نگاه کلی
زایمان زود رس زایمانی است که ۳ هفته زودتر از موعد مقرر اتفاق می افتد.به عبارت دیگر زایمان زود رس پیش از شروع هفته ۳۷ام بارداری رخ می دهد.
نوزادان نارس، مخصوصاً آنهایی که خیلی زود به دنیا آمده اند، اغلب دچار مشکلات بغرنجی خواهند شد.عوارض ناشی از زایمان زود رس بسیار متنوع هستند و هرچه نوزادان زودتر از موعد مقرر متولد شوند، خطر ناشی از این عوارض جانبی بیشتر خواهد بود.
بسته به این که نوزاد چقدر زودتر از موعد متولد شده است، او ممکن است:
نارس باشد و بین هفته های ی ۳۴ و ۳۶ بارداری متولد شده باشد.
نارس متوسط باشد و بین هفته های ۳۲ و ۳۴ بارداری متولد شده باشد.
خیلی نارس باشد و زود تر از هفته ۳۲ بارداری متولد شده باشد.
فوق العاده نارس باشد و پیش از هفته ۲۵ بارداری متولد شده باشد.
بیشتر زایمان های زود رس در مرحله نارس رخ خواهند داد.
علائم
نوزاد ممکن است علائم خفیف زایمان زود رس را داشته باشد یا امکان دارد عوارض واضح تری را تجربه کند.
برخی از نشانه های زود رسی عبارتند از:
اندازه کوچک همراه با یک سر نامتناسب بزرگ.
از ویژگی های واضح تر، لاغری اندام نوزاد نسبت به نوزادان عادی به دلیل کمبود ذخایر چربی است.
موهای ریز(کرک جنینی) اغلب نواحی بدن را پوشانده است.
دمای بسیار پایین بدن مخصوصاً بلافاصله پس از متولد شدن و در اتاق زایمان به دلیل کمبود ذخایر چربی بدن.
دشواری در تنفس یا ناراحتی تنفسی.
عدم وجود رفلکس برای بلعیدن و مکیدن که منجر به مشکلات تغذیه ای می شود.
جدول زیر، میانگین وزن، طول و دور سر نوزادان زود رس را در دوران مختلف حاملگی و برای هر جنسیت نشان می دهد.
وزن، طول و دور سر نوزادان پسر در دوران مختلف بارداری
دوران بارداری وزن طول
۴۰ هفتگی ۳.۶ کیلوگرم ۵۱ سانتیمتر
۳۵ هفتگی ۲.۵ کیلو گرم ۴۶ سانتیمتر
۳۲ هفتگی ۱.۸ کیلو گرم ۴۲سانتیمتر
۲۸ هفتگی ۱.۱ کیلو گرم ۳۶.۵ سانتیمتر
۲۴ هفتگی ۰.۶۵ کیلو گرم ۳۱ سانتیمتر
وزن، طول و دور سر نوزادان دختر در دوران مختلف بارداری
دوران بارداری وزن طول
۳۵ هفتگی ۲.۴ کیلو گرم ۴۵ سانتیمتر
۳۲ هفتگی ۱.۷ کیلو گرم ۴۲ سانتیمتر
۲۸ هفتگی ۱ کیلو گرم ۳۶ سانتیمتر
۲۴ هفتگی ۰.۶۰ کیلو گرم ۳۲ سانتیمتر
مراقبت های ویژه
در صورتیکه زایمان زود رس داشته اید، نوزادتان احتمالاً مدت زمان ببشتری در بخش نگهداری از نوزادان تازه متولد شده در بیمارستان، می ماند. بسته به اینکه نوزاد به چه مقدار مراقبت نیاز دارد، ممکن است در بخش مراقبت های متوسط یا در واحد مراقبت های ویژه نوزادان، بستری شود.پزشکان و تیمی از متخصصان آموزش دیده، به خوبی از نوزادان نارس مراقبت خواهند کرد.در صورت داشتن هر نوع سوالی تردید نکنید و آن را بپرسید.
نوزادتان ممکن است بلافاصله پس از زایمان، به کمک اضافی در تغذیه و سازگاری نیاز پیدا کند.تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما در درک نیازها و برنامه مراقبت از کودک، کمک کند.
