نگاه کلی
فلج مغزی گروهی از ناهنجاری هاست که بر حرکت و تن عضلانی یا وضعیت بدن تأثیر می گذارند. به علت آن آسیب هایی است که غالباً قبل از تولد، هنگام رشد مغز، درمغز نابالغ اتفاق می افتند.
علائم و نشانه های آن در دوران نوزادی یا پیش از مدرسه ظاهر می شوند. به طور کلی فلج مغزی باعث اختلال در حرکت همراه با رفلکس های غیر عادی، ناهماهنگی یا خشکی اندام های حرکتی و تنه، وضعیت غیر طبیعی بدن، حرکات غیر ارادی، تلو تلو خوردن هنگام راه رفتن یا ترکیبی از این موارد می شود.
افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است در بلع دچار مشکل شوند و معمولاً عضلات چشم آن ها نامتعادل است، که در این حالت چشم ها روی همان شی متمرکز نمی شوند. همچنین به دلیل سختی در عضلات، احتمال دارد که دامنه حرکتی آنها در مفاصل مختلف بدن کاهش یابد.
تأثیر فلج مغزی بر عملکرد بسیار متفاوت است. برخی از افرادی که تحت تاثیر قرار می گیرند، می توانند راه بروند، سایر افراد نیاز به کمک دارند. برخی از افراد دارای هوش طبیعی یا تقریباً طبیعی هستند، اما برخی دیگر دارای ناتوانی های ذهنی اند. امکان دارد صرع، نابینایی یا ناشنوایی نیز ظاهر شوند.
علائم
علائم و نشانه ها می توانند بسیار متفاوت باشند. مشکلات حرکتی و هماهنگی مرتبط با فلج مغزی عبارتند از:
• تغییر تون عضلانی ، مانند سفت شدن یا شل شدن بیش از حد
• عضلات منقبض و رفلکس های شدید (اسپاستیک)
• عضلات منقبض با رفلکس های طبیعی (سفتی)
• عدم تعادل و هماهنگی عضلانی (آتاکسی)
• لرزش یا حرکات غیرارادی
• حرکات آهسته و آزاردهنده
• تأخیر در رسیدن به نقاط عطف مهارت های حرکتی، از جمله فشار آوردن روی بازوها، نشستن یا خزیدن
• متمایل بودن به یک سمت بدن، مانند استفاده بیشتر از یک دست یا کشیدن پا هنگام خزیدن
• سختی در راه رفتن، از جمله راه رفتن روی انگشتان پا، راه رفتن به صورت خمیده، راه رفتن قیچی مانند با حرکت دادن زانوها، راه رفتن گسترده یا راه رفتن نامتقارن.
• ریزش بیش از حد بزاق یا مشکلات در بلع
• مشکل در مکیدن یا خوردن
• تأخیر درشروع گفتار یا اختلال در صحبت کردن
•اختلالات در یادگیری
• مشکل داشتن در مهارت های حرکتی ظریف، مانند بستن دکمه های لباس یا برداشتن اشیا
• تشنج
فلج مغزی می تواند کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد، یا به صورت اولیه فقط به یک اندام حرکتی یا یک سمت بدن محدود شود. اختلال مغزی که باعث فلج مغزی می شود، به مرور زمان تغییر نمی کند، بنابراین معمولاً علائم با افزایش سن وخیم تر نمی شوند.
البته، با افزایش سن کودک، برخی از علائم می توانند کمتر و بیشتر آشکار شوند. و در صورت عدم انجام درمان جدی، کوتاه شدن عضله و سفتی عضله می تواند بدتر شود.
