نگاه کلی
نقرس نوعی رایج از آرتروز می باشد که هر کسی می تواند به آن مبتلا شود. این بیماری حملات ناگهانی و شدید درد ، تورم ، قرمزی و حساسیت در مفاصل که اغلب در مفاصل قاعده انگشت شست پا هست ، ایجاد می شود.
حمله نقرس اغلب اوقات در نیمه شب با سوزش انگشت شست پا و به شکل ناگهانی بروز پیدا می کند. مفصل آسیب دیده گرم ، متورم و حساس می شود که حتی وزن روی آن نیز غیر قابل تحمل می شود.
علائم نقرس را می توان تشخیص داد و برای مدیریت علائم و جلوگیری از اوج گیری آن روشهای درمانی وجود دارد.
علائم
علائم و نشانه های نقرس تقریباً همیشه به طور ناگهانی و غالباً در شب اتفاق می افتد. این علائم شامل موارد زیر می باشد:
• درد زیاد مفصلی: نقرس در هر مفصلی به خصوص مفصل بزرگ انگشت شست پا ، ایجاد می شود. مفاصل دیگری که شامل مچ پا ، زانو ، آرنج ، مچ و انگشتان می باشد ، ممکن است این مشکل در آن ها به وجود می آید. درد احتمالاً در چهار تا 12 ساعت اول پس از شروع آن شدیدتر می شود.
• درد طولانی: بعد از کم شدن درد ، برخی از ناراحتی های مفصلی از چند روز تا چند هفته می تواند طول بکشد. حملات بعدی احتمالاً طولانی تر بوده و مفاصل بیشتری را تحت تأثیر قرار می دهند.
• التهاب و قرمزی: مفصل یا مفاصل آسیب دیده متورم ، گرم و قرمز می شوند.
• دامنه حرکتی کم: با پیشرفت نقرس ، ممکن است نتوانید مفاصل خود را به طور عادی حرکت دهید.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر درد ناگهانی و شدیدی در مفصل احساس کردید ، به پزشک خود مراجعه کنید.چون اگر درمان نشود می تواند علائم را بدتر کند.
اگر تب داشتید و یا مفاصل ملتهب و گرم بود به پزشک مراجعه کنید چون ممکن است عفونت باشد.
علل بیماری
اگر بلورهای اوره در مفصل جمع شوند و باعث التهاب و درد شدید شوند ، نقرس به وجود می آید. وقتی مقادیر زیادی اسید اوریک در خون داشته باشید ، بلورهای ادرار می توانند تشکیل شوند.
بدن هنگام تجزیه پورین ، اسید اوریک تولید می کند ،چون موادی هستند که به طور طبیعی در بدن شما یافت می شوند. پورین همچنین در استیک ، گوشت و غذاهای دریایی یافت می شود. سایر غذاها نیز می توانند سطح بالاتری از اسید اوریک را داشته باشند ، مانند نوشیدنی های الکلی ، به ویژه آبجو ، و نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه.
به طور معمول ، اسید اوریک می تواند در خون حل شود و از طریق کلیه ها به ادرار منتقل شود. اما گاهی اوقات یا بدن بیش از حد اسید اوریک تولید می کند یا کلیه های اسید اوریک کمتری دفع می کنند. در این شرایط ، اسید اوریک می تواند تجمع یابد ، و در یک مفصل یا بافت اطراف آن کریستال های تیز و مانند سوزن ایجاد کند که باعث درد ، التهاب و تورم می شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
فرد مبتلا به نقرس می شود که میزان اسید اوریک در بدن او زیاد باشد. عواملی که سطح اسید اوریک را در بدن شما افزایش می دهند شامل موارد زیر می باشد:
• رژیم غذایی: مصرف یک رژیم غذایی که از گوشت و غذاهای دریایی و نوشیدن نوشیدنی هایی که با قند میوه شیرین شده اند ، غنی شده باشد ، می تواند سطح اسید اوریک را افزایش دهد و در نهایت خطر ابتلا به نقرس را زیاد کند. مصرف الکل ، به ویژه آبجو ، خطر نقرس را نیز افزایش می دهد.