عوامل خطرساز(ریسک فاکتورها)
اغلب عللی که موجب زایمان زود رس می شوند، واضح نیستند.اگرچه عوامل خطرساز شناخته شده ای که باعث زایمان زود رس می شوند وجود دارد که این عوامل عبارتند از:
داشتن یک زایمان زود رس قبلی
بارداری دو قلو، سه قلو یا چند قلو
فاصله بین بارداری ها از ۶ ماه کمتر باشد
بارداری از طریق لقاح آزمایشگاهی
مشکلاتی مرتبط با رحم، دهانه رحم و جفت
سیگار کشیدن یا مصرف داروهای غیرقانونی
برخی از عفونت ها مخصوصاً عفونت مایع آمونیوتیک و نواحی پایینی دستگاه تناسلی
برخی از بیماری های مزمن مانند فشار خون بالا و دیابت ها
قرار داشتن پایین یا بالای وزن مناسب در دوران بارداری
رویداد های استرس زا زندگی، مانند از دست دادن عزیزان یا خشونت های خانگی
سقط جنین یا سقط جنین های متعدد
هرگونه جراحت های فیزیکی یا روانی
بنابر دلایل ناشناخته ای، زنان سیاه پوست بیشتر از زنان سایر نژادها در معرض خطر زایمان زود رس قرار دارند.اما زایمان زود رس برای هر شخصی می تواند اتفاق بیفتد.در حقیقت بیشتر زنانی که این عارضه را تجربه می کنند هیچ یک از عوامل خطرساز را دارا نیستند.
عوارض بیماری
اگرچه همه نوزادان زود رس این عوارض را تجربه نمی کنند اما اگر نوزاد خیلی زود تر از موعد مقرر متولد شود، مشکلات سلامتی کوتاه مدت و بلند مدتی را تجربه خواهد کرد.معمولاً هرچه نوزاد زود تر به دنیا بیاید، خطر ناشی از این عوارض نیز بیشتر خواهد بود.همچنین وزن هنگام تولد نیز نقش مهمی را ایفا می کند.
برخی از مشکلات ممکن است از بدو تولد آشکار باشند در حالیکه سایر مشکلات ممکن است که دیرتر ایجاد شوند.
عوارض کوتاه مدت
در هفته های ابتدایی، عوارض جانبی ناشی از زایمان زود رس عبارتند از:
مشکلات تنفسی.یک نوزاد نارس به دلیل نابالغ بودن دستگاه تنفسی اش، در تنفس خود مشکل خواهد داشت.در صورتیکه ریه های نوزاد فاقد سورفاکتانت باشد -ماده ای که باعث متسع شدن ریه ها می شود- ممکن است به دلیل عدم توانایی آنها در منقبض و منبسط شدن، به سندرم زجر تنفسی مبتلا شود.
نوزادان نارس همچنین در معرض خطر ابتلا به یک اختلال ریوی که رشد غیر طبیعی بافت نایژه و ریه نامیده می شود، قرار خواهند گرفت.علاوه بر این برخی از نوزادان زود رس، وقفه های طولانی در تنفس که آپنه نامیده می شود را نیز تجربه خواهند کرد.
مشکلات قلبی.رایج ترین مشکلات قلبی که نوزادان نارس تجربه می کنند اختلالات مجاری شریانی باز و فشار خون خیلی پایین است.در اختلالات مجاری شریانی باز یک شکاف دائمی بین سرخرگ ریوی و آئورت وجود دارد.البته این شکاف قلب اغلب و بدون اینکه درمان شود، بصورت خود به خودی بسته خواهند شد و منجر به ایجاد عارضه هایی مانند سوفل قلب، نارسایی های قلبی و عوارض دیگر خواهد شد.فشار خون پایین ممکن است نیاز به تنظیم مایعات داخل وریدی، داروها و گاهی انتقال خون داشته باشد.
مشکلات مغزی.نوزادان زود رس، بیشتر در معرض خطر خونریزی مغزی که خونریزی داخل بطنی نامیده می شود، قرار می گیرند.بیشتر این خونریزی ها خفیف هستند و در مدت کوتاهی از بین خواهند رفت اما برخی از نوزادان زودرس، این خونریزی های مغزی بزرگتر هستند و موجب صدمات دائمی به مغز می شوند.
