نگاه کلی
پره اکلامپسی، عارضه بارداری است که با فشار خون بالا و علائم آسیب به سیستم ارگانی دیگری، اغلب کبد و کلیه ها، مشخص می شود. پره اکلامپسی معمولاً پس از 20 هفته بارداری در زنانی که فشار خون آنها طبیعی بوده شروع می شود.
/2.jpg)
در صورت عدم درمان، پره اکلامپسی می تواند عوارض جدی، حتی کشنده، برای شما و کودکتان به همراه داشته باشد. اگر مبتلا به پره اکلامپسی هستید، موثرترین روش درمانی، زایمان کودک است. حتی بعد از زایمان کودک، ممکن است مدتی طول بکشد تا بهبود یابید.
در صورت ابتلا به پره اکلامپسی در اوایل بارداری، شما و پزشکتان در به دنیا آوردن کودک دچار چالش بزرگی می شوید. کودک به زمان بیشتری برای بلوغ نیاز دارد، اما باید از قرار دادن خود یا کودک در معرض عوارض جدی خودداری کنید.
به ندرت، پره اکلامپسی پس از زایمان نوزاد ایجاد می شود، وضعیتی که تحت عنوان پره اکلامپسی پس از زایمان شناخته می شود.
علائم
پره اکلامپسی گاهی بدون علائم ایجاد می شود. فشار خون بالا ممکن است به آرامی ایجاد شود یا شروع ناگهانی داشته باشد. نظارت بر فشار خون قسمت مهمی از مراقبت های دوران بارداری است زیرا اولین علامت پره اکلامپسی معمولاً افزایش فشار خون است. فشار خون بیش از 90-140 میلی متر جیوه یا بیشتر، ثبت شده در دو نوبت حداقل با فاصله چهار ساعت، غیرطبیعی است.
/1.jpg)
سایر علائم و نشانه های پره اکلامپسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- پروتئین اضافی در ادرار (پروتئینوریا) یا علائم اضافی مشکلات کلیوی
- سر درد شدید
- تغییراتی در بینایی، مانند از دست دادن موقتی بینایی، تاری دید یا حساسیت به نور
- درد فوقانی شکم، معمولاً زیر دنده های سمت راست
- حالت تهوع یا استفراغ
- کاهش دفع ادرار
- کاهش سطح پلاکت در خون (ترومبوسیتوپنی)
- اختلال در عملکرد کبد
- تنگی نفس، ناشی از مایعات موجود در ریه ها
افزایش وزن و تورم ناگهانی، به ویژه در صورت و دستان، ممکن است همراه با پره اکلامپسی رخ دهد. اما این موارد در بسیاری از حاملگی های طبیعی نیز رخ می دهد، بنابراین علائم قابل اتکایی برای قطعیت تشخیص پره اکلامپسی محسوب نمی شوند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
ختماً در ویزیت های قبل از زایمان شرکت کنید تا مراقب بتواند فشار خونتان را کنترل کند. در صورت سردرد شدید، تاری دید یا سایر اختلالات بینایی، درد شدید در شکم یا تنگی نفس شدید سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید.
از آنجا که سر درد، حالت تهوع و درد از علائم بارداری است، تشخیص علائم ناشی از مشکلی جدی یا بخشی از علائم بارداری طبیعی دشوار می باشد، به خصوص اگر اولین بارداری را تجربه می کنید. اگر نگران علائم هستید، با پزشک خود تماس بگیرید.
علل بیماری
علت دقیق پره اکلامپسی عوامل مختلفی را در بر می گیرد. کارشناسان معتقدند که این بیماری از جفت، اندامی که جنین را در تمام دوران بارداری تغذیه می کند، شروع می شود. در اوایل بارداری، رگهای خونی جدید ایجاد می شوند و تکامل می یابند تا خون را به طور مؤثر به جفت منتقل کنند.
در زنان مبتلا به پره اکلامپسی، به نظر نمی رسد که این رگهای خونی به درستی رشد کنند و عملکرد خوبی داشته باشند. آنها باریکتر از رگهای خونی طبیعی هستند و واکنش متفاوتی نسبت به سیگنالینگ هورمونی، که میزان خون قابل عبور از آنها را محدود می کند، نشان می دهند.