• چاقی : اگر اضافه وزن دارید ، بدن شما اسید اوریک بیشتری تولید می کند و کلیه ها سختر اسید اوریک را از بین می برند.
• مشکلات و بیماری های پزشکی: برخی بیماری ها و می توانند خطر ابتلا به نقرس را افزایش دهد. این موارد شامل فشار خون بالا و بیماری های مزمن مانند دیابت ، سندرم متابولیک و بیماری های قلبی و کلیوی می باشد.
• داروهای خاص: استفاده از دیورتیک های تیازید( دارو های ادرار آور) ، که معمولاً برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود ، و آسپیرین با دوز پایین نیز می تواند سطح اسید اوریک را افزایش دهد. بنابراین می تواند از داروهای ضد آن برای افرادی که پیوند عضو انجام داده اند تجویز شود.
• تاریخچه خانوادگی نقرس: اگر سایر اعضای خانواده شما نقرس داشته باشند ، به احتمال زیاد به این بیماری مبتلا خواهید شد.
• سن و جنسیت: نقرس در مردان بیشتر اتفاق می افتد ، اساساً به این دلیل که زنان سطح اسید اوریک کمتری دارند. با این حال ، بعد از یائسگی ، میزان اسید اوریک زنان به مردان نزدیک می شود. مردان همچنین به احتمال زیاد زودتر دچار نقرس می شوند و معمولاً در سنین 30 تا 50 سالگی ، در حالی که زنان پس از یائسگی به طور کلی علائم و نشانه هایی پیدا می کنند.
• جراحی یا ضربه اخیر: تجربه جراحی یا ضربه اخیر با افزایش خطر ابتلا به حمله نقرس همراه می باشد.
عوارض بیماری
مبتلایان به نقرس می توانند شرایط شدیدتری از جمله موارد زیر را تجربه کند:
• نقرس قابل برگشت: برخی از افراد ممکن است دیگر هرگز علائم و نشانه های نقرس را تجربه نکنند .بقیه ممکن است هر سال چندین بار نقرس را تجربه کنند. داروها ممکن است از بروز نقرس در افراد مبتلا به نقرس جلوگیری کند. در صورت عدم درمان ، نقرس می تواند باعث فرسایش و تخریب مفصل شود.
• نقرس پیشرفته: نقرس درمان نشده ممکن است باعث ایجاد رسوبات بلورهای اورات در زیر پوست در گره هایی به نام توفی می شود. توفی می تواند در مناطق مختلفی مانند انگشتان دست ، پا ، آرنج یا تاندون آشیل در پشت مچ پا ایجاد شود. توفی معمولاً دردناک نیست ، اما در حملات نقرس ممکن است متورم و حساس شود.
• سنگ کلیه: بلورهای ادرار ممکن است در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شده و باعث سنگ کلیه شوند. داروها می توانند دوباره کمک کنندخطر سنگ کلیه را کاهش می دهد.
پیشگیری از بروز بیماری
در دوره های عاری از علائم ، این دستورالعمل های غذایی ممکن است به محافظت در برابر حملات نقرس در آینده کمک کنند:
• به مقدار زیاد مایعات بنوشید: آب فراوان بنوشید. تعداد نوشیدنی های شیرین شده خود را محدود کنید ، به ویژه آنهایی که با شربت ذرت با فروکتوز بالا شیرین می شوند.
• الکل را محدود یا اجتناب کنید: با پزشک خود درمورد اینکه آیا مقدار یا نوع الکل برای شما بی خطر است صحبت کنید. شواهد اخیر نشان می دهد که آبجو به ویژه در مردان احتمال بروز علائم نقرس را افزایش می دهد.
• پروتئین خود را از محصولات لبنی کم چربی دریافت کنید: محصولات لبنی کم چرب ممکن است در واقع یک اثر محافظتی در برابر نقرس داشته باشند ، بنابراین اینها بهترین پروتئین برای شما هستند.
• مصرف گوشت ، ماهی و مرغ خود را محدود کنید: مقدار کمی ممکن است قابل تحمل باشد ، اما توجه داشته باشید که به نظر می رسد چه نوع و چه مقدار مشکلاتی را برای شما ایجاد می کند.