ناهنجاری های مغزی مرتبط با فلج مغزی می توانند در ایجاد سایر مشکلات عصبی نیز نقش داشته باشند، از جمله:
• مشکل در بینایی و شنوایی
• ناتوانی های ذهنی
• تشنج
• حس لامسه یا درد غیرعادی
• بیماری های دهان و دندان
• شرایط مربوط به سلامت روانی
• بی اختیاری ادرار
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
تشخیص سریع و به موقع ناهنجاری در حرکت یا تاخیر در رشد کودک، مسئله مهمی است. در صورت داشتن نگرانی هایی در مورد از دست رفتن بخشی از آگاهی نسبت به محیط اطراف یا حرکات غیرطبیعی بدن، تون عضلانی غیرعادی، اختلال در هماهنگی حرکات، اختلال در بلع، عدم تعادل درعضلات چشم یا سایر مشکلات مربوط به رشد، به پزشک اطفال مراجعه شود.
علل بیماری
فلج مغزی در اثر یک ناهنجاری یا اختلال در رشد مغز، اغلب قبل از تولد، به وجود می آید. در بسیاری از موارد، علت آن مشخص نیست. عواملی که می توانند منجر به بروز مشکلاتی در رشد مغز شوند، عبارتند از:
• جهش های ژنی که منجر به رشد غیرعادی می شوند.
• عفونت های مادری که جنین در حال رشد را تحت تأثیر قرار می دهند.
• سکته مغزی جنین، اختلال در خونرسانی به مغزی که در حال رشد است.
• خونریزی مغزی در رحم یا در نوزاد تازه متولد شده.
• عفونت های نوزاد که باعث التهاب در مغز یا اطراف آن می شوند.
• آسیب به سر در اثر ضربه در اثر وارد شدن ضربه به سر نوزاد در اثر تصادف وسیله نقلیه یا افتادن بر روی زمین.
• کمبود اکسیژن رسانی به مغز مربوط به زایمان سخت است، گرچه خفگی مربوط به هنگام تولد به عنوان علت مرگ، بسیار کمتر از آنچه در تاریخ تصور می شود، شیوع داشته است.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی وجود دارند که با افزایش خطر ابتلا به فلج مغزی مرتبط اند.
سلامت مادر
عفونت های مشخص یا قرار گرفتن در معرض سموم در دوران بارداری، می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به فلج مغزی را در بچه افزایش دهد. عفونت های نگران کننده خاصی که وجود دارند، به شرح زیرند:
• سایتومگالوویروس. این ویروس شایع علائمی شبیه به آنفولانزا را ایجاد می کند و اگر مادری طی بارداری برای اولین بار به عفونت فعال مبتلا شود، می تواند منجر به نقایص مادرزادی شود.
• سرخک آلمانی (سرخجه). این عفونت ویروسی با واکسن قابل پیشگیری است.
• هرپس(تبخال) این ویروس می تواند طی بارداری از مادر به فرزند منتقل شود و رحم و جفت را تحت تأثیر قرار دهد. التهاب ایجاد شده توسط عفونت می تواند به سیستم عصبی در حال تکامل کودک متولد نشده، آسیب برساند.
• سیفلیس. یک عفونت باکتریایی مقاربتی است.
• توکسوپلاسموز. این عفونت توسط انگلی ایجاد می شود که در مواد غذایی آلوده، خاک و مدفوع گربه های آلوده یافت می شود.
• عفونت ویروسی زیکا. نوزادانی که عفونت مادرانشان به ویروس زیکا باعث کوچکتر شدن اندازه ی سر آن ها از حد طبیعی (میکروسفالی) شده است، می توانند دچار فلج مغزی شوند.
• سایر بیماری ها. سایر شرایطی که می توانند خطر ایجاد فلج مغزی را افزایش دهند، عبارتند از مشکلات تیروئیدی، ناتوانی های ذهنی یا تشنج، و قرار گرفتن در معرض سموم، مانند متیل جیوه.
بیماری نوزاد
بیماری هایی در نوزاد تازه متولد شده می توانند خطر ایجاد فلج مغزی را تا حد زیادی افزایش دهند عبارتند از:
• مننژیت باکتریایی. این عفونت باکتریایی باعث التهاب غشاهای اطراف مغز و نخاع می شود.