علل این پیشرفت غیر طبیعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جریان خون ناکافی به رحم
- آسیب به رگ های خونی
- مشکلی در سیستم ایمنی بدن
- ژن های خاص
- سایر اختلالات فشار خون در دوران بارداری
پره اکلامپسی به عنوان یکی از چهار اختلال فشار خون بالا طبقه بندی می شود که می تواند در دوران بارداری رخ دهد. سه مورد دیگر عبارتند از:
- فشار خون بالا در حاملگی. در این مورد، زنان فشار خون بالایی دارند اما پروتئین اضافی در ادرار یا سایر علائم آسیب اندام را ندارند. برخی از زنان مبتلا به فشار خون بالا در حاملگی در نهایت دچار پره اکلامپسی می شوند.
- فشار خون مزمن بالا. فشار خون مزمن بالا، قبل از بارداری وجود داشته یا قبل از 20 هفته بارداری اتفاق می افتد. اما از آنجا که فشار خون بالا معمولاً علائمی ندارد، تعیین زمان شروع آن دشوار است.
- پرفشاری خون مزمن همراه با پره اکلامپسی. این وضعیت در زنانی اتفاق می افتد که فشار خون مزمن آنها قبل از بارداری تشخیص داده شده است، اما پس از آن در دوران بارداری دچار تشدید فشار خون بالا و پروتئین در ادرار یا سایر عوارض سلامتی می شوند.
عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)
پره اکلامپسی فقط به عنوان عارضه بارداری ایجاد می شود. عوامل خطرساز عبارتند از:
- سابقه پره اکلامپسی. سابقه شخصی یا خانوادگی پره اکلامپسی به طور قابل توجهی خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهد.
- فشار خون مزمن بالا. اگر از قبل دچار فشار خون بالا هستید، احتمال ابتلا به پره اکلامپسی بیشتر است.
- اولین بارداری. خطر ابتلا به پره اکلامپسی در اولین بارداری بیشتر است.
- شریک جدید. بارداری با شریک جدید از بارداری دوم یا سوم با شریک قبلی، خطر بیشتری برای ابتلا به پره اکلامپسی به وجود می آورد.
- سن. خطر ابتلا به پره اکلامپسی در زنان باردار بسیار جوان و همچنین زنان باردار بالای 35 سال بیشتر است.
- نژاد. زنان سیاه پوست بیشتر از زنانی با نژادهای دیگر در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی قرار دارند.
- چاقی. اگر چاق باشید خطر پره اکلامپسی بیشتر می شود.
- بارداری چند قلویی. پره اکلامپسی بیشتر در زنانی اتفاق می افتد که دوقلو، سه قلو یا چند قلو باردار هستند.
- فاصله بین بارداری ها. داشتن نوزادانی با فاصله کمتر از دو سال یا بیش از 10 سال منجر به خطر ابتلا به پره اکلامپسی می شود.
- سابقه شرایط خاص. داشتن برخی شرایط قبل از بارداری، از جمله فشار خون بالا، میگرن، دیابت نوع 1 یا 2، بیماری کلیوی، داشتن زمینه ی ایجاد لخته خون یا لوپوس، خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهد.
- لقاح آزمایشگاهی. اگر کودک با لقاح آزمایشگاهی به وجود آمده باشد خطر ابتلا به پره اکلامپسی افزایش می یابد.
عوارض بیماری
هر چه پره اکلامپسی شدیدتر باشد و در اوایل بارداری رخ دهد، خطرات برای شما و کودکتان بیشتر خواهد بود. پره اکلامپسی ممکن است موجب زایمان و فراغت از بارداری شود.
در صورت وجود شرایط بالینی یا زایمانی که به زایمان سریع نیاز دارد، زایمان با سزارین ممکن است لازم باشد. در غیر این صورت، پزشک شما ممکن است زایمان طبیعی (از طریق واژن) برنامه ریزی شده را تجویز کند.