مشکلات کنترل دما.نوزادان زودرس، به سرعت گرمای بدنشان را از دست می دهند زیرا برخلاف یک نوزاد عادی در بدنشان ذخایر چربی وجود ندارد.در نتیجه چربی ها نمی توانند گرمای خارج شده از طریق سطح بدن را جبران کنند.در صورت کاهش شدید دمای بدن، هیپوترمی(کم بودن غیرطبیعی حرارت بدن) رخ خواهد داد
هیپوترمی در نوزادان نارس موجب مشکلات تنفسی و افت قند خون می شود.علاوه براین نوزادان زودرس تمامی انرژی بدست آورده از طریق غذا را تنها صرف گرم نگه داشتن بدن خود می کنند.بنابراین نوزادان نارسی که جثه خیلی کوچکی دارند نیاز به دریافت گرمای بیشتری از انکوباتور نوزاد(محفظه نگهداری نوزادان نارس) یا گرم کننده، تا زمانیکه بزرگتر شوند و قادر به گرم کردن خود بدون کمک، دارند.
مشکلات گوارشی. نوزادان نارس به احتمال زیاد دارای سیستم گوارشی نابالغ هستند و به این دلیل به بیماری هایی مانند آماس روده نکروزان، مبتلا خواهند شد.این عارضه جدی موجب زخم شدن سلول های پوششی روده پس از هربار غذا خوردن می شود.نوزادان نارسی که از شیر مادر تغذیه می کنند، کمتر در معرض خطر ابتلا به این نوع بیماری ها قرار خواهند گرفت.
مشکلات خونی.نوزادان نارس در معرض خطر مشکلات خونی مانند ابتلا به بیماری هایی مانند کم خونی یا زردی نوزادان، قرار خواهند گرفت.کم خونی، عارضه رایجی است که در نوزادان نارس به دلیل کمبود گلبول های قرمز خون به آن مبتلا می شوند.البته همه نوزادان در اوایل زندگی کمبود گلبول های قرمز خون را تجربه خواهند کرد اما این عارضه در نوزادان نارس، بسیار شدید تر است.
در بیماری زردی، رنگ پوست و چشم نوزادان به رنگ زرد تغییر خواهد کرد.این امر به این دلیل است که خون نوزادان حاوی مقادیر اضافی بیلی روبین، ماده ای زرد رنگ، که توسط کبد یا سلول های خونی ایجاد می شود،است.دلایل زیادی باعث ایجاد بیماری زردی نوزادان خواهد شد با این وجود، این عارضه در نوزادان نارس بسیار رایج است.
مشکلات سوخت و ساز.نوزادان زودرس اغلب در سوخت و ساز بدنشان نیز دچار مشکل هستند.برخی از نوزادان نارس افت غیرعادی قند خون را تجربه می کنند و این امر به این دلیل اتفاق می افتد که ذخایر گلوکز نوزادان نارس نسبت به نوزادان طبیعی، بسیار کمتر است.همچنین نوزادان نارس در تبدیل گلوکز ذخیره ای به گلوکز قابل استفاده(گلوکز فعال) نیز دچار مشکلاتی هستند.
مشکلات سیستم ایمنی.سیستم ایمنی توسعه نیافته در نوزادان نارس، بسیار رایج است که می تواند منجر به ایجاد عفونت های خطرناک شود.عفونت در نوزادان نارس، به سرعت به جریان خون گسترش پیدا خواهد کرد و باعث ایجاد عفونت خون خواهد شد.
عوارض طولانی مدت
عوارض طولانی مدت ناشی از زایمان زود رس عبارتند از:
فلج مغزی.فلج مغزی یک اختلال حرکتی یا اختلال در انقباض ماهیچه ها ناشی از عفونت، جریان خون ناکافی و جراحت وارد شده به مغز در حال توسعه نوزاد در اوایل بارداری و یا هنگامیکه نوزاد نارس متولد می شود، است
نقص در یادگیری.نوزادان نارس به احتمال زیاد در زمینه های مختلف توسعه و یادگیری، از هم سن و سالان خود، عقب می افتند.همچنین در دوران مدرسه کودکانی که هنگام نوزادی، نارس بوده اند بیشتر در معرض ناتوانایی های یادگیری قرار خواهند گرفت.