• انسفالیت ویروسی. این عفونت ویروسی نیز باعث التهاب غشاهای اطراف مغز و نخاع می شود.
• زردی شدید یا درمان نشده. زردی به صورت زرد شدن پوست بروز می یابد. این شرایط زمانی اتفاق می افتد که محصولات جانبی مشخصی از سلولهای خونی "استفاده شده" از جریان خون فیلتر نشوند.
• خونریزی در مغز. این وضعیت معمولاً به علت سکته مغزی بچه در رحم ایجاد می شود.
سایر عوامل دخیل در بارداری و تولد
در حالی که سهم هر یک از این عوامل محدود است، سایرعوامل در بارداری یا تولد مرتبط با افزایش خطرایجاد فلج مغزی، عبارتند از:
• بروز بریچ( قرار گرفتن جنین در رحم به صورت عرضی). نوزادان مبتلا به فلج مغزی به احتمال زیاد در شروع زایمان در وضعیت خروج از پا( پا پایین) قرار می گیرند تا خروج از سر( سر پایین).
• داشتن وزن کم هنگام تولد. نوزادانی با وزنی کمتر از٥/٥ پوند (٥/٢کیلوگرم) بیشتر در معرض خطر ابتلا به فلج مغزی قرار دارند. با کاهش وزن در زمان تولد، این خطرافزایش می یابد.
• باردار بودن چند بچه. افزایش خطر ابتلا به فلج مغزی با تعداد نوزادانی که رحم مشترک دارند، رابطه مستقیم دارد. اگر یک یا بیش از یک کودک از بمیرد، خطر ابتلای بازماندگان به فلج مغزی افزایش می یابد.
• تولد زودرس. نوزادانی که زودتر از ٢٨ هفته ی بارداری متولد می شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به فلج مغزی قرار دارند. هرچه نوزاد زودتر متولد شود، خطر بروز فلج مغزی در او بیشترمی شود.
عوارض بیماری
ضعف عضلانی، اسپاستیک عضلانی( انقباض مداوم عضلات) و مشکلات هماهنگی می توانند در ایجاد برخی از عوارض، چه در دوران کودکی چه در بزرگسالی نقش داشته باشند، از جمله:
• انقباض غیر طبیعی عضله. انقباض عبارت است از کوتاه شدن بافت عضلانی به علت سخت شدن شدید عضلات (اسپاستیسیتی). انقباض می تواند رشد استخوانی را مهار کند، باعث خم شدن استخوان ها شود و منجر به تغییر شکل مفصلی، دررفتگی کلی یا جزئی شود.
• پیری زودرس. برخی از انواع پیری زودرس، اکثر افراد مبتلا به فلج مغزی، دردهه پنجم زندگی شان، تحت تأثیر قرار می دهد، به علت فشاری که بیماری بر بدن آن ها وارد می کند.
• سوء تغذیه. مشکلات در بلع یا تغذیه می توانند برای فردی که دچار فلج مغزی است، به ویژه نوزادان، دریافت مواد غذایی به میزان کافی را دشوار کند. این امر می تواند رشد را مختل کرده و استخوان ها را تضعیف کند. برخی از کودکان برای دریافت تغذیه کافی به لوله تغذیه ای نیاز دارند.
• شرایط مربوط به سلامت روانی. امکان دارد افراد مبتلا به فلج مغزی مبتلا به بیماری های مرتبط با سلامت روانی، مانند افسردگی باشند. انزوای اجتماعی و چالش های مقابله با ناتوانی ها می توانند در ایجاد افسردگی نقش داشته باشند.
• بیماری قلبی و ریوی. افراد مبتلا به فلج مغزی می توانند به بیماری های قلبی و ریوی و ناهنجاری های تنفسی مبتلا شوند.
• آرتروز استخوانی. فشار بر روی مفاصل یا تنظیم غیرعادی مفاصل ناشی از اسپاستیسیتی عضله می تواند منجر به شروع زودرس این بیماری دردناک که استخوان را تخریب می کند، شود.