عوارض پره اکلامپسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کاهش رشد جنین. پره اکلامپسی بر عروق حامل خون به جفت تأثیر می گذارد. به دنبال خون رسانی ناکافی به جفت، ممکن است کودک خون و اکسیژن ناکافی و مواد مغذی کمتری دریافت کند. این امر می تواند منجر به رشد آهسته جنین شود که به عنوان محدودیت رشد جنین، وزن کم هنگام تولد یا تولد زودرس شناخته می شود.
- زایمان زودرس. اگر به پره اکلامپسی با علائم شدید مبتلا هستید، برای نجات جان خود و کودک ممکن است لازم باشد زودتر از موعد، زایمان انجام شود. نارس بودن می تواند منجر به تنفس و سایر مشکلات برای کودک شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در تعیین زمان مناسب برای زایمان به شما کمک می کند.
- قطع جفت. پره اکلامپسی خطر جدایی جفت (شرایطی که جفت قبل از زایمان از دیواره داخلی رحم جدا می شود) را افزایش می دهد. قطع شدگی شدید می تواند باعث خونریزی زیاد شود، که می تواند زندگی شما و کودک را تهدید کند.
- سندرم هلپ. این سندرم مخفف همولیز (تخریب گلبول های قرمز خون)، افزایش آنزیم های کبدی و تعداد کم پلاکت، است و شکل شدیدتری از پره اکلامپسی می باشد همچنین به سرعت می تواند زندگی شما و کودک را تهدید کند.
- علائم سندرم هلپ شامل تهوع و استفراغ، سردرد و دردهای فوقانی شکم است. این سندرم بسیار خطرناک است زیرا نشان دهنده آسیب به جندین سیستم یک اندام می باشد. در بعضی مواقع، ممکن است به طور ناگهانی حتی قبل از اینکه فشار خون بالا تشخیص داده شود یا بدون هیچ علائمی ایجاد شود.
- اکلامپسی (تشنج آبستنی). وقتی پره اکلامپسی کنترل نشود، اکلامپسی، که در اصل پره اکلامپسی به همراه تشنج است، می تواند ایجاد شود. پیش بینی اینکه چه بیمارانی دچار پره اکلامپسی شدیدی که منجر به اکلامپسی شود، می شوند بسیار دشوار است.
- غالباً، هیچ علامت یا نشانه هشدار دهنده ای برای پیش بینی اکلامپسی وجود ندارد. از آنجا که اکلامپسی می تواند عواقب جدی برای مادر و نوزاد به همراه داشته باشد، صرف نظر از طول بارداری، زایمان ضروری انجام می شود.
- آسیب سایر اعضای بدن. پره اکلامپسی ممکن است به کلیه ها، کبد، ریه ها، قلب یا چشم آسیب برساند و باعث سکته مغزی یا آسیب مغزی دیگری شود. میزان آسیب دیدگی اعضای دیگر به شدت پره اکلامپسی بستگی دارد.
- بیماری قلبی و عروقی. ابتلا به پره اکلامپسی ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی و عروقی را در آینده افزایش دهد. اگر بیش از یک بار دچار پره اکلامپسی یا زایمان زودرس شده باشید، خطر بیشتر می شود. برای به حداقل رساندن این خطر، پس از زایمان سعی کنید وزن ایده آل خود را حفظ کنید، انواع میوه ها و سبزیجات را بخورید، به طور منظم ورزش کنید و سیگار نکشید.
پیشگیری از بروز بیماری
محققان همچنان به مطالعه روش های جلوگیری از پره اکلامپسی می پردازند، اما تاکنون هیچ استراتژی مشخصی ارائه نشده است. خوردن نمک کمتر، تغییر فعالیت های خود، محدود کردن کالری یا مصرف سیر یا روغن ماهی خطر را کاهش نمی دهد. فواید افزایش مصرف ویتامین های C و E اثبات نشده است.
برخی مطالعات ارتباط بین کمبود ویتامین D و افزایش خطر ابتلا به پره اکلامپسی را گزارش کرده اند. اما در حالی که برخی مطالعات ارتباط بین مصرف مکمل های ویتامین D و کاهش خطر ابتلا به پره اکلامپسی را نشان داده اند، برخی دیگر نتوانسته اند ارتباطی بین آنها برقرار کنند.
