نگاه کلی
سقط جنین شامل از بین رفتن خود به خودی بارداری قبل از هفته ی 20ام می باشد. حدود 10 تا 20 درصد بارداری های شناخته شده منجر به سقط جنین می شود. اما تعداد واقعی احتمالاً بیشتر است زیرا بسیاری از سقط ها در اوایل بارداری اتفاق می افتد به طوری که زن متوجه بارداری نمی شود.
/2.png)
سقط جنین اصطلاحی تا حدودی پر بار است زیرا احتمالاً بیانگر وجود اشتباه در بارداری است اما این امر به ندرت صادق می باشد. بیشتر سقط ها به دلیل عدم رشد طبیعی جنین اتفاق می افتد.
سقط جنین یک تجربه نسبتاً رایج است اما این حقیقت، کار را آسان نمی کند. با درک اینکه چه چیزی باعث سقط جنین می شود، چه عواملی خطر را افزایش می دهد و چه مراقبت های پزشکی لازم است، گامی به سمت بهبود عاطفی بردارید.
علائم
بیشتر سقط ها قبل از هفته 12 بارداری اتفاق می افتد.
علائم و نشانه های سقط ممکن است شامل موارد زیر باشد:
لکه بینی یا خونریزی واژن
درد یا گرفتگی شکم یا کمر
خارج شدن مایعات یا بافت از واژن
اگر بافت جنین از واژن خارج شد، آن را در یک ظرف تمیز قرار دهید و برای تجزیه و تحلیل به مرکز ارائه دهنده خدمات بهداشتی یا بیمارستان تحویل دهید.
به خاطر داشته باشید، بیشتر زنانی که در سه ماهه اول لکه بینی یا خونریزی واژن دارند، بارداری موفقی خواهند داشت.
علل بیماری
ژن ها یا کروموزوم های غیرطبیعی
بیشتر سقط ها به دلیل عدم رشد طبیعی جنین اتفاق می افتد. حدود 50 درصد سقط ها مربوط به کروموزوم های اضافی یا از دست رفته است. بیشتر اوقات، مشکلات کروموزومی ناشی از خطاهایی است که به طور تصادفی با تقسیم و رشد جنین رخ می دهد نه مشکلاتی که از والدین به ارث رسیده است.
ناهنجاری های کروموزومی ممکن است منجر به موارد زیر شود:
تخمک آسیب دیده. تخمک آسیب دیده هنگامی ایجاد می شود که جنینی تشکیل نشود.
/1.jpg)
زوال جنین داخل رحمی. در این شرایط، قبل از بروز علائم از بین رفتن بارداری، جنین تشکیل می شود اما رشد آن متوقف می شود و می میرد.
بارداری مولار و مولار نسبی. با حاملگی مولار، هر دو مجموعه از کروموزوم ها از پدر می آیند. بارداری مولار با رشد غیرطبیعی جفت همراه است و معمولاً جنین تکامل نمیابد.
حاملگی مولار نسبی زمانی اتفاق می افتد که کروموزوم های مادر باقی بمانند، اما پدر دو مجموعه کروموزوم فراهم کند که معمولاً با ناهنجاریهای جفت و غیرطبیعی بودن جنین همراه است.
حاملگی های مولار و مولار نسبی حاملگی های مناسبی نیستند و ممکن است با تغییرات سرطانی جفت همراه باشند.
وضعیت سلامتی مادر
در چند مورد، ممکن است وضعیت سلامتی مادر منجر به سقط شود که عبارتند از:
دیابت کنترل نشده
عفونت
مشکلات هورمونی
مشکلات رحمی و دهانه رحم
بیماری های تیروئیدی
مواردی که باعث سقط جنین نمی شوند
فعالیت های معمول مانند موارد زیر باعث سقط جنین نمی شود:
ورزش، از جمله فعالیت های با شدت بالا مانند دویدن و دوچرخه سواری.
رابطه جنسی.
کار، به شرطی که در معرض مواد شیمیایی مضر یا تابش نباشید. اگر نگران خطرات ناشی از کار هستید با پزشک خود صحبت کنید.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عوامل مختلف خطر سقط جنین را افزایش می دهد، از جمله:
سن. زنان بالای 35 سال در مقایسه با زنان جوان خطر سقط بیشتری دارند. در 35 سالگی، خطر سقط حدود 20 درصد، در 40 سالگی، خطر حدود 40 درصد و در سن 45 سالگی، حدود 80 درصد می باشد.