• پوکی استخوان. شکستگی ناشی از تراکم پایین استخوان (استئوپنی) می تواند از چندین عامل رایج از جمله عدم تحرک، کمبودهای تغذیه ای و استفاده از داروهای ضد صرع نشئت بگیرد.
پیشگیری از بروز بیماری
اکثر موارد فلجی مغزی قابل پیشگیری نیستند، اما می توان خطرات بروز آن را کاهش داد. اگر فردی باردار باشد یا قصد بارداری داشته باشد، می تواند از راهکار های زیر جهت حفظ سلامتی و به حداقل رساندن عوارض بارداری استفاده کند:
• اطمینان از واکسینه بودن مادر. واکسینه شدن مادر در برابر بیماری هایی مانند سرخجه، ترجیحاً قبل از بارداری، احتمالا از بروزعفونتی که می تواند به مغز جنین آسیب بزند، جلوگیری می کند.
• مراقبت از خود. هرچه فرد با سلامت بیشتری به سمت بارداری رود، کمتر احتمال دارد که فرد به عفونتی که منجر به فلجی مغز شود، ابتلا پیدا کند.
• انجام دادم زودهنگام و مداوم مراقبت های قبل از زایمان. مراجعه منظم به پزشک در دوران بارداری روش خوبی است به منظور کاهش خطراتی که برای سلامتی خود فرد و نوزاد متولد نشده وی وجود دارند. مراجعه منظم به پزشک می تواند از زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و عفونت ها جلوگیری کند.
• تامین امنیت کودک به خوبی. به وسیله صندلی ماشین، کلاه ایمنی دوچرخه، ریل های ایمن روی تخت ها و نظارت مناسب، می توان از آسیب دیدگی سر در کودکان جلوگیری کرد.
• پرهیز از مصرف الکل ، تنباکو و داروهای غیرقانونی .مصرف این مواد با خطربروز فلج مغزی مرتبط هستند.
تشخیص
نشانه ها و علائم فلج مغزی می توانند به مرور زمان آشکارتر شوند، بنابراین امکان دارد تا چند ماه پس از تولد تشخیص داده نشود.
اگر پزشک عمومی یا متخصص اطفال مشکوک به ابتلای فرزند به فلج مغزی باشد، علائم و نشانه های کودک ، رشد و نمو، سوابق پزشکی کودک را بررسی می کند و معاینه فیزیکی انجام می دهد. شاید پزشک بیمار را به متخصصی که در زمینه درمان کودکان مبتلا به بیماری های مغز و سیستم عصبی تحصیل کرده است (متخصص مغز و اعصاب اطفال، متخصص توانبخشی یا متخصص رشد کودکان)، ارجاع دهد.
پزشک همچنین می تواند آزمایش هایی را جهت تشخیص بیماری و رد کردن سایر علل احتمالی، تجویز کند.
اسکن مغز
روش های تصویربرداری از مغز می توانند مناطقی از آسیب یا رشد غیرعادی در مغز را نشان دهند. این آزمایش ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
• ام آر آی(MRI). در اسکن MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی به منظور تولید تصاویر دقیق سه بعدی یا مقطعی از مغز کودک، استفاده می شود. MRI اغلب می تواند ضایعات یا ناهنجاری های موجود در مغز کودک را مشخص کند.
این آزمایش بدون درد اما پر سر و صدا است و انجام آن می تواند تا یک ساعت طول بکشد. احتمالاً قبل از انجام آن، کودک آرام بخش یا بیهوشی عمومی سبک دریافت خواهد کرد.
• سونوگرافی از جمجمه. این آزمایش را می توان در دوران نوزادی انجام داد. در سونوگرافی جمجمه از امواج صوتی با فرکانس بالا به منظور تولید تصاویری از مغز، استفاده می شود. سونوگرافی تصویر دقیقی تولید نمی کند، اما می تواند مورد استفاده قرار گیرد زیرا سریع و ارزان است و می تواند ارزیابی مقدماتی مهمی از مغز ارائه دهد.
