نگاه کلی
تنگی کانال نخاع، باریک شدن فضای درون ستون فقرات است که می تواند به عصب های عبوری از ستون فقرات فشار وارد کند. تنگی نخاع اغلب در ناحیه کمر و گردن رخ می دهد.
برخی از افراد مبتلا به تنگی نخاع میتوانند علائمی نداشته باشند اما درکل علائمی مثل درد ، گزگز ، بی حسی و ضعف عضلانی را تجربه می کنند. علائم می توانند به مرور زمان بدتر شوند.
تنگی نخاع معمولاً به دلیل ساییدگی و پارگی ستون فقرات مربوط به آرتروز ایجاد می شود. در موارد شدید تنگی نخاع ، پزشکان جراحی را برای ایجاد فضای مناسب برای نخاع یا اعصاب توصیه می کنند.
انواع تنگی نخاع
انواع تنگی ستون فقرات بر اساس شرایطی که در ستون فقرات وجود دارد طبقه بندی می شوند. درکل وجود چند نوع از این بیماری نیز امکان پذیر است،دو نوع اصلی تنگی نخاع عبارتند از:
- تنگی مهره های گردنی. در این حالت ، باریک شدن در قسمتی از ستون فقرات ناحیه گردن اتفاق می افتد.
- تنگی مهره های کمری. در این حالت ، باریک شدن در قسمت پایین مهره های کمری ستون فقرات اتفاق می افتد که شایعترین شکل تنگی نخاع است.
علائم
بسیاری از افراد در MRI یا CT اسکن شواهدی از تنگی نخاع دارند اما می توانند علائمی نداشته باشند. این حالت وقتی اتفاق می افتد که به تدریج شروع شده و با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم بسته به محل و میزان تنگی اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرند.
در گردن (ستون فقرات در ناحیه گردنی)
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست ، بازو ، پا یا کف پا
- ضعف در دست، بازو، ساق پا یا کف پا
- مشکل در راه رفتن و تعادل
- گردن درد
- در موارد شدید، اختلال در عملکرد روده یا مثانه (فوریت و بی اختیاری ادرار)
در قسمت پایین کمر (ستون فقرات کمر)
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در پا یا ساق پا
- ضعف در پا یا کف پا
- درد یا گرفتگی در یک یا هر دو پا هنگام ایستادن طولانی مدت یا هنگام راه رفتن ، که معمولاً هنگام خم شدن به جلو یا نشستن تسکین می یابد
- کمردرد
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت مشاهده علائم ذکر شده به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری
ستون فقرات (ستون فقرات) از گردن تا پایین کمرتان ادامه دارد. استخوان های ستون فقرات یک کانال نخاعی تشکیل داده ، که از نخاع (اعصاب) محافظت می کند.
برخی از افراد با یک کانال نخاعی کوچک متولد می شوند. اما بیشتر تنگی ستون فقرات زمانی اتفاق می افتد که اتفاقی برای فضای باز ستون فقرات رخ دهد. دلایل تنگی نخاع می تواند شامل موارد زیر باشد:
- رشد بیش از حد استخوان. آسیب و ساییدگی ناشی از آرتروز در استخوان های نخاع می تواند باعث ایجاد خارهای استخوانی شود ، که می توانند تا کانال نخاع رشد کنند. بیماری پاژه ، یک بیماری استخوانی است که معمولاً بزرگسالان را درگیر می کند ، همچنین می تواند باعث رشد بیش از حد استخوان در ستون فقرات شود.
- دیسک های فتق شده. بالشتک های نرم که به عنوان کمک فنر بین مهره ها عمل می کنند با افزایش سن خشک شده و ترک های موجود در قسمت بیرونی دیسک باعث خارج شدن مقداری از مواد داخلی نرم و فشار بر نخاع یا اعصاب می شود.
- رباط های ضخیم شده. طنابهای محکمی که به نگه داشتن استخوان های ستون فقرات کمک می کنند ، می توانند به مرور سفت و ضخیم شوند. این رباط های ضخیم شده می توانند به سمت داخل کانال نخاع برآمده شوند.
- تومورها. رشد غیرطبیعی می تواند در داخل نخاع ، غشاهای پوشاننده نخاع یا در فضای بین نخاع و مهره ها ایجاد شود. این موارد در تصویربرداری ستون فقرات با MRI یا CT غیر معمول و قابل شناسایی می باشند.