مشکلات بینایی.نوزادان نارس در معرض خطر ابتلا به عارضه رتینوپاتی(آسیب به شبکیه چشم)زود رس، نیز قرار خواهند گرفت.این عارضه زمانی ایجاد می شود که رگ های خونی موجود در لایه حساس به نور اعصاب پشت چشم(شبکیه)، متورم شوند و بیش از اندازه رشد کنند.گاهی اوقات رگ های غیرعادی شبکیه به تدریج موجب زخمی شدن شبکیه و تغییر موقعیت آن می شود.دور شدن شبکیه از پشت چشم، انفصال شبکیه نامیده می شود.شناسایی نشدن این عارضه موجب به آسیب به بینایی و نابینا شدن خواهد شد.
مشکلات شنوایی.نوزادان نارس در معرض خطر ابتلا به درجات مختلفی از ناشنوایی قرار دارند.همه نوزادان پیش از ترخیص از بیمارستان، از نظر شنوایی معاینه خواهند شد.
مشکلات دندانی.نوزادان نارس در آینده دچار عارضه های مرتبط با دندان مانند تاخیر در رویش دندان ها، تغییر رنگ دندان ها و عدم قرارگیری مناسب دندان ها در کنار یکدیگر، می شوند.
مشکلات رفتاری و روان شناختی.کودکانی که هنگام تولد نارس بوده اند به نسبت کودکان عادی، بیشتر دچار مشکلات رفتاری و روان شناختی مانند تاخیر در توسعه و پیشرفت، خواهند شد.
عارضه های مزمن.نوزادان نارس نسبت به نوزادان عادی بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های مزمن -که برخی از آنها نیاز به مراقبت های بیمارستانی دارند-قرار خواهند گرفت.در نوزادان نارس احتمال ایجاد یا تداوم عوارضی مانند عفونت، آسم و مشکلات تغذیه ای و همچنین سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، وجود دارد.
پیشگیری از بروز بیماری
اگرچه علت دقیق زایمان زود رس همچنان ناشناخته است، عواملی وجود دارند که به زنان-مخصوصاً آنهایی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند-کمک می کنند تا این نوع زایمان را تجربه نکنند.
مکمل های پروژسترون.زنانی که سابقه زایمان زود رس را داشته اند، دهانه رحم کوتاهی دارند و یا هر دو عامل را دارا هستند، با مصرف مکمل های پروژسترون می توانند از زایمان زود رس جلوگیری کنند.
سرکلاژ دهانه رحم.این نوع جراحی در طول بارداری در زنانی که دهانه رحم کوتاهی دارند و یا در نتیجه زایمان زود رس، دهانه رحمشان کوتاه شده است، صورت می گیرد.
در این روش، دهانه رحم با بخیه های محکم بسته می شود و اینگونه رحم تحت محافظت بیشتری قرار خواهد گرفت.بخیه ها هنگام رسیدن زمان زایمان برداشته می شوند.ازپزشکتان بپرسید که آیا باید در این مدت از انجام فعالیت های سخت و پرانرژی خودداری کنید یا خیر.
تشخیص
پس از ترخیص نوزادتان از بخش مراقبت های ویژه نوزادان، ممکن است تحت آزمایشاتی قرار بگیرد که برخی از این آزمایش ها عادی است و برخی دیگر تنها در صورتیکه کارکنان بخش مراقبت های ویژه نوزادان به یک عارضه خاص مشکوک باشند، انجام می شود.
آزمایش های احتمالی که نوزادان زودرس می دهند عبارتند از:
بازبینی کردن ضربان قلب و تنفس.ضربان قلب، تنفس و همچنین فشار خون نوزاد بصورت مداوم بازبینی خواهد شد.
ورودی و خروجی مایعات.تیم مراقبت های ویژه به دقت مقدار مایعات دریافتی نوزاد از طریق تغذیه و تزریقات داخل وریدی را بررسی می کند.همچنین مقدار مایعات دفع شده توسط نوزاد نیز از طریق رطوبت یا کثیفی پوشک، قابل تشخیص است.
آزمایش خون.نمونه های خونی معمولاً از طریق سوزن وارد رگ می شوند تا تعدادی از مواد حیاتی مانند کلسیم، گلوکز و بیلی روبین موجود در خون را کنترل کنند.نمونه خون از نظر کم خونی، عفونت و اندازه گیری گلبول های قرمز، بررسی می شود.
