نگاه کلی
لارنژیت در اثر فعالیت بیش از حد حنجره ، تحریک یا عفونت آن است.
در داخل حنجره تارهای صوتی قرار دارد و دو لایه از غشای مخاطی عضله و غضروف را میپوشاند. به طور معمول ، تارهای صوتی به آرامی باز و بسته می شوند و از طریق حرکت و لرزش آنها صداها ایجاد می شود.
اما در لارنژیت ، تارهای صوتی ملتهب یا تحریک می شوند،که باعث تورم شده و اینگونه صداهای تولید شده را تغییر میدهد و درنتیجه صدا ناموزن به نظر میرسد
دربرخی موارد صدای تولید شده در التهاب حنجره قابل تشخیص نیست
لارنژیت ممکن است کوتاه مدت (حاد) یا طولانی مدت (مزمن) باشد. بیشتر موارد التهاب حنجره توسط یک عفونت ویروسی موقتی ایجاد می شود و جدی نیست.
گرفتگی مداوم صدا گاهی میتواند عامل بیماری جدی دیگری باشد.
علائم
در بیشتر موارد علائم لارنژیت کمتر از دو هفته طول می کشد و عامل آن ویروس ها هستند.
درموارد معدودی،علائم لارنژیت ناشی از چیز جدی تر یا طولانی مدت است.
علائم و نشانه های لارنژیت عبارتند از:
- گرفتگی صدا
- تضعیف شدت صدا یا عدم توانایی تولید صدا
- احساس قلقلک و خارش در گلو
- گلو درد
- خشکی گلو
- سرفه خشک
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
شما می توانید بیشتر موارد حاد لارنژیت را با مراقبت از خود مانند استراحت به صدای خود و نوشیدن مایعات فراوان ، مدیریت کنید. زیاد صحبت کردن در هنگام ابتلا به لانرژیت حاد می تواند به تارهای صوتی آسیب برساند.
اگر علائم لانرژیت بیش از دو هفته طول کشید ، به پزشک مراجعه کنید.
در صورت وجود این موارد فورا به پزشک مراجعه کنید:
- در تنفس مشکل دارید
- سرفه خونی
- تبی داشته باشید که از بین نرود
- در طی هفته ها درد رو به افزایش داشته باشید
درصورت وجود موارد زیر کودک شما فوراً نیاز به مراقبت های پزشکی دارد:
- ایجاد صدای زیاد هنگام تنفس (استریدور)
- جاری شدن آب دهان از گوشه ی لب ها
- مشکل در بلع
- مشکل در تنفس
- تب داشتن
این علائم و نشانه ها ممکن است خروسک یا التهاب حنجره و راه های هوایی را نشان دهد. اگرچه خروسک معمولاً در خانه قابل درمان است ، اما علائم شدید نیاز به مراقبت پزشکی دارد.
این علائم همچنین می تواند در اپی گلوتیت ، التهاب بافتی باشد که به عنوان یک درپوش (اپی گلوت) برای پوشاندن لوله تنفسی (نای) عمل می کند ، که می تواند برای کودکان و بزرگسالان خطرناک باشد.
علل بیماری
لارنژیت حاد
بیشتر موارد التهاب حنجره موقتی است و پس از بهتر شدن علت اصلی بهبود می یابد. دلایل لانرژیت حاد عبارتند از:
- عفونت های ویروسی مشابه عفونت هایی که باعث سرماخوردگی می شوند
- فشار صوتی ، ناشی از داد زدن یا استفاده بیش از حد از صدا
- عفونت های باکتریایی ، اگرچه این موارد کمتر دیده می شوند
لارنژیت مزمن
لارنژیت که بیش از سه هفته طول بکشد به لارنژیت مزمن معروف است. این نوع حنجره به طور کلی در اثر قرار گرفتن در معرض تحریک کننده ها به مرور زمان ایجاد می شود. لارنژیت مزمن می تواند باعث کشیدگی طناب صوتی و صدمات یا رشد تارهای صوتی (پولیپ یا ندول) شود. لارنژیت مزمن می تواند ناشی از موارد زیر باشد:
- محرک های استنشاق شده ، مانند بخارات شیمیایی ، مواد حساسیت زا یا دود
- ریفلاکس اسید که به آن ریفلاکس معده (مری) گفته می شود (GERD)
- سینوزیت مزمن
- مصرف بیش از حد الکل
- استفاده بیش از حد عادی از صدا (مانند خوانندگان یا تشویق کنندگان)
- سیگار کشیدن
عللی که کمتر شایع هستند در این بیماری شامل:
- عفونت های باکتریایی یا قارچی
- عفونت با انگلهای خاص
سایر علل لارنژیت مزمن عبارتند از:
- سرطان
- فلج تارهای صوتی ، که می تواند ناشی از آسیب عصبی ناشی از جراحی ، آسیب به قفسه سینه یا گردن ، سرطان ، اختلالات عصبی یا سایر شرایط سلامتی باشد
- خم شدن تارهای صوتی
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عوامل خطرساز در لارنژیت عبارتند از:
- داشتن عفونت تنفسی ، مانند سرماخوردگی ، برونشیت یا سینوزیت
- قرار گرفتن در معرض مواد تحریک کننده ، مانند دود سیگار ، مصرف بیش از حد الکل ، اسید معده یا مواد شیمیایی محل کار
- استفاده بیش از حد از حنجره ، با زیاد صحبت کردن ، زیاد بلند صحبت کردن ، فریاد زدن یا آواز خواندن
عوارض بیماری
در برخی موارد لارنژیت عفونی ، ممکن است باعث شود عفونت به سایر قسمتهای دستگاه تنفسی گسترش یابد.
