نگاه کلی
نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که در صورت ابتلا به دیابت می تواند ایجاد شود. قند خون بالا (گلوکز) می تواند به اعصاب بدن آسیب برساند. نوروپاتی دیابتی اغلب به اعصاب پاها و پاها آسیب می رساند.
بسته به اعصاب آسیب دیده، علائم نوروپاتی دیابتی می تواند شامل درد و بی حسی در ساق پا و پاها تا مشکلات سیستم گوارشی، دستگاه ادراری، رگ های خونی و قلب باشد. برخی از افراد علائم خفیفی دارند. اما برای برخی دیگر، می تواند کاملاً دردناک و ناتوان کننده باشد.
نوروپاتی دیابتی یک عارضه جدی دیابت است که ممکن است تا ۵۰٪ افراد دیابتی را درگیر کند. اما با مدیریت مداوم قند خون و یک سبک زندگی سالم می توان از نوروپاتی دیابتی جلوگیری کرده و یا پیشرفت آن را کاهش داد.
علائم
چهار نوع اصلی نوروپاتی دیابتی وجود دارد. امکان ابتلا به یک نوع یا چند نوع از آنها وجود دارد.
علائم این بیماری به نوع آن و اعصاب فرد بیمار بستگی خواهد داشت. معمولاً علائم به تدریج ایجاد می شوند. ممکن است فرد تا زمانی که آسیب عصبی قابل توجهی رخ ندهد، متوجه اختلالی نشود.
نوروپاتی محیطی
به این نوع نوروپاتی ممکن است نوروپاتی محیطی متقارن دیستال نیز گفته شود که رایج ترین نوع نوروپاتی دیابتی است. ابتدا روی ساق پا و پاها تأثیر می گذارد و پس از آن دست ها و بازوها را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم و نشانه های نوروپاتی محیطی اغلب در شب بدتر خواهد شد و شامل موارد زیر می باشد:
- بی حسی یا کاهش توانایی احساس درد یا تغییرات دما
- احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش
- درد یا گرفتگی شدید
- افزایش حساسیت به لمس - برای برخی از افراد حتی وزن روتختی نیز می تواند دردناک باشد
- مشکلات جدی در پا مانند زخم، عفونت و درد استخوان و مفصل
نوروپاتی سیستم عصبی خودمختار
سیستم عصبی خودمختار، قلب، مثانه، معده، روده، اندام های جنسی و چشم را کنترل می کند. دیابت می تواند اعصاب هر یک از این مناطق را تحت تأثیر قرار دهد و احتمالاً باعث موارد زیر شود:
- عدم آگاهی از پایین بودن سطح قند خون (عدم آگاهی از افت قند خون)
- مشکلات مثانه یا روده
- تخلیه آهسته معده (فلج معده) که باعث حالت تهوع، استفراغ و از دست دادن اشتها می شود
- تغییراتی در نحوه تنظیم چشم ها از نور به تاریکی
- کاهش پاسخ جنسی
نوروپاتی پروگزیمال (پلی رادیکولوپاتی دیابتی)
این نوع نوروپاتی - که آمیوتروفی دیابتی نیز نامیده می شود - اغلب بر اعصاب ران، باسن، لگن یا پاها تأثیر می گذارد. همچنین می تواند بر ناحیه شکم و قفسه سینه نیز تأثیر بگذارد. علائم معمولاً در یک طرف بدن ایجاد می شوند اما ممکن است به طرف دیگر نیز گسترش یابد. همچنین ممکن است، فرد موارد زیر را نیز تجربه کند:
- درد شدید در لگن و ران یا باسن
- در نهایت ضعف و جمع شدن عضلات ران
- مشکل بلند شدن از حالت نشسته
- درد شدید معده
مونونوروپاتی (نوروپاتی کانونی)
مونوروپاتی دو نوع است - جمجمه و محیطی. مونونوروپاتی به آسیب به یک عصب خاص اشاره دارد. همچنین ممکن است منجر به بروز موارد زیر شود:
- مشکل در تمرکز یا دو بینی
- درد پشت یکی از چشم ها
- فلجی یک طرف صورت (فلج بل)
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دست یا انگشتان به جز انگشت کوچک
- ضعف در دست که باعث می شود اشیاء را رها کنید
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
در صورت وقوع موارد زیر، می بایست به پزشک مراجعه کرد:
- بریدگی یا زخم روی پا که آلوده است یا بهبود نمی یابد
- سوزش، سوزن سوزن شدن، ضعف یا درد در دست ها یا پاها که باعث اختلال در فعالیت های روزمره یا خواب می شود
- تغییر در هضم، ادرار یا عملکرد جنسی
- سرگیجه و غش کردن
انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند که غربالگری نوروپاتی دیابتی بلافاصله پس از تشخیص بیماری دیابت نوع ۲ و پنج سال پس از تشخیص بیماری دیابت نوع ۱، آغاز شود. پس از آن، غربالگری سالانه توصیه می شود.
