نگاه کلی
قارچ پا( (Tenea pedis یک عفونت قارچی است که معمولاً از بین انگشتان پا شروع می شود. این عارضه معمولاً در افرادی اتفاق می افتد که پاهای آنها بسیار عرق کرده در حالی که در کفش های تنگ محصور شده اند.
علائم
علائم و نشانه های قارچ پا عبارتند از راش های پوسته ای که معمولاً باعث خارش، سوزش و سوختگی می شوند. قارچ پا از طریق بسترهای آلوده، حوله ها یا لباس های آلوده قابل پخش است.
قارچ پا با سایر عفونت های قارچی مانند کرم حلقوی و خارش جاک ارتباط نزدیکی دارد. این بیماری با داروهای ضد قارچ بدون نسخه قابل درمان است، اما عفونت اغلب عود می کند. داروهایی نیز در دسترس هستند.
قارچ پا معمولاً باعث ایجاد بثورات قرمز پوستی می شود. بثورات به طور معمول از بین انگشتان پا شروع می شود. بعد از در آوردن کفش و جوراب، اغلب خارش بدترین حالت است.
برخی از انواع بیماری قارچ پا، باعث تاول یا زخم می شوند. تنوع موکاسین قارچ پا باعث خشکی مزمن و پوسته پوسته شدن کف پا می شود که تا کنار پا گسترش می یابد. می توان آن را با اگزما یا خشکی پوست اشتباه گرفت.
عفونت می تواند روی یک یا هر دو پا تأثیر بگذارد و به دست هم منتقل شود - به خصوص اگر قسمت های آلوده پای خود را خراشیده یا برمی دارید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر در پایتان راش پوستی ایجاد شده است که ظرف دو هفته پس از شروع خود درمانی با یک داروی ضد قارچ بدون نسخه بهبود نیافته، به پزشک خود مراجعه کنید.
اگر مبتلا به دیابت هستید، در صورت مشکوک بودن به قارچ پا، به پزشک خود مراجعه کنید، به خصوص اگر علائمی از عفونت باکتریایی ثانویه احتمالی مانند قرمزی بیش از حد، تورم، ترشح یا تب را مشاهده کنید.
علل بیماری
قارچ پا ناشی از همان نوع قارچی است که باعث بیماری کرم حلقوی وخارش جک می شود. جوراب و کفش مرطوب، شرایط گرم ومرطوب باعث رشد میکروارگانیسم ها می شود.
قارچ پا مسری است و در اثر تماس با فرد آلوده یا تماس با سطوح آلوده مانند حوله ها، بسترها و کفش قابل انتقال است.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
در موارد زیر خطر ابتلا به بیماری قارچ پا بیشتر است:
• مرد بودن
• پوشیدن غالبا جوراب های مرطوب یا کفش های تنگ
• تشک، فرش، ملافه های تخت، استفاده مشترک از لباس ها یا کفش های فرد مبتلا به عفونت قارچی.
• راه رفتن به صورت پابرهنه در مکانهای عمومی که در آنجا عفونت می تواند گسترش یابد، مانند رختکن ها ، سوناها، استخرهای شنا، حمامها و دوش های عمومی
عوارض بیماری
عفونت قارچ پا می تواند به سایر قسمت های بدن سرایت کند، از جمله:
• دست. افرادی که قسمت های آلوده پای خود را خراشیده یا می گیرند، ممکن است در یکی از دستانشان نیز عفونت مشابه بروز یابد.
• ناخن ها. قارچ های مرتبط با قارچ پا می توانند ناخن های انگشتان پا را نیز آلوده کنند، محلی که تمایل به مقاومت بیشتری در برابر درمان دارد.
• کشاله ران. خارش جاک اغلب توسط همان قارچی ایجاد می شود که قارچ پا را ایجاد می کند. معمولاً عفونت از پاها به کشاله ران گسترش می یابد همانطور که قارچ می تواند روی دستان یا روی حوله منتقل شود.
پیشگیری از بروز بیماری
این نکات می تواند به شما کمک کند از ابتلا به قارچ پا جلوگیری کنید و یا در صورت بروز عفونت علائم را تسکین دهید:
• پاهای خود،مخصوصاً بین انگشتان پا، را خشک نگه دارید. وقتی در خانه هستید پابرهنه راه بروید تا پاهای خود را تا حد امکان در معرض هوا قرار دهید. بعد از استحمام یا دوش گرفتن، بین انگشتان پای خود را خشک کنید.
• جوراب ها را مرتب عوض کنید. اگر پای شما بسیار عرق می کند، جوراب های خود را روزانه دو بار عوض کنید.
• کفش های سبک و دارای تهویه مناسب بپوشید. از کفش های ساخته شده از مواد مصنوعی مانند وینیل یا لاستیک خودداری کنید.
