نگاه کلی
در این بیماری لایه سطحی صورتی رنگ مری در اثر رفلاکس معده آسیب دیده و در نتیجه پوشش داخلی ضخیم شده و رنگ آن به قرمز تغییر می کند.
بین مری و معده دریچه ای مهم وجود دارد که اسفنگتر تحتانی مری(LES) نامیده می شود و با گذشت زمان دچار مشکل شده و منجر به آسیب اسیدی و شیمیایی مری می شود،بیماری ریفلاکس مری و معده(GERD) غالبا با علائمی مانند سوزش معده یا نارسایی آن همراه می شود.
دربرخی افراد نوع سلول های تحتانی مری تغییر کرده و بیماری مری بارت ایجاد می شود.
این بیماری خطر سرطان مری را افزایش می دهد، اگرچه این خطر به طور کلی اندک می باشد اما انجام منظم معاینات و تصویر برداری دقیق و نمونه برداری گسترده بافت مری برای برسی وجود سلول های مستعد سرطان (دیسپلازی) بسیار حائز اهمیت است زیرا در صورت کشف این سلول ها ، می توان برای پیشگیری از سرطان مری تحت درمان قرار گرفت.
علائم
تغییرات بافتی نشان دهنده بیماری مری بارت اغلب مشابه GERD است و به این بیماری نسبت داده می شود این علائم شامل:
- سوزش مکرر معده و بازگشت محتوای معده به مری
- اختلال در بلع غذا
- درد قفسه سینه که شیوع کمتری دارد
تقریبا نیمی از افرادی که مری بارت در آنها تشخیص داده شده، علائم ریفلاکس اسیدی در آنها گزارش شده است. بنابراین در رابطه با سلامت دستگاه گوارش خود با پزشک مشورت کنید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر بیش از پنج سال درگیر سوزش معده ، نارسایی مجدد و ریفلاکس اسید هستید، باید در رابطه با احتمال خطر ابتلا به مری بارت با پزشک خود صحبت کنید.
در شرایط زیر فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- درد قفسه سینه که می تواند علامت سکته قلبی باشد.
- مشکلات بلعی
- استفراغ خون قرمز یا خونی که قهوه ای رنگ بنظر برسد.
- مدفوع خونی یا قیرمانند
- کاهش بی دلیل وزن
علل بیماری
علت دقیق بیماری مری بارت هنوز مشخص نیست اما در بیشتر مبتلایان ، برگشت اسید معده دیده شده است اما علائم ریفلاکس را ندارند و دچار ریفلاکس خاموش هستند.
این ریفلاکس با علائم GERD همراه باشد یا نباشد ، اسید و و محتویات معده به درون مری وارد می شود و به بافت مری آسیب می زند و تغییراتی در پوشش آن بوجود آورده وباعث این بیماری می شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
عواملی که خطر بیماری مری بارت را افزایش می دهند عبارتند از:
- سابقه خانوادگی. اگر سابقه خانوادگی مری بارت یا سرطان مری داشته باشید ، احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد.
- جنسیت. مردان به مراتب بیشتر به مری بارت مبتلا می شوند.
- رنگ پوست. خطر ابتلا به این بیماری در افراد سفیدپوست بیشتر از نژادهای دیگر است.
- سن. مری بارت می تواند در هر سنی رخ دهد اما بیشتر در بزرگسالان بالای 50 سال دیده می شود.
- دل درد مزمن و ریفلاکس اسیدی. ابتلا به ریفلاکس درحین مصرف داروهایی که به عنوان مهار کننده های پمپ پروتون شناخته می شوند یا ریفلاکسی که به مصرف منظم دارو نیاز دارد و درمان هم نمی شود خطر مری بارت را افزایش می دهد.
- سیگار کشیدن درگذشته یا حال حاضر.
- اضافه وزن. چربی بدن در اطراف شکم خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
عوارض بیماری
احتمال ابتلا به سرطان مری در مبتلایان این بیماری وجود دارد. اگرچه این خطر حتی در افرادی که تغییرات کمتری در سلول های آنها اتفاق افتاده نیز وجود دارد اما خوشبختانه بیشتر افراد مبتلا به مری بارت هرگز به سرطان مری مبتلا نخواهند شد.
تشخیص
به طور کلی برای تشخیص این بیماری از آندوسکوپی استفاده می شود.
