارض واکسن
واکسن MMR بسیار ایمن و موثر است. دریافت واکسن MMR بسیار ایمن تر از ابتلا به اوریون می باشد.
اکثر مردم هیچ عارضه جانبی ناشی از واکسن را تجربه نمی کنند. برخی افراد برای مدت کوتاهی دچار تب خفیف، عارضه پوستی و درد مفصل می شوند.
به ندرت ممکن است کودکانی که واکسن MMR دربافت می کنند، تشنج ناشی از تب را تجربه کنند. اما این تشنج ها با هیچ عارضه دراز مدتی همراه نمی باشد.
بر اساس گزارش های گسترده - از آکادمی اطفال آمریکا، انستیتوی پزشکی و مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها - هیچ ارتباطی بین واکسن MMR و اوتیسم وجود ندارد.
تشخیص
در صورت مشاهده علائم یا نشانه های اوریون در خود یا فرزندتان ، پزشک احتمالاً:
در مورد واکسیناسیون یا قرار گرفتن در معرض ویروس سوالاتی بپرسد.
آزمایش خون را برای بررسی شواهد ویروس اوریون تجویز کند.
درمان
اوریون توسط ویروس ایجاد می شود، بنابراین آنتی بیوتیک ها مؤثر نمی باشند. اما بیشتر کودکان و بزرگسالان مبتلا به یک اوریون ساده در طی چند هفته بهبود می یابند.
اوریون معمولاً دیگر مسری نمی باشد و افراد مبتلا می توانند با خیال راحت حدود پنج روز پس از ظهور علائم و نشانه ها به محل کار یا مدرسه خود بازگردند.
سبک زندگی و درمان های خانگی
استراحت بهترین روش درمانی می باشد. پزشک برای تسریع بهبودی نمی تواند کاری انجام دهد.
اما می توانید برای کاهش درد و ناراحتی، چند قدم بردارید و از ابتلا دیگران به این بیماری خودداری کنید. بنابراین سعی کنید:
برای جلوگیری از شیوع بیماری به دیگران، خود یا فرزند خود را قرنطینه کنید. اوریون ممکن است تا پنج روز پس از شروع علائم و نشانه ها مسری باشد.
برای تسکین علائم از مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن (تایلنول و غیره) یا داروی ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن استفاده کنید.
برای تسکین درد غدد متورم از کمپرس گرم یا سرد استفاده کنید.
از بیضه بند و کمپرس سرد برای کاهش درد بیضه های حساس استفاده کنید.
از مصرف غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد دارند خودداری کنید. سوپ های آبگوشتی یا غذاهای نرم مانند پوره سیب زمینی یا بلغور جو دوسر را امتحان کنید.
از غذاهای ترش مانند مرکبات یا آب میوه هایی که باعث تحریک تولید بزاق می شوند خودداری کنید.
به مقدار زیاد مایعات بنوشید.
در صورت ابتلا کودک به اوریون ، عوارض این بیماری را در نظر داشته باشید. در صورت پیشرفت شرایط زیر با پزشک خود مشورت کنید:
- تب 103 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) یا بیشتر
- مشکل در خوردن یا آشامیدن
- گیجی یا گمراهی
- درد شکم
- درد و تورم بیضه ها در پسران
آمادگی برای ملاقات با پزشک
آنچه می توانید انجام دهید
یادداشت علائم خود یا فرزندتان و مدت آن
سعی در یادآوری تماس خود یا فرزندتان با فردی دارای علائم و نشانه های اوریون
تهیه ی لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود یا فرزندتان
یادداشت اطلاعات مهم پزشکی، از جمله سایر موارد تشخیص داده شده
یادداشت اطلاعات مهم شخصی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی
یادداشت سؤالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید
سؤالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید
علت این علائم و نشانه ها به احتمال زیاد چیست؟
چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
مدت زمان بهبودی علائم چقدر می باشد؟
آیا درمان های خانگی یا مراکز مراقبت از خود برای تسکین این علائم وجود دارد؟
آیا بیماری من یا فرزندم مسری است؟ برای چه مدت؟
برای کاهش خطر انتقال به دیگران، چه اقداماتی باید انجام دهیم؟
در پرسیدن هر سؤالی که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً سوالاتی مانند موارد زیر خواهد پرسید:
متوجه چه علائم و نشانه هایی شده اید؟ اولین بار چه زمانی متوجه آنها شدید؟ آیا آنها به مرور زمان تشدید شده اند؟
آیا علائم شامل درد شکم یا در مردان، درد بیضه می باشد؟
آیا شخص دیگری را می شناسید که طی چند هفته ی گذشته علائم و نشانه های مشترکی = با شما داشته باشد؟
آیا شما و فرزندتان در حال واکسیناسیون هستید؟
آیا شما یا فرزندتان در حال حاضر تحت درمان هستید یا اخیراً به دلیل بیماری های پزشکی دیگر تحت درمان قرار گرفته اید؟
شما یا فرزندتان در حال حاضر چه داروهایی از جمله داروهای بدون نسخه و همچنین ویتامین ها و مکمل ها را مصرف می کنید؟
آیا فرزندتان به مدرسه یا مراکز مراقبت از کودک می رود؟
آیا باردار یا شیرده هستید؟