نگاه کلی
تاندونیتیس التهاب یا تحریک تاندون -زردپی/تارهای رشته ای ضخیمی که عضله را به استخوان متصل می کنند_ می باشد. این عارضه باعث درد و حساسیت خارج از مفصل می شود.
در حالی که التهاب تاندون می تواند در هر یک از تاندون ها ایجاد شود، این بیماری بیشتر در اطراف شانه ها، آرنج ها، مچ ها، زانوها و پاشنه ها دیده می شود.
برخی از نام های متداول برای مشکلات مختلف التهاب تاندون عبارتند از:
• آرنج تنیس بازان
• آرنج گلف بازان
• شانه پرتاب کنندگان توب
• شانه شناگران
• زانوی پرشگران
در بیشتر موارد، التهاب با استراحت، فیزیوتراپی و داروهای مُسکن درمان می شود. اگر التهاب تاندون شدید بوده و منجر به پارگی آن شود، ممکن است به جراحی نیاز باشد.
علائم
علائم و نشانه های التهاب در نقاطی رخ می دهد که تاندون به استخوان متصل می شود و معمولاً عبارت است از:
• دردی که اغلب مداوم بوده، به ویژه هنگام حرکت اندام یا مفصل آسیب دیده
• التهاب مفاصل
• تورم خفیف
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
بیشتر موارد التهاب تاندون با اقداماتی که خود فرد انجام می دهد، بهبود می یابد. اگر علائم و نشانه ها ادامه پیدا کرده و بیش از چند روز در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کرد، باید به پزشک مراجعه کرد.
علل بیماری
اگرچه تاندونیتیس می تواند در اثر آسیب ناگهانی ایجاد شود، اما این عارضه معمولاً در نتیجه تکرار یک حرکت خاص در طول زمان ایجاد می شود. التهاب تاندون بیشتر در افرادی ایجاد می شود که مشاغل یا سرگرمی های آنها حرکات تکراری را ایجاد کرده، و فشار بر روی تاندون ها وارد می کند.
استفاده از تکنیک مناسب به ویژه هنگام انجام حرکات ورزشی تکراری یا فعالیتهای مرتبط با شغل بسیار مهم می باشد. تکنیک نادرست می تواند فشار زیادی را بر روی تاندون تحمیل کرده که می تواند منجر به التهاب تاندون شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عوامل خطرساز التهاب تاندون عبارت است از سن، کار در مشاغل خاص یا شرکت در برخی فعالیت های ورزشی می باشد.
سن
با افزایش سن، انعطاف پذیری تاندون ها کاهش یافته و باعث آسیب پذیری آنها می شود.
شغل
التهاب تاندون در افرادی که شغل آنها شامل حرکات زیر است عبارت است از:
• حرکات تکراری
• وضعیت بدنی ناصحیح
• دست را مداوم بالای سر بردن
• ارتعاش
• تقلای شدید
ورزش ها
اگر فعالیت های ورزشی خاصی انجام می دهید که حرکاتی تکراری در آن انجام می شود، و به خصوص اگر انجام آن بر طبق اصول و قواعد آن انجام نشود می تواند باعث التهاب تاندون شود. این ورزش ها عبارتند از:
• بیسبال
• بسکتبال
• بولینگ
• گلف
• دویدن
• شنا كردن
• تنیس
عوارض بیماری
بدون درمان مناسب، التهاب تاندون می تواند در نهایت منجر به پارگی تاندون شود که عارضه بسیار جدی تری بوده و ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد.
اگر التهاب تاندون برای چندین هفته یا چند ماه ادامه داشته باشد، عارضه تاندینوزیس ایجاد می شود. این عارضه به صورت تحلیل تاندون، همراه با رشد غیر طبیعی عروق خونی جدید می باشد.
پیشگیری از بروز عارضه
برای کاهش احتمال التهب تاندون، این اقدامات را انجام دهید:
• پرهیز از انجام فعالیت های پرفشار. به خصوص برای مدت طولانی از انجام فعالیت هایی که فشار زیادی به تاندون ها وارد می کنند خودداری کنید. اگر در حین انجام تمرین خاصی متوجه درد شدید، کمی استراحت کنید.
• بهبود تکنیک فعالیت های ورزشی. اگر تکنیک انجام یک فعالیت یا تمرین نادرست باشد، تاندون دچار مشکل خواهد شد. هنگام شروع یک ورزش جدید یا استفاده از تجهیزات ورزشی، دستورالعمل های تکنیک صحیح انجام آن ها را یاد بگیرید.