با این حال، در موارد خاص، ممکن است بتوانید خطر ابتلا به پره اکلامپسی را با موارد زیر کاهش دهید:
- آسپیرین با دوز کم. اگر با برخی از عوامل خطرزا، از جمله سابقه پره اکلامپسی، بارداری چند قلویی فشار خون مزمن بالا، بیماری کلیوی، دیابت یا بیماری خودایمنی روبرو هستید، پزشک ممکن است روزانه دوز کم آسپیرین (81 میلی گرم) را که مصرف آن پس از 12 هفته بارداری شروع می شود، تجویزکند.
- مکمل های کلسیم. در بعضی از جمعیت ها، زنانی که قبل از بارداری کمبود کلسیم دارند و در طول بارداری از طریق رژیم های غذایی کلسیم کافی دریافت نمی کنند، ممکن است نیاز باشد از مکمل های کلسیم برای جلوگیری از پره اکلامپسی بهره مند شوند. با این حال بعید است زنان در ایالات متحده یا سایر کشورهای پیشرفته کمبود کلسیم داشته باشند تا حدی که مکمل های کلسیم برای آنها مفید باشد.
مهم این است که بدون صحبت قبلی با پزشک خود، هیچ دارو، ویتامین یا مکملی مصرف نکنید.
قبل از بارداری، به ویژه اگر قبلا به پره اکلامپسی مبتلا شده اید، بهتر است از سلامت کافی بهره مند باشید. در صورت نیاز وزن کم کنید و اطمینان حاصل کنید که شرایط دیگر مانند دیابت به خوبی کنترل شده است.
پس از بارداری، از خود و کودکتان از طریق مراقبت های زودرس و منظم قبل از تولد، مراقبت کنید. در صورت تشخیص زودرس پره اکلامپسی، شما و پزشک می توانید با همکاری یکدیگر از بروز عوارض جلوگیری کرده و بهترین انتخاب را برای خود و کودکتان انجام دهید.
تشخیص
برای تشخیص پره اکلامپسی، باید فشار خون بالا و یک یا چند مورد از عوارض زیر پس از هفته 20 بارداری بروز کنند:
- پروتئین در ادرار (پروتئینوریا)
- تعداد پایین پلاکت
- اختلال در عملکرد کبد
- علائم مشکلات کلیوی غیر از پروتئین در ادرار
- مایعات در ریه ها (ادم ریوی)
- سردردهای جدید یا اختلالات بینایی
پیش از این، پره اکلامپسی فقط در صورت وجود فشار خون بالا و پروتئین در ادرار تشخیص داده می شد. با این حال، متخصصان اکنون می دانند که ممکن است بدون پروتئین در ادرار، پره اکلامپسی وجود داشته باشد.
فشار خون بیش از 90-140 میلی متر جیوه در بارداری، غیرطبیعی است. با این حال، تنها یک بار فشار خون بالا به معنای ابتلا به پره اکلامپسی نیست. اگر فشار خون در بازه ی غیر طبیعی باشد یا میزان قابل توجهی از فشارخون معمول شما بالاتر باشد، پزشک شما را از نزدیک معاینه می کند.
اندازه گیری فشار خون جهار ساعت پس از اولین آزمایش و غیر طبیعی بودن نتیجه، ممکن است سوء ظن پزشک در مورد پره اکلامپسی را تأیید کند. ممکن است پزشک اندازه گیری های مجدد فشار خون، آزمایش خون و ادرار را تجویز کند.
آزمایش هایی که ممکن است لازم باشد
اگر پزشک به پره اکلامپسی شک کند، ممکن است آزمایش های خاصی را تجویز کند، از جمله:
آزمایش خون. پزشک آزمایش های عملکرد کبد، کلیه و اندازه گیری پلاکت ها (سلول هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند) را تجویز می کند.
تجزیه و تحلیل ادرار. پزشک از شما می خواهد برای اندازه گیری میزان پروتئین در ادرار، 24 ساعت ادرار خود را جمع آوری کنید. برای تشخیص می توان از یک نمونه ادرار واحد که نسبت پروتئین به کراتینین ( ماده ای شیمیایی که همیشه در ادرار وجود دارد) را اندازه گیری می کند، استفاده کرد.