• وزن بدن مطلوبی را حفظ کنید: قسمت هایی را انتخاب کنید که به شما امکان می دهد وزن خوبی داشته باشید. کاهش وزن ممکن است سطح اسید اوریک را در بدن کاهش دهد. اما از ناشتا بودن یا کاهش سریع وزن خودداری کنید ، زیرا انجام این کار باعث افزایش موقت سطح اسید اوریک می شود.
تشخیص
آزمایشاتی برای کمک به تشخیص نقرس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• آزمایش مایعات مفصل: پزشک شما ممکن است از سوزن برای برداشت مایعات از مفصل آسیب دیده شما استفاده کند. هنگام بررسی مایعات در زیر میکروسکوپ ، ممکن است بلورهای اورات قابل مشاهده باشند.
• آزمایش خون: پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای اندازه گیری میزان اسید اوریک و کراتینین در خون شما توصیه کند. نتایج آزمایش خون می تواند گمراه کننده باشد. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالا دارند ، اما هرگز نقرس را تجربه نمی کنند. و بعضی از افراد علائم و نشانه های نقرس دارند ، اما سطح غیرمعمول اسید اوریک در خون ندارند.
• تصویربرداری با اشعه ایکس: اشعه ایکس مفصل می تواند برای تشخیص سایر دلایل التهاب مفصل مفید باشد.
• سونوگرافی: سونوگرافی اسکلتی عضلانی می تواند بلورهای اورات را در یک مفصل یا در یک توفوس تشخیص دهد. این روش در اروپا بیشتر از ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد.
• سی تی اسکن با انرژی دوگانه: این نوع تصویربرداری می تواند وجود کریستال های اورات را در مفصل تشخیص دهد ، حتی اگر به شدت ملتهب نباشد. این آزمایش به دلیل هزینه ی روتین بالینی معمولاً استفاده نمی شود و به طور گسترده ای در دسترس نیست.
درمان
درمان نقرس معمولاً شامل دارو می شود. اینکه شما و پزشک چه داروهایی را انتخاب می کنید ، براساس سلامتی فعلی و ترجیحات شما خواهد بود.
از داروهای نقرس می توان برای درمان حملات حاد و جلوگیری از حملات بعدی استفاده کرد. داروها همچنین می توانند خطر ابتلا به عوارض نقرس مانند ایجاد توفی حاصل از رسوبات کریستال اورات را کاهش دهند.
داروهایی برای درمان حملات نقرس
داروهایی که برای درمان حملات حاد و جلوگیری از حملات بعدی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی :گزینه های بدون نسخه نیز دارند مانند: ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم و همچنین دارو های ضد التهاب غیر استرویدی تجویز شده با قدرت بیشتر مانند ایندومتاسین یا سلکوکسیب پزشک ممکن است برای جلوگیری از حمله حاد ، دوز بیشتری تجویز کند و به دنبال آن مقدار روزانه کمتری برای جلوگیری از حملات بعدی تجویز کند. این دارو ها خطر معده ، خونریزی و زخم نیزدارند.
• کلشی سین: پزشک ممکن است کالشی سین ، نوعی مسکن را که به طور موثر درد نقرس را کاهش می دهد ، توصیه کند. اثربخشی دارو ممکن است با عوارض جانبی مانند حالت تهوع ، استفراغ و اسهال ، به خصوص اگر در دوزهای زیاد مصرف شود ، جبران شود. پس از برطرف شدن حمله حاد نقرس ، پزشک ممکن است برای جلوگیری از حملات در آینده ، دوز کم کالشی سین را برای شما تجویز کند.
• کورتیکواستروئیدها: داروهای کورتیکواستروئید ، مانند داروی پردنیزون ، ممکن است التهاب و درد نقرس را کنترل کنند. کورتیکواستروئیدها ممکن است به صورت قرص باشند یا به مفصل شما تزریق شوند. کورتیکواستروئیدها معمولاً فقط در افرادی که نقرس دارند و نمی توانند داروهای ضد التهاب استرویدی یا کلشی سین استفاده کنند ، استفاده می شود. عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها ممکن است شامل تغییرات خلقی ، افزایش سطح قند خون و افزایش فشار خون باشد.