• کشش. پس از ورزش زمان کافی را برای انجام فعالیت های کششی اختصاص دهید تا دامنه حرکات مفاصل افزایش یابد. این کار می تواند آسیب ناشی از تکرار حرکات را روی بافت ها به حداقل برساند. بهترین زمان برای کشش، بعد از ورزش، وقتی عضلات گرم هستند، می باشند.
• از ارگونومی مناسب در محل کار خود استفاده کنید. در صورت امکان، ارزیابی ارگونومیکی از محیط کار خود داشته باشید و صندلی، صفحه کلید و صفحه نمایش (دسک تاپ) خود را متناسب با قد، دست ها و کارهای معمول تنظیم کنید. این باعث حفاظت از مفاصل و تاندون ها در برابر آسیب بیش از حد می باشد.
• عضلات خود را برای فعالیت های ورزشی آماده کنید. تقویت عضلات می تواند باعث افزایش مقاومت آنها در برابر فشار شود.
تشخیص
معمولاً پزشک می تواند التهاب تادون را در حین معاینه جسمی تشخیص دهد. در صورت لزوم برای رد کردن سایر بیماری هایی که ممکن است باعث ایجاد علائم و نشانه ها شوند، پزشک انجام رادیوگرافی یا سایر آزمایش های تصویربرداری را تجویز می کند.
درمان
هدف از درمان التهاب تاندون، تسکین درد و کاهش التهاب می باشد. در اغلب موارد انجام اقداماتی از جمله استراحت، یخ و مصرف مسکن های بدون نسخه، کافی می باشد.
داروها
در التهاب تاندون ، پزشک ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:
• مسکن ها. مصرف آسپیرین، ناپروکسن سدیم یا ایبوپروفن، می تواند ناراحتی های ناشی از التهاب تاندون را تسکین دهد. کرم های موضعی با داروهای ضد التهاب نیز بدون ایجاد عوارض جانبی مشابه مصرف خوراکی داروهای ضد التهاب در تسکین درد موثر می باشند.
• کورتیکواستروئیدها. گاهی پزشک برای تسکین التهاب تاندون، داروی کورتون در اطراف آن تزریق می کند. تزریق کورتیزون التهاب را کاهش داده و می تواند باعث کاهش درد شود. در التهاب تاندونیت، تزریق کورتیکواستروئیدها برای بیش از سه ماه توصیه نمی شود (تاندونیتیس مزمن)، زیرا تزریق مکرر تاندون را ضعیف کرده و خطر پارگی تاندون را افزایش دهد.
• تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP). این درمان به صورت گرفتن نمونه خون از خود بیمار و سانتریفیوژ آن برای جدا کردن پلاکت ها و سایر فاکتورهای بهبود دهنده می باشد و سپس محلول به ناحیه مزمن ملتهب تزریق می شود. اگرچه تحقیقات برای تعیین بهترین کارایی، غلظت ها و تکنیک ها همچنان در حال انجام است، اما نتیجه تزریق پلاسما در ناحیه درگیر امیدوار کننده بوده است.
فیزیوتراپی
می توان از برنامه تمرینی مناسبی برای کشش و تقویت تاندون عضله آسیب دیده بهره مند شد. به عنوان مثال، درمان های اختصاصی بر روی انقباض عضله، روش درمانی بسیار موثر برای بسیاری از عارضه های مزمن تاندون بوده و اکنون درمان خط اول محسوب می شود.
روش های جراحی و سایر روش ها
در مواردی که فیزیوتراپی باعث بهبود علائم نشود، ممکن است پزشک انجام اقدامات زیر را توصیه کند:
• سوزن خشک. در این روش با یک سوزن نازک، سوراخ های کوچکی در تاندون ایجاد می شود، این کار منجر به تحریک عواملی می شود که در ترمیم تاندون نقش دارند.
• درمان اولتراسونیک (فراصوت). در این روش کم تهاجمی برش کوچکی در پوست زده می شود تا دستگاه خاصی که بافت آسیب دیده تاندون را با امواج فراصوت از بین می برد، در آن کار گذاشته شود.
• عمل جراحی. بسته به شدت آسیب تاندون، ممکن است نیاز به ترمیم از طریق جراحی باشد، به خصوص اگر تاندون از استخوان جدا شده باشد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
برای درمان التهاب تاندون در خانه، R.I.C.E. کلمه ای است که باید به خاطر بسپارید: استراحت (Rest)، یخ (Ice)، محکم بستن (Compression) و بالا بردن ناحیه آسیب دیده (Elevation). این پروتکل درمانی زیر می تواند بهبودی را تسریع کرده و از بروز مشکلات بعدی جلوگیری کند:
• استراحت. از انجام فعالیت هایی که درد یا تورم را افزایش می دهند خودداری کنید. همراه با درد کار یا ورزش نکنید. استراحت برای ترمیم بافت ضروری است، اما به معنای استراحت مطلق در رختخواب نیست. می توانید فعالیت ها و تمرینات دیگری را انجام دهید که به تاندون ملتهب آسیب وارد نشود. شنا و ورزش در آب می تواند کمک کننده باشد.