الکتروانسفالوگرام (EEG)
اگر کودکی مستعد داشتن تشنج باشد، EEG می تواند شرایط را بیشتر ارزیابی کند. تشنج می تواند در کودک مبتلا به صرع ایجاد شود. در آزمایش EEG، الکترودهایی به پوست سر کودک متصل می شوند.
EEG فعالیت الکتریکی مغز کودک را ثبت می کند. معمولاً ایجاد تغییر در الگوهای عادی موج مغزی در صرع است.
تست های آزمایشگاهی
آزمایش خون، ادرار یا پوست می توانند جهت بررسی مشکلات ژنتیکی یا متابولیکی استفاده شوند.
آزمایش های فرعی( تکمیل کننده)
اگر کودکی مبتلا به فلج مغزی تشخیص داده شده باشد، به احتمال زیاد به متخصصان ارجاع می شود تا از نظر سایر شرایط که غالباً مرتبط با این اختلال هستند، تحت آزمایش قرار گیرد. این آزمایش ها قادرند اختلال در موارد زیر را شناسایی کند:
• بینایی
• شنوایی
• گفتار
• عقل
• تکامل
•حرکت
درمان
کودکان و بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی نیاز به مراقبت های طولانی مدت توسط تیم مراقبت پزشکی دارند. علاوه بر یک متخصص اطفال یا متخصص توانبخشی و احتمالاً یک متخصص مغز و اعصاب کودکان برای نظارت بر مراقبت های پزشکی از کودک، این تیم می تواند متشکل از درمانگران و متخصصان سلامت روان مختلفی باشد.
داروها
داروهایی که قادرند سختی عضلات را کاهش دهند، می توانند برای بهبود توانایی های عملکردی، درمان درد و مدیریت عوارض مربوط به اسپاستیسیته یا سایر علائم فلج مغزی استفاده شوند.
تزریق به عضله یا عصب
برای درمان سفت شدن عضله مشخصی، پزشک می تواند تزریق آنابوتولینومتوکسینA( بوتاکس، دیسپورت) یا عامل دیگری را تجویز کند. امکان دارد کودک تقریباً هر سه ماه یک بار به تزریق آمپول نیاز داشته باشد.
عوارض جانبی عبارتند از درد در محل تزریق و علائمی مانند علائم آنفولانزای خفیف. از جمله سایر عوارض جانبی جدی تر که می توان به آن ها اشاره کرد، سختی در تنفس و بلع است.
شل کننده های عضلات دهان
اغلب از داروهایی مانند دیازپام (والیوم)، دانترولن (دانتریوم)، باكلوفن (گابلوفن، لیورسال) و تیزانیدین (زانافلكس) برای شل كردن عضلات استفاده می شود.
دیازپام خطرایجاد وابستگی دارد، بنابراین جهت استفاده طولانی مدت توصیه نمی شود. عوارض جانبی این داروها عبارتند از خواب آلودگی، تغییرات فشار خون و خطر آسیب کبدی که نیاز به بررسی دارد.
در برخی موارد، باکلوفن به وسیله لوله ای به نخاع پمپ می شود. پمپ توسط جراحی در زیر پوست شکم جایگذاری می شود.
امکان دارد برای کودک داروهایی جهت کاهش ریزش بزاق تجویز شود – احتمالاً به این صورت است که بوتاکس به داخل غدد بزاقی تزریق می شود.
روش های درمانی
روش های درمانی مختلفی در درمان فلجی مغزی نقش مهمی دارند:
• فیزیوتراپی. تمرینات عضلانی و ورزش ها می توانند به قدرت، انعطاف پذیری، تعادل، رشد حرکتی و تحرک کودک کمک کنند. همچنین می توان با یادگیری چگونگی انجام مراقبت های مطمئن، نیازهای روزمره کودک در خانه را مانند حمام دادن و غذا دادن برطرف کرد.