پیشگیری از بروز بیماری
برای جلوگیری از خشکی یا تحریک تارهای صوتی:
- از استعمال سیگار خودداری کنید و از دود سیگار دوری کنید.
- دود گلو را خشک می کند. همچنین می تواند باعث تحریک تارهای صوتی شما شود.
- الکل و کافئین را محدود کنید. اینها باعث می شود آب بدن شما از بین برود.
- نوشیدن مقدار زیادی آب. مایعات به شما کمک می کنند تا مخاط موجود در گلو را نازک و راحت پاک کنید.
- غذاهای پرادویه را از رژیم خود دور نگه دارید. غذاهای پرادویه می توانند باعث برگشت اسید معده به گلو یا مری شوند. این می تواند منجر به سوزش معده یا ریفلاکس معده (GERD) شود.
- انواع غذاهای سالم را در رژیم غذایی خود بگنجانید. میوه ها ، سبزیجات و غلات کامل بخورید. این ویتامین ها دارای چندین ویتامین مانند ویتامین های A ، E و C هستند که برای سلامت کلی مهم هستند. این غذاها همچنین می توانند به سلامت غشای مخاطی گلو کمک کنند.
- از صاف کردن صدای خود بپرهیزید. این کار بیشتر باعث اسیب میشود ، زیرا باعث لرزش غیر طبیعی تارهای صوتی شما می شود و تورم را افزایش می دهد. صاف کردن گلو باعث ترشح مخاط بیشتر در گلو و احساس تحریک بیشتر می شود و باعث می شود دوباره بخواهید گلو را صاف کنید.
- جهت جلوگیری از ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی دستان خود را مرتبا بشویید و از تماس با افرادی که دارای عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی هستند خودداری کنید.
تشخیص
شایع ترین علامت لارنژیت، گرفتگی صدا است. تغییرات در صدای شما می تواند بسته به درجه عفونت یا تحریک متفاوت باشد ، از گرفتگی صدای خفیف تا از بین رفتن کامل صدا.
اگر گرفتگی صدا دارید ، پزشک سابقه پزشکی و علائم شما را بررسی کند. او به صدای شما گوش میدهد و تارهای صوتی را معاینه میکند و ممکن است شما را به یک متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.
این روش ها گاهی برای کمک به تشخیص لارنژیت استفاده می شود:
- لارنگوسکوپی. در روشی به نام لارنگوسکوپی ، پزشک می تواند تارهای صوتی شما را با استفاده از یک نور و یک آینه کوچک در پشت گلو نگاه کند. یا ممکن است پزشک از لارنگوسکوپی فیبر نوری استفاده کند. این کار شامل قرار دادن یک لوله نازک و انعطاف پذیر (آندوسکوپ) با یک دوربین کوچک و نور از طریق بینی یا دهان و در پشت گلو است. سپس پزشک می تواند حرکت تارهای صوتی شما را هنگام صحبت تماشا کند.
- نمونه برداری :اگر پزشک شما ناحیه مشکوکی را مشاهده کند ، ممکن است بیوپسی انجام دهد(گرفتن نمونه ای از بافت برای بررسی در زیر میکروسکوپ.)
درمان
لارنژیت غالباً خودبه خود در طی یک هفته بهبود می یابد. اقدامات خودمراقبتی، مانند استراحت صوتی، نوشیدن مایعات و مرطوب سازی هوا نیز می تواند به بهبود علائم کمک کنند.