پزشک آندوسکوپ را از گلو عبور داده تا علائم تغییرات بافت مری را بررسی کند. بافت نرمال مری رنگ پریده و براق به نظر می رسد اما در مری بارت ، بافت قرمز و مخملی به نظر می رسد.
همچنین پزشک از بافت مری نمونه برداری می کند و درجه تغییر رنگ را در بافت برسی می کند.
تعیین میزان تغییر بافت
پزشکی متخصص بررسی بافت(آسیب شناس) میزان دیسپلازی سلولهای مری را تعیین می کند. از آنجا که تشخیص دیسپلازی در مری دشوار است ، بهتر است دو آسیب شناس – حداقل همراه با یک متخصص آسیب شناسی گوارش - در مورد تشخیص خود به توافق برسند.
بافت تهیه شده از بیمار ممکن است به صورت های زیر دسته بندی شود:
- اگر مری بارت وجود داشته باشد اما هیچ تغییر غیرطبیعی در سلول ها مشاهده نشود ، دیسپلازی وجود ندارد.
- در صورت وجود علائم کوچکی از تغییرات بافتی ، دیسپلازی با درجه پایین.
- اگر سلول ها تغییرات زیادی را نشان دهند ، دیسپلازی با درجه بالا است.
تصور می شود که دیسپلازی درجه بالا آخرین مرحله قبل از تغییر سلولها به سلول های سرطانی مری است.
غربالگری مری بارت
پزشکان آمریکایی معتقدند غربالگری برای مردانی که حداقل یک بار در هفته علائم ریفلاکس معدی دارند و به درمان با داروهای مهار کننده پمپ پروتون پاسخ نمی دهند و حداقل دو عامل خطرناک از موارد زیر دارند ، توصیه می شود:
- داشتن سابقه خانوادگی مری بارت یا سرطان مری
- جنسیت مرد
- نژاد سفید پوست
- سن بالای 50
- سیگاری بودن
- چربی شکمی زیاد
در حالی که زنان بطور قابل توجهی کمتر به مری بارت مبتلا می شوند ، اما در صورت رفلاکس کنترل نشده یا سایر عوامل خطرناک نیاز به غربالگری دارند.
درمان
درمان مری بارت به میزان رشد سلول های غیر طبیعی در مری و سلامت کلی بستگی دارد.
عدم وجود دیسپلازی
پزشک احتمالاً موارد زیر را جهت برسی توصیه می کند:
- آندوسکوپی دوره ای جهت نظارت سلولهای مری. اگر در نمونه برداری ها دیسپلازی مشاهده نشود ، نیاز به یک سال اندوسکوپی مداوم جهت کنترل سلامتی و در صورت عدم تغییر شرایط هر 3 تا 5 سال می باشد.
- درمان GERD. مصرف دارو و تغییر سبک زندگی می تواند علائم و نشانه های بیماری را کاهش دهد. روش های جراحی یا آندوسکوپی برای اصلاح فتق هیاتال یا سفت شدن اسفنکتر تحتانی مری که جریان اسید معده را کنترل می کند هم از گزینه های موجود می باشد .
دیسپلازی درجه پایین
دیسپلازی با درجه پایین مرحله اولیه تغییرات غیرطبیعی سلولی محسوب می شود. در صورت مشاهده دیسپلازی با درجه پایین ، باید توسط یک آسیب شناس باتجربه این عارضه تأیید شود. برای دیسپلازی با درجه پایین ، پزشک آندوسکوپی دیگر را برای شش ماه دیگر همراه با درمان های اضافی هر شش تا 12 ماه توصیه می کند.
اما ، با توجه به خطر ابتلا به سرطان مری ، در صورت تأیید تشخیص ابتلا ، درمان توصیه می شود. درمان های ترجیحی عبارتند از:
- برداشتن بافت آندوسکوپیک ، که از آندوسکوپ برای از بین بردن سلولهای آسیب دیده برای کمک به تشخیص دیسپلازی و سرطان استفاده می کند.
- فرسایش با فرکانس رادیویی ، که از گرما برای از بین بردن بافت غیر طبیعی مری استفاده می شود. فرکانس رادیویی پس از روش آندوسکوپی توصیه می شود.
