نگاه کلی
تنگی پیلور یک بیماری غیر معمول در نوزادان است که مانع از ورود غذا به روده کوچک می شود.
به طور معمول، دریچه عضلانی (پیلور) بین معده و روده کوچک، غذا را در معده نگه می دارد تا زمانی که برای مرحله بعدی فرآیند گوارش آماده شود. در تنگی پیلور، عضلات پیلور ضخیم می شوند و به طور غیر طبیعی بزرگ می شوند و مانع از رسیدن غذا به روده کوچک می شوند.
تنگی پیلور می تواند منجر به استفراغ شدید، کم آبی بدن و کاهش وزن شود. نوزادان مبتلا به تنگی پیلور به نظر همیشه گرسنه هستند.
جراحی، تنگی پیلور را درمان می کند.
علائم
علائم تنگی پیلور معمولاً در عرض سه تا پنج هفته پس از تولد ظاهر می شوند. تنگی پیلور در نوزادان بزرگتر از 3 ماه، نادر است.
علائم عبارتند از:
- استفراغ بعد از تغذیه. نوزاد امکان دارد به شدت استفراغ کند و شیر مادر یا شیر خشک را تا چند متر دورتر به بیرون پرتاب کند (استفراغ پرتابی). استفراغ در ابتدا خفیف بوده و به تدریج با باریک شدن دهانه پیلور شدیدتر می شود. استفراغ گاهی حاوی خون است.
- گرسنگی مداوم. نوزادانی که تنگی پیلور دارند، اغلب می خواهند بلافاصله پس از استفراغ غذا بخورند.
- انقباضات معده. فرد متوجه انقباضات موج مانند (پریستالسیس) که بلافاصله پس از شیر خوردن، اما قبل از استفراغ، در بالای شکم کودک موج می زند که به دلیل تلاش ماهیچه‌های معده است، می شود. که غذا را به زور از طریق محوطه باریک پیلور عبور می‌دهند.
- کم آبی بدن. کودک بدون اشک گریه می کند یا بی حال می شود یا امکان دارد فرد متوجه شود که پوشک های خیس کمتری را عوض می کند یا پوشک ها آنطور که انتظار دارد خیس نیستند.
- تغییرات در حرکات روده. از آنجایی که تنگی پیلور مانع از رسیدن غذا به روده می شود، نوزادان مبتلا به این بیماری دچار یبوست می شوند.
- مشکلات وزن. تنگی پیلور می تواند مانع از افزایش وزن نوزاد شود و گاهی اوقات باعث کاهش وزن می شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در شرایط زیر به پزشک مراجعه کنید:
- بیمار پس از مصرف غذا استفراغ پرتابی دارد
- فعالیت کمتر یا به طور غیرعادی تحریک پذیر به نظر می رسد
- دفعات بسیار کمتری ادرار می کند یا دفع مدفوع به میزان قابل توجهی کمتر است
- وزن اضافه نمی کند یا در حال کاهش وزن است
علل بیماری
علل تنگی پیلور ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد بیماری نقش دارند. تنگی پیلور معمولاً در بدو تولد وجود ندارد و احتمالاً بعد از آن ایجاد می شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عوامل خطرساز برای تنگی پیلور عبارتند از:
- جنسیت. تنگی پیلور بیشتر در پسران (به ویژه فرزندان اول) نسبت به دختران دیده می شود.
- نژاد. تنگی پیلور در سفیدپوستان از اصل و نسب اروپای شمالی شایع تر، در سیاه پوستان کمتر و در آسیایی ها نادر است.
- تولد زودرس. تنگی پیلور در نوزادانی که نارس به دنیا می آیند بیشتر سایر نوزادان است.
- سابقه خانوادگی. مطالعات میزان بالاتری از این اختلال را در میان برخی خانواده ها نشان داده اند. تنگی پیلور در حدود 20 درصد از نوادگان مذکر و 10 درصد از نوادگان مونث مادرانی که این عارضه را داشتند ایجاد می شود.
- سیگار کشیدن در دوران بارداری. این رفتار می تواند خطر تنگی پیلور را تقریباً دو برابر کند.
- مصرف زودهنگام آنتی بیوتیک. در نوزادانی که در هفته های اول زندگی آنتی بیوتیک های خاصی داده می شود( برای مثال اریترومایسین برای درمان سیاه سرفه) خطر تنگی پیلور افزایش می یابد. علاوه بر این، در نوزادان، مادرانی که در اواخر بارداری آنتی‌بیوتیک‌های خاصی مصرف کرده‌اند، خطر تنگی پیلور افزایش می یابد.
- تغذیه با شیشه شیر. برخی از مطالعات نشان می دهد که تغذیه با شیشه به جای شیردهی می تواند خطر تنگی پیلور را افزایش دهد. اکثر افرادی که در این مطالعات شرکت کرده اند به جای شیر مادر از شیر خشک استفاده کردند، بنابراین مشخص نیست که آیا افزایش خطر، مربوط به شیر خشک است یا مکانیسم تغذیه با شیشه شیر.