اکوکاردیوگرام.این آزمایش بررسی نحوه عملکرد قلب با کمک امواج اولتراسونی است.این آزمایش که بسیار شبیه به سونوگرافی جنین است، با کمک امواج صوتی تصویری را بر روی مونیتور ایجاد می کند.
اسکن با امواج فراصوت.از این نوع اسکن برای بررسی خونریزی مغزی یا تجمع مایعات در مغز و ناهنجاری های موجود در دستگاه گوارش، کبد و کلیه ها، استفاده می شود.
معاینه چشم.یک چشم پزشک ممکن است که چشم و بینایی نوزاد را از نظر مشکلات شبکیه(رتینوپاتی و یا نارس بودن شبکیه) بررسی کند.
درمان
بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بصورت شبانه روزی از نوزادان نارس مراقبت می کند.
مراقبت های حمایتی
متخصصان اقدامات مراقبتی زیر را برای نوزادان نارس ارائه می دهند:
قرار دادن نوزاد در داخل انکوباتور.نوزادان نارس را احتمالاً در داخل یک گهواره پلاستیکی محصور شده(انکوباتور) که محیط نوزاد را گرم نگه می دارد و موجب می شود که نوزاد دمای طبیعی بدن خود را حفظ کند، قرار می دهند.پس از مدتی کادر بخش مراقبت های ویژه نوزادان به شما روشی را نشان می دهد تا با استفاده از آن نوزادتان را- مانند کانگورو- از طریق تماس پوست به پوست مستقیم، گرم نگه دارید.
نظارت بر علائم حیاتی نوزاد.حسگر هایی را بر بدن نوزاد برای نظارت بر فشار خون، ضربان قلب، تنفس و دما، متصل می کنند.همچنین ممکن است از یک دستگاه تنفس مصنوعی برای کمک به تنفس نوزادتان، استفاده شود.
داشتن یک لوله تغذیه.در ابتدا ممکن است که نوزاد مایعات و مواد مغذی را از طریق یک لوله داخل وریدی، دریافت کند ولی پس از مدتی از شیر مادر که از طریق یک لوله که وارد بینی نوزاد شده و به معده او می رسد(لوله بینی شکمی) تغذیه می شود.هنگامیکه نوزاد به قدری قوی شد که توانایی مکیدن را بدست آورد، می تواند از پستان مادرش تغذیه کند و یا سرپستانک شیشه شیر را بمکد.
مایعات جایگزین پذیر.نوزاد شما بصورت روزانه بر اساس سن و شرایط پزشکی اش، نیاز به مصرف مقدار مشخصی مایعات دارد.کادر بخش مراقبت های ویژه، نظارت دقیقی بر سطح پتاسیم، سدیم و مقدار مایعات بدن نوزاد دارند تا اطمینان حاصل کنند که میزان مایعات در بدن او به حد کافی است و در کمبود مایعات، آن را از طریق تزریق داخل وریدی جبران می کنند.
قرار دادن نوزاد در زیر چراغ بیلی روبین.برای از بین بردن زردی در نوزادان، برای مدتی آنها را در زیر چراغ هایی که چراغ های بیلی روبین نامیده می شوند، قرار می دهند.نور این چراغ ها به بدن کمک می کند تا بیلی روبین اضافه را که در بدن تجمع پیدا کرده است و کبد قادر به تجزیه آنها نیست، را تجزیه کند.هنگامیکه نوزادتان زیر این چراغ ها قرار دارد، از یک عینک محافظ استفاده می کند وبه راحتی استراحت می کند.
انتقال خون.نوزادان نارس برای افزایش حجم خونشان نیاز به دریافت خون خواهند داشت.مخصوصاً اگر برای انجام آزمایش های ویروسی، چندین مرتبه از آنها خون گرفته شده باشد.
داروها
برای تقویت بلوغ و تحریک عملکردهای طبیعی ریه ها، قلب و گردش خون، داروهای مختلف به نوزادان داده می شود.بسته به شرایط نوزاد یکی از داروهای زیر برای او تجویز خواهد شد:
سورفاکتانت، دارویی که برای درمان سندرم زجر تنفسی مصرف می شود.