سقط های قبلی. زنانی که دو یا چند سقط متوالی داشته اند، در معرض خطر بیشتری از سقط جنین قرار دارند.
شرایط مزمن. زنانی که به بیماری مزمن مبتلا هستند، مانند دیابت کنترل نشده، بیشتر در معرض سقط هستند.
مشکلات رحم یا دهانه رحم. برخی از ناهنجاری های رحم یا ضعف بافت های دهانه رحم (دهانه رحم نامناسب) ممکن است خطر سقط جنین را افزایش دهد.
سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و مصرف داروهای غیرقانونی. زنانی که در دوران بارداری سیگار می کشند بیشتر از افراد غیر سیگاری در معرض سقط هستند. مصرف زیاد الکل و استفاده از مواد مخدر غیر مجاز همچنین خطر سقط جنین را افزایش می دهد.
وزن. کمبود یا اضافه وزن با افزایش خطر سقط جنین ارتباط دارد.
آزمایش های تهاجمی قبل از تولد. برخی از آزمایش های ژنتیکی تهاجمی قبل از تولد، مانند نمونه برداری از پرزهای جفتی و آمنیوسنتز، خطر اندکی از سقط را به همراه دارد.
عوارض بیماری
برخی از زنانی که سقط می کنند دچار عفونت رحمی می شوند که سقط جنین سپتیک نیز نامیده می شود. علائم و نشانه های این عفونت شامل موارد زیر است:
تب
لرز
حساسیت زیر شکم
ترشحات بدبو واژن
پیشگیری از بروز بیماری
اغلب، برای جلوگیری از سقط جنین کاری نمی توانید انجام دهید اما نگران نباشید و به مراقبت خوب از خود و کودک خود توجه کنید:
مراقبت منظم قبل از تولد
اجتناب از عوامل شناخته شده ی سقط جنین مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر غیر مجاز
مصرف روزانه ی مولتی ویتامین
محدود کردن مصرف کافئین. مطالعه اخیر نشان داد که به نظر می رسد نوشیدن نوشیدنی کافئین دار بیش از دو مرتبه در روز با خطر سقط جنین بالایی همراه است.
اگر به بیماری مزمن مبتلا هستید، با تیم مراقبت های بهداشتی خود همکاری کنید تا آن را تحت کنترل داشته باشید.
تشخیص
ارائه دهنده خدمات بهداشتی ممکن است آزمایش های مختلفی انجام دهد که عبارتند از:
معاینه لگن. ارائه دهنده خدمات بهداشتی ممکن است بررسی کند که آیا دهانه رحم شما شروع به گشاد شدن کرده است یا خیر.
سونوگرافی. در طی سونوگرافی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ضربان قلب جنین را بررسی می کند و رشد طبیعی جنین را نیز تعیین می کند. اگر تشخیص داده نشود، ممکن است لازم باشد حدود یک هفته دیگر سونوگرافی انجام دهید.
آزمایش خون. ارائه دهنده خدمات بهداشتی ممکن است سطح هورمون بارداری، گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) را در خون شما بررسی کند و آن را با اندازه گیری های قبلی مقایسه کند. اگر الگوی تغییر در سطح HCG شما غیرطبیعی باشد، می تواند نشان دهنده وجود یک مشکل باشد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است کم خونی (که در صورت خونریزی قابل توجه ممکن است اتفاق بیفتد) و همچنین گروه خونی شما را نیز بررسی کند.
آزمایش های بافتی. اگر بافتی خارج شده است، می توان آن را به آزمایشگاه فرستاد تا تأیید کنند سقط جنین رخ داده است و علائم به بیماری دیگری ارتباط ندارد.
آزمایش های کروموزومی. اگر دو یا چند سقط قبلی داشته اید، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آزمایش خون را برای شما و همسرتان تعیین کند تا تآثیر گذار بودن کروموزوم های شما در سقط مشخص شود.
تشخیص های احتمالی شامل موارد زیر است:
سقط خطرناک جنین. اگر خونریزی دارید اما دهانه رحم شروع به اتساع نکرده است، خطر سقط جنین وجود دارد. چنین بارداری هایی اغلب بدون هیچ مشکلی بیشتر پیش می روند.
سقط جنین اجتناب ناپذیر. خونریزی، گرفتگی عضلات و گشادی دهانه رحم، سقط جنین اجتناب ناپذیر تلقی می شود.