- سرما درمانی ، که با استفاده از آندوسکوپ ، مایع یا گاز سرد را به سلولهای غیر طبیعی مری وارد می کند. سلولها گرم شده و سپس دوباره منجمد می شوند. چرخه انجماد و ذوب به سلولهای غیر طبیعی آسیب می رساند.
اگر در آندوسکوپی اولیه التهاب قابل توجهی از مری وجود داشته باشد ، پس از دریافت سه تا چهار ماه درمان برای کاهش اسید معده ، آندوسکوپی دیگری انجام می شود.
دیسپلازی درجه بالا
به طور کلی تصور می شود که دیسپلازی درجه یک پیش ساز سرطان مری است. به همین دلیل ، پزشک روش آندوسکوپیک ، فرسایش با فرکانس رادیویی یا سرما درمانی را توصیه می کند. همینطور گزینه دیگری مثل جراحی وجود دارد که شامل برداشتن قسمت آسیب دیده مری و اتصال قسمت باقیمانده به معده است.
شدت گرفتن مجدد مری بارت پس از درمان ممکن می باشد و لازم است از پزشک خود درباره انجام آزمایش هایی برای کنترل بیماری سوال کنید.
اگر درمانی غیر از جراحی برای برداشتن بافت غیر طبیعی مری توصیه شود ، پزشک احتمالاً دارویی جهت مصرف پیوسته در تمام طول عمر را برای کاهش اسید و کمک به بهبود مری توصیه کند.
سبک زندگی و درمان های خانگی
تغییر در شیوه زندگی می تواند علائم ریفلاکس را که می تواند علت زمینه ای مری بارت باشد ، کاهش دهد. در نظر گرفتن:
- حفظ وزن سالم.
- حذف غذاها و نوشیدنی هایی که باعث سوزش معده می شوند ، مانند شکلات ، قهوه ، الکل و نعناع.
- قطع مصرف سیگار.
- بالا بردن ارتفاع تخت. بلوک های چوبی را زیر تخت قرار دهید تا سر فرد بلند شود.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
مری بارت اغلب در مبتلایان به ریفلاکس معده که تحت درمان عوارض بیماری هستند ، تشخیص داده می شود. اگر پزشک در معاینه آندوسکوپی متوجه ابتلا به مری بارت شود امکان دارد فرد را به متخصص گوارش ارجاع دهد.
آن چه می توانید انجام دهید
هرگونه پرهیز غذایی یا محدودیت خاصی قبل از ویزیت پزشک را رعایت کنید.
علائم خود را یادداشت کنید، حتی آن دسته که به نظر ربطی به بیماری ندارند.
نام و مقدار داروها ، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که اخیراً مصرف کرده اید.
اطلاعات پزشکی اصلی خود را بنویسید.
از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید تا شما را همراهی کنند تا گفته های پزشک را بهتر به خاطر بسپارید.
سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
سوالاتی که بهتر است از پزشک خود بپرسید، عبارتند از :
- آیا نتایج آزمایشگاهی تغییرات پیش سرطانی (دیسپلازی) را نشان می دهد؟ واگر اینگونه است ، درجه دیسپلازی چقدر است؟
- چه مقدار از مری درگیر شده است؟
- هر چند وقت یک بار باید از نظر تغییرات مری تحت غربالگری قرار بگیرم؟
- آیا من دیسپلازی دارم، در این صورت آیا توسط آسیب شناس متخصص تأیید شده است؟
- خطر ابتلا به سرطان مری چقدر می باشد؟
- چه روش های درمانی وجود دارند؟
- آیا لازم است تغییری در رژیم غذایی یا سایر شیوه های زندگی ایجاد کنم؟
- دچار بیماری های دیگری نیز می باشم، چگونه می توانم به بهترین صورت این وضعیت را کنترل کنم؟
علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از فرد می پرسد. آمادگی برای پاسخ دادن به آنها در زمان ملاقات با پزشک صرفه جویی می کند. سوالات می توانند شامل موارد زیر باشند:
علائم از چه زمانی آغاز شدند؟وچقدر شدید هستند؟
آیا علائم مداوم است یا گاه به گاه؟
علائم از چه زمانی آغاز شدند؟
چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
آیا علائم ریفلاکس اسیدی را تجربه کرده اید؟
آیا برای ریفلاکس یا سوهاضمه دارویی مصرف می کنید؟
آیا در بلع مشکل دارید؟
آیا وزنتان کم شده است؟