داروهایی جهت جلوگیری از عوارض نقرس
پزشک برای کاهش خطر ابتلا به عوارض مرتبط با نقرس ، دارویی را به شما توصیه کند تا بتوانید عوارض آن را کاهش دهید. اگر شما بیماری های مزمن کلیوی یا سنگ کلیه دارید ، پزشک می تواند داروهایی برای کاهش سطح اسید اوریک بدن به شما توصیه کند. گزینه های دارویی شامل :
• داروهایی که تولید اسید اوریک را مسدود می کنند: داروهایی به نام بازدارنده های گزانتین اکسیداز ، از جمله آلوپورینول (آلوپریم ، لوپورین ، زیلوپریم) و فبوکوستات (یولریک) ، میزان اسید اوریک بدن شما را محدود می کند. این ممکن است سطح اسید اوریک خون شما را کاهش دهد و خطر ابتلا به نقرس را کاهش دهد. عوارض جانبی آلوپورینول شامل بثورات و تعداد سلول های خونی می باشد. عوارض جانبی فبوکوستات شامل بثورات پوستی ، حالت تهوع ، کاهش عملکرد کبد و افزایش خطر مرگ ناشی از قلب است.
• داروهایی که باعث حذف اسید اوریک می شوند. این داروها که اوریکوسوریک نامیده می شوند شامل پروبنسید (پروبالان) و لزینوراد (زورامپیک) هستند. داروهای اوریکوسوریک می توانند اسید اوریک را از کلیه ها حذف کند. این ممکن است سطح اسید اوریک شما را کاهش دهد و خطر ابتلا به نقرس را کاهش دهد ، اما سطح اسید اوریک در ادرار شما افزایش می یابد. عوارض جانبی شامل راش ، معده درد و سنگ کلیه است. لزینوراد را فقط می توان همراه با بازدارنده های گزانتین اکسیداز، مصرف کرد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
داروها اغلب موثرترین راه برای درمان نقرس حاد هستند و می توانند از حملات متداول نقرس جلوگیری کنند. با این حال ، ایجاد برخی از تغییر در سبک زندگی نیز مهم است ، مانند:
• محدود کردن نوشیدنی های الکلی و نوشیدنی های شیرین شده با شکر میوه . و برعکس، مقدار زیادی نوشیدنی غیر الکلی ، به ویژه آب بنوشید.
• محدود کردن مصرف غذاهای سرشار از پورین ، مانند گوشت قرمز ، گوشت اندام و غذاهای دریایی.
• ورزش منظم و کاهش وزن، نگه داشتن بدن در وزن سالم خطر ابتلا به نقرس را کاهش می دهد.
درمان های جایگزین
اگر درمان های نقرس موثر نبود می توانید از دارو های جایگزین استفاده کنید.برای بررسی فواید و خطرات این دارو ها می توانید با پزشک خود مشورت کنید.
از آنجا که تحقیقات زیادی در مورد روشهای درمانی جایگزین نقرس انجام نشده است ، با این حال ، در بعضی موارد خطرات نیز هنوزشناخته شده نیستند.
برخی از غذاها به دلیل کاهش سطح پتانسیل اسید اوریک مورد مطالعه قرار گرفته اند ، از جمله:
• قهوه: مطالعات نشان داده است که ارتباطی بین نوشیدن قهوه معمولی و بدون کافئین و سطح اسید اوریک پایین وجود دارد ، هرچند هیچ مطالعه ای نشان نداده است که چطور و چرا قهوه چنین تأثیری دارد. شواهد موجود برای تشویق افراد غیر از مصرف قهوه برای شروع کافی نیست ، اما ممکن است به محققان سرنخ روش های جدیدی برای درمان نقرس در آینده برسد.
• ویتامین C: مکمل های حاوی ویتامین C ممکن است سطح اسید اوریک را در خون شما کاهش دهند. با این حال ، هیچ مطالعه ای اثبات نکرده است که ویتامین C بر تعداد یا شدت حملات نقرس تأثیر می گذارد. با پزشک خود در مورد میزان دوز مناسب ویتامین C صحبت کنید. و فراموش نکنید که می توانید با مصرف بیشتر سبزیجات و میوه ها ، به ویژه پرتقال ، ویتامین C دریافتی خود را افزایش دهید.