- آسیب های ستون فقرات. تصادفات رانندگی و سایر تروما ها می توانند باعث دررفتگی یا شکستگی یک یا چند مهره شوند. جابجایی استخوان ناشی از شکستگی ستون فقرات به محتوای کانال نخاع آسیب می رساند. همچنین تورم بافت اطراف پس از جراحی کمر می تواند به نخاع یا اعصاب فشار وارد کند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
بیشتر مبتلایان به این عارضه بیش از 50 سال سن دارند. اگرچه تغییرات تخریب زا می تواند باعث تنگی نخاع در افراد جوان شود ، علل دیگر باید مورد توجه قرار گیرند.عوامل دیگر شامل ضربه ، تغییر شکل مادرزادی ستون فقرات مانند اسکولیوز و یک بیماری ژنتیکی می باشد که بر رشد استخوان و عضله در سراسر بدن تأثیر گذار است. تصویربرداری از ستون فقرات می تواند این علل را از هم متمایز کند.
عوارض بیماری
این عارضه به ندرت ، درمان نیافته، پیشرفت کرده و دائمی می شود.موارد زیر از عوارض این بیماری می باشد:
- بی حسی
- ضعف
- مشکلات تعادل
- بی اختیاری
- فلج
تشخیص
برای تشخیص تنگی ستون فقرات ، پزشک در رابطه با علائم و سابقه پزشکی از فرد سوال می کند و معاینه بدنی انجام می دهد. چندین آزمایش تصویربرداری را برای کمک به تعیین علایم و نشانه ها انجام می دهد.
تست های تصویربرداری
این تست ها شامل موارد زیر است:
- اشعه X. با تصویر برداری اشعه X تغییرات استخوانی ، مانند اسپاین های استخوان که فضای کانال نخاعی را تنگ میکنند ، نشان داده می شوند. هر اشعه X توسط تابش کمی تولید می شود.
- تصویربرداری تشدید مغناطیسیMRI .از آهن ربا و امواج رادیویی قدرتمندی برای تولید تصاویر مقطعی از ستون فقرات استفاده می کنند. این آزمایش می تواند آسیب به دیسک و رباط های بیمار و همچنین وجود تومورها را تشخیص دهد. از همه مهمتر ، می تواند نشان دهد که اعصاب نخاع در چه مکانی تحت فشار قرار دارند.
- CT یا میلوگرام CT. اگر نمی توانید MRI انجام دهید ، پزشک توموگرافی کامپیوتری (CT) را توصیه می کند ، آزمایشی که تصاویر اشعه X گرفته شده از زوایای مختلف را برای تولید تصاویر مقطعی و دقیق از بدن ترکیب می کند. در میلوگرام CT ، سی تی اسکن پس از تزریق ماده حاجب انجام می شود. این رنگ طناب نخاعی و اعصاب را مشخص می کند و می تواند دیسک های فتق شده ، خارهای استخوان و تومورها را نشان دهد.
درمان
درمان تنگی نخاع به محل تنگی و شدت علائم و نشانه های فرد بستگی دارد.
در رابطه با درمانی که برای شرایط بیماری مناسب است با پزشک خود مشورت کنید. اگر علائم خفیف است یا هیچ موردی را تجربه نمی کنید ، پزشک با قرار ملاقات های منظم وضعیت فرد را کنترل کرده و نکاتی در مورد خود مراقبتی ارائه دهد که می توانید در خانه انجام دهید. اگر اینها کمکی نکرد ، وی داروها یا فیزیوتراپی را توصیه کرده و در نهایت جراحی را پیشنهاد می کند.
دارو درمانی
پزشک موارد زیر را تجویز میکند:
- مسکن ها. برای کاهش ناراحتی ناشی از تنگی نخاع داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن (ادویل ، مورتین IB ) ، ناپروکسن (Aleve ) و استامینوفن (تیلنول) می توانند به طور موقت استفاده شوند. البته معمولاً فقط برای مدت زمان کوتاهی توصیه می شوند .
- داروهای ضد افسردگی. دوزهای شبانه داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ، مانند آمی تریپتیلین ، می تواند به کاهش درد مزمن کمک کند.
- داروهای ضد تشنج. از برخی از داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین (نورونتین) و پرگابالین (لیریکا) برای کاهش درد ناشی از آسیب دیدن اعصاب استفاده می شود.
- داروهای افیونی. داروهایی که حاوی مواد کدئینی مانند اکسی کدون (اکسی کونتین ، روکسی کدون) و هیدروکدون (نورکو ، ویکودین) هستند برای تسکین درد کوتاه مدت مفید می باشند. همچنین برای درمان طولانی مدت نیز با احتیاط، مواد افیونی در نظر گرفته می شود. اما خطر عوارض جانبی جدی ، مانند به وجود آمدن اعتیاد به این دارو نیز وجود دارد.