سونوگرافی جنین. پزشک همچنین ممکن است نظارت دقیق بر رشد کودک را به طور معمول از طریق سونوگرافی تجویز کند. تصاویر کودک که در معاینه سونوگرافی ایجاد شده است، به پزشک اجازه می دهد تا وزن جنین و میزان مایع در رحم (مایع آمنیوتیک) را تخمین بزند.
تست عدم استرس یا مشخصات بیوفیزیکی. تست عدم استرس روشی ساده است که نحوه واکنش ضربان قلب کودک هنگام حرکت کودک را بررسی می کند. در مشخصات بیوفیزیکی از سونوگرافی برای اندازه گیری تنفس، تون عضلانی، حرکت و حجم مایع آمنیوتیک در رحم کودک استفاده می شود.
درمان
موثرترین روش درمانی برای پره اکلامپسی زایمان است. تا زمانی که فشار خون شما کاهش یابد در معرض خطر حملات تشنج، جدا شدن جفت، سکته مغزی و احتمالاً خونریزی شدید هستید. البته اگر بیماری در اوایل بارداری رخ دهد، زایمان بهترین مورد برای کودک نمی باشد.
اگر به پره اکلامپسی مبتلا هستید، پزشک تعداد ویزیت های قبل زایمان را که احتمالاً بیشتر از آنجه برای بارداری طبیعی است، تجویز می کند. شما همچنین به آزمایش های مکرر خون، سونوگرافی و آزمایش های استرس بیش از آنچه در بارداری بدون عارضه انتظار می رود نیاز خواهید داشت.
داروها
درمان احتمالی پره اکلامپسی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروهایی برای کاهش فشار خون. این داروها که داروهای ضد فشار خون نامیده می شوند، در صورت افزایش خطرناک فشار خون برای کاهش فشار خون استفاده می شوند. فشار خون در محدوده 90-140 میلی متر جیوه به طور کلی درمان نمی شود.
- اگرچه انواع مختلفی از داروهای ضد فشار خون وجود دارد، اما استفاده از تعدادی از آنها در دوران بارداری بی خطر نیست. با پزشک در مورد استفاده از داروی ضد فشار خون برای کنترل فشار خون مشورت کنید.
- کورتیکواستروئیدها. اگر مبتلا به پره اکلامپسی یا سندرم هلپ شدید، داروهای کورتون می توانند به طور موقت عملکرد کبد و پلاکت را بهبود بخشند تا به شما در طولانی شدن بارداری کمک کنند. کورتیکواستروئیدها همچنین می توانند به بلوغ ریه های کودک در کمتر از 48 ساعت کمک کنند، این یک مرحله مهم در تهیه کودک نارس برای زندگی خارج از رحم می باشد.
- داروهای ضد تشنج. اگر پره اکلامپسی شدید باشد، ممکن است پزشک داروی ضد تشنج مانند سولفات منیزیم را برای جلوگیری از تشنج اول تجویز کند.
استراحت
استراحت به طور معمول برای زنان مبتلا به پره اکلامپسی تجویز می شود. اما تحقیقات فایده ای از این عمل نشان نداده است و می تواند خطر لخته شدن خون را افزایش دهد و همچنین بر زندگی اقتصادی و اجتماعی تأثیر بگذارد. برای بیشتر خانم ها، استراحت در رختخواب، دیگر تجویز نمی شود.
بستری شدن در بیمارستان
پره اکلامپسی شدید ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. در بیمارستان، پزشک ممکن است آزمایش های استرس منظم یا پروفایل های بیوفیزیکی را برای نظارت بر سلامتی کودک و اندازه گیری حجم مایع آمنیوتیک انجام دهد. کمبود مایع آمنیوتیک نشانه خون رسانی کم به نوزاد است.
زایمان
اگر در اواخر بارداری مبتلا به پره اکلامپسی شوید، پزشک ممکن است فوراً زایمان را تجویز کند. آمادگی دهانه رحم اعم از اینکه شروع به باز شدن (گشاد شدن)، نازک بودن (اثر) و نرم شدن (رسیدن) کند، همچنین ممکن است عاملی در تعیین زایمان باشد.