یک تا دو سال اول پس از تولد، هم فیزیوتراپ و هم کاردرمان با انجام کارهایی از قبیل کنترل کردن سر و تنه، غلتاندن و محکم گرفتن کودک، او را تقویت می کنند. سپس، هر دو درمانگر استفاده از صندلی چرخ دار را بررسی می کنند.
امکان دارد بریس ها یا آتل ها جهت کمک به عملکردهایی، مانند بهبود در راه رفتن، و کشش عضلات سخت، برای کودک تجویز شود.
• کار درمانی. کاردرمانگرها به کودک برای کسب استقلال در انجام فعالیتهای روزانه و کارهای عادی در خانه، مدرسه و جامعه کمک می کنند. تجهیزات تطبیقی که به کودک توصیه می شوند می توانند شامل واکرها، عصاهای چهارپایه، سیستم های نشیمن یا صندلی های چرخ دار برقی باشند.
• گفتار و زبان درمانی. آسیب شناسان گفتار_ زبان ( گفتار درمان ها) می توانند به بهبود توانایی کودک در واضح صحبت کردن یا برقراری ارتباط با استفاده از زبان اشاره کمک کنند. در صورت دشوار بودن برقراری ارتباط، گفتار درمان ها می توانند روش استفاده از وسایل ارتباطی مانند رایانه یا دستگاه های تولید کننده صدا(صدا ساز) را نیز آموزش دهند.
گفتاردرمان ها می توانند اختلالات مربوط به غذا خوردن و بلع را نیز برطرف کنند.
• درمان با روش های سرگرم کننده. برخی از کودکان از روش درمانی که به صورت انجام فعالیتهای سرگرم کننده و سازگارو رقابتی و مداوم مانند درمان با سوارکاری یا اسکی بهره مند می شوند. این نوع درمان می تواند به بهبود مهارت های حرکتی، گفتاری و احساس بهبودی در کودک کمک کند.
روش های جراحی
جراحی می تواند جهت کاهش سختی عضلات یا اصلاح ناهنجاری های استخوانی ناشی از اسپاستیک نیاز باشد. این روش های درمانی عبارتند از:
• جراحی ارتوپدی. ممکن است کودکان مبتلا به انقباضات و ناهنجاری های شدید، به جراحی بر روی استخوان ها یا مفاصل نیاز داشته باشند تا دست ها، استخوان های لگن یا پاها در موقعیت صحیح خود قرار گیرند.
روش های جراحی می توانند طول عضلات و تاندون هایی را که با انقباض کوتاه می شوند نیز، بلند کنند. این اصلاحات می توانند درد را کاهش دهند و تحرک را بهبود بخشند. این روش می توانند استفاده از واکر، بریس یا عصا را نیز آسان تر کنند.
• برش رشته های عصبی (ریزوتومی پشتی _انتخابی). در برخی موارد شدید، در صورتی که سایر روش های درمانی کمکی نکرده باشند، جراحان اعصابی را که به عضلات اسپاستیک عصب رسانی می کنند را، در روشی به نام ریزوتومی پشتی انتخابی برش می دهند. این عمل باعث شل شدن عضله و کاهش درد، اما بی حسی می شود.
درمان های جایگزین
برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی از برخی داروهای مکمل یا جایگزین استفاده می کنند. این روشهای درمانی به عنوان یک روش بالینی قابل قبول نیستند.
به طور مثال، درمان با اکسیژن هایپرباریک به طور گسترده ای برای درمان فلج مغزی استفاده می شود علی رغم شواهد محدودی که از مزایای آن موجود است. آزمایش های بالینی کنترل شده که شامل روشهای درمانی مانند اکسیژن درمانی هایپرباریک، تمرینات ورزشی مقاومتی با استفاده از لباسهای مخصوص، انجام حرکات کمکی برای کودکان و اشکال مشخصی از تحریک الکتریکی هستند، بی نتیجه بوده یا تاکنون فایده ای نداشته اند.