• یخ. برای کاهش درد، اسپاسم عضلات و تورم، چندین بار در روز برای حداکثر ۲۰ دقیقه، یخ را روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. بسته های یخ، ماساژ یخ یا وان های یخ و آب می توانند کمک کننده باشند. برای ماساژ یخ، فنجانی از فوم پلاستیکی را پر از آب کرده و فریز کنید، این کار باعث می شود تا بتوانید در حالی که یخ را مستقیماً روی پوست قرار می دهید، فنجان را نگه دارید.
• محکم بستن. از آنجا که تورم می تواند باعث کاهش قدرت حرکت مفصل آسیب دیده شود، تا زمان بهبودی تورم، روی آن را محکم ببندید. بستن با باند الاستیک محکم بهترین گزینه می باشد (توجه داشته باشید فشار نباید در حدی باشد که جریان خون قطع شود).
• بالا بردن ناحیه آسیب دیده. اگر تاندون زانو ملتهب شده باشد، بهتر است برای کاهش تورم، پای آسیب دیده بالاتر از سطح قلب قرار گیرد.
اگرچه استراحت بخشی اساسی در درمان التهاب تاندون می باشد، اما کم تحرکی در طولانی مدت می تواند باعث سفتی مفاصل شود. پس از چند روز استراحت، آن را به آرامی حرکت داده تا انعطاف پذیری مفصل حفظ شود.
همچنین مصرف داروهای بدون نسخه - مانند آسپیرین ، ایبوپروفن ، ناپروکسن سدیم یا استامینوفن می تواند درد ناشی از التهاب تاندون را کاهش دهد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
معمولاً ابتدا علائم با پزشک عمومی در میان گذاشته می شود، اما ممکن است لازم باشد به یک متخصص پزشکی ورزشی یا روماتولوژی نیاز باشد.
آن چه می توانید انجام دهید
بهتر است فهرستی از موارد زیر را یادداشت کنید:
• شرح مفصلی از علائم خود
• اطلاعات در مورد سابقه بیماری
• اطلاعاتی در مورد سابقه بیماری های والدین یا خواهر و برادر
• تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید
• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید.
در مورد التهاب تاندون، برخی از سوالاتی که بهتر است از پزشک بپرسید عبارتند از:
• علت این علائم چیست؟
• آیا علت احتمالی دیگری وجود دارد؟
• آیا لازم است آزمایشی انجام دهم؟
• چه روش درمانی را توصیه می کنید؟
• به بیماری های دیگری مبتلا می باشم، چگونه می توانم به بهترین نحو آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا لازم است فعالیت های خود را محدود کنم؟
• آیا اقدامات خودمراقبتی وجود دارد که بتوانم انجام دهم؟
• آیا بروشور یا مجله هایی با این محتوا موجود است که با خود ببرم؟ چه وب سایتی را پیشنهاد می کنید؟
از پزشک چه انتظاری می رود
در طول معاینه فیزیکی، پزشک اطراف ناحیه آسیب دیده را بررسی می کند. تعیین محل دقیق درد می تواند به تشخیص علت دقیق عارضه کمک کند.
پزشک همچنین مفصل آسیب دیده را حرکت می دهد موقعیت های مختلف تغییر می دهد تا سعی کند علائم و نشانه های شما را مشاهده کند.
سوالاتی که پزشک ممکن است از شما بپرسد عبارتند از:
• در کدام ناحیه بیشتر درد احساس می کنید؟
• درد از چه زمانی آغاز شد؟
• آیا به طور ناگهانی شروع شد یا به تدریج اتفاق افتاد؟
• چه شغلی دارید؟
• در چه سرگرمی ها یا فعالیت های تفریحی شرکت می کنید؟
• آیا درد شما در طی برخی فعالیت ها مانند زانو زدن یا بالا رفتن از پله ها بروز کرده یا تشدید می شود؟
• آیا اخیراً افتاده اید یا هر نوع آسیب دیگری را تجربه کرده اید؟
• چه نوع درمان هایی را در خانه امتحان کرده اید؟
• این درمان ها چه تاثیری داشته اند؟
• چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
• چه چیزی علائم شما را بدتر می کند ؟