علل بیماری
علت دقیق هر نوع نوروپاتی ناشناخته است. محققان تصور می کنند با گذشت زمان، قند خون کنترل نشده به اعصاب آسیب می رساند و توانایی آنها در ارسال سیگنال را مختل کرده و منجر به نوروپاتی دیابتی خواهند شد. قند خون بالا همچنین باعث ضعیف شدن دیواره رگ های خونی کوچک (مویرگ ها) که اکسیژن و مواد مغذی اعصاب را تأمین می کنند نیز می شود.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
هر فردی که به دیابت مبتلا باشد می تواند به نوروپاتی نیز مبتلا شود. اما این عوامل خطر احتمال آسیب عصبی را بیشتر خواهند کرد:
کنترل ضعیف قند خون. قند خون کنترل نشده، افراد را در معرض خطر هر نوع عارضه دیابت از جمله آسیب عصبی قرار می دهد.
سابقه دیابت.مبتلا بودن به بیماری دیابت، خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی را افزایش خواهد داد مخصوصاً اگر قند خون به خوبی کنترل نشده باشد.
بیماری کلیوی. دیابت می تواند به کلیه ها آسیب برساند. این آسیب نیز موجب فرستادن سموم به خون می شود که در نهایت منجر به آسیب عصبی خواهد شد.
اضافه وزن. داشتن شاخص توده بدنی (BMI) ۲۵ یا بیشتر ممکن است خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی را افزایش دهد.
سیگار کشیدن. سیگار کشیدن، رگ ها را باریک و سخت می کند و باعث کاهش جریان خون در پاها و ساق پا می شود که این امر، ترمیم زخم ها را مشکل کرده و به اعصاب محیطی نیز آسیب وارد خواهد کرد.
عوارض بیماری
نوروپاتی دیابتی می تواند تعدادی عوارض جدی از جمله موارد زیر را ایجاد کنید:
عدم آگاهی از افت قند خون. سطح قند خون زیر ۷۰ میلی گرم در دسی لیتر (میلی گرم در دسی لیتر) به طور معمول باعث لرزش، تعریق و ضربان قلب سریع می شود. اما در صورت ابتلا به نوروپاتی اتونوم، ممکن است، فرد متوجه این علائم هشدار دهنده نشود.
از بین رفتن انگشت پا، پا یا ساق پا. آسیب عصبی می تواند باعث از بین رفتن احساس در پاها شود بنابراین حتی بریدگی های جزئی می تواند به زخم تبدیل شود و بدون اینکه فرد متوجه شود. در موارد شدید، عفونت می تواند به استخوان گسترش یابد یا منجر به مرگ بافت شود. قطع انگشت، پا یا حتی ساق پا نیز ممکن است لازم باشد.
عفونت ادراری و بی اختیاری ادرار. اگر اعصابی که مثانه را کنترل می کنند آسیب دیده باشند، ممکن است فرد نتواند مثانه خود را به طور کامل تخلیه کند. باکتری ها می توانند در مثانه و کلیه جمع شده و باعث عفونت دستگاه ادراری شوند. آسیب عصبی همچنین می تواند بر توانایی فرد در احساس هنگام نیاز به دفع ادرار یا کنترل عضلات آزاد کننده ادرار نیز تأثیر بگذارد و منجر به بی اختیاری شود.
