نگاه کلی
اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) به عدم توانایی در انجام نعوظ و حفظ آن به مدت کافی برای رابطه جنسی گفته می شود.
اگر نعوظ هر از گاهی دچار مشکل شود، جای نگرانی چندانی نمی باشد. اگر اختلال نعوظ مداوم و همیشگی باشد، می تواند باعث استرس شده، اعتماد به نفس فرد را تحت تأثیر قرار داده و در روابط شخصی فرد مشکل ایجاد کند. همچنین مشکلات مربوط به نعوظ یا نگه داشتن آن می تواند نشانه ای باشد از یک بیماری زمینه ای که باید درمان شود و یا عامل خطرسازی برای بیماری های قلبی.
اگر اختلال نعوظ شما را نگران کرده است، حتی اگر خجالت می کشید نیز با پزشک خود صحبت کنید. گاهی، درمان یک بیماری زمینه ای برای بهبود این مشکل کافی می باشد. در موارد دیگر ، ممکن است به داروها یا درمان های دیگری نیاز باشد.
علائم
علائم اختلال نعوظ می تواند شامل موارد زیر باشد:
• مشکل در ایجاد نعوظ
• مشکل در حفظ نعوظ
• کاهش میل جنسی
![]()
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت بروز مشکلات نعوظ، در ابتدا می توان با یک پزشک عمومی صحبت کرد. در صورت مشاهده موارد زیر باید به پزشک مراجعه نمود:
• اختلال نعوظ فرد را نگران کرده یا مشکلات جنسی دیگری مانند انزال زودرس یا دیرانزالی را تجربه می کند
• ابتلا به دیابت، بیماری قلبی یا هر بیماری شناخته شده دیگری که ممکن است با اختلال نعوظ مرتبط باشد.
• ابتلا به علائم دیگری در کنار اختلال نعوظ
علل بیماری
تحریک جنسی مردان فرایند پیچیده ای است که مغز، هورمون ها، احساسات، اعصاب، ماهیچه ها و عروق خونی را درگیر می کند. ناتوانی جنسی می تواند در نتیجه اختلال در هر یک از این موارد باشد. به همین ترتیب، استرس و ناراحتی های روحی می توانند باعث اختلال در نعوظ شده یا آن را تشدید کنند.
گاهی ترکیبی از مسائل جسمی و روانی باعث اختلال در نعوظ می شود. به عنوان مثال، ممکن است یک عارضه جسمی جزئی که پاسخ جنسی را کند می کند، باعث نگرانی در مورد حفظ نعوظ شود. اضطراب ناشی از آن می تواند منجر به اختلال نعوظ یا تشدید آن شود.
دلایل جسمی اختلال نعوظ
در بسیاری از موارد، اختلال نعوظ ناشی از بیماری های جسمی می باشد. علل شایع اختلال نعوظ عبارتند از:
بیماری قلبی
گرفتگی عروق خونی (تصلب شرایین)
کلسترول بالا
فشار خون بالا
دیابت
چاقی
سندرم متابولیک - بیماری که با علائمی همچون افزایش فشار خون، سطح بالای انسولین، تجمع چربی دور کمر و کلسترول بالا همراه است.
بیماری پارکینسون
مالتیپل اسکلروزیس (ام اس)
برخی از داروها
مصرف دخانیات
بیماری پیِرونی (Peyronie) - ایجاد بافت اسکار در داخل آلت تناسلی
اعتیاد به الکل و سایر اشکال سوء مصرف مواد
اختلالات خواب
درمان های سرطان پروستات یا بزرگی پروستات
جراحی ها یا آسیب هایی که روی ناحیه لگن یا نخاع اثر می گذارند
سطح پایین تستوسترون خون
دلایل روانشناختی ناتوانی جنسی
مغز در ایجاد مجموعه ای از تغییرات جسمی که باعث نعوظ می شوند -که با احساس هیجان جنسی شروع می شود- نقش دارد. عوامل متعددی می توانند باعث اختلال در احساسات جنسی و در نتیجه فرآیند نعوظ را مختل کرده یا آن را وخیم تر کنند. این عوامل عبارتند از:
افسردگی ، اضطراب یا سایر ناراحتی های روحی و روانی
اضطراب و استرس
مشکلات رابطه ناشی از اضطراب، ارتباط ضعیف یا مسائل ضعیف
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
با افزایش سن، نعوظ با تأخیر اتفاق می افتد و ممکن است کامل انجام نشود. ممکن است جهت ایجاد و ادامه نعوظ لازم باشد تا تماس با آلت تناسلی بیشتر شود.