عوارض بیماری
تنگی پیلور می تواند منجر به موارد زیر شود:
- عدم رشد و نمو.
- کم آبی بدن. استفراغ مکرر می تواند باعث کم آبی بدن و عدم تعادل مواد معدنی (الکترولیت) شود. الکترولیت ها به تنظیم بسیاری از عملکردهای حیاتی کمک می کنند.
- تحریک معده. استفراغ مکرر می تواند معده کودک را تحریک کند و باعث خونریزی خفیف شود.
- زردی. به ندرت، ماده ای که از کبد ترشح می شود (بیلی روبین) می تواند تجمع پیدا کرده و باعث تغییر رنگ زرد در پوست و چشم شود.
تشخیص
پزشک کودک با معاینه فیزیکی شروع می کند. گاهی اوقات، پزشک هنگام معاینه شکم نوزاد، یک توده زیتونی شکل (عضلات پیلور بزرگ شده) را احساس می کند. انقباضات موج مانند (پریستالسیس) گاهی اوقات هنگام معاینه شکم نوزاد، اغلب قبل از شروع استفراغ، قابل مشاهده است.
پزشک همچنین موارد زیر را توصیه می کند:
- آزمایش خون. برای بررسی کم آبی بدن یا عدم تعادل الکترولیت یا هر دو.
- سونوگرافی. برای مشاهده پیلور و تایید تشخیص تنگی پیلور.
- عکس برداری با اسکن ساده. از سیستم گوارش کودک، در صورتی که نتایج سونوگرافی واضح نباشند.
درمان
برای درمان تنگی پیلور نیاز به جراحی می باشد. این روش (پیلورومیوتومی) اغلب در همان روز تشخیص بیماری انتخاب می شود. اگر کودک کم آب باشد یا عدم تعادل الکترولیت داشته باشد، قبل از جراحی مایعات جایگزین وارد بدن او می شود.
در پیلورومیوتومی، جراح فقط لایه بیرونی عضله پیلور ضخیم شده را برش می دهد و به پوشش داخلی اجازه می دهد تا بیرون بزند. این جراحی یک کانال برای عبور غذا به روده کوچک باز می کند.
پیلورومیوتومی اغلب با استفاده از جراحی کم تهاجمی انجام می شود. یک ابزار باریک (لاپاراسکوپ) از طریق یک برش کوچک در نزدیکی ناف نوزاد وارد می شود. بهبودی از روش لاپاراسکوپی معمولاً سریعتر از بهبودی پس از جراحی سنتی است و این روش اسکار کوچکتری بر جای می گذارد.
بعد از جراحی
- به کودک مایعات داخل وریدی برای چند ساعت داده می شود. می توان پس از 12 تا 24 ساعت دوباره شیر دادن به کودک را شروع کرد.
- کودک معمولا می خواهد دفعات بیشتری شیر بخورد.
- مقداری استفراغ برای چند روز ادامه می یابد.
عوارض خطرناک جراحی تنگی پیلور شامل خونریزی و عفونت می باشد. با این حال، این عوارض شایع نیستند و نتایج جراحی عموما عالی هستند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
امکان ارجاع به پزشک متخصص در درمان اختلالات گوارشی (متخصص گوارش) یا جراح اطفال وجود دارد.
آن چه می توانید انجام دهید
- علائم کودک خود را یادداشت کنید، از جمله زمان و تعداد دفعات استفراغ نوزاد، اینکه آیا استفراغ پرتابی بوده و اینکه آیا به نظر می رسد که استفراغ بیشتر از چیزی است که کودک خورده است یا فقط بخشی از آن است.
- سوالاتی که از پزشک دارید.
سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است :
- محتمل ترین علت علائم کودک من چیست؟
- نوزاد من به چه آزمایش هایی نیاز دارد؟ آیا نیاز به آمادگی خاصی وجود دارد؟
- چه درمان هایی در دسترس هستند؟ آیا کودک من نیاز به جراحی دارد؟
- آیا بعد از جراحی محدودیتی در تغذیه وجود خواهد داشت؟
علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شخص می پرسد. آمادگی برای پاسخ به این سوالات فرصت بیشتری برای بررسی سایر موارد در اختیار شما می گذارد،سوالاتی که پزشک می پرسد شامل موارد زیر است:
- اولین بار چه زمانی کودک علائم را تجربه کرد؟
- آیا علائم مداوم هستند یا گاه به گاه؟ آیا فقط بعد از غذا خوردن ایجاد می شوند؟
- آیا نوزاد بعد از استفراغ گرسنه به نظر می رسد؟
- آیا استفراغ حالت پرتابی دارد؟
- آیا کودک روزی چهار عدد یا بیشتر پوشک خیس دارد؟
- آیا در مدفوع کودک خون وجود دارد؟
- آخرین وزن ثبت شده کودک چقدر بوده است؟