افت شدید فشار خون. آسیب به اعصابی که جریان خون را کنترل می کنند، می توانند بر توانایی بدن در تنظیم فشار خون تأثیر بگذارند که این امر می تواند باعث افت شدید فشار هنگام ایستادن پس از نشستن شود که ممکن است منجر به سرگیجه و غش کردن نیز شود.
مشکلات گوارشی. در صورتی که آسیب عصبی، دستگاه گوارش را درگیر کند، یبوست، اسهال یا هر دو ایجاد خواهد شد. آسیب عصبی مربوط به دیابت می تواند منجر به فلج معده، عارضه ای که در آن معده خیلی آهسته تخلیه می شود یا به هیچ وجه تخلیه نمی شود و باعث نفخ و سوء هاضمه می شود، شود.
اختلال عملکرد جنسی. نوروپاتی خودمختار اغلب به اعصابی که بر اندام های جنسی تأثیر می گذارند آسیب می رساند. مردان ممکن است اختلال نعوظ را تجربه کنند. زنان نیز ممکن است در تحریک شدن، مشکل پیدا کنند.
افزایش یا کاهش تعریق. آسیب عصبی می تواند نحوه عملکرد غدد عرق را مختل کرده و کنترل دما را برای بدن دشوار کند.
پیشگیری از بروز بیماری
با کنترل دقیق قند خون و مراقبت دقیق از پاها می توانید از ابتلا نوروپاتی دیابتی و عوارض ناشی از آن پیشگیری نمایید و یا آن را به تأخیر بیندازید.
مدیریت قند خون
انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند افراد دیابتی حداقل سالی دو بار آزمایش A1C انجام دهند. این آزمایش میانگین سطح قند خون را در دو الی سه ماه گذشته تخمین می زند.
آزمایش A1C ممکن است برای هر شخص متفاوت باشد اما انجمن دیابت آمریکا برای بسیاری از بزرگسالان، A1C کمتر از ۷٪ را توصیه می کند. در صورتی که سطح قند خون شما بالاتر از این مقدار باشد، ممکن است نیاز به تغییراتی مانند افزودن یا تنظیم داروها یا ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی، داشته باشید.
مراقبت از پا
مشکلات پا از جمله زخم هایی که بهبود نمی یابند، زخم و حتی قطع عضو، از عوارض شایع نوروپاتی دیابتی است. با انجام معاینه دقیق پاها حداقل یک بار در سال، می توان از بروز بسیاری از این مشکلات جلوگیری کرد.بنابراین فرد باید از پزشک خود بخواهد که در هر بار مراجعه به مطب، پاها را بررسی کند.
برای مراقبت مناسب از پاها، باید به توصیه های پزشک عمل کرد. برای محافظت از سلامت پاها:
هر روز پاهای خود را بررسی کنید و به دنبال تاول، بریدگی، کوفتگی، ترک خوردگی و لایه برداری پوست، قرمزی و تورم باشید. می توانید از آینه استفاده کنید یا از دوست یا یکی از اعضای خانواده خود بخواهید تا به بررسی قسمت هایی از پا که به سختی قابل دیدن هستند کمک کند.
پاها را تمیز و خشک نگه دارید. پاها را هر روز با آب ولرم و صابون ملایم بشویید. از خیساندن پاها خودداری کنید. پاها و بین انگشتان خود را با دقت خشک کنید.
پاهای خود را مرطوب کنید. این کار به جلوگیری از ترک خوردگی پا کمک می کند. اما بین انگشتان پا را لوسیون نزنید زیرا ممکن است موجب رشد قارچ ها شود.
ناخن های پا را با دقت کوتاه کنید. ناخن ها و لبه های ناخن ها را با دقت بگیرید.
جوراب های تمیز و خشک بپوشید. به دنبال جوراب های ساخته شده از الیاف پنبه ای یا رطوبت گیر باشید که نوارهای محکم یا درزهای ضخیم ندارند.