اسپری ها و داروهای داخل وریدی برای تقویت تنفس و ضربان قلب.
آنتی بیوتیک ها، در صورت وجود عفونت یا احتمال ایجاد عفونت.
داروهایی که مقدار ادرار را افزایش می دهند(داروهای ادرار آور)برای مدیریت مایعات اضافی بدن.
تزریق داروهایی در داخل چشم برای جلوگیری از ایجاد رگ های خونی جدید درون چشم که باعث ایجاد آسیب به شبکیه می شود.
داروهای برای درمان عارضه قلبی مجرای شریانی باز(بستن شکاف)
جراحی
گاهی اوقات انجام جراحی برای درمان تعدادی از عارضه های همراه با نارسی نوزادان، ضروری است.با تیم مراقبتی نوزادتان صحبت کنید تا متوجه شوید که کدام یک از عارضه های او ممکن است که نیاز به جراحی داشته باشد و همچنین درباره انواع جراحی ها نیز، اطلاعاتی کسب کنید.
بردن نوزاد به خانه
نوزاد شما زمانی برای رفتن به خانه آماده است که:
بدون کمک بتواند نفس بکشد
بدنش در یک دمای ثابت باقی بماند
بتواند از طریق پستان مادر یا شیشه شیر، تغذیه کند
وزن مناسب را بدست آورده باشد
به هیچ گونه عفونتی مبتلا نباشد
در برخی از موارد، ممکن است یکی از این علائم وجود نداشته باشد اما بنابر تصمیمی که تیم مراقبتی نوزاد همراه با خانواده او گرفته اند، نوزاد را ترخیص می کنند و سایر مراقبت و نظارت ها در خانه انجام می شود.تیم مراقبتی به شما آموزش می دهد که چگونه باید از نوزادتان در خانه نگهداری کنید.پیش از ترخیص نوزاد از بیمارستان، پرستار او یا مسئول ترخیص بیمارستان، ممکن است درمورد موارد زیر سوالاتی بپرسد:
مشکلات زندگی
سایر فرزندان دیگری که در منزل حضور دارند
خویشاوندان بزرگسال یا دوست هایی که می توانند در مراقبت از نوزاد به شما کمک کنند
مراقبت های اولیه کودکان
سبک زندگی و درمان های خانگی
هنگام آوردن نوزادتان به منزل، احساساتی مانند آسایش خاطر، هیجان و اضطراب را تجربه خواهید کرد.در ادامه روش هایی آورده شده است که با کمک آنها می توانید برای زندگی جدید با نوزادتان، آماده شوید.
متوجه شوید که چگونه می بایست از نوزادتان مراقبت کنید.پیش از ترک بیمارستان با کادر بخش مراقبت از نوزادان مشورت کنید و تمامی سوالات خود را از آنها بپرسید و جواب ها را یادداشت کنید.مطمئن شوید که می توانید به راحتی از نوزادتان مراقبت کنید مخصوصاً اگر نیاز به استفاده از وسایل مخصوص و داروهای کمکی داشته باشد.و در صورت مشاهده درمورد هریک از علائمی مانند تغذیه یا تنفس، با پزشکش تماس بگیرید.
صحبت کردن در مورد تغذیه.از تیم پزشکی درمورد نیاز نوزاد به استفاده از مکمل های تغذیه ای مانند تقویت کننده های شیر مادر یا شیر خشک نوزاد نارس، سوال کنید.به یاد داشته باشید که نوزادان نازس معمولاً کمتر غذا می خورند و ممکن است که نسبت به نوزادان عادی نیاز به غذای بیشتری داشته باشند.متوجه شوید که نوزادتان چه مقدار و با چه فواصل زمانی، نیاز به غذا خوردن دارد.
محافظت کردن از سلامت نوزاد.نوزادان نارس نسبت به سایر نوزادها، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت های مختلف قرار خواهند گرفت بنابراین سعی کنید کمتر او را به مکان های شلوغ ببرید و اگر فردی قصد لمس نوزاد را داشت از او بخواهید که ابتدا دست هایش را بشوید.و همچنین از افراد بیمار درخواست کنید که ملاقات با نوزاد را تا زمان بهبودی شان به تعویق بیندازند.