عوامل خطرساز مختلفی می توانند در اختلال نعوظ نقش داشته باشند، از جمله:
بیماری ها، به ویژه دیابت یا بیماری های قلبی
مصرف دخانیات، که جریان خون در وریدها و عروق را محدود کرده و می تواند -با گذشت زمان- باعث بیماری های مزمن و در نتیجه اختلال نعوظ شود.
اضافه وزن، به خصوص چاقی بیش از حد
بعضی از درمان ها، مانند جراحی پروستات یا پرتودرمانی برای سرطان
آسیب و جراحات، به ویژه اگر به اعصاب یا عروق کنترل کننده نعوظ آسیب رسیده باشد
داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی، آنتی هیستامین و داروها برای درمان فشار خون بالا، درد یا بیماری های پروستات
ناراحتی های روانی، مانند اضطراب، نگرانی یا افسردگی
مصرف مواد مخدر و الکل، به خصوص اگر فرد به صورت طولانی مدت و شدیدی مصرف کننده مواد مخدر یا نوشیدنی های الکلی باشد.
عوارض بیماری
عوارض ناشی از اختلال نعوظ می تواند شامل موارد زیر باشد:
زندگی جنسی نامطلوب
اضطراب یا نگرانی
خجالت یا عزت نفس پایین
مشکلات ارتباطی
ناباروری
پیشگیری از بروز بیماری
بهترین راه پیشگیری از بروز اختلال در نعوظ، انتخاب شیوه زندگی سالم و مدیریت صحیح بیماری ها می باشد. به طور مثال:
کنترل و مدیریت دیابت، بیماری های قلبی یا سایر بیماری های مزمن.
داشتن برنامة منظمی برای چک آپ و معاینه توسط پزشک
ترک مصرف دخانیات، اجتناب یا محدود کردن مصرف الکل، عدم استعمال مواد مخدر و داروهای غیرمجاز
ورزش منظم
کاهش استرس
کنترل اضطراب، افسردگی یا سایر ناراحتی های روحی با کمک گرفتن از پزشک متخصص یا مشاور
تشخیص
در بسیاری از افراد، یک معاینه جسمی ساده و پاسخ به پرسش های پزشک (سابقه پزشکی) تمام آن چیزی است که پزشک جهت تشخیص اختلال نعوظ و تجویز درمان های لازم نیاز دارد. اگر فردی به بیماری مزمنی مبتلا بوده یا پزشک مشکوک به بیماری زمینه ای باشد، احتمالاً انجام آزمایش های بیشتر یا مشاوره با یک متخصص ضروری خواهد بود.
آزمایش های مربوط به بیماری های زمینه ای می توانند شامل موارد زیر باشد:
معاینه بدنی. عبارتست از بررسی دقیق آلت تناسلی و بیضه ها و اعصاب جهت بررسی اعصاب حسی و لامسه آن ناحیه.
آزمایش خون. ممکن است لازم باشد تا نمونه ای از خون برای بررسی علائم بیماری های قلبی، دیابت، سطح پایین تستوسترون و سایر بیماری ها به آزمایشگاه ارسال شود.
آزمایش ادرار (تجزیه ادرار). مانند آزمایش خون، از آزمایش ادرار برای بررسی علائم دیابت و سایر بیماری های زمینه ای استفاده می شود.
سونوگرافی. این آزمایش معمولاً توسط یک متخصص در مطب انجام می شود. به این صورت که وسیله ای میله ای شکل (مبدل انرژی) بر روی عروق خونی آلت تناسلی گذاشته می شو، در این حال یک تصویر ویدئویی ایجاد می شود و پزشک می تواند وجود یا عدم وجود اختلال در جریان خون را بررسی کند.
گاهی اوقات این آزمایش همراه با تزریق داروها درون آلت تناسلی جهت تحریک جریان خون و ایجاد نعوظ انجام می شود.
ارزیابی های روان شناختی. امکان دارد که پزشک سوالاتی را جهت بررسی افسردگی و سایر علل احتمالی روانشناختی اختلال نعوظ بپرسد.