کفش های بالشتی که کاملاً مناسب هستند را بپوشید. برای محافظت از پا همیشه کفش یا دمپایی بپوشید. مطمئن شوید که پاها به درستی در کفش ها قرار گرفته اند و به انگشتان پا اجازه حرکت می دهند. یک پزشک متخصص پا می تواند به شما یاد دهد که چگونه کفش هایتان را به صورت مناسب بپوشید و از بروز مشکلاتی مانند میخچه و پینه جلوگیری کنید. در صورت بیمه بودن، بیمه ممکن است هزینه حداقل یک جفت کفش در سال را پوشش دهد.
تشخیص
پزشک معمولاً با انجام معاینه جسمی و بررسی دقیق علائم و سابقه پزشکی فرد بیمار، نوروپاتی دیابتی را تشخیص خواهد داد.
پزشک موارد زیر را بررسی می کند:
- قدرت و انقباض عضلانی عمومی
- رفلکس های تاندون
- حساسیت به لمس و لرزش
پزشک همراه با معاینه فیزیکی، ممکن است انجام آزمایش های خاصی مانند آزمایش های زیر را برای کمک به تشخیص نوروپاتی دیابتی توصیه کند:
تست فیلامنت. پزشک یک براش با الیاف نایلونی نرم (مونوفیلامنت) را روی قسمت هایی از پوست حرکت می دهد تا میزان حساسیت پوست به لمس را بیازماید.
تست حسی.این آزمایش غیرتهاجمی برای بیان چگونگی واکنش اعصاب به لرزش و تغییرات دما، انجام می شود.
آزمایش هدایت عصبی. این آزمایش، سرعت هدایت سیگنال های الکتریکی در عصب های دست و پا را اندازه گیری می کند. این آزمایش اغلب برای تشخیص سندرم مجرای مچ دست استفاده می شود.
آزمایش پاسخ دهی عضله. این آزمایش که الکترومیوگرافی نامیده می شود، اغلب با مطالعات هدایت عصب انجام می شود.در این آزمایش، تخلیه برقی تولید شده در عضلات، اندازه گیری می شود.
ارزیابی اعصاب خودمختار. آزمایش های مخصوصی برای تعیین چگونگی تغییر فشار خون در حالی که فرد در موقعیت های مختلف می باشد و اینکه آیا به طور طبیعی عرق می کند یا خیر، انجام خواهد شد.
درمان
نوروپاتی دیابتی هیچ گونه درمان شناخته شده ای ندارد. اهداف درمان عبارتند از:
- کند کردن روند بیماری
- تسکین درد
- مدیریت عوارض و بازیابی عملکرد
کند کردن روند بیماری
کلید جلوگیری و یا تأخیر در آسیب عصبی، نگه داشتن دائمی قند خون در محدوده مورد نظر می باشد.مدیریت مناسب قند خون حتی ممکن است برخی از علائم فعلی را نیز بهبود بخشد. پزشک براساس عواملی از جمله سن بیمار، مدت زمانی که به دیابت مبتلا هست و سلامت کلی او، بهترین دامنه هدف را برای او تعیین خواهد کرد.
ممکن است لازم باشد سطح قند خون به صورت فردی تنظیم شود. اما به طور کلی، انجمن دیابت آمریکا سطح قند خون زیر را برای بیشتر افراد دیابتی توصیه می کند:
بین ۸۰ تا ۱۳۰ میلی گرم در دسی لیتر یعنی ۴.۴ و ۷.۲ میلی مول در لیتر قبل از غذا
کمتر از ۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر (۱۰.۰ میلی مول در لیتر) دو ساعت بعد از غذا
همچنین برای بیشتر افراد جوان مبتلا به دیابت، سطح کمی پایین تر و برای افراد مسن که بیشتر در معرض خطر عوارض پایین قند خون قرار دارند، سطح کمی بالاتر را توصیه می کند. به طور کلی میزان قند خون زیر، قبل از غذا توصیه می شود:
بین ۸۰ تا ۱۲۰ میلی گرم در دسی لیتر (۴.۴ و ۶.۷ میلی مول در لیتر) برای افراد ۵۹ ساله و کمتر که به هیچ بیماری دیگری مبتلا نیستند.
بین ۱۰۰ تا ۱۴۰ میلی گرم در دسی لیتر (۵.۶ و ۷.۸ میلی مول در لیتر) برای افراد ۶۰ سال به بالا و یا افرادی که به بیماری های دیگری از جمله بیماری های قلبی، ریوی یا کلیوی مبتلا هستند.