• کفش های جایگزین. هر روز یک جفت کفش را نپوشید تا بعد از هر بار استفاده به کفش خود فرصت دهید تا خشک شود.
• از پاهای خود در مکان های عمومی محافظت کنید. در اطراف استخرهای عمومی، دوش ها و رختکن ها از صندل ها یا کفش های ضد آب استفاده کنید.
• پاهایتان را درمان کنید. روزانه روی پاهای خود از پودر، ترجیحاً ضد قارچ، استفاده کنید.
• کفش مشترک نداشته باشید. اشتراک گذاری کفش، خطر گسترش عفونت قارچی را به دنبال دارد.
تشخیص
در برخی موارد، ممکن است پزشک بتواند قارچ پا را با دیدن آن تشخیص دهد. جهت کمک به تأیید تشخیص و رد کردن سایر بیماری ها، پزشک می تواند یک خراش از پوست یا نمونه ای از پوست را از پای شما برای آزمایش در آزمایشگاه بردارد.
درمان
اگر قارچ پا خفیف باشد، ممکن است پزشک استفاده از پماد ضد قارچ بدون نسخه، کرم، پودر یا اسپری را تجویز کند.
اگر قارچ پا به آن ها پاسخ ندهد، احتمالا به استعمال دارویی با قدرت تجویز، بر روی پاها نیاز است. عفونت های شدید ممکن است به قرص های ضد قارچی نیاز داشته باشند که به صورت خوراکی مصرف می شوند.
سبک زندگی و درمان های خانگی
نکات زیر می تواند به شما در کاهش علائم قارچ پا یا جلوگیری از عود آن کمک کند:
• پاهای خود، مخصوصاً بین انگشتان پا، خشک نگه دارید. وقتی در خانه هستید پابرهنه راه بروید تا پاهای خود را تا حد امکان در معرض هوا قرار دهید. بعد از استحمام یا دوش گرفتن، بین انگشتان پای خود را خشک کنید.
• جوراب ها را مرتب عوض کنید. اگر پای شما بسیار عرق می کند، جوراب های خود را روزانه دو بار عوض کنید.
• کفش های سبک و دارای تهویه مناسب بپوشید. از کفش های ساخته شده از مواد مصنوعی مانند وینیل یا لاستیک خودداری کنید.
• کفش های جایگزین. هر روز یک جفت کفش را نپوشید تا بعد از هر بار استفاده به کفش خود فرصت دهید تا خشک شود.
• از پاهای خود در مکان های عمومی محافظت کنید. در اطراف استخرهای عمومی، دوش ها و رختکن ها از صندل ها یا کفش های ضد آب استفاده کنید.
• پاهایتان را درمان کنید. روزانه روی پاهای خود از پود، ترجیحاً ضد قارچ، استفاده کنید.
• سعی کنید بثورات را کمتر بخراشید. می توانید با خیساندن پاها در آب خنک، خارش را تسکین دهید.
• کفش مشترک نداشته باشید. اشتراک گذاری کفش، خطر گسترش عفونت قارچی را به دنبال دارد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
پزشک عمومی یا متخصص پوست (درماتولوژیست) می توانند قارچ پا را تشخیص دهند. جهت تعیین وقت مراجعه به پزشک برای تشخیص قارچ پا نیازی به آمادگی خاصی ندارید.
آن چه می توانید انجام دهید
قبل ازمراجعه به پزشک، ممکن است بخواهید لیستی از سوالات را جهت پرسیدن از پزشک خود بنویسید. این سوالات به شرح زیرند:
• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• آیا برای تأیید تشخیص به آزمایش هایی نیاز است؟
• چه روش های درمانی در دسترس است؟
• آیا این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟
• آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا می توانم صبر کنم تا ببینم آیا شرایط به خودی خود برطرف می شوند؟
• برای جلوگیری از شیوع عفونت چه کارهایی می توانم انجام دهم؟
• هنگام التیام بیماری چه مراقبت های مداومی از پوست را توصیه می کنید؟
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک شما ممکن است چندین سوال از شما بپرسد، مانند سوالات زیر:
• چه زمانی برای اولین بارمتوجه علائم خود شدید؟
• بثورات در ابتدا به چه شکلی بوده اند؟
• آیا بثورات پوستی دردناک اند یا خارش دارند؟
• چه عاملی باعث بهتر شدن آن می شود؟
• آیا عاملی وجود دارد که آن را بدتر کند؟ چه عاملی؟
• آیا از اعضای خانواده، فرد دیگری هم به قارچ پا مبتلاست؟
• آیا اوقات خود را در استخرهای شنا، رختکن ها، سوناها یا سایرمکان هایی که امکان انتشار قارچ پا در آن ها وجود دارد، گذرانده اید؟