در موارد شدید، ممکن است سن حاملگی کودک یا آمادگی دهانه رحم در نظر گرفته نشود. اگر صبر کردن امکان پذیر نباشد، پزشک ممکن است فوراً زایمان را القا یا سزارین را تجویز کند. در حین زایمان، ممکن است به شما از طریق ورید سولفات منیزیم داده شود تا از تشنج جلوگیری کند.
اگر بعد از زایمان به داروی تسکین دهنده درد نیاز دارید، از پزشک خود بپرسید که چه باید بخورید. NSAID ها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم می توانند فشار خون را افزایش دهند.
پس از زایمان، ممکن است مدتی طول بکشد تا فشار خون بالا و سایر علائم پره اکلامپسی برطرف شود.
راهکارهایی برای کنار آمدن با بیماری
درک اینکه به طور بالقوه به عارضه ی جدی بارداری مبتلا شده اید، می تواند ترسناک باشد. اگر در اواخر بارداری مبتلا به پره اکلامپسی شوید، ممکن است از دانستن اینکه بلافاصله باید زایمان انجام شود متعجب شوید. اگر در اوایل بارداری مبتلا شوید، ممکن است هفته های زیادی نگران سلامتی کودک باشید.
این امر ممکن است کمک کند تا از شرایط خود مطلع شوید. علاوه بر صحبت با پزشک، در مورد آن تحقیق کنید. مطمئن شوید که چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرید، چگونه باید کودک و وضعیت خود را کنترل کنید و سپس چیز دیگری پیدا کنید تا وقت شما را اشغال کند و وقت زیادی را با نگرانی سپری نکنید.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
پره اکلامپسی احتمالاً در طی یک معاینه معمول قبل از تولد تشخیص داده خواهد شد. پس از آن، به احتمال زیاد ویزیت های بیشتری با متخصص زنان و زایمان خود خواهید داشت.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آماده شدن برای قرار ملاقات و مواردی که می توانید از پزشک انتظار داشته باشید آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات کارهای زیر را انجام دهید:
علائمی را که تجربه می کنید بنویسید، حتی اگر فکر می کنید علائم طبیعی بارداری هستند.
لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل های مصرفی تهیه کنید.
سوالاتی را که می خواهید از پزشک بپرسید بنویسید، آنها را به صورت لیستی که بر اساس اهمیت در صورت اتمام زمان ملاقات باشد تهیه کنید.
برخی از سؤالات اساسی درمورد پره اکلامپسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
آیا این شرایط بر کودک تأثیر گذاشته است؟
آیا ادامه بارداری بی خطر است؟
علائمی که باید به آنها توجه کنم چیست و چه زمانی باید با شما تماس بگیرم؟
چندبار باید ویزیت شوم؟ چگونه سلامتی کودک را کنترل می کنید؟
چه روش های درمانی موجود است و کدام یک را برای من تجویز می کنید؟
شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه با هم مدیریت کنم؟
آیا لازم است محدودیت های فعالیتی را دنبال کنم؟
آیا به سزارین احتیاج دارم؟
آیا بروشوری یا مواد چاپی دارید که بتوانم با خود ببرم؟ برای کسب اطلاعات بیشتر چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
علاوه بر سؤالاتی که آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات دیگر در هنگام قرار ملاقات دریغ نکنید.
از پزشک چه انتظاری می رود
سؤلاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد عبارتند از:
آیا این اولین بارداری شماست یا اولین بارداری شما با پدر این نوزاد است؟
آیا اخیراً علائم غیرمعمولی مانند تاری دید و سردرد داشته اید؟
آیا در قسمت فوقانی شکم خود دردی را احساس می کنید که به نظر برسد با حرکات کودک ارتباطی نداشته باشد؟
آیا در گذشته فشار خون بالا داشته اید؟
آیا با بارداری قبلی پره اکلامپسی را تجربه کرده اید؟
آیا در بارداری قبلی عارضه ای داشته اید؟
با چه شرایط سلامتی دیگری روبرو هستید؟