راه های مهم دیگر برای کمک به کاهش یا جلوگیری از تشدید نوروپاتی، کنترل فشار خون، حفظ وزن مناسب و انجام فعالیت بدنی منظم می باشد.
تسکین درد
بسیاری از داروهای با نسخه برای درد عصبی مربوط به دیابت در دسترس هستند اما برای همه مفید نیستند. هنگام مصرف هر دارویی، در مورد مزایا و عوارض جانبی احتمالی آن با پزشک خود صحبت کنید تا بهترین نتیجه را از آن بگیرید.
داروهای تسکین درد با نسخه پزشک، عبارتند از:
داروهای ضد تشنج. برخی از داروها که برای درمان اختلالات تشنج (صرع) استفاده می شوند برای تسکین درد عصب نیز استفاده خواهند شد. انجمن دیابت آمریکا توصیه می کند فرد با پرگابالین (لیریکا) شروع کند. گاباپنتین (گرالایس، نورونتین) نیز یک گزینه دیگر است. عوارض جانبی شامل خواب آلودگی، سرگیجه و تورم می باشد.
داروهای ضد افسردگی. برخی از داروهای ضد افسردگی حتی اگر افسرده نباشید درد عصبی را تسکین می دهند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای به درد عصبی خفیف تا متوسط کمک خواهند کرد. داروهای موجود در این گروه شامل آمی تریپتیلین، دسیپرامین (نورپرین) و ایمی پرامین (توفرانیل) است. عوارض جانبی ناشی از این دارو، آزار دهنده است و شامل خشکی دهان و خواب آلودگی می باشد.
مهارکننده های جذب مجدد سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI) نوع دیگری از داروهای ضد افسردگی است که ممکن است به درد عصب کمک کند و عوارض جانبی کمتری داشته باشد. انجمن دیابت آمریکا، داروی دلوکستین (سیمبالتا) را به عنوان اولین درمان توصیه می کند. ونلافاکسین (افکسور XR) نیز داروی دیگری است که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. عوارض جانبی احتمالی شامل حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، کاهش اشتها و یبوست است.
گاهی اوقات، یک داروی ضد افسردگی ممکن است با داروی ضد تشنج ترکیب شود. این داروها همچنین می توانند همراه با داروهای مسکن مانند داروهای بدون نسخه از جمله استامینوفن (تایلنول و غیره) یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و غیره) یا پچ پوستی با لیدوکائین (ماده بی حس کننده)، مصرف شوند.
مدیریت عوارض و بازیابی عملکرد
برای مدیریت عوارض، فرد نیاز به مراقبت متخصصان مختلف مانند پزشکی که مشکلات دستگاه ادراری را درمان می کند (اورولوژیست) و یک متخصص قلب که می تواند به پیشگیری یا درمان عوارض کمک کند، نیاز خواهد داشت.
درمان به عارضه مرتبط با نوروپاتی بستگی دارد:
مشکلات دستگاه ادراری. برخی از داروها بر عملکرد مثانه تأثیر می گذارند. بنابراین ممکن است پزشک توصیه کند که فرد مصرف آنها را قطع کند و یا تغییرشان دهد. یک برنامه دقیق دفع ادرار در هر چند ساعت (ادرار به موقع) در حالی که فشار ملایمی به ناحیه مثانه وارد می شود (زیر ناف) به برخی از مشکلات مثانه کمک خواهد کرد. برای دفع ادرار از مثانه آسیب دیده عصبی، ممکن است روش های دیگری از جمله سوند گذاری لازم باشد.
مشکلات گوارشی.پزشکان برای تسکین علائم و نشانه های خفیف فلج معده - سوء هاضمه، آروغ زدن، حالت تهوع یا استفراغ – خوردن وعده های غذایی کم حجم و مکرر را پیشنهاد می کنند. تغییرات رژیم غذایی و داروها به تسکین فلج معده، اسهال، یبوست و حالت تهوع کمک خواهند کرد.