درمان های مزمن لارنژیت برای درمان علل اصلی ایجاد بیماری مانند سوزش معده، سیگار کشیدن یا استفاده بیش از حد از الکل است.
داروهایی که در برخی موارد استفاده می شود عبارتند از:
- آنتی بیوتیک ها: تقریباً در همه موارد التهاب حنجره ، آنتی بیوتیک اثری ندارد چون عامل این بیماری ویروسی است، اما اگر به عفونت باکتریایی مبتلا هستید ، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را به شما توصیه کند.
- کورتیکواستروئیدها: گاهی اوقات ، کورتیکواستروئیدها می توانند به کاهش التهاب تارهای صوتی کمک کنند.
با این حال ، این روش درمانی فقط در موارد ضروری برای درمان لارنژیت استفاده می شود ، مانند مواردی که کودک نوپا مبتلا به لارنژیت همراه با خروسک است.
همچنین ممکن است صدا درمانی داشته باشید تا یاد بگیرید رفتارهایی که باعث بدتر شدن صدای شما می شوند را کاهش دهید.
در برخی موارد، ممکن است به جراحی نیاز باشد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
برخی از روش های مراقبت از خود و درمان های خانگی علائم لارنژیت را برطرف کرده و فشار روی حنجره شما را کاهش می دهند:
- هوای مرطوب را تنفس کنید. برای مرطوب نگه داشتن هوای سراسر خانه یا محل کار خود از یک مرطوب کننده استفاده کنید. بخار آن را از یک کاسه آب گرم یا دوش آب گرم استشمام کنید.
- تا جایی که ممکن است به صدای خود استراحت دهید. از صحبت یا آواز خیلی بلند یا طولانی مدت پرهیز کنید. اگر لازم است برای جمعیت های زیاد صحبت کنید ، سعی کنید از میکروفون یا مگافون استفاده کنید.
- برای جلوگیری از کم آبی بدن مایعات زیادی بنوشید (از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید).
- گلوی خود را مرطوب کنید. آبنبات های ضد سرفه بمکید، غرغره با آب نمک یا جویدن یک تکه آدامس نیز مفید میباشد
- از مصرف داروهای ضد احتقان پرهیز کنید. این داروها می توانند گلو را خشک کنند.
- از زمزمه کردن پرهیز کنید این کار حتی بیشتر از صدای عادی حنجره را تحت فشار قرار می دهد.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
احتمالا شما به پزشک خانواده یا متخصص اطفال مراجعه میکنید یا پزشکی که بیشتر در زمینه های اختلالات گوش حلق و بینی تبهر داشته باشد
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آمادگی در زمان معاینه و همچنین دانستن اینکه چه انتظاری از پزشک دارید ، آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
محدودیت های قبل از زمان معاینه را درجریان باشید و درباره ی کارهای لازم قبل از معاینه سوال کنید
- علائم خود را بنویسید، حتی آن دسته که به نظر ربطی به بیماری ندارند.
- اطلاعات شخصی مهم ، از جمله استرس ها یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید.
- نام و مقدار داروها ، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که اخیراً مصرف کرده اید.
- درصورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان در حین معاینه همراهتان باشد تا به طور کامل با علائم شما آشنایی داشته باشد
- سوالات خود را برای پرسیدن از پزشک یادداشت کنید.
تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید.
برخی از سؤالاتی که بهتر است درباره ی لارنژیت از پزشک بپرسید عبارتند از:
- علت ایجاد علائم من چیست؟
- چه علائم دیگری محتمل است؟
- چه آزمایشاتی را باید انجام دهم؟
- بهترین اقدام چیست؟
- گزینه های اصلی رویکردی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
- دچار بیماری های دیگری نیز می باشم، چگونه می توانم به بهترین صورت این وضعیت را کنترل کنم؟
- آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را انجام دهم؟
- آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟
- چه راه های جایگزینی برای درمانی که شما پیشنهاد میکنید وجود دارد؟
- چه مجله ها و بروشورهایی در دسترس هستند؟ چه سایت هایی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد می دهید؟
علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
سوالاتی که ممکن است پزشک بپرسد عبارتند از:
- علائم از چه زمانی آغاز شدند؟
- علائم چقدر شدید است؟
- چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
- چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
- آیا سیگار می کشید؟
- آیا مشروب میخورید؟
- آیا آلرژی دارید؟ آیا اخیراً سرما خورده اید؟
- آیا اخیراً بیش از حد از تارهای صوتی خود استفاده کرده اید(مثل فریاد زدن یا اواز خواندن)؟