درمان سلول های بنیادی به عنوان یک روش درمانی برای فلج مغزی، اما تحقیقات همچنان در حال بررسی ایمنی و تایر مثبت آن است.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
وقتی کودکی به بیماری که او را ناتوان می کند مبتلا شود، کل خانواده با چالش های جدیدی روبرو می شوند. در زیر چند نکته جهت مراقبت از کودک و خود آورده شده است:
• تقویت کردن استقلال کودک. تشویق کردن هرگونه تلاشی که کودک در جهت رسیدن به استقلال انجام می دهد، هرچقدر که کوچک باشد.
• حامی کودک بودن. والدین بخش مهمی از تیم مراقبت از سلامتی فرزند خود هستند. از صحبت کردن از جانب فرزند خود یا پرسیدن سوالات سخت از پزشکان، درمانگران و معلمان، نباید ترسید.
• یافتن حامی. وجود یک حلقه حمایتی می تواند به والدین و خانواده جهت مقابله با فلج مغزی و اثرات آن، کمک زیادی کند. پدر یا مادر ممکن است به عنوان یک والد، نسبت به ناتوانی فرزند خود احساس اندوه و گناه کنند.
پزشک می تواند به والدین کمک کند تا گروه های پشتیبانی، سازمان ها و خدمات مشاوره ای را در جامعه خود پیدا کنند. همچنین کودک می تواند از برنامه های پشتیبانی خانواده، برنامه های مدرسه و مشاوره بهره مند شود.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر کودکی مبتلا به فلج مغزی باشد، چگونگی شناخت والدین از وضعیت کودک خود می تواند به شدت معلولیت، زمان شروع علائم و نشانه ها و احتمال وجود عوامل خطرساز در حاملگی یا زایمان بستگی داشته باشد.
در ذیل برخی اطلاعات کمک کننده جهت کسب آمادگی برای مراجعه کودک به پزشک، آورده شده است.
آن چه می توانید انجام دهید
لیستی از این موارد تهیه شود:
• علائمی که نگران کننده هستند و زمان شروع آنها.
• تمامی داروها، ویتامین ها و سایر مکمل های مصرفی، که کودک آن ها را مصرف می کند همچنین دوز آن ها.
• سابقه پزشکی کودک، از جمله سایر بیماری هایی که کودک مبتلا به آن ها تشخیص داده شده است.
• سوالاتی که می توان از پزشک پرسید.
در صورت امکان همراهی با یکی از اقوام یا دوستان خود تا به فرد جهت به خاطر سپردن اطلاعات دریافتی، کمک کند.
سوالاتی که می توان از پزشک پرسید
• کودک به چه آزمایش هایی نیاز دارد؟
• چه زمانی نتایج آزمایش ها مشخص می شوند؟
• لازم است به چه متخصصانی مراجعه شود؟
• چگونه سلامتی و رشد کودک توسط پزشک کنترل می شود؟
• آیا پزشک می تواند مطالب آموزشی و خدمات پشتیبانی محلی را در مورد فلج مغزی توصیه کند؟
• آیا امکان دارد کودک از طریق یک برنامه چند رشته ای که تمام نیازهای وی را در همان معاینه اول، مانند کلینیک فلج مغزی برطرف کند، مورد پیگیری قرار گیرد؟
در پرسیدن سایر سوالات دریغ نشود.
از پزشک چه انتظاری می رود
احتمالاً پزشک از فرد سوالاتی می پرسد، از جمله:
• چه نگرانی هایی درباره رشد یا تکامل فرزند وجود دارد؟
• تغذیه کودک چگونه است؟
• کودک به لمس چگونه پاسخ می دهد؟
• آیا متمایل شدن به یک سمت از بدن در کودک مشاهده شده است؟
• آیا کودک به نقاط عطف مشخصی دررشد از جمله غلت زدن، فشار آوردن به سمت بالا، نشستن، چهار دست و پا راه رفتنیا صحبت کردن، رسیده است؟