از آنجاییکه نوزادان نارس از نظر ابتلا به عفونت های ریوی و دستگاه تنفسی به شدت در معرض خطر قرار دارند، پزشک داروهای پیشگیری کننده که پالیویزاماب(سیناگیس) نامیده می شوند را برایشان تجویز خواهد کرد.
برای چکاپ ها از یک برنامه پیشنهادی پیروی کنید.با پزشک کودکتان یا متخصصین دیگر درباره زمان ملاقات های بعدی، مشورت کنید.نوزاد نارس در ابتدا نیاز دارد که هر یک یا دو هفته یکبار، توسط پزشکش از نظر رشد و نیاز های پزشکی اش، بررسی شود.
برنامه واکسیناسیون نوزادتان را کاملاً تحت کنترل داشته باشید.اگرچه توصیه می شود که برای نوزادان نارس با ثبات پزشکی، با توجه به سن تقویمی آنها واکسیناسیون انجام شود اما گاهی اوقات تاخیر در برنامه ایمن سازی آنها، معمول است.برای اینکه بر برنامه واکسیناسیون نوزادتان نظارت کامل داشته باشید، با پزشک او همکاری کنید.
همچنین می تواند با اطمینان از به روز بودن واکسیناسیون افرادی که به خانه شما رفت و آمد دارند، از جمله واکسن زنان باردار و آنفولانزا از نوزادتان محافظت کنید.سایر اعضای خانواده نیز می بایست از بروز بودن واکسن سیاه سرفه شان، مطمئن باشند.
نظارت بر تاخیرهای رشد.پزشک نوزادتان بر تاخیرهای رشد و ناتوانایی های او در ماه های آینده نیز نظارت خواهد داشت.نوزادانی که نشخص می شود بیشتر در معرض خطر هستند، تحت ارزیابی بیشتری قرار می گیرند و به خدمات مداخله زوهنگام ارجاع می شوند.در نواحی مختلف ایالت متحده، واجد شرایط بودن برای چنین برنامه هایی متفاوت است.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
مراقبت از یک نوزاد نارس، هم از نظر روانی و هم از نظر جسمانی، بسیار طاقت فرسا است.ممکن است درمورد سلامت نوزادتان و اثرات طولانی مدت زایمان زود رس، مضطرب باشید.ممکن احساس عصبانیت، اضطراب و گناهکار بودن داشته باشید.
برخی از پیشنهادات زیر در طول این دوران سخت، کمک کننده خواهند بود:
درباره شرایط فرزندتان، هرچه می توانید بیاموزید.علاوه بر صحبت کردن با پزشک نوزادتان، به دنبال اطلاعات مفید در مورد نوزادان نارس در کتاب ها و سایت های مفید باشید.
از خودتان مراقبت کنید.تا جاییکه می توانید استراحت کنید و غذاهای سالم بخورید.در این صورت قوی تر خواهید شد و بهتر می توانید مراقب فرزندتان باشید.
شیرتان را بنوشید و ذخیره کنید.تا زمانیکه نوزادتان قادر به مکیدن پستان شود، با استفاده از یک شیردوش ، شیر خود را بدوشید.از کارکنان بیمارستان نحوه استفاده از شیردوش را بیاموزید.همچنین لوازم مورد نیاز برای ذخیره شیر را نیز، پیدا کنید.
کمک دیگران را بپذیرید.به دوستان و اعضای خانواده تان اجازه دهید که به شما کمک کنند.آنها می توانند در فعالیت هایی مانند نگهداری از سایر فرزندان، آماده کردن غذا، تمیز کردن خانه یا انجام کاری در بیرون از منزل، به شما کمک کنند.این امر به شما کمک می کند تا انرژی خود را صرف مراقبت از نوزادتان کنید.
داشتن یک دفتر رویدادهای روزانه.جزئیات پیشرفت نوزادتان و همچنین افکار و احساسات خود را یادداشت نمایید.ممکنواست بخواهید تصاویر نوزادتان را هفته به هفته درون دفتر قرار دهید تا بهتر متوجه روند پیشرفت او شوید.