فیزیوتراپی
ممکن است در افرادی که دچار تنگی کانال نخاع هستند ،کاهش تحرک برای کمتر کردن درد دیده شود. اما این می تواند منجر به ضعف عضلانی و درد بیشتر شود. یک فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را به فرد آموزش دهد که کمک کننده است:
- قدرت و استقامت خود را بالا ببرید
- انعطاف پذیری و ثبات ستون فقرات را حفظ کنید
- تعادل را بهبود ببخشید
تزریق استروئید
ممکن است ریشه های عصبی در نقاطی که نیشگون می گیرند تحریک شده و متورم شوند. در حالی که تزریق داروی استروئیدی (کورتیکواستروئید) به فضای اطراف ناحیه گرفتار شده باعث رفع تنگی نمی شود ، اما می تواند به کاهش التهاب و تسکین برخی از درد ها کمک کند.
تزریق استروئید برای همه مفید نمی باشد. و تزریق مکرر استروئید می تواند استخوان های اطراف و بافت همبند را ضعیف کند ، بنابراین فقط چند بار در سال می توانید این تزریق ها را انجام دهید.
روش کاهش فشار
با استفاده از این روش، ابزارهای سوزنی مانند برای از بین بردن بخشی از رباط ضخیم شده در پشت ستون نخاع استفاده می شود تا فضای کانال نخاع افزایش یابد و ریشه عصب از بین نمی رود. فقط بیمارانی که دچار تنگی نخاع کمر و رباط ضخیم می باشند، کاندید این اقدام درمانی می باشند.
به این روش رفع فشار از ناحیه کمر با هدایت تصویر (PILD) گفته می شود. همچنین به آن فشار کم تهاجمی کمر (MILD) گفته شده است ، اما برای اطمینان از روش های جراحی با حداقل تهاجم ، پزشکان اصطلاح PILD را به کار بردند.
از آنجا که PILD بدون بیهوشی عمومی انجام می شود ، این گزینه برای برخی از افراد دارای سایر مشکلات پزشکی مناسب می باشد.
عمل جراحی
در صورت عدم بهبود توسط سایر درمان ها کمکی و از کار آفتادن به دلیل علائم ، جراحی در نظر گرفته می شود. اهداف جراحی شامل کاهش فشار بر نخاع یا ریشه های عصبی با ایجاد فضای بیشتر در داخل کانال نخاع می باشد. جراحی برای رفع فشار در ناحیه تنگ شده ،قطعی ترین راه برای رفع علائم تنگی نخاع می باشد
تحقیقات نشان می دهد که جراحی ستون فقرات توسط جراحانی باتجربه ، عوارض کمتری در پی خواهد داشت. از با تجربه بودن جراح اطمینان حاصل کنید.
نمونه هایی از روش های جراحی برای درمان تنگی نخاع عبارتند از:
- لامینکتومی. این روش قسمت پشتی (لایه لایه) مهره آسیب دیده را از بین می برد. جراحی لامینکتومی که جراحی رفع فشار نامیده می شود زیرا با ایجاد فضای بیشتر در اطراف آنها ، فشار وارد بر اعصاب را کاهش می دهد.
در بعضی موارد ، ممکن است لازم باشد که آن مهره به مهره های مجاور با سخت افزار فلزی و پیوند استخوان (همجوشی ستون فقرات) مرتبط شود تا قدرت ستون فقرات حفظ شود.
- لامینوتومی. این روش فقط بخشی از لایه (لامینا) را از بین می برد ، به طور معمول یک سوراخ کاملاً بزرگ تراش داده می شود تا فشار را در یک نقطه خاص کاهش دهد.
- لامینوپلاستی. این روش فقط در مهره های گردن (ستون فقرات گردنی) انجام می شود. با ایجاد لولایی بر روی لایه(لامینا) ، فضای کانال نخاعی را باز می کند. سخت افزار فلزی شکاف موجود در قسمت باز شده ستون فقرات را از بین می برد.
- جراحی کم تهاجم. در این جراحی استخوان یا لامینا را به شکلی از بین می برند که آسیب به بافت سالم اطراف کاهش یابد. این کار احتمال انجام فیوژن مهره ها را کاهش می دهد.