کاهش فشار خون هنگام ایستادن (افت فشار خون ارتواستاتیک). درمان با ایجاد تغییرات ساده در سبک زندگی مانند پرهیز از مصرف نوشیدنی های الکل دار، نوشیدن مقدار زیادی آب و تغییر موقعیت هایی مانند آرام نشستن یا ایستادن، شروع می شود. هنگام خوابیدن نیز سر می بایست ۱۵ الی ۲۵ سانتی متر بالاتر از بدن باشد زیرا این امر به نوسانات فشار خون کمک خواهد کرد.همچنین از شکم بند نیز می توان استفاده کرد. چندین دارو به تنهایی یا با هم نیز ممکن است برای درمان افت فشار خون ارتاستاتیک استفاده شود.
اختلال عملکرد جنسی. داروهایی که به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف می شوند ممکن است عملکرد جنسی را در برخی از مردان بهبود بخشند اما برای همه افراد ایمن و موثر نیستند. دستگاه های وکیوم، جریان خون به آلت تناسلی را افزایش می دهند. زنان نیز با روان کننده های واژن تسکین پیدا خواهند کرد.
سبک زندگی و درمان های خانگی
انجام اقدامات زیر کمک خواهد کرد تا احساس بهتری داشته باشید و همچنین خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی را نیز کاهش می دهد:
کنترل فشار خون. در صورت داشتن فشار خون بالا و ابتلا به دیابت، خطر ایجاد عوارض جانبی افزایش خواهد یافت. سعی کنید فشار خون خود را در محدوده ای که پزشک توصیه می کند حفظ نمایید و حتماً در هر مراجعه به مطب آن را چک کنید.
انتخاب گزینه های غذایی سالم. یک رژیم متعادل داشته باشید که شامل انواع غذاهای سالم – مخصوصاً سبزیجات، میوه ها و غلات کامل باشد. برای کمک به دستیابی یا حفظ وزن سالم، مقدار غذاهای مصرفی تان را محدود کنید.
داشتن فعالیت روزانه. ورزش به کاهش قند خون کمک می کند، جریان خون را بهبود می بخشد و قلب را سالم نگه می دارد. انجمن دیابت آمریکا ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط در هفته را برای بیشتر بزرگسالان مبتلا به دیابت توصیه می کند. همچنین بهتر است هر ۳۰ دقیقه یک بار استراحت کنید و چند حرکت سریع داشته باشید.
قبل از شروع ورزش با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی صحبت کنید.در صورت کاهش حس پاهایتان، برخی از انواع ورزش ها مانند پیاده روی از سایر موارد ایمن تر خواهد بود. اگر از ناحیه پا دچار آسیب دیدگی یا زخم شده اید، ورزش که بر روی پای آسیب دیده فشاری وارد نمی کند را انجام دهید.
نکشیدن سیگار. استفاده از تنباکو به هر شکلی باعث ایجاد گردش خونی ضعیف در پا می شود. در صورت مصرف دخانیات، در مورد یافتن راه های ترک آن با پزشک خود صحبت کنید.
درمان های جایگزین
بسیاری از روش های درمانی جایگزین وجود دارد که به تنهایی یا در ترکیب با داروها به تسکین درد کمک خواهد کرد اما قبل از استفاده از هر روش درمانی جایگزین یا مکمل غذایی با پزشک خود مشورت کنید تا از ایجاد هرگونه تداخلی، جلوگیری شود. برای نوروپاتی دیابتی موارد زیر کمک خواهند کرد:
کپسایسین. کرم کپسایسین می تواند احساس درد را در برخی افراد کاهش دهد. عوارض جانبی آن نیز احساس سوزش و تحریک پوست می باشد.
آلفا لیپوئیک اسید. این آنتی اکسیدان قوی در برخی غذاها وجود دارد و ممکن است در تسکین علائم درد عصبی در برخی از افراد کمک کند.
استیل-ال-کارنیتین. این ماده غذایی به طور طبیعی در بدن ساخته می شود و به عنوان مکمل در دسترس است. ممکن است در برخی افراد درد عصبی را کاهش دهد.
تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS). پزشک ممکن است این روش درمانی را برایتان تجویز کند.در این روش از رسیدن سیگنال های درد به مغز جلوگیری می شود. در این روش از طریق الکترودهای کوچکی که روی پوست قرار گرفته است، تکانه های الکتریکی بسیار کمی به مسیرهای عصبی خاص منتقل می شود. اگرچه روشی بی خطر و بدون درد است اما برای همه افراد و یا انواع درد موثر نیست.
طب سوزنی. طب سوزنی ممکن است به تسکین درد نوروپاتی کمک کند و عموماً هیچ گونه عارضه جانبی ندارد. به خاطر داشته باشید که ممکن است با طب سوزنی بلافاصله تسکین پیدا نکنید و احتمالاً به بیش از یک جلسه احتیاج خواهید داشت.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
زندگی با نوروپاتی دیابتی می تواند دشوار و ناامید کننده باشد. اگر احساس افسردگی کردید، بهتر است که با یک مشاور یا درمانگر صحبت کنید.
گروه های پشتیبانی نیز می توانند در مورد زندگی با نوروپاتی دیابتی، مشاوره هایی ارائه دهند و شما را برای ادامه دادن تشویق کنند.در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
در صورت مشاهده علائمی از عوارض دیابت، اگر قبلاً به متخصص غدد مراجعه نکرده اید، به ملاقات یکی از آنان بروید. متخصص غدد، پزشکی است که در زمینه درمان اختلالات متابولیکی مانند دیابت تخصص دارد. همچنین ممکن است بهتر باشد که به یک متخصص مغز و اعصاب، پزشکی که در زمینه درمان مشکلات سیستم عصبی تخصص دارد، مراجعه نمایید.
برای آماده شدن برای ملاقات با پزشک ممکن است بخواهید:
از هرگونه محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید.هنگام گرفتن وقت، سوال کنید که آیا لازم است که از قبل، محدودیت هایی را مانند محدود کردن رژیم غذایی، رعایت کنید یا خیر.
- هرگونه علائمی که دارید از جمله علائمی که به نظر می رسد با دلیل مراجعه تان به پزشک نیز ارتباطی نداشته باشند را بنویسید.
- اطلاعات شخصی اصلی از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید.
- لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
- در صورت بررسی سطح قند خون خود در خانه، سطح قند خون اخیر خود را یادداشت کنید.
از یکی از اعضای خانواده یا دوستتان بخواهید که همراه با شما بیاید. به خاطر سپردن هر آنچه كه پزشک در هنگام ملاقات به شما گفته است، دشوار می باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است مواردی که شما فراموش کرده اید را به خاطر سپرده باشد.
همچنین ممکن است بخواهید سوالاتی که می خواهید از پزشکتان بپرسید را یادداشت کنید. برای نوروپاتی دیابتی، برخی از سوالات اساسی عبارتند از:
- آیا نوروپاتی دیابتی محتمل ترین دلیل بروز علائم من است؟
- آیا برای تأیید علت علائم خود به دادن آزمایش هایی نیاز دارم؟ چگونه می توانم برای این آزمایش ها آماده شوم؟
- آیا بیماری من موقتی است یا طولانی مدت؟
- در صورت کنترل قند خون، آیا این علائم بهبود می یابند یا از بین می روند؟
- آیا برای این بیماری روش های درمانی در دسترس است و کدام یک را توصیه می کنید؟
- چه نوع عوارض جانبی را می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
- من به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستم چگونه می توانم آنها را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟
- آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
- آیا لازم است که به سایر پزشکان، متخصصان دیابت یا متخصص تغذیه مراجعه کنم؟
از پزشک چه انتظاری می رود
پزشک احتمالاً چندین سوال از جمله سوالات زیر را از شما خواهد پرسید:
- مدیریت دیابت چقدر موثر است؟
- از چه زمانی علائمتان شروع شده اند؟
- علائمتان مداوم هستند یا گاه به گاه؟
- شدت علائمتان در چه حدی است؟
- فکر می کنید چه مواردی علائمتان را بهبود می بخشند؟
- فکر می کنید چه مواردی علائمتان را بدتر می کند؟
- چه مواردی در مدیریت دیابت برایتان چالش برانگیز است؟
- چه عاملی ممکن است به شما کمک کند دیابت خود را بهتر مدیریت کنید؟