به دنبال یک شنونده خوب باشید.با همسر، دوست، اعضای خانواده یا فردی که از نوزادتان مراقبت می کند، صحبت کنید.صحبت با کادر بخش مراقبت های ویژه از نوزادان نیز می تواند بسیار مفید واقع شود.در صورتیکه علاقه مند باشید می توانید از گروه های حمایتی که در اطراف محل زندگی تان وجود دارند، کمک بگیرید.در این گروه ها والیدن با یکدیگر صحبت می کنند و تجربیات خود را در اختیار همدیگر قرار می دهند.
مراقبت از یک نوزاد چالش بسیار بزرگی است.علیرغم تمام نگرانی ها و عقب ماندگی ها، انعطاف پذیری و قدرت شگفت انگیز نوزادتان را جشن بگیرید و زمانی که می توانید برای شناخت فرزند خود صرف کنید، گرامی بدارید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
به عنوان والد یک نوزاد نارس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بطور مداوم با بسیاری از ارائه دهندگان خدمات مراقبت از نوزادان، تعامل خواهید داشت.اعضای کادر بخش مراقبت های ویژه نوزادان عبارتند از:
پرستار نوزاد.یک پرستار حرفه ای است که بصورت ویژه برای مراقبت و پرستاری از نوزادان نارس، آموزش دیده است.
سرپرستار نوزاد. سر پرستار نوزاد یک پرستار نوزاد باتجربه است که آموزش های تکمیلی را برای کمک به متخصصان نوزاد در مراقبت از نوزادان به پایان رسانده است.
متخصص اطفال.پزشکی است که در زمینه درمان کودکان به محض به دنیا آمدن تا دوران نوجوانی،آموزش دیده است.
متخصص نوزادان.پزشکی است که زمینه درمان و تشخیص بیماری های نوزادان، آموزش دیده است.
پزشک کارآموز اطفال.پزشکی که در حال آموزش تخصصی در زمینه معالجه کودکان است.
درمانگر تنفسی.یک متخصص مراقبت های تنفسی، مشکلات تنفسی نوزادان را ارزیابی و تجهیزات تنفسی را مدیریت می کند.
جراح اطفال.جراحی است که در زمینه انجام جراحی نوزادان و کودکان متخصص است.
مددکار اجتماعی کودکان.متخصصی است که می تواند در یافتن خدمات مختلفی که در طول اقامت نوزادان در بیمارستان و پس از آن، برای آنها مفید است، کمک کند.
علاوه بر این متخصصان بهداشت،شما نیز نقش مهمی در مراقبت از نوزاد خود دارید.در حالت ایده ال شما در همکاری با ارائه دهندگان مراقبت از نوزادتان کار خواهید کرد و در نهایت یاد خواهید گرفت که چگونه کودکتان را نگه دارید ، او را تغذیه کنید و از او مراقبت نمایید.
آنچه می توانید انجام دهید
عدم اطمینان می تواند ترسناک باشد_همانطور که مشاهده نمایشگرها و انواع تجهیزات در بخش مراقبت های ویژه از نوزادان ترسناک است.درمورد وضعیت نوزادتان سوالاتی بپرسید و جوابشان را نیز یادداشت کنید.به عنوان‌مثال ممکن است بخواهید بپرسید:
شرایط نوزاد من چگونه است؟آیا چیزی تغییر کرده است؟
این تجهیزات چگونه به نوزاد من کمک می کنند؟
چرا به نوزاد من دارو می دهید؟
نوزاد من نیاز به دادن چه نوع آزمایش هایی دارد؟
چه زمانی می توانم نوزاد خود را نگه دارم؟آیا نحوه آن را به من می آموزید؟
نوزاد من چه مدت باید از طریق لوله تغذیه شود؟
چه زمانی می توانم از طریق پستان یا شیشه شیر نوزادم را تغذیه کنم؟
چه زمانی نوزاد من قادر بر تمرکز بر روی چشم هایش است؟
اگر در مورد مراقبت از نوزاد خود سوالی داشتم، آن را چه از کسی بپرسم؟
آیا برای شخصی سازی انکباتور نوزادم می توانم پتو یادعکس های خانوادگی بیاورم؟
هنگامی که او در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بستری است، چه کمکی از دست من برمی آید؟
چه زمانی نوزاد من می تواند به خانه بیاید؟
درباره مراقبت از نوزادم در خانه باید چه مطالبی را بدانم؟
هر چند وقت یکبار نوزادم را برای ویزیت به مطب پزشک ببرم؟