در حالی که فیوژن یک روش مفید برای ایجاد ثبات در ستون فقرات و کاهش درد می باشد ، اما با اجتناب از آن می توانید خطرات احتمالی مانند درد و التهاب بعد از جراحی را در قسمت های اطراف ستون فقرات کاهش دهید. علاوه بر کاهش لزوم انجام فیوژن (یکی نمودن) مهره ها، دیده شده است که یک روش جراحی کمتر تهاجمی باعث می شود تا دوره نقاهت کاهش یابد.در بیشتر موارد ، این عملیات فضاساز به کاهش علائم تنگی ستون فقرات کمک می کند. اما علائم برخی از افراد ثابت مانده و یا بعد از جراحی بدتر می شوند. سایر خطرات جراحی شامل عفونت ، پارگی در غشای پوشاننده نخاع ، لخته شدن خون در ورید پا و تضعیف اعصاب می باشد.
درمان های امیدوار کننده در آینده
آزمایش های بالینی برای ارزیابی استفاده از سلول های بنیادی برای درمان بیماری تخریب ستون فقرات در حال انجام است ، رویکردی که گاهی اوقات آن را داروی احیا کننده نیز می نامند.همچنین آزمایشات پزشکی ژنومیک نیز در حال انجام است که می تواند منجر به درمان های ژنتیکی جدید برای تنگی نخاع شود.
درمان جایگزین
برای کنار آمدن با درد تنگی ستون فقرات ، باید دارو ها را به صورت یکپارچه و همراه با درمان های جایگزین استفاده کرد. از این درمان ها می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
- ماساژ درمانی
- درمان کایروپراکتیک
- طب سوزنی
در صورت علاقه به این گزینه های درمانی با پزشک خود مشورت کنید.
روش زندگی و درمان های خانگی
به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید تا وضعیتتان کنترل شود. همچنین ممکن است پزشک وارد کردن چندین روش درمان خانگی به زندگیتان را پیشنهاد کند.از جمله:
- تسکین درد با مصرف مسکن. داروهای بدون نسخه مانند آسپیرین ، ایبوپروفن (ادویل ، مورتین IB ) ، ناپروکسن (Aleve ) و استامینوفن (تیلنول) می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
- استفاده از کمپرس های گرم یا سرد. برخی از علائم تنگی کانال نخاع گردنی با استفاده از گرما یا یخ بر روی گردن برطرف می شود.
- حفظ وزن سالم. هدف ، داشتن وزن سالم می باشد. در صورت اضافه وزن یا چاقی ، پزشک لاغر شدن را توصیه می کند. کاهش وزن اضافی می تواند با از بین بردن فشار از پشت ، به ویژه قسمت کمری ستون فقرات ، درد را کاهش دهد.
- ورزش کردن. نرمش های انعطاف پذیری ، کششی و تقویت کننده ممکن است به باز شدن ستون فقرات کمک کنند. با یک متخصص طب فیزیکی یا پزشک خود در رابطه با انجام تمریناتی که در خانه انجام آنها بی خطر می باشد، مشورت کنید.
- استفاده از عصا یا واکر. این وسایل کمکی علاوه بر تأمین ثبات ، با خم شدن به جلو هنگام راه رفتن می توانند به تسکین درد کمک کنند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
درصورت تشخیص تنگی نخاع توسط پزشک خانواده ، فرد به پزشک متخصص در زمینه اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) و بسته به شدت علائم ممکن است به یک جراح ستون فقرات (جراح مغز و اعصاب ، جراح ارتوپدی) ارجاع داده شود.
آن چه می توانید انجام دهید
قبل از زمان ویزیت پزشک لیستی از سوالات زیر تهیه کنید:
- اولین بار چه زمانی متوجه این عارضه شده اید؟
- آیا این عارضه با گذشت زمان بدتر شده است؟
- آیا والدین یا خواهر و برادرتان علائم مشابهی داشته اند؟
- آیا بیماری های دیگری هم دارید؟
- چه داروها یا مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟
- چه جراحی ها یا دارودرمانی ها را در ستون فقرات خود انجام داده اید؟
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:
- درد دارید؟ درچه قسمت هایی؟
- آیا وضعیتی درد را تسکین می دهد یا آن را بدتر می کند؟
- آیا ضعف ، بی حسی یا گزگز دارید؟
- آیا اخیراً بیشتر احساس دست و پا چلفتی دارید؟
- آیا در کنترل مدفوع یا ادرار خود مشکلی داشته اید؟
- قبلاً برای این مشکلات چه روش های درمانی را امتحان کرده اید؟