• گیلاس: مطالعات نشان می دهد که گیلاس میزان اسید اوریک را کاهش می دهد و همچنین حملات نقرس را کاهش می دهد. با این حال ، برای تأیید این موضوع باید تحقیقات بیشتری انجام شود. خوردن گیلاس بیشتر و نوشیدن عصاره گیلاس ممکن است راهی مطمئن برای تکمیل درمان نقرس باشد ، اما ابتدا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
سایر درمان های دارویی مکمل و جایگزین ممکن است به شما کمک کنند تا زمان تسکین درد نقرس یا اثر داروهایتان با آن کنار بیایید. به عنوان مثال ، تکنیک های آرام سازی ، مانند تمرینات تنفس عمیق ، می توانند ذهن شما را از درد شما راحت کنند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
اگر علائمی دارید که شبیه به علائم نقرس می باشد ، به پزشک خود مراجعه کنید. پس از معاینه اولیه ، پزشک ممکن است شما را به متخصص روماتولوژی ارجاع دهد.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات و مواردی که می توانید از پزشک انتظار داشته باشید آورده شده است.
آن چه می توانید انجام دهید
• علائم خود را بنویسید ، شامل زمان شروع آنها و تعداد دفعات بروز آنها می شود.
• اطلاعات مهم شخصی ، شامل تغییرات اخیر یا عوامل اصلی استرس زا در زندگی خود می شود.
• لیستی از اطلاعات پزشکی خود را تهیه کنید ، شامل سایر بیماری ها که تحت درمان آن هستید و نام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید. پزشک شما همچنین می خواهد بداند که آیا تاریخچه ی خانوادگی نقرس دارید یا خیر.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که هنگام قرار ملاقات که به شما داده می شود، دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید را برای شما یادآوری کند.
• سوالاتی راکه می خواهید از پزشک بپرسید ، را بنویسید. لیست سوالات خود را از قبل می توانید آماده کنید .
سوالاتی که می توانید در قرار اولیه از پزشک بپرسید شامل موارد زیر می باشد:
• علل علائم یا من چیست؟
• چه آزمایشاتی را توصیه می کنید؟
• آیا هیچ روش درمانی یا تغییری در سبک زندگی وجود دارد که اکنون به بهبودی علائم من کمک کند؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
سوالاتی که در صورت مراجعه به روماتولوژیست می توانید بپرسید شامل موارد زیرمی باشد:
• عوارض جانبی و احتمالی داروهایی که تجویز می کنید چیست؟
• چه مدت پس از شروع درمان علائم من باید بهبود یابد؟
• آیا من نیاز به استفاده طولانی مدت از داروها دارم؟
• من بیماری دیگری نیز دارم. چگونه می توانم آنها را به بهترین شکل با هم مدیریت کنم؟
• آیا تغییراتی در رژیم غذایی من توصیه می کنید که من انجام دهم؟
• آیا نوشیدن الکل برای من بی خطر است؟
• آیا مطالب یا وب سایت هایی وجود دارد که به من توصیه کنید تا در مورد شرایط خود بیشتر بدانم؟
اگر در قرار ملاقات های پزشکی سوال دیگری برای شما پیش آمد ، در پرسیدن دریغ نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد.
پزشک شما ممکن است بپرسد:
• علائم شما چیست؟
• اولین بار چه زمانی این علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما مقطعی است؟ چند وقت؟
• آیا عواملی مانند برخی غذاها یا استرس های جسمی یا روحی بر روی شما اثر می گذارد؟
• آیا شما درمان بیماری دیگری انجام می دهید؟
• در حال حاضر چه داروهایی را مصرف می کنید ، شامل دارو های بدون نسخه داروهای تجویزی و همچنین ویتامین ها و مکمل ها؟
• آیا هیچ یک از بستگان درجه یک شما ، مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر ، سابقه نقرس دارند؟
• در یک روز معمولی چه می خورید؟
• الکل می نوشید؟ اگر چنین است ، چند بار؟