نگاه کلی
این بیماری نوعی آرتروز است که با تورم ناگهانی و دردناک در یک یا چند مفصل مشخص می شود. این وضعیت می توانند روزها یا هفته ها ادامه داشته باشند. مفصلی که بیشتر درگیر می شود زانو است.
اصطلاح رایج "سودوگوت" به دلیل شباهت این بیماری به نقرس، رسوب پیروفسفات کلسیم یا CPPD نیز نامیده می شود. رسوبات کریستال در یک مفصل باعث هر دو شرایط می شوند، اگرچه نوع کریستال برای هر شرایط متفاوت است.
علت ایجاد کریستال ها در مفاصل و ایجاد وضعیتی شبیه پوکی هنوز مشخص نمی باشد، اما با افزایش سن احتمال این خطر افزایش می یابد. درمان ها می توانند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کنند.
علائم
سودوگوت معمولاً روی زانوها تأثیر می گذارد و کمتر، مچ دست و پا را درگیر می کند. در بسیاری از موارد، هیچ علامتی وجود ندارد. با این حال، در هنگام حمله، مفاصل آسیب دیده معمولاً علائمی مانند موارد زیر دارند:
- تورم
- گرم شدن ناحیه
- درد شدید
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت بروز درد و تورم ناگهانی و شدید مفصلی به پزشک مراجعه کنید.
علل بیماری
سودوگوت با وجود بلورهای دی هیدرات پیرو فسفات کلسیم در مفصل آسیب دیده مرتبط است. این بلورها با افزایش سن افراد زیادتر می شوند و تقریباً در نیمی از جمعیت بالای 85 سال ظاهر می شوند. اما بیشتر افرادی که این رسوبات بلوری را دارند هرگز دچار شبه نقرس نمی شوند. هنوز مشخص نمی باشد که چرا برخی از افراد علائم دارند و برخی دیگر این علائم را ندارند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتور ها)
عواملی که می توانند خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهند عبارتند از:
- سن بالا. خطر ابتلا به نقرس کاذب با افزایش سن افزایش می یابد.
- ضربه به مفصل. ضربه به مفصل، مانند آسیب جدی یا جراحی، خطر ابتلا در آن مفصل را افزایش می دهد.
- ناهنجاری ژنتیکی. در بعضی از خانواده ها، استعداد ابتلا به نقرس کاذب ارثی است. در این افراد احتمال ابتلا در سنین پایین تر وجود دارد.
- عدم تعادل مواد معدنی. خطر ابتلا به نقرس کاذب در افرادی که کلسیم یا آهن بیش از حد یا منیزیم کمی دارند، بیشتر است.
- سایر عارضه های پزشکی. این بیماری با غده تیروئید کم کار یا غده پاراتیروئید پرکار نیز مرتبط است.
عوارض بیماری
رسوبات کریستالی مرتبط با نقرس کاذب باعث آسیب مفصلی می شود، که می تواند علائم و نشانه های آرتروز یا آرتریت روماتوئید را بوجود آورد.
تشخیص
علائم و نشانه های سودوگوت می تواند مشابه علائم نقرس و سایر انواع آرتروز باشد، بنابراین آزمایش های آزمایشگاهی و تصویربرداری معمولاً برای تأیید تشخیص لازم است.
تست های آزمایشگاهی
آزمایش خون می تواند مشکلات تیروئید و غدد پاراتیروئید و همچنین انواع عدم تعادل مواد معدنی که با بیماری در ارتباط هستند را بررسی کند. پزشک ممکن است نمونه ای از مایعات را از مفصل آسیب دیده با سوزن خارج کند تا وجود بلورها را آزمایش کند.
آزمایش های تصویربرداری
تصویربرداری از مفصل آسیب دیده اغلب می تواند آسیب مفصل و رسوبات کریستال در غضروف مفصل را نشان دهد.
درمان
هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما ترکیبی از روش های درمانی می توانند به تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل کمک کنند.
در صورتی که مسکن های بدون نسخه تاثیرگذار نباشد، پزشک ممکن است به شما موارد زیر را پیشنهاد دهد:
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs). داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی شامل ناپروکسن (آناپروکس، ناپروسین و. ..) و ایندومتاسین (ایندوسین) است. NSAID ها می توانند باعث خونریزی معده و کاهش عملکرد کلیه بخصوص در افراد مسن شوند.
کلشی سین (Colcrys). دوز کم این داروی برای بیماری نقرس کاذب نیز موثر است. در صورت مصرف دارو طی دوره های مكرر، به عنوان یك اقدام پیشگیرانه پزشك مصرف روزانه كلشی سین را توصیه می كند.
کورتیکواستروئیدها. اگر نمی توانید NSAID یا کلشی سین استفاده کنید، ممکن است پزشک برای کاهش التهاب و توقف حمله، قرص های کورتون مانند پردنیزون را پیشنهاد کند. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها می تواند باعث ضعیف شدن استخوان ها، ایجاد آب مروارید، دیابت و افزایش وزن شود.
تخلیه مایع مفصل
برای تسکین درد و فشار در مفصل آسیب دیده، پزشک مقداری از مایع مفصل را با کمک سرنگ خارج می کند، این کار به حذف برخی از بلورهای مفصل کمک می کند. سپس پزشک داروی بی حس کننده و کورتیکواستروئید را به مفصل تزریق می کند تا التهاب را کاهش دهد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
درمان های خانگی ممکن است در هنگام بروز علائم مفید باشد. این درمان ها عبارتند از:
NSAID های بدون نسخه، مانند (ایبوپروفن، ادویل، موترین، و غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve)، اغلب مفید هستند.
به مفصل استراحت دهید. سعی کنید چند روز از مفصل آسیب دیده استفاده نکنید.
یخ. بسته های سرد می توانند به کاهش التهاب کمک کنند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
با مراجعه به پزشک خانواده، پس از معاینه اولیه، پزشک ممکن است شما را به متخصص تشخیص و درمان آرتروز و سایر بیماری های التهابی مفصل ارجاع دهد (متخصص روماتولوژی).
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید لیستی از پاسخ سوالات زیر را بنویسید:
- علائم از چه زمانی شروع شد؟
- آیا قبلاً این علائم را داشته اید؟
- آیا فعالیت یا وضعیتی باعث می شود مفصل شما احساس بهتری داشته باشد یا بدتر شود؟
- آیا تاکنون مفصل شما آسیب دیده ؟
- آیا بیماری دیگری هم دارید؟
- آیا کسی در خانواده شما دچار مشکلات مشترک شده است؟
- چه داروها یا مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشکی که شما را معاینه می کند، ممکن است سوالاتی از قبیل موارد زیر بپرسد:
- علائم شما چیست؟
- کدام قسمت یا قسمت هایی از بدن شما تحت تأثیر قرار گرفته است؟
- آیا علائم شما کم و زیاد می شود؟
- علائم چه مدت طول می کشد؟
- آیا علائم شما به مرور زمان بدتر شده است؟
- آیا چیزی باعث بروز علائم شما می شود، مانند برخی غذاها یا استرس؟
- آیا درمان هایی را امتحان کرده اید که کمک کرده باشد؟