درمان
اولین کاری که پزشک انجام می دهد، حصول اطمینان از انتخاب روش صحیح درمانی برای هر عارضه و بیماری که می تواند باعث اختلال در نعوظ یا تشدید آن شود، می باشد.
گزینه های درمانی با توجه به علت و شدت اختلال نعوظ و هر بیماری زمینه ای، متفاوت می باشند. پزشک مزایا و معایب هر روش درمانی را توضیح می دهد و اولویت های بیمار را در نظر می گیرد. اولویت و خواسته های شریک زندگی نیز می تواند بر روی انتخاب روش درمانی تأثیرگذار باشد.
داروهای خوراکی
در بسیاری از مردان، داروهای خوراکی در درمان اختلال نعوظ اثربخش می باشند. این داروها عبارتند از:
سیلدنافیل (ویاگرا)
تادالافیل (Adcirca ، Cialis)
واردنافیل (لویترا ، استاکسین)
آوانافیل (استندرا)
هر چهار دارو اثرات اکسید نیتریک -ماده ای شیمیایی که به صورت طبیعی در بدن تولید می شود و عضلات درون آلت تناسلی را سست می کند- را تقویت می کنند. این دارو جریان خون را افزایش داده و باعث می شود تا فرد در مقابل تحریک جنسی نعوظ داشته باشد.
مصرف یکی از این قرص ها به طور خودکار نعوظ ایجاد نمی کند. تحریک جنسی لازمه و قدم اول آزاد شدن نیتریک اکسید از اعصاب آلت تناسلی می باشد. در برخی افراد، این داروها با تقویت این سیگنال عملکرد طبیعی آلت تناسلی را به آن باز می گردانند. داروهای خوراکیِ درمان اختلال نعوظ، داروهای تقویت قوا و افزایش میل جنسی نیستند، باعث هیجان نشده و برای افرادی که نعوظ طبیعی دارند، کاربردی ندارند.
دوز دارو، طول مدت اثر آنها و عوارض جانبی داروها متفاوت است. عوارض جانبی بالقوه عبارتند از: گرگرفتگی، گرفتگی بینی، سردرد، تغییرات بینایی، کمردرد و ناراحتی معده.
پزشک با در نظر گیری شرایط بیمار، مناسب ترین دارو را تجویز می کند. گاهی این داروها بلافاصله اختلال نعوظ را درمان نمی کنند. به همین دلیل باید در مورد نوع و میزان دارو با پزشک مشورت نمود و از مصرف خودسرانة آن پرهیز کرد.
قبل از مصرف هر دارویی برای اختلال نعوظ، از جمله مکمل های بدون نسخه و داروهای گیاهی باید با پزشک کرد. داروهای اختلال نعوظ برای همة افراد موثر نبوده و ممکن است در برخی موارد، از جمله پس از جراحی پروستات یا دیابت، اثربخش نباشند. در صورت وجود یکی از شرایط زیر مصرف برخی از این داروها خطرساز خواهد بود:
مصرف داروهای حاوی نیترات – که معمولاً برای درد قفسه سینه (آنژین) تجویز می شود - مانند نیتروگلیسیرین (نیترو-دور ، نیتروستات ، و غیره) ، ایزوسوربید مونونیترات (مونوکت) و ایزوسورباید دی نیترات (Dilatrate-SR ، Isordil ، Bidil).
بیماری قلبی یا نارسایی قلبی
فشار خون بسیار پایین (هایپوتنشن)
سایر داروها
سایر داروهای اختلال نعوظ عبارتند از:
خود تزریقی آلپروستادیل. در این روش از یک سوزن ظریف برای تزریق آلپروستادیل (Caverject ، Edex) به قاعده یا جانب آلت تناسلی استفاده می شود. گاهی داروهایی که عموماً برای سایر عارضه ها استفاده می شوند نیز به تنهایی یا به صورت ترکیبی برای تزریق به آلت تناسلی استفاده می شوند. به عنوان مثال می توان به آلپروستادیل و فنتولامین اشاره کرد. غالباً این داروهای ترکیبی با نام های bimix (در صورت ترکیب دو دارو) یا trimix (در صورت ترکیب سه دارو) شناخته می شوند.
دوز هر تزریق به گونه ای تنظیم می شود که بیشتر از یک ساعت نعوظ ایجاد نکند. از آنجا که سوزن استفاده شده بسیار ظریف است، معمولاً درد از ناحیه تزریق جزئی خواهد بود.
عوارض جانبی می تواند به صورت خونریزی خفیف ناشی از تزریق، نعوظ طولانی مدت غیرعادی (پریاپیسم) و به ندرت، تشکیل بافت فیبروزی در محل تزریق باشد.
شیاف آلپروستادیل در مجرای ادراری. این درمان به صورت قرار دادن شیاف باریکی از داروی آلپروستادیل درون مجرای ادراری می باشد. از یک اپلیکاتور مخصوص برای وارد کردن شیاف به مجرای ادراری استفاده می شود.
معمولاً در صورت اثربخش بودن دارو، در عرض ۱۰ دقیقه نعوظ آغاز شده و بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می کشد. عوارض جانبی آن می تواند شامل احساس سوزش در آلت تناسلی، خونریزی جزئی در مجرای ادرار و تشکیل بافت فیبروزی در داخل آلت تناسلی باشد.
درمان جایگزینی تستوسترون. ممکن است درمان اختلال نعوظ در نتیجة کم بودن سطح هورمون تستوسترون، کمی پیچیده شود. در این حالت، درمان های جایگزینی تستوسترون به عنوان قدم اول درمانی و یا در ترکیب با سایر روش های درمانی تجویز می شوند.
پمپ (وکیوم)، جراحی و کاشت پروتز آلت تناسلی
اگر داروها اثر بخش نبوده و یا مناسب نباشند، پزشک روش درمانی متفاوتی را توصیه می کند. سایر درمان ها عبارتند از:
• پمپ های آلت تناسلی. پمپ آلت تناسلی (وکیوم)، لوله ای توخالی و پمپی است که به صورت دستی یا با باتری کار می کند. آلت تناسلی داخل لوله قرار گرفته و سپس از پمپی برای مکش هوای داخل لوله استفاده می شود. خلأ حاصل شده خون را به داخل آلت تناسلی می کشد.
هنگامی که نعوظ اتفاق افتاد، حلقه فشاری در اطراف قاعده آلت تناسلی قرار داده می شود تا خون در آن نگه داشته شده و نعوظ حفظ شود. سپس دستگاه خلأ برداشته می شود.
معمولاً نعوظ به اندازه کافی جهت برقراری رابطه جنسی طول می کشد. حلقه تنش بعد از مقاربت برداشته می شود. کبودی آلت تناسلی یکی از عوارض جانبی احتمالی است و انزال توسط باند محدود می شود. آلت تناسلی ممکن است سرد احساس شود.
اگر پمپ آلت تناسلی گزینه درمانی خوبی برای شما باشد ، ممکن است پزشک یک مدل خاص را توصیه یا تجویز کند. به این ترتیب می توانید مطمئن باشید که متناسب با نیازهای شما بوده و توسط یک تولید کننده معتبر ساخته شده است.
• کاشت آلت تناسلی . این روش درمانی به این صورت قرار دادن وسایل جراحی در هر دو طرف آلت تناسلی مرد است. این ایمپلنت ها از میله های بادی یا قابل انعطاف (قابل خم شدن) تشکیل شده اند. دستگاه های بادی به شما امکان می دهند چه زمانی و چه مدت نعوظ داشته باشید. میله های شکل پذیر آلت تناسلی مرد را محکم اما قابل خم شدن نگه می دارند.
کاشت آلت تناسلی معمولاً تا زمانی که روشهای دیگر آزمایش نشوند، توصیه نمی شود. ایمپلنت ها از رضایت بالایی در بین افرادی که درمان های محافظه کارانه تری را امتحان کرده و ناموفق بوده اند برخوردار هستند. مانند هر عمل جراحی ، خطر عوارضی مانند عفونت نیز وجود دارد. اگر در حال حاضر عفونت ادراری دارید، جراحی کاشت آلت تناسلی توصیه نمی شود.
ورزش کردن
مطالعات اخیر نشان داده است که ورزش، به ویژه فعالیت هوازی متوسط تا شدید، می تواند اختلال نعوظ را بهبود بخشد.
حتی فعالیت های سبک تر و ورزش های منظم می توانند خطر اختلال نعوظ را کاهش دهند. افزایش سطح فعالیت نیز می تواند خطرابتلا را بیشتر کاهش دهد.
در رابطه با یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید.
مشاوره روانشناسی
اگر اختلال نعوظ به دلیل اضطراب، نگرانی یا افسردگی ایجاد شده باشد - یا این شرایط باعث ایجاد تنش یا اضطراب در روابط شده باشد - پزشک ممکن است به شما یا شما و همسرتان پیشنهاد کند که به یک روانشناس یا مشاور مراجعه کنید.
درمان های جایگزین
قبل از استفاده از هر گونه مکمل، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما بی خطر است - به خصوص اگر بیماری مزمن دارید. برخی از محصولات جایگزین که ادعا می کنند برای اختلال نعوظ کار می کنند می توانند خطرناک باشند.
سازمان غذا و دارو (FDA) در مورد چندین نوع "ویاگرا گیاهی" هشدارهایی داده است زیرا آنها دارای موادی بالقوه خطرناک هستند که روی برچسب آنها ذکر نشده است. دوزها نیز ممکن است ناشناخته باشند ، یا ممکن است در طول فرمولاسیون آلوده شده باشند.
برخی از این داروها می توانند با داروهای تجویز شده تداخل داشته باشند و به طور خطرناکی فشار خون پایین ایجاد کنند. این محصولات به ویژه برای کسانی که نیترات مصرف می کنند، خطرناک است.
سبک زندگی و درمان های خانگی
در مورد بسیاری از افراد، اختلال نعوظ می تواند با انتخاب سبک زندگی ایجاد یا تشدید شود. در ذیل چند مرحله وجود دارد که کمک کننده باشد:
• اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. اگر در ترک سیگار مشکلی دارید ، کمک بگیرید. جایگزینی برای نیکوتین استفاده کنید مانند دارو های درمان لثه بدون نسخه یا قرص لوزی یا از پزشک خود در مورد دارویی تجویز شده که می تواند به ترک شما کمک کند سوال کنید.
• وزن اضافه خود را کم کنید. اضافه وزن می تواند باعث اختلال نعوظ شود یا آن را وخیم تر کند.
• فعالیت بدنی را در برنامه روزمره خود بگنجانید. ورزش از طرق مختلفی از جمله کاهش استرس ، کمک به کاهش وزن و افزایش جریان خون به شرایط زمینه ای کمک می کند که در اختلال نعوظ نقش دارند.
• مشکلات الکلی یا دارویی را درمان کنید. نوشیدن بیش از حد یا مصرف برخی داروهای غیرقانونی می تواند به طور مستقیم یا با ایجاد مشکلات طولانی مدت سلامتی باعث وخیم تر شدن اختلال نعوظ شود.
• مشکلات مربوط به روابط را حل کنید. اگر در بهبود ارتباط با شریک زندگی خود مشکل داریدیا به مشاور خانواده مراجعه ویا خودتان مشکلاتتان را برطرف کنید.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
با توجه به این که علت اختلال نعوظ جسمی ، روانی یا ترکیبی از هر دوباشد ، اختلال نعوظ می تواند منبع استرس های روحی و روانی شما و همسرتان باشد. در اینجا چند راهکار وجود دارد که می توانید انجام دهید:
• تصور نکنید که در طولانی مدت مشکلی دارید. مشکلات گاه به گاه نعوظ را منعکس کننده سلامتی یا مردانگی خود قلمداد نکنید و به طور خودکار انتظار نداشته باشید که در برخورد بعدی جنسی خود دوباره دچار نعوظ شوید. این امر می تواند باعث اضطراب شود ، که ممکن است اختلال نعوظ را تشدید کند.
• شریک جنسی خود را در جریان بگذارید . شریک زندگی شما ممکن است ناتوانی شما در نعوظ را به عنوان نشانه کاهش علاقه جنسی ببیند. اطمینان شما از اینکه اینگونه نیست می تواند کمک کند. در مورد شرایط خود صریح و صادقانه ارتباط برقرار کنید. هنگامی که شریک زندگی خود را درجریان قرار دهید ، درمان می تواند برای شما موفقیت آمیزتر باشد.
• اضطراب ، نگرانی یا سایر نگرانی های بهداشت روان را نادیده نگیرید. برای رفع این مشکلات با پزشک خود صحبت کنید یا با یک ارائه دهنده بهداشت روان مشورت کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
شما احتمالاً با مراجعه به پزشک عمومی شروع خواهید کرد. بسته به نگرانی های خاص سلامتی ، ممکن است مستقیماً به یک متخصص مراجعه کنید - مانند پزشکی که در زمینه مشکلات دستگاه تناسلی مردان تخصص دارد (متخصص اورولوژی) یا پزشکی که متخصص سیستم های هورمونی است (متخصص غدد).
از آنجا که مراجعات به پزشک می توانند مختصر باشند و غالباً زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد ، بهتر است که آماده باشید. در زیر برخی اطلاعات برای کمک به شما جهت آماده شدن برای مراجعه به پزشک و اینکه و بدانید چه انتظاری از پزشک داشته باشید،وجود دارد.
آن چه می توانید انجام دهید
برای آماده شدن جهت مراجعه به پزشک کارهای زیر را انجام دهید:
• پیش از مراجعه، کارهایی که باید انجام دهید را بپرسید. وقتی قرار است به پزشک مراجعه کنید ، حتماً سوال کنید که آیا لازم است کاری از قبل انجام شود یا خیر. به عنوان مثال ، پزشک ممکن است قبل از آزمایش خون از شما بخواهد که غذا نخورید.
• یادداشت کردن هر علائمی که دارید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با اختلال نعوظ ندارند.
• یادداشت کردن اطلاعات شخصی کلیدی ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات اخیر زندگی
• تهیه کردن لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها ، داروهای گیاهی و مکمل هایی که مصرفی
• در صورت امکان شریک زندگی خود را همراه خود ببرید. شریک زندگی شما می تواند به شما کمک کند چیزی را که در قرار ملاقات مفراموش کرده اید به یاد آورید .
• سوالات خود را جهت پرسیدن از پرشک یادداشت کنید.
در مورد اختلال نعوظ ، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
• محتمل ترین علت مشکلات نعوظ من چیست؟
• دلایل احتمالی دیگر چیست؟
• به چه نوع آزمایش هایی نیاز دارم؟
• آیا اختلال نعوظ من موقتی است یا مزمن؟
• بهترین روش درمانی چیست؟
• گزینه های جایگزین رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟
• چگونه می توانم سایر مشکلات بهداشتی را با اختلال نعوظ خود به بهترین وجه کنترل کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که لازم باشد آنها را دنبال کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا ویزیت تحت پوشش بیمه من خواهد بود؟
• در صورت تجویز دارو ، آیا گزینه جایگزین عمومی وجود دارد؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
علاوه بر سوالات آماده شده خود ، در هنگام مراجعه به پزشک از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً سوالاتی از شما می پرسد. که جهت پاسخگویی به این سوالات آماده باشید :
چه نگرانی های دیگری در مورد سلامتی یا بیماری های مزمن دارید؟
آیا مشکلات جنسی دیگری داشته اید؟
آیا در میل جنسی تغییری ایجاد کرده اید؟
آیا در هنگام خودارضایی ، رابطه جنسی با یک شریک زندگی یا هنگام خواب نعوظ پیدا می کنید؟
آیا در رابطه شما با شریک جنسی تان مشکلی وجود دارد؟
آیا همسرتان از نظر جنسی مشکلی دارد؟
آیا نگران ، افسرده یا مضطرب هستید؟
آیا تابحال بیماری روانی برای شما تشخیص داده شده است؟ در این صورت ، آیا در حال حاضر دارویی مصرف می کنید یا برای آن مشاوره روانشناسی (روان درمانی) می کنید؟
از چه زمانی متوجه مشکلات جنسی شدید؟
آیا مشکلات نعوظ شما فقط بعضی اوقات، اغلب یا مدام رخ می دهند؟
چه دارویی مصرف می کنید ، از جمله داروهای گیاهی یا مکمل ها؟
آیا الکل می نوشید؟ اگر چنین است ، چقدر؟
آیا از داروهای غیرقانونی استفاده می کنید؟
آیا عاملی وجود دارد که علائم شما را بهبود دهد؟چه عاملی؟
آیا عاملی وجود داردکه علائم شما را تشدید کند؟چه عاملی؟