سقط ناقص جنین. اگر جنین یا جفت را خارج کنید اما مقداری آز آنها در رحم باقی مانده باشد، این امر سقط جنین ناقص در نظر گرفته می شود.
سقط از دست رفته جنین. در سقط جنین از دست رفته، جفت و بافتهای جنینی در رحم باقی می مانند، اما جنین مرده است یا هرگز تشکیل نشده است.
سقط کامل جنین. اگر تمام بافت های بارداری را خارج کرده اید، سقط کامل محسوب می شود. این امر در سقط هایی که قبل از هفته 12 ام اتفاق می افتد معمول است.
سقط سپتیک جنین. ایجاد عفونت در رحم را سقط سپتیک می نامند. می تواند عفونت شدید باشد و نیاز به مراقبت فوری داشته باشد.
درمان
خطر سقط جنین
در صورت بروز علائم خطر سقط جنین، ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی ممکن است استراحت را تا زمان تسکین خونریزی یا درد تجویز کند. تأثیر استراحت در رختخواب بر جلوگیری ازسقط جنین ثابت نشده است، اما گاهی اوقات به عنوان امری محافظتی تجویز می شود. ممکن است از شما خواسته شود که از ورزش و رابطه جنسی نیز خودداری کنید. اگرچه ثابت نشده است که این مراحل خطر سقط جنین را کاهش می دهد، اما ممکن است راحتی بیشتری را برای شما به ارمغان آورد.
در بعضی موارد، بهتر است سفر را به تعویق بیندازید به ویژه مناطقی که دریافت مراقبت های پزشکی سریع در آنها دشوار است. از پزشک خود بپرسید که آیا تأخیر در سفرهای آینده ای که برنامه ریزی کرده اید عاقلانه است یا خیر.
سقط جنین
با سونوگرافی، اکنون تشخیص اینکه جنین مرده است یا هرگز تشکیل نشده است، بسیار آسان تر است. در هر صورت یافتن مورد به معنای سقط جنین است. در این شرایط، ممکن است چندین انتخاب داشته باشید:
مدیریت انتظار. اگر نشانه ای از عفونت ندارید، ممکن است اجازه دهید سقط جنین به طور طبیعی پیشرفت کند. معمولاً این اتفاق در طی دو هفته پس از تعیین مرگ جنین رخ می دهد که متأسفانه ممکن است سه یا چهار هفته طول بکشد. این امر می تواند از نظر عاطفی دشوار باشد. اگر خارج شدن جنین به خودی خود اتفاق نیفتد، نیاز به درمان پزشکی یا جراحی است.
درمان پزشکی. اگر پس از تشخیص از بین رفتن حاملگی خاص، ترجیح می دهید سرعت عمل را افزایش دهید، دارو می تواند باعث شود بدن شما بافت حاملگی و جفت را دفع کند. این دارو را می توان به صورت خوراکی یا واژینال مصرف کرد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است برای افزایش اثربخشی دارو و به حداقل رساندن عوارض جانبی مانند حالت تهوع و اسهال، مصرف دارو به صورت واژینال را تجویز کند. این روش درمانی، برای حدود 70 تا 90 درصد زنان در طی 24 ساعت اثر می کند.
جراحی. گزینه دیگر روش جراحی جزئی به نام اتساع ساکشن و کورتاژ (D&C) است. در طی این روش، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دهانه رحم را گشاد کرده و بافت را از داخل رحم خارج می کند. عوارض این روش نادر است، اما ممکن است شامل آسیب به بافت همبند رحم یا دیواره رحم باشد. در صورت سقط جنین همراه با خونریزی شدید یا علائم عفونت، جراحی مورد نیاز است.
بهبودی جسمی
در بیشتر موارد، بهبودی جسمی ناشی از سقط فقط چند ساعت تا چند روز طول می کشد. در این فاصله، اگر خونریزی شدید، تب یا درد شکم دارید، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرید.
ممکن است به محض دو هفته پس از سقط، تخمک گذاری کنید. انتظار داشته باشید که قاعدگی ظرف چهار تا شش هفته برگردد. می توانید بلافاصله بعد از سقط جنین از هر نوع روش پیشگیری از بارداری استفاده کنید. با این حال، به مدت دو هفته پس از سقط از رابطه جنسی یا قرار دادن هر چیزی در واژن مانند تامپون، خودداری کنید.
بارداری های آینده
باردار شدن در چرخه قاعدگی بلافاصله پس از سقط جنین امکان پذیر است. اما اگر شما و همسرتان تصمیم دارید بارداری دیگری را امتحان کنید، مطمئن شوید که از نظر جسمی و روحی آماده هستید. از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود در مورد زمان بارداری راهنمایی بخواهید.
به خاطر داشته باشید که سقط جنین معمولاً یک بار اتفاق می افتد. بیشتر زنانی که سقط می کنند پس از آن، بارداری سالمی را تجربه می کنند. کمتر از 5 درصد زنان دو سقط متوالی و تنها 1 درصد سه سقط متوالی دارند.
اگر چندین سقط داشته اید، به طور کلی دو یا سه بار پشت سر هم، آزمایش را برای شناسایی علل زمینه ای از جمله ناهنجاری های رحم، مشکلات انعقادی یا ناهنجاری های کروموزومی را در نظر بگیرید. اگر نتوانستید علت سقط های خود را شناسایی کنید، امید خود را از دست ندهید. حدود 60 تا 80 درصد از زنان با وجود سقط مکرر غیر قابل توصیف،پس از آن بارداری سالمی دارند.
راهکارهایی برای کنار آمدن با شرایط
بهبود عاطفی می تواند بسیار طولانی تر از بهبود جسمی باشد. سقط جنین می تواند باعث آسیب عاطفی شود که دیگران هم ممکن است شما را کاملاً درک نکنند.احساسات شما ممکن است از خشم و احساس گناه تا ناامیدی متغیر باشد. به خودتان وقت بدهید تا بابت از بین رفتن بارداری خود ناراحت شوید و از عزیزانتان کمک بگیرید.
احتمالاً هرگز امید و آرزوهای خود را درباره این بارداری فراموش نخواهید کرد، اما پذیرش به موقع می تواند دردهایتان را تسکین دهد. اگر احساس ناراحتی یا افسردگی شدید دارید با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر علائم یا نشانه های سقط جنین را دارید، بلافاصله با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرید. بسته به شرایط، ممکن است به مراقبت های فوری پزشکی نیاز داشته باشید.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات و آنچه را که از ارائه دهنده خدمات بهداشتی انتظار می رود، آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات کارهای زیر را انجام دهید:
در مورد محدودیت های قبل از قرار ملاقات سؤال کنید. در بیشتر موارد مراجعه به پزشک نیازی به آمادگی خاصی ندارد. در غیر اینصورت در مورد محدودیت های قبل ملاقات سؤال کنید.
از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که همراه با شما بیاید. ترس و اضطراب ممکن است تمرکز روی گفته های ارائه دهنده خدمات بهداشتی را دشوار کند. شخصی را همراه خود ببرید که بتواند در به خاطر سپردن تمام اطلاعات به شما کمک کند.
سؤالاتی را که می خواهید از ارائه دهنده خدمات بهداشتی بپرسید، یادداشت کنید. به این ترتیب، موارد مهمی را که می خواهید بپرسید فراموش نمی کنید و می توانید از وقت خود با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود نهایت استفاده را ببرید.
در زیر چند سوال اساسی وجود دارد که می توانید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد سقط جنین بپرسید:
روش های درمانی چه مواردی هستند؟
به چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟
آیا می توانم به فعالیت های معمول خود ادامه دهم؟
در صورت بروز چه علائم یا نشانه هایی با شما تماس بگیرم یا به بیمارستان مراجعه کنم؟
علت سقط جنین چیست؟
شانس من برای بارداری در آینده چقدر است؟
علاوه بر سؤالتی که آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات دیگر در هنگام قرار ملاقات دریغ نکنید، مخصوصاً اگر به توضیحاتی نیاز دارید یا مطلبی را متوجه نشده اید.
از پزشک چه انتظاری می رود
سؤالاتی که ارائه دهنده خدمات بهداشتی از شما خواهد پرسید عبارتند از:
آخرین دوره قاعدگی شما چه زمانی بوده است؟
آیا در زمان حاملگی از روش های پیشگیری از بارداری استفاده می کردید؟
چه زمانی متوجه علائم یا نشانه های خود شدید؟
آیا علائم مداوم بوده اند یا موقت؟
خونریزی تان در مقایسه با سنگین ترین روزهای قاعدگی، بیشتر، کمتر یا تقریباً یکسان بوده است؟
آیا قبلا سقط جنین داشته اید؟
آیا در بارداری قبلی عارضه ای داشته اید؟
آیا شرایط سلامتی دیگری دارید؟
آیا گروه